ปริญญาสูงระดับก็ไม่เพียงพอกับการที่จะแลกกับ "ชีวิต"
เมื่อนึกถึงคำถามนี้ "ทำไมต้องพระพุทธศาสนา" ก็ทำให้อาตมาต้องนึกย้อนกลับไปถึงเมื่อช่วงท้ายปีก่อนที่ผ่านมาว่า "ทำไมต้องมาบวช" ทั้ง ๆ ที่ยังเรียนค้างอยู่ทั้ง ๆ ที่งาน เงิน และทุนเรียนปริญญาเอกจากป้าที่อยู่ต่างประเทศอยู่ใกล้แค่เอื้อม.....
...............เพราะอะไร
เพราะ เงิน งาน และการศึกษา ไม่ใช่คำตอบและ "สรณะที่สูงสุดแห่งชีวิต"
นตฺถิเมสรณัง อัญญัง พุทธโธ ธัมโม สังโฆ เม สรณัง วรัง ... ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่ได้ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ (ที่พึ่ง) อันเกษมสูงสุดของข้าพเจ้า
บทสวดมนต์ทำวัตรเช้าและวัตรเย็นที่ก้องกังวานอยู่ในหู ทุกเมื่อเชื่อมั่น
คำตอบนี้ อาตมาได้ค้นพบเมื่อเย็นวันหนึ่งใต้ต้นไม้ต้นไหนสักต้น ริมฝั่งแม่น้ำที่ไหนสักแห่ง ในวันที่ชีวิตเข้าใกล้ความตายอย่างที่สุด ในช่วงระหว่างการเดินธุดงค์บนผืนป่าเขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา
วันที่เข่าอย่างซ้ายปวดร้ายระบมกับการรับน้ำหนักตัวที่ผนวกกับน้ำหนักของสัมภาระ ถุงบาตร ย่าม กลด พร้อมกับเสบียงที่ต้องแบกเข้าป่านั้น รวมกันอยู่บนบ่าและหลังหนักรวมกันเกือบ ๆ ๒๐ กิโลกรัม
วันที่เท้าข้างขวาถูกคมของไม้ไผ่ที่ถูกตัดเป็นปากฉลามทิ่มแทงผ่านทะลุรองเท้าเสียบเข้าบริเวณกลางฝ่าเท้า
วันที่ต้องนอนซมพิษไข้เพราะอาการอักเสบของแผลจนตัวหนาวและสั่นเทา
จิตที่อ่อนแรงด้วยการปรุงของนิวรณ์รอบด้าน
สิ่งที่จะแก้ไขอาการพ้นทุกข์เหล่านี้ได้อย่างชะงักนั่นก็คือ ไฟแช็คและฟืนสักกอง.............
วันที่อาตมาต้องนั่งเขียน ชื่อ ที่อยู่ ชื่อพ่อ ชื่อแม่ เบอร์โทรศัพท์ติดต่อ ใส่กระดาษแผ่น้อย ๆ ใส่ไว้ในกระเป๋าใบเล็ก ๆ ที่อยู่ติดตัวในขณะนั้น เพื่อที่จะให้ครูบาอาจารย์เพื่อนสหธรรมิกที่ร่วมเดินทางในคณะธุรงค์ครั้งนั้น ได้ติดต่อส่งเถ้ากระดูกของอาตมาส่งกลับให้ถึง "บ้าน" ส่งกลับให้ถึงมือของโยมพ่อและโยมแม่ของอาตมา
เมื่อถึงวันนั้นสัจธรรมแห่งความทุกข์และความตาย
ความกลัวระหว่างความทุกข์และความตาย
จะบอกเราให้รู้ว่า
ปริญญาสูงระดับก็ไม่เพียงพอกับการที่จะแลกกับ "ชีวิต"....
ความเห็น (7)
พระอาจารย์ครับ
เมื่อวานที่ผมได้รับโทรศัพท์จากท่านแล้ว ผมคิดต่อมากมายครับ
วิถีของท่านได้สอนใจดีแท้ครับ
หากบังเอิญได้ประสบพบเจอความลำบากถึงที่สุด อะไรที่สุดๆ ทำให้ใจนิ่งขึ้นมา และเห็นถึงสัจธรรมที่เที่ยงแท้ว่า ท้ายที่สุดมนุษย์เราไม่มีใครที่หนี เกิด แก่ เจ็บ ตายได้พ้นเลย
ในที่สุดผมก็คิดว่า ความรู้ที่เกิดจากการรู้จากการศึกษา อันเป็น explicit Knowledge เป็นเพียงเสี้ยวเล็กๆแค่นั้นเอง ไม่เท่า "ปัญญา" ที่เกิดจากความเพียร การตระหนักรู้ด้วยคนเอง เป็น tacit knowledge ที่ล้ำลึกระดับจิตวิญญาณ
ผมเองก็ฝึกฝน เรียนรู้มาเรื่อยๆ การศึกษาในระบบก็เพิ่มพูนขึ้น แต่การเรียนรู้เพื่อให้เกิดปัญญาก็พยายามมากขึ้นเช่นกัน
ทุนเก่าที่ยังมี รวมกับทุนใหม่ที่แสวงหา ผมคิดว่า เป็นหนทางที่ผมจะเดินทางเข้าสู่ความจริงที่แท้ของชีวิตให้ได้
นมัสการครับพระอาจารย์
....ทุกชีวิตที่เกิดมา...ล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนและต่างกัน...แต่หากพระอาจารย์เลือกที่จะนำพระธรรมคำสั่งสอนของพระศาสดาแห่งศาสนาพุทธมาปฏิบัติ ก็นับว่า พระอาจารย์เข้าถึงพระธรรมครับ....มียศ เสื่อมยศ มีลาภเสื่อมลาภ สุข ทุกข์ เสริญ นินทา เป็นธรรมดาของโลกแห่งการสมมุติครับ "มนุษย์โลก"
นมัสการครับพระคุณเจ้า
ไม่มีปริญญาใดสูงค่ายิ่งปริญญาที่พระคุณเจ้าได้รับอีกแล้วครับ
สาธุ สาธุ สาธุ
กราบสามครั้งครับ
กราบนมัสการค่ะพระอาจารย์ปภังกร ขนฺติวโร
ขออนุโมทนากับพระอาจารย์ปภังกร ขนฺติวโร ด้วยค่ะ
กราบนมัสการค่ะ
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า
- ขออนุโมทนากับพระคุณเจ้าด้วยครับ ที่เจอสายทางคำตอบที่ดีที่สุดและคุ้มค่ากับชีวิตนี้ครับ
- กราบขอบพระคุณมากครับ
กราบนมัสการพระคุณเจ้า
ขออนุโมทนากับพระอาจารย์ที่เมตตานำประสบการณ์อันมีค่า ที่มีเงินแสนล้าน ก็ซื้อมาไม่ได้
นิมนต์และขอความเมตตาขอคำชี้แนะในบันทึก concept idear การเผยแพร่ธรรมะในเชิงรุก ครับ