เปลือยความสุข (11) เมื่อลูกข้าวเหนียว เคี้ยว pizza ... (ตื่นตาตื่นใจ .. แต่ บ่ แซบ!)

ของใหม่ล้วนตื่นตาตื่นใจเสมอ,

วันนี้ห้องพักของผมกลับมาคึกคักอีกครั้ง เนื่องจากเจ้าตัวเล็กทั้งสองกลับมาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน ซึ่งเมื่อวานนี้ ทันทีที่การประชุมยุติลงในราวทุ่มเศษ ๆ ผมก็ขับรถฝ่าสายฝนกลับไปรับพวกเขาที่กาฬสินธุ์ และกลับมาถึงสารคามอีกครั้งในราว 5 ทุ่ม

เช้าวันนี้ยังก็เป็นเหมือนเช้าของทุกวัน... พวกเขาทั้งสองตื่นแต่เช้า และเข้ามาคลุกเคล้าปีนป่ายอยู่ตามลำตัวของผมอย่างสนุก

อากาศครึ้มหม่นราวกับกำลังจะบอกว่า ในเร็ววันนี้ ฤดูฝนจะเข้ามาเป็นฤดูกาลของชีวิต และถึงแม้อากาศจะชวนให้คลุมโปงหลับฝันเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่ได้มีความสำคัญไปกว่าพันธกิจที่ต้องตื่นขึ้นมาเป็นเครื่องเล่นสำหรับลูก

......

เป็นเรื่องแปลกที่น้องดินเปรยบ่นมาตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วว่าอยากกิน "pizza" มาก, ผมเองก็สงสัยไม่น้อยว่าน้องดินรู้จัก pizza มาจากที่ไหนกันแน่ เพราะลำพังทั้งผมและแฟนก็ยังไม่เคยพาลูก ๆ เป็นลิ้มลองเลยแม้แต่ครั้งเดียว

กระนั้น, คำตอบก็ถูกเฉลยจากเจ้าตัวว่า "ดูมาจากทีวี.."

ผมเองยังไม่เชื่อเต็มร้อยนัก แต่เมื่อผ่านไปพักใหญ่ ๆ น้องดินก็ร้องขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับชี้ให้ดูทีวี อันเป็นช่วงเวลาที่โทรทัศน์กำลังโฆษณาขาย pizza อยู่อย่างเหมาะเจาะ (ช่วงนี้พ่วงแถมไอศกรีมอีกหนึ่งกล่อง)

เราจำยอมต่อการสั่งอาหารใหม่อย่างไม่มีข้อแม้, ตอนแรกก็พยายามอธิบายให้ลูกรู้ว่าระยะทางจากมหาวิทยาลัยถึงตัวเมืองร่วม 12 กิโลเมตรนั้นไกลมากโข เกรงว่าทางร้านจะไม่สะดวกออกมาส่ง จึงพยายามหว่านล้อมให้ลูก ๆ เปลี่ยนใจไปนั่งทานที่ร้านแทน

แต่น้องดินยืนยันว่ายังไงก็ต้องมา เพราะในทีวีก็บอกในทำนองว่า "ส่งถึงที่อย่างแน่นอน"

ภายหลังจากคุณแม่บ้านสั่ง pizza ทางโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อย เจ้าตัวเล็กทั้งสองก็ดูจะตื่นเต้นและมีชีวิชีวาต่อการเฝ้ารออย่างน่ารัก

พวกเขาทำตัวราวกับกำลังรอคอยของขวัญที่อยากจะได้มาแรมปี ... และความตื่นเต้นนั้นก็ฉายปรากฏอย่างเด่นชัดในแววตาและท่วงท่าต่าง ๆ ที่ถูกขับแสดงออกมา ยิ่งชวนให้ผมเห็นใจลูก ๆ ที่ไม่เคยได้ลิ้มลองในของกินพรรค์นี้เลย

เรารออยู่นานพอสมควร ... นานกว่าที่โฆษณาไว้ในทีวี แต่นั่นก็มิใช่อุปสรรคต่อความรื่นรมย์ของลูก ๆ

......

ทันทีที่เจ้าหน้าที่นำถาด pizza มาส่ง พวกเขาต่างระริกระรี้ต่ออาหารใหม่ที่วางอยู่ตรงหน้า, ไม่รีรอที่จะนั่งล้อมวงกับคุณแม่จัดการแจกแจงอาหารฝรั่งอย่างน่าขำ...

พวกเขา, ลงมือทาน pizza กันอย่างคึกคัก บรรยากาศที่เกิดขึ้นยั่วยวนให้ผมหันไปมองอยู่ถี่ครั้ง จนแล้วจนรอดก็อดใจไม่ได้ที่จะป้วนเปี้ยนไปใกล้ ๆ และเอ่ยปาก "ขอลองชิม" ดูบ้าง

"กินโลดพ่อ บ่ ต้องขอดอก" น้องแผ่นดินไฟเขียวให้เต็มที่

นี่คือครั้งแรกของผมที่มีโอกาสและวาสนาได้ลิ้มลองรสชาติของ pizza ซึ่งโดยปกติ ผมไม่เคยพิศมัยต่ออาหารฝรั่งเลยแม้แต่น้อย เพราะผมเป็น "คออีสาน" และเป็น "ลูกข้าวเหนียวนึ่ง" พันเปอร์เซนต์ !

ของใหม่ล้วนตื่นตาตื่นใจเสมอ, ผมพูดอย่างไม่อายว่า การได้ลิ้มลองของใหม่ ซึ่งหมายถึง pizza ก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ชีวิตของผมกับลูก ๆ

เมื่อเวลาล่วงไป, การทำสงครามกับ pizza เริ่มซาลง .. น้องแผ่นดินเริ่มฉากออกไปทีละนิด ขณะที่น้องแดนไทยปักหลักจัดการกับ pizza อย่างไม่ลดละ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีวี่แววของการสิ้นสุดอย่างชัดเจน

ผมหันไปถามน้องแผ่นดินว่า "แซบ บ่ ... แซบ คือ ข้าวเหนียวเฮา บ่ บักหล่า ?"

"บ่แซบ ... มัน บ่ แซบ คือ ข้าวเหนียวเฮาดอก !"

นั่นคือบทสรุปของลูกข้าวเหนียวตัวน้อยที่เพิ่งผ่านพ้นการลิ้มรสชาติของอาหารฝรั่งมาสด ๆ ร้อน ๆ .... (มัน บ่ ใช่ !)

เขียนใน GotoKnow โดย แผ่นดิน
ใน pandin

คำสำคัญ (Tags): #เปลือยความสุข คนของความรัก โลกและชีวิต

หมายเลขบันทึก: 94564เขียนเมื่อ 5 พฤษภาคม 2007 18:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 15:22 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (33)

paew

เขียนเมื่อ 5 พฤษภาคม 2007 18:53 น. ()

เด็กๆ สมัยนี้ อยากกินโน้นนี้ หลังจากที่ดู TV น้องดินสงสัยไม่ชอบ แต่น้องแดนนี่ซิค่ะ ดูท่าทางอร่อยมากๆ พูดแล้วป้าก็เริ่มหิวแล้วค่ะ แต่ไม่ทาน pizza หรอกค่ะ กลัวอ้วน....ทานเผื่อป้าด้วยนะลูก...น้องดิน น้องแดน

Ranee

เขียนเมื่อ 5 พฤษภาคม 2007 19:00 น. ()

สวัสดีค่ะพี่พนัส

อิ อิ น่ารัก น่าฟัดจังเจ้าตัวเล็กนี่ นั่งอ่านแล้วนั่งยิ้มคนเดียวเลยค่ะ อะไรที่เด็กยังไม่ได้ลอง ต้องให้ลองค่ะ แล้วจะรู้ว่าเป็นอย่างไร 5555

วันนี้ราณีพาหลานไปซื้อขนม หลานก็ซื้อ M&M แล้วเขาก็พูดว่า ถ้าเปิดเจอสีแดงแล้วจะได้เป็นแฟน ราณีก็หัวเราะอยู่ที่ร้าน 7 eleven สุดท้ายจะเอาให้ได้ก็ต้องซื้อให้ แสดงว่าโฆษณามีอิทธิพลมาก ๆ สำหรับเด็กเลยค่ะ