เมื่อวานนี้ ฟ้ายังมืดครึ้ม เมื่อวานนี้ฝนยังตกบ้างประปราย เมื่อวานเรายังใช้ชีวิตแบบเดิม และเมื่อวานยังเป็นวันที่เราเสียน้ำตาเป็นครั้งแรกในรอบเกือบสองปีให้กับการทดลอง ... แต่แล้วในที่สุด วันที่เรารอคอยก็มาถึง วันที่ฝนไม่ตก วันที่แดดออกเปรี้ยง ๆ วันที่ลมพัดเบา ๆ และวันที่เราได้ชีวิตส่วนตัวที่หายไปสามอาทิตย์ กลับคืนมาอีกครั้ง...
วันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง วันนี้ไม่มีฝน วันนี้แดดออกทั้งวัน วันนี้อากาศดีมาก และวันนี้อีกเช่นกันที่การทดลองซ้ำ ๆ ในสามอาทิตย์ที่ผ่านมาได้สิ้นสุดลง
หลังจากเสร็จสิ้นบทสนทนากับอาจารย์ที่ปรึกษา รอยยิ้มบนใบหน้าเราปรากฎให้เห็นชัดโดยไม่ต้องอาศัยเทคนิคการแต่งหน้า นักแสดงแทน หรือตัวช่วยใด ๆ มันเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากข้างในจริง ๆ
เราตัดสินใจหยิบเสื้อกันหนาวและออกไปเดินข้างนอกอย่างเช่นเมื่อวันที่ฝนตก แต่วันนี้ความรู้สึกและบรรยากาศรอบตัวแตกต่างไปจากวันนั้นอย่างสิ้นเชิง เราเดินไปท่ามกลางแสงแดดและอากาศอุ่นประมาณยี่สิบองศากำลังดี ลมพัดเบา ๆ ใบไม้ดอกไม้ร่วงหล่นลงพื้นให้เห็นบ้างพอสวยงาม
เดินไป ฟังเพลงไป ยิ้มไป หัวเราะไป อยู่คนเดียว ใครจะว่าเราบ้าก็ช่างเถอะ แต่มันช่างเป็นเวลาที่มีความสุขและรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่สัมผัสมาเป็นเวลาสามอาทิตย์เต็ม ๆ
ชีวิตส่วนตัวของเราที่หายไปสามอาทิตย์กำลังจะกลับมา บ่ายนี้เราจะไปนั่งทานกาแฟที่ร้านเดิมด้วยความรู้สึกใหม่ .. ไม่ใช่ไปนั่งเพื่อเสพความรู้สึกที่ว่างเปล่าของตัวเองอย่างเช่นวันก่อน .. แต่จะไปนั่งเล่น อ่านพอคเก็ตบุ๊ค ดูผู้คนรอบกาย คุยกับเพื่อนฝูง รอยยิ้มและเสียงหัวเราะกลับมาแล้วในวันนี้
พรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์เหมือนเช่นอาทิตย์ที่ผ่านมา แต่ต่างกันตรงที่เราไม่ต้องมาทำแล็บตั้งแต่เช้าจดค่ำ ไม่ต้องมาทานอาหารสามมื้อเช้าเที่ยงเย็นในที่เดิม
ชีวิตส่วนตัวของเรากลับมาแล้ว เราจะไปนั่งพายเรือเล่นในแม่น้ำเคมบริดจ์ เราจะไปเดินเล่นสูดอากาศ รับแสงอาทิตย์ที่หายไปนาน และถ่ายรูปใบไม้ใบหญ้าในเคมบริดจ์ เราจะไปซื้อหนังสือเล่มนั้นที่เราเล็งไว้หลายวันมาอ่านมาสักที สุดท้ายเราจะไปทานอาหารเย็นกับเพื่อน ๆ โดนมีสุกี้เมนูโปรดรอเราอยู่ เสาร์อาทิตย์นี้ช่างเป็นวันหยุดที่เรารอคอยมานานซะเหลือเกิน .. แล้วมันก็มาถึงจริง ๆ
ฟ้าหลังฝน รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ใครเลยจะเชื่อว่ามันช่างมาพร้อมกันในเวลาที่เหมาะเจาะอย่างกับได้นัดกันเอาไว้ ... และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
