วันนี้ตั้งใจจะนำภาพบรรยากาศการศึกษาดูงานของ กศน.จังหวัดนครพนม ที่มาดูงาน KM ชุมชน(อินทรีย์)ที่นครศรีธรรมราช มาเขียนและสาระการพูดคุยกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัดนครศรีธรรมราชและ รศ.ปัทมาวดี โพชนุกูล ซูซูกิ จาก มธ. อ.ภีม ภคเมธาวี จาก มวล.และคณะของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคม ในช่วงของอาหารมื้อเย็นที่ร้านอาหารชาวเรือ นครศรีธรรมราช มาสะท้อนให้ได้รับทราบ แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเป็นการนำเรื่องของตัวเองที่เขียนบันทึกในบล็อกgotoKnow ครบหนึ่งปีมาเขียนแทน
5 พ.ค. 49 คือวันเริ่มต้นเขียนบันทึกแรกของผม บันทึกแรกชื่อ ฝึกหัดทำบล็อก ลิ้งค์ จวบจนวันนี้นับได้ 1 ปี ก็ถือโอกาสนี้ AAR ทบทวนตนเองเพื่อเป็นบทเรียนให้ตนเองก็แล้วกัน
ผมเขียนบันทึกจากการที่ อ.ภีม ภคเมธาวี จาก มวล.ขอร้อง ไม่ได้เขียนจากความอยากหรือความชอบของตนเองเลย แต่เป็นการฝืนใจ บังคับใจตนเองให้เขียน เพราะคล้อยตามเหตุผลสำคัญที่อาจารย์ภีมพูดไว้น่าคิดว่าจะทำงานจัดการความรู้แล้วไม่ share @ learn คงพูดได้ไม่ถนัดว่าทำงานจัดการความรู้ ปฏิเสธเหตุผลนี้ไม่ได้ ผมจึงเรียนรู้ ทำความเข้าใจบล็อก , ICT , gotoKnow กับวิธีการเขียนฯลฯ เรียกว่านับหนึ่งเลยเพราะไม่มีพื้นทางนี้
จากการที่ผมฮึดจนเกิดบันทึกแรกได้ ก็มี ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช และ อ.โอ๋ -อโณ ส่งแรงใจให้ ผมก็เกิดกำลังใจที่จะเขียน จากนั้นก็ได้เขียนเรื่อยมา ยิ่งเขียนก็ยิ่งมีเพื่อน เพิ่มกัลยาณมิตรได้เรื่อยๆ เรียกว่า share @ learn อย่างสนุกสนาน จนสิ่งที่เรียกว่าทำตามที่คนอื่นบังคับหรือขอร้องกลายเป็นความอยากหรือความชอบส่วนตัวขึ้นมา เปลี่ยนแปลงตนเองได้ วันใดไม่ได้เขียนก็เหมือนว่าขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง ประมาณนั้นเลย
กำลังใจจึงคือสิ่งสำคัญสำหรับคนเขียนบันทึกบล็อกโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เริ่มบันทึกใหม่ๆ
สิ่งที่ผมได้จากการเขียนบันทึกบล็อกคือได้พัฒนาตนเองได้ลงมือทำอะไรด้วยตนเอง ร่วมกำหนดหัวปลาเอง ร่วมทำกระบวนการด้วยตนเอง และเขียนบันทึกหลักฐานร่องรอยต่างๆรวมทั้งบันทึกบล็อกที่เป็นส่วนของหางปลาด้วยตนเอง ผมได้รู้อะไรขึ้นมาบ้าง อย่างที่เขาพูดๆกันนั่นแหละว่า KM ถ้าไม่ทำไม่รู้ KM เป็นสิ่งประณีตละเอียดอ่อน ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจไม่ได้ ต้องใส่ใจ สนใจ เกาะติด และลงมือทำสิ่งนั้นเพื่อเพิ่มคุณค่าด้วยตนเองให้ได้โดยเฉพาะสิ่งเล็กๆน้อยๆที่คนมักจะมองข้าม อย่างเช่นการเขียนบันทึกนี้เป็นต้น ซึ่งคนที่จะเขียนอะไรต่ออะไรได้ถ้าไม่ทำกระบวนการของโมเดลปลาทูมาตั้งแต่ส่วนของหัวปลา ก็คงจะเขียนอะไรไม่ได้ ต้องมีงานมีกระบวนการก่อนแล้วจึงจะเขียนได้ การเชียร์ให้คนมาเขียนบันทึกบล็อกคือการส่งเสริมให้คนมาทำโมเดลปลาทูทั้งตัวนั่นเอง
ถ้าหนึ่งปีที่แล้วผมไม่ได้บังคับใจตนเองให้เขียนบันทึก ผมก็คงจะไม่มีนิสัยชอบบันทึกอย่างวันนี้แน่นอน ไม่ได้ทำงานแบบจัดการความรู้ ไม่ได้พัฒนาตนเอง ไม่ได้มีกัลยาณมิตร ไม่ได้มีเพื่อนที่ดีๆอย่างในชุมชนบล็อกนี้ซึ่งมีมากมาย เอ่ยชื่อไม่หวาดไม่ไหว...มากมายจริงๆ ไม่ขอเอ่ยก็แล้วกัน มันน่าเสียดายขนาดไหนถ้าวันนั้นเราตัดสินใจไม่เขียน สิ่งดีงาม สิ่งที่เป็นมงคลกับชีวิตเหล่านี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น
สิ่งที่ผมจะทำต่อไปคือเขียนบันทึกและแนะนำคนอื่นมาเขียนบันทึกครับ ทำตนเองเป็นผู้เรียนที่จะเรียนรู้เพื่อ share @ learn ประสบการณ์การทำงานกันต่อไปครับ
ขอบคุณครับ gotoKnow
สวัสดีค่ะ ครูนงฯ
ก่อนอื่นขอแสดงความยินดี ในโอกาสครบรอบ 1 ปี ของครูนงฯ ในสังคม G2K นี้
และถ้าวันนั้น ครูนงฯ ไม่ตัดสินใจเขียนบันทึกแรก พวกเราคงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับครูนงฯ
1 ปี ของครูนงฯ สร้างคุณค่าให้กับดิฉันมากมาย หลาย ๆ อย่างดิฉันแอบเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากสิ่งที่ครูนงฯ เขียนค่ะ
ถือโอกาสนี้ ขอบคุณครูนงฯ มาก ๆ เลยค่ะ
มีคนแนะนำให้ตามมาอ่านของครูนงนานแล้วค่ะ
วันนี้ก็ขอแสดงความยินดีสำหรับ 1 ปีของครูนงด้วยนะคะ
วันครบรอบ G2K สิงหา คงมีโอกาสได้เจอกันค่ะ
ขอบคุณอาจารย์มากที่ไปร่วมวงทานข้าวมื้อค่ำด้วยกันเมื่อคืน ท่านผู้ว่าคุยบทเรียนการเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง ผมฟังไม่ชัด อาจารย์ลองเรียบเรียงเอาไปให้ท่านตรวจดูว่าตรงกับข้อสรุปของท่านหรือเปล่านะ
1ปีนี้นอกจากประสบการณ์ของครูนงแล้ว น่าจะได้หนังสือประสบการณ์การเอื้ออำนวยการจัดการความรู้ของผู้ว่าฯโดยการเรียบเรียงของครูนงนะครับ
ขอบคุณครูนงมากค่ะสำหรับการตัดสินใจในวันนั้น ต้องบอกว่า บันทึกแรกของครูนงเป็นบันทึกหนึ่งที่ประทับใจมากๆ เพราะสื่อสารสิ่งที่ตรงใจมากจริงๆ เพราะฉะนั้นไปเขียนความเห็นเพราะชื่นชมความคิดจริงๆค่ะ ไม่ใช่การให้กำลังใจใดๆเลย ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าเป็นบันทึกแรก แม้จะอ่านตอนต้นบันทึกก็ไม่ได้ติดใจ ไปติดใจตรงวรรคหลังๆที่โดนใจมากๆ จนต้องเขียนความเห็นไว้นั่นแหละค่ะ
ขอร่วมอุดมการณ์ของครูนงในการเขียนบันทึกอย่างต่อเนื่องและชักชวนให้คนเข้ามาเขียนต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งค่ะ คิดว่าแม้เราจะต้องใช้แรงกำลังมากเพียงใดในการชักชวน แล้วได้คนเข้ามาเขียนแบบที่ทำให้เขาได้รู้ซึ้งถึงศักยภาพของตัวเองจากการลงมือเขียนไปเรื่อยๆแม้เพียงไม่ถึง 1 ใน 100 ก็ถือว่าคุ้มค่าเป็นอย่างยิ่งนะคะ
กลับไปดูปฏิทินการเขียนของครูนงแล้ว ต้องยกนิ้วให้จริงๆนะคะ และทุกบันทึกที่ได้อ่านก็จะรู้สึกเหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนั้นๆ รับรู้ไปกับครูนงด้วย แม้จะไม่ได้ติดตามตลอด แต่ทุกครั้งที่มีโอกาสได้อ่านก็จะประทับใจในความเป็น"ครูนง"ค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับวันครบรอบ (เป็นวันฉัตรมงคลเสียด้วยนะคะ ฤกษ์ดีจริงๆ) 1 ปีใน GotoKnow ของครูนง และขอขอบคุณครูนงสำหรับบันทึกดีๆที่สร้างพลังใจบันทึกนี้นะคะ
เรียนครูนง และคุณพัชณี
ขอบคุณที่ครูนงและคุณพัชณีที่ให้เกียรติไปร่วมงานนะคะ ดีใจมากที่ได้เจอตัวจริงเสียงจริงครูนงสักที
วงสนทนาระหว่างท่านผู้ว่าฯกับท่านสมาชิกสภาที่ปรึกษาฯนั้น ด้วยความที่ไม่เป็นการ การจัดวงสนทนาจึงไม่ค่อยทั่วถึง ตัวเองก็ไม่ค่อยได้เข้ามีส่วนร่วมในวงเท่าไร ก็เลยไม่รู้เรื่องราว น่าเสียดายค่ะ และต้องขออภัยครูนงกับคุณพัชณีมา ณ ที่นี้ด้วย
แต่คิดว่า อาจารย์สมพร เทพสิทธา คงได้คำตอบอะไรบางอย่างในวงสนทนา ท่านจึงดูพออกพอใจการพูดคุย (ลองดูในบันทึก econ4life นะคะ)
"การเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง" ของท่านผู้ว่าฯน่าสนใจมาก เป็นข้อสรุปที่เฉียบคมของท่านค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับวันครบรอบหนึ่งปีของบล็อคครูนงนะคะ อ่านสนุกได้ความรู้ ..ยังยืนยันการเป็นแฟนคลับค่ะ
ขอแสดงความยินดีในโอกาสครบรอบหนึ่งปี ของการการนำเสนอ ที่เกิดจากการลงมือทำจริง เห็นผลจริง และเกิดผลดีแก่คนนครฯจริงๆนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :)
ครูนงค่ะ
"คือเขียนบันทึกและแนะนำคนอื่นมาเขียนบันทึกครับ"
ครูนงค่ะ
ขอบคุณ
ครูนงคะ
ขอร่วมแจมแสดงความยินดีในโอกาสครบรอบ 1 ขวบของการเขียนบันทึกของครูนงด้วย ที่สำคัญเหนือกว่านั้น คือการมีแฟนคลับเยอะแยะมากมายที่เข้ามาอ่าน blog ของครูนง และเชื่อมร้อยเอาสิ่งดี ๆ มาแลกเปลี่ยนกัน ครูนงเป็นหน้าเป็นตาให้ชาว กศน.ได้เป็นอย่างดี ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจอีกคนค่ะ หนูอ่านเมล์ที่ครูนงตอบให้ไม่ได้เลย (ถามผู้รู้เขาบอกฟอร์นไม่รับกัน) หนูตอบกลับไปที่ [email protected] ไม่ทราบจะเป็นไง ตอบไปที่ [email protected] เขาตอบมาว่าพื้นที่เต็ม ขอความกรุณาครูนงช่วยผู้น้อยด้อยประสบการณ์คนนี้ด้วยนะคะ
อ.น้องอ๊อด ครับ
ลองเปิดดูใหม่นะครับ พี่ตอบไปแล้วจาก [email protected] อาจจะเปิดได้แล้วก็ได้ ไม่ได้แล้วค่อยแนบไฟล์เวิร์ดให้
ขอบคุณครับ
ครูนงคะ
อย่าพึ่งถอดใจนะคะ หนูเข้าไปดูในเมล์แล้วไม่มีข้อมูลเลย ขอเป็นแบบแนบไฟล์เวิร์ดก็แล้วกันนะคะ ขอบพระคุณมากกกกกค่ะ
ครูนงครับ
ผ่านไปเร็วนะครับ 1 ปี ที่มีเรื่องราวต่างๆ มากมายมาแลกเปลี่ยน และ 1 ปี แห่งการชักนำเชิญชวน ผู้อื่นอีกมากมายให้เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และเป็น 1 ปี ที่ให้คำแนะนำ เสนอแนะ และช่วยเหลือผู้อื่นอีกมากมาย ทั้งหลายทั้งปวง คือการศึกษานอกโรงเรียนอีกมิติหนึ่ง ผมเป็นอีกคนหนึ่ง ที่จะพยายามนำเอาแนวทางนี้ไปใช้ด้วยครับ
คุณหมอนนทลี ครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยนะครับที่จะทำ AAR ครบรอบต่างๆบล็อกของตัวเอง เพื่อจะได้ใช้เป็นแหล่งเรียนรู้กันละกันของชาวบล็อกครับ
คุณรัติยา ครับ
ยินดีนะครับที่ผมเองพอที่จะให้ได้เรียนรู้อะไรได้บ้าง
คุณเมตตา ครับ
ขอบคุณนะครับ และขออภัยที่ UKM 10 ร่วมต้อนรับคุณเมตตาในฐานะคนนครฯไม่ได้ มีกิจที่วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้วครับ
คุณ Miss somporn poungpratoom ครับ
G2K ที่ มอ. ราวช่วงเดือน สิงหา คงจะได้เจอกันแน่นอน
อ.ภีม ครับ
เรื่องหนังสือที่ว่าจะทำตามที่อาจารย์แนะนำครับ ข้อมูลส่วนใหญ่มีอยู่แล้วครับ รอจังหวะเหมาะที่จะยกร่าง จัดหมวดหมู่ขึ้นเป็นเล่มครับ...บันทึกที่อาจารย์อยากให้ผมเขียนเกี่ยวกับเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง ผมเขียนอยู่ที่นี่แล้วนะครับ
อ.โอ๋ ครับ
ขอบคุณกำลังใจและความรู้สึกที่ดีๆที่ อ.โอ๋ มอบให้ตลอดที่อยู่ในครอบครัว gotoKnow แห่งนี้
รศ.ปัทมาวดี ครับ
ผมมีเกร็ดเรื่องเล่าจากการกินข้าวที่ร้านชาวเรือนร่วมกันระหว่าง KM ทีม นคร กับคณะของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจฯ อ่านที่นี่ครับ
คุณ Ranee ครับ
ขอบคุณมากๆนะครับที่มาฝากร่องรอยไว้ เช่นกันครับ ผมก็อ่านของคุณRaneeเป็นประจำ
คุณชาญวิทย์ ครับ
ขอบคุณมากนะครับสำหรับการเข้ามาเยี่ยมเยียน สำหรับวันครบรอบปีคุณชาญวิทย์ในสังคมแห่งนี้ก็ไล่หลังมาไม่เท่าไหร่แล้วครับ.....อย่าลืมนะครับวันอาทิตย์ที่ 13 พ.ค. เรามีนัดพบกันที่คิวรถตู้นครศรีฯ - ตรัง ซอยบ่ออ่าง เวลาบ่ายสองโมงนะครับ เพื่อไปช่วยฝึกคุณอำนวยฯร่วมกับน้องชายขอบน้องบ่าวที่นับถือของผม ที่โรงแรมธรรมรินทร์นา อย่าลืมนะครับ
คุณดอกไม้ทะเล ครับ
ผมคงจะมีโอกาสได้เจอตัวจริงของคุณดอกไม้ทะเลเข้าสักวัน....ไม่ใกล้ไม่ไกล มรภ.นครศรีฯนี่เอง
อ.แอ๊ว ครับ
ขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจ ผมขอเรียน อ.แอ๊วว่าประโยคนี้"คือเขียนบันทึกและแนะนำคนอื่นมาเขียนบันทึกครับ"ผมขอยืนยันกับอาจารย์อีกครั้งหนึ่ง่าผมจะทำต่อไป
พี่ศรีเชาว์ ครับ
ขอบคุณนะครับพี่ เราคงจะได้ร่วมกันฟันฝ่าอะไรร่วมกันเพื่อชาว กศน.ต่อไปนะครับ ยินดีที่จะให้ความร่วมมือในทุกเรื่องครับ
อ.สมพร น้องเม้ง ครับ
ขอบคุณแรงใจจากเยอรมันนะครับ กลับนครฯวันไหนคงดีใจกันทั่วทั้งจังหวัด ดร. จากเยอรมัน
น้องพิชชา ครับ
อายุ gotoKnow เรานะไล่ๆกันครับ แต่อายุจริง ห่างกันเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ขอบคุณนะครับที่เข้ามาเยี่ยมเยียน
น้องสิงห์ป่าสักครับ
ขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจที่คอยเติมให้เรื่อยมา ติดขัดอะไรยกหูขอคำปรึกษาได้เสมอ