ห้องที่ 25 ครั้งที่ 3 ตอนที่ 3

 

ห้องที่ 25 ครั้งที่ 3 (ตอนที่ 3)

          ถึงช่วงบ่าย เวลาที่เรานัดหมายกันเอาไว้คือ 13.10 น. เมื่อถึงเวลา ผมเป็นคุณอำนวยต่อ ผมมาถึงห้อง 512 นั่งรอสมาชิกอยู่สักครูก็เข้ามาร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อ แต่ในช่วงบ่ายมีบางท่านขออนุญาตไปปฏิบัติหน้าที่สำคัญ ได้บอกเหตุผลและความจำเป็นที่น่าเชื่อถือจริง ๆ เอาไว้ก่อน (ที่ยังอยู่) ทั้งหมด ทำหน้าที่ร่วมกันวิเคราะห์ข้อมูลจากขุมความรู้ที่ได้กองรวมเอาไว้ และตั้งชื่อใหม่เอาไว้แล้ว (ทั้งแก่นละขุมความรู้อาจจะมีข้อบกพร่องในการจัดบ้างนะ) เรานำเอาแผ่นตารางเรียงลำดับขุมความรู้และแก่นความรู้ เรียกว่าตารางอิสรภาพ นำเอาแต่ละแก่นออกมาให้สมาชิกเขียนลงในช่องตาราง

- แก่นความรู้ใดมีวิธีการยุ่งยากน้อย ไม่ซับซ้อน เขียนไว้ในช่อง ดาวที่ 1

- แก่นความรู้ใดมีวิธีการง่าย   แต่ซับซ้อน        เขียนไว้ในช่อง ดาวที่ 2

- แก่นความรู้ใดมีวิธีการยุ่งยาก และซับซ้อน     เขียนไว้ในช่อง ดาวที่ 3

- แก่นความรู้ใดมีวิธีการยุ่งยากมากและซับซ้อน เขียนไว้ในช่อง ดาวที่ 4

- แก่นความรู้ใดมีวิธีการยุ่งยากมากและซับซ้อนมาก เขียนไว้ในช่อง ดาวที่ 5

ในทุกแก่นความรู้น่าที่จะทำให้มีสมรรถนะถึงดาวที่ 5 แต่เนื่องจากจำกัดด้วยเรื่องของเวลา กว่าที่จะจัดเรียงลำดับขุมความรู้เขียนลงในช่องสมรรถนะ 1-3 ดาวได้หมดเวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะ 15.00 น. กลุ่มของเราจึงต้องพิจารณาตนเอง และร่วมกันศึกษาการวางตัวในการนิเทศภายในโรงเรียนตามสมรรถนะที่เราเป็นอยู่  มอบแบบประเมินสมรรถนะและลำดับความสำเร็จให้กับสมาชิกทุกคน ว่าแก่นความรู้ของเราอยู่ในสมรรถนะใด และแก่นความรู้ของสมาชิกอื่น ๆ อยู่ในสมรรถนะใด ต่อจากนั้นเขียนบอความคาดหวังในการพัฒนาตนเอง (เรามีขุมและแก่นความรู้ที่เหมาะสมอยู่ในมือ) ให้เขียนบอกว่า ตัวเราอยู่แก่นความรู้ในสมรรถนะดาวที่ เท่าไร (ดาวที่ 2)ต้องการพัฒนาตนเองไปสู่ดาวที่ เท่าไร (ดาวที่ 4) โดยใส่ชื่อ/สกุล และโรงเรียนของผู้ที่เราสามารถที่จะไปเรียนรู้ได้  (สมาชิกบางท่านงงเล็กน้อยถึงปานกลาง) เมื่อพิจารณาตนเองเพื่อการวางตัวที่เหมาะสมได้แล้ว (ทำ 2 ชุด) คุณอำนวยสรุปผลการปฏิบัติงานโดยเชิญชวนสมาชิกได้ไปศึกษาดูงาน ดูวิธีการที่เราได้รับรู้ยังสถานที่จริง หรือบอกรายละเอียดในการติดต่อสื่อสารผ่านระบบเครือข่าย ซึ่งในปัจจุบันมีแหล่งเรียนรู้ของครู ผู้บริหาร นักธุรกิจ นักเรียน นักศึกษาอยู่หลายเว็บไซท์ โดยเฉพาะเว็บไซท์ http://GotoKnow.org ที่ http://gotoknow.org/planet/suphanburi2(สุพรรณฯ 2) และที่เว็บไซท์ mangmoom.suphanburi2.net/  แหล่งความรู้ที่รอคอยให้ทุกท่านส่งขุมพลังแห่งปัญญาขึ้นไปส่องแสงสว่างในการนำทางครูและผู้ใฝ่รู้ทุกคน ให้ได้รับประสบการณ์ใหม่ ๆ และเป็นการเพิ่มพูนความรู้ของท่านได้มากทีเดียว  ต่อจากนั้นคุณอำนวย และคุณลิขิตอีก 2 ท่าน ทำหน้าที่รวบรวมเอกสารที่สมาชิกร่วมกันสรุปใส่ซอง ไปนำเสนอต่อที่ประชุม สรุปให้เห็นภาพการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ที่ ห้องประชุม อาคาร 4 (โดยคุณลิขิต รองวิโรจน์ เป็นผู้ไปนำเสนอ)ผมเป็นครูคนหนึ่งที่มีความรู้และความสามารถน้อย การศึกษาก็ในระดับปานกลาง ผมจึงเป็นฝ่ายเข้าไปรับการศึกษาจากแหล่งเหล่านี้เสียมากกว่า ส่วนเรื่องราวที่ผมนำเอามาเขียนบอกเล่าไว้กับสมาชิกในเว็บไซท์แห่งนี้ ผมได้ถอดความเอามาจากเหตุการณ์จริงที่ประสบทั้งหมด มิได้เขียนจากหลักการหรือทฤษฎีมากนัก (มีเพียงส่วนน้อย) แต่เป็นประสบการณ์ตรงที่ผมได้ผ่านมานำเอามาเล่าเพื่อเป็นการรับทราบข้อเสนอแนะจากท่านผู้รู้และแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะครับ ถ้าหากว่าในสมองทั้ง 2 ซีกของผม (ซึกซ้ายเรื่องของการคิด คำนวณ ซีกขวาความคิดสร้างสรรค์) ยังมีข้อมูลเก่า ๆ หลงเหลืออยู่อีกบ้าง คงจะได้นำมาบอกเล่ากันต่อไป          ในช่วงสุดท้ายของตอนที่ 3 นี้ พอดีกำลังพูดถึงเรื่องของเทคนิคการนิเทศภายในขอต่อท้ายอีกนิด ผมเคยมีประสบการในการอบรมเป็นครูผู้นิเทศ จากกรมสามัญศึกษา เมื่อปี พ.ศ. 2537 ที่โรงแรมในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และได้ไปปฏิบัติหน้าที่ยังโรงเรียนต่าง ๆ ทั่วจังหวัด สุพรรณบุรี เพื่อให้ความช่วยเหลือครูด้านการสอนศิลปศึกษา โดยออกไปพบครูเฉพาะวิชาศิลปะเท่านั้น ไปร่วมกับศึกษานิเทศก์ที่ประจำอยู่สำนักงานสามัญศึกษาจังหวัด สิ่งที่ผมได้พบก็คือบางโรงเรียนครูตั้งใจที่จะรับรู้และศึกษาวิธีการกับตัวเรามาก แต่บางโรงเรียนครูก็ไม่สนใจ หรือทำเป็นสนใจแต่ชวนพูดในเรื่องอื่น และบางโรงเรียนท่านผู้บริหารสถานศึกษาสนใจรับรู้รับทราบอย่างกระตือรือร้น และที่จำได้ไม่ลืมเลยคือ คำพูดประโยคสั้น ๆ ที่ผมได้ยินอย่างชัดเจนว่า “ความรู้ ความสามารถของใครก็ของมันจะมาจับยัดเยียดให้กันไม่ได้” ผมเลยขอทิ้งท้ายเอาไว้จากความรู้สึก 2 วันที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมนำเสนอผลงานทางวิชาการซึ่งจัดโดยสำนักงานพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี เขต 2 โดยมีท่าน ศน. ปวีณา ธิติวรนันท์  คนเก่งแห่งความรู้ (นักขายความคิดแบบไม่โก่งราคา) ผู้ดำเนินการจัดงานจนประสบความสำเร็จด้วยดี  (สาธุ) ผมว่างานครั้งนี้เป็นการพาครูไปสู่โลกแห่งการเรียนรู้ที่แท้จริง สมกับคำที่ว่า “ความรู้ยิ่งให้ยิ่งงอกเงย”(จบ) <p></p>