ทำ ทั้งๆที่รู้
เคยเขียนบทความ รู้ แต่ไม่ทำ ปรากฎว่าเป็นบทความที่มีคนอ่านมากที่สุดเท่าที่เคยเขียนมา รู้สึกว่ามันยังขาดอะไรไปสักอย่าง นึกจะเขียนเรื่อง ทำ ทั้งๆที่รู้ อีกตอนหนึ่ง เพิ่งมีอารมณ์เขียนเอาวันนี้
รู้ แต่ไม่ทำ เขียนขึ้นเพราะมีความรู้สึกว่า คนเรา ( รวมทั้งตัวเองด้วย ) ประหลาดดี อยากรู้ ชอบศึกษาเรื่องราวต่างๆ อ่านหนังสือ เข้าอบรมสัมนาค้นบทความตามเว็ปไซต์ต่างๆ แม้กระทั่งยอมเรียนปริญญาโท เอก แต่ไม่ยักปฏิบัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการออกกำลังกาย ยังมีเรื่องอื่นๆอีกมาก เช่นนอนดึกไม่ดี แต่ก็ยังนอนดึกกันอยู่ โดยเฉพาะ blogger หลายๆคน ( ตัวเองด้วยเป็นครั้งคราว แต่เริ่มนอนเร็วขึ้นแล้ว )
มาคิดๆดูถ้าไม่เขียนเรื่องนี้ก็ไม่ครบเครื่อง เหมือนทำงานไม่เสร็จ ยังมีอะไรค้างคาใจอยู่ เพราะบางเรื่องก็รู้ๆกันอยู่ แต่ไม่ยอมทำ บางเรื่องก็ทำ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ดี
สังเกตดู อะไรที่มันดี มักจะทำยาก แค่ศีลห้า ฟังจนพูดบาลีได้ แปลได้ เข้าใจดี นั่งพนมมือแต้ แต่ไม่ยักกะทำ การออกกำลังกายก็เหมือนกัน ใครๆก็รู้ว่าดี แต่ก็ออกกำลังกายกันค่อนข้างน้อย การจัดการขยะก็เหมือนกัน การคัดแยกขยะ นำเอาของขายได้ไปขาย แยกเอาเศษอาหาร เศษผักเศษผลไม้ กิ่งไม้ใบหญ้ามาทำเป็นปุ๋ยหมัก การจ่ายค่าธรรมเนียมขยะมูลฝอย ก็รู้ๆกันอยู่ว่าดี แต่ไม่ยอมทำ เลยสรุปเอาว่าอะไรที่ดีๆ คนเราไม่ค่อยชอบทำ รู้สึกมันยากเหลือเกินที่จะทำ
ลองมาดูไอ้ที่ไม่ดีดูมั่ง อบายมุขทั้งหลาย กินเหล้า เล่นการพนัน เที่ยวกลางคืน ฯ ก็รู้ๆกันว่ามันไม่ดี แต่ไม่เห็นต้องสั่งต้องสอนเลย ดูแป๊บเดียวทำได้เลย ( การพนัน มีตังก็เล่นเป็นเล่นได้เลย ไม่ต้องสั่งไม่ต้องสอนกันให้ปากเปียกปากแฉะ กินเหล้าก็เหมือนกัน ไม่เห็นต้องร่ำต้องเรียนกันเลย สงสัยจะกินเป็นตั้งแต่เกิด ) ต้องเดือดร้อนเอาเงินมารณรงค์ เมาไม่ขับ จนคนที่ทำงานด้านนี้ถูกคนเมาชนจนเกือบไป
ที่เขียนเรื่องนี้ก็อย่าคิดว่าคนเขียนเป็นคนดี รู้ แล้วก็ทำ หรือรู้ว่าอะไรไม่ดีก็ไม่ทำเลยนะครับ ก็ปุถุชน คุ้มดีคุ้มร้าย ไม่อยากเล่าให้ฟังหรอกว่ายังมีอะไรที่ไม่ดี แต่ยังทำอยู่ ( ยังอีกเยอะเหมือนกัน ) ยังมีเรื่องดีๆที่รู้อยู่เต็มอก แต่ก็ยังไม่ได้ทำ ( เยอะเหมือนกัน ) แต่พอได้คิดก็พยายามทำอยู่
เรื่องที่รู้ว่าดีๆ ที่พยายามทำ พอจะได้เรื่องได้ราวมั่งก็มีเรื่องการออกกำลังกาย การเอาใจคนที่บ้าน พยายามจะไม่ขัดใจ ตั้งอกตั้งใจทำงาน ช่วยเหลือผู้อื่น การพูดจาให้เพราะขึ้น ( ด่าน้อยลง อันนี้ยากหน่อย แต่ก็พยายามอยู่ )
ส่วนไอ้ที่ไม่ดีที่คิดได้แล้วเลิกไปก็มี กินเหล้า สูบบุหรี่ ใช้เงินฟุ่มเฟือย เที่ยวกลางคืน ( นานๆก็ไปฟังเพลงกับเพื่อนๆบ้าง งานในหน้าที่น่ะครับ แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ) ไอ้ที่ไม่พูดถึงก็แปลว่ายังทำอยู่
ที่พยายามทำอยู่ก็มีพยายามนอนเร็วขึ้น เลื่อนจากตีหนึ่ง มาเป็นเที่ยงคืนได้แล้ว กำลังเลื่อนมาเป็นห้าทุ่มห้าสิบนาที แล้วเป็นห้าทุ่มสี่สิบนามี แล้วก็เป็นห้าทุ่มครึ่ง........
หอมปากหอมคอแล้วนะครับ รู้สึกโล่งอกไปเยอะเลย ก็มีเรื่องฝากเพื่อนๆ blogger ( บางคนเท่านั้น คนที่ทำอยู่แล้วไม่ต้องสะดุ้งหรอกครับ ) ที่ยังไม่ออกกำลังกาย น้ำหนักตัวเกินเกณฑ์มาตรฐาน และที่ยังนอนดึกๆอยู่แล้วการพักผ่อนไม่เพียงพอ ยังไงๆก็เริ่มออกกำลังกาย ลดน้ำหนักตัว เลิกนอนดึก พักผ่อนให้เพียงพอ สุขภาพจะได้ดี อยู่อ่าน blog เขียน blog กันนานๆ ที่ทักมาก็เพราะเป็นห่วงน่ะครับ อย่าโกรธอย่าเคืองกันเลย ใครอ่่านแล้วปฏิบัติได้ ก็เล่าสู่กันฟัง ถือว่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ
ขอให้ blogger ทุกท่านมีสุขภาพดีและมีความสุขครับความเห็น (25)
ที่เล่ามาโดนเลยครับ ท่าน คนชอบวิ่ง
อ่านไป สะดุ้งไป แหะๆ งานนี้ โดนเต็มๆ เลย ทั้งเรื่อง รู้ แต่ไม่ทำ แล้วก็ ทำ ทั้งๆ ที่รู้
ไปดีกว่า เดี๋ยวโดนคุณหมอดัง(ดุ).....อิอิ
ก็คงพอๆกันแหละครับ มาให้กำลังใจกันทำสิ่งที่ดีๆ เลิกสิ่งที่ไม่ดีกันดีกว่าครับ
เขียนสัญญาใจ ติดข้างฝาเลย จะไม่ทำอีกต่อไป หรือ ต่อไป จะออกกำลังกายเป็นประจำ อิอิ
โรคไม่รู้ หรือโรครู้แต่ไม่ทำ อย่างไหนจะร้ายกว่ากัน?
ไม่กล้าดุคุณครูหรอกครับ
ยังไม่รู้เลยว่า lioness สะดุ้งแล้ว ทำหรือไม่ทำ 5555
ว่าจะถามพระอยู่เหมือนกัน
ให้ศีลก็แล้ว เทศนาสั่งสอนก็แล้ว ไม่ทำกัน ทีอบายมุขห้ามเท่าไหร่ก็ยังดื้อทำ เฮ้อ มนุษย์หนอมนุษย์
เป็นเหมือนกันหมดเลยครับ ( รวมคนเขียน blog นี้ด้วย อิอิ ) อาจารย์Ranee แต่อย่างน้อยสะดุ้งแล้วพยายามทำอะไรบ้างก็จะดี
ให้กำลังใจกันดีกว่าครับ
เดินตามข้ามบล็อกมาค่ะ (ถือว่าเดินออกกำลังนิ้วมือ???....)
เรื่อง ทำทั้งๆที่รู้ ที่มักห้ามตัวเองยาก..เรื่องชอบไปออกความเห็นในเรื่องที่เขาไม่ได้ขอ (แฮ่ๆ ภาษาวัยรุ่นเรียกว่า ชอบไปใส่เกือกให้เสือ)
ที่ รู้แต่ไม่ทำ คือเป็นคนลืมตอบเมล์ กับโทรศัพท์เวลาได้รับเบอร์ให้ติดต่อกลับ....(สารภาพบาปค่ะ...ยกโทษให้ด้วยเต๊อะ).....
- โดนครับ ประมาณว่า ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้
- สติเท่านั้นครับ เป็นเส้นกั้นบางๆระหว่าง ความดี ความชั่ว
- ขอสติจงอยู่กับท่านทุกลมหายใจเข้าออก
- ขอบคุณครับ
แหะ ๆ...รู้สึกเขินเป็นกำลัง...
อาจารย์หมอสุธี...ออกมาที...จี้จุด 2 ที....55555
ทีแรกชวนครอบครัวออกกำลังกายมาได้ 2-3 เดือน...มาระยะนี้หยุดไปเฉย ๆ ...(แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ว่ามีงานแปลกใหม่เร้าใจ...ไม่มีเวลา...อิอิ)
เมื่อก่อน(ช่วงก่อนหน้านี้)นอนไม่เกินเที่ยงคืน...แต่ระยะนี้...นอนเกินตี 1...แถมเวลาหลับยังฝันว่างานไม่เสร็จอีก....55555
เห็นทีต้องหาคนช่วยดึงกลับสู่ภาวะปกติสุขโดยเร็วเสียแล้วครับ...
- ทำทั้งๆที่รู้ ว่าการรับประทานมื้อเย็นเป็นมื้อหนัก ทำให้น้ำหนักเพิ่มได้โดยง่าย ก็ยังติดนิสัยเอ็นจอยอี๊ตติ้งกับมื้อเย็นอยู่ดี
- รู้แต่ไม่ทำ ก็เรื่องออกกำลังกายน่ะค่ะ รู้ว่าดีแสนดี แต่กว่าจะได้ฤกษ์เบิกชัยไปออกวิ่ง หรือแอร์โรบิคแต่ละวันเนี่ย อิดๆออดๆจนเบื่อตัวเองเลยค่ะ
- พี่เม่ยก็เลยตั้งกติกาใหม่ โดยให้ลูกสาวเป็นผู้ควบคุมเรื่องการทานมื้อเย็น และบังคับให้พี่เม่ยฝึกโยคะค่ะ เอ๊ะ...ได้ผลเหมือนกันค่ะ....
- ประโยคที่ลูกสาวใช้บังคับคุณแม่ ก็คือ..."ไม่รู้ล่ะ...(ยังไงก็)ต้องทำ" ค่ะ
- อย่างนี้เข้าข่าย ทำเรื่องดี ๆ ทำได้ยาก ส่วนเรื่องที่ทำได้ง่ายมาก ๆ คือเรื่องทำไม่ดีค่ะ
- คนเราก็ไม่พ้นสองเรื่องนี้ คละเคล้ากันไป
- แต่จะปฏิบัติอย่างไรให้สมดุลย์ เพราะหากเอียงไปในทางดีได้เขาก็จะว่าเป็นคนดีไงคะ
- ทีนี้จะเป็นคนดีสำหรับใครล่ะคะ...คนอื่น หรือตัวเรา
- พูดไปพูดมาก็ชักจะเข้าตัว...ออกความเห็นมากไปชักจะไม่ดีแล้วค่ะ
ขอบคุณอาจารย์จันทรรัตน์ เจริญสันติ ที่มาเยี่ยม ดูดูเรื่องที่อาจารย์ว่าไม่ดีแต่ละเรื่องของอาจารย์มันจิ๊บจ๊อยเหลือเกิน
รู้สึกอาจารย์อารมณ์ดีมากเลยนะครับ
เคยอ่านแล้วครับคุณKa-Poom แต่ไม่ได้ฝากรอยมือไว้ ( รอยเท้าไม่สุภาพ )
อิจฉาคนมีที่วิ่งสวยๆ อากาศดีๆจัง
เอาใจช่วยนายขำ ให้กลับสู่ภาวะปกติสุขโดยเร็วนะครับ
ผมชอบฝันว่านอนไม่หลับ อิอิ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แนะนำนะคะ
จะไปทำตามค่ะ ในข้อที่ขาด
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ราณีออกกำลังกายตอนเช้ามาครบอาทิตย์แล้วค่ะ จะพยายามเติมให้เต็มในส่วนที่ขาดค่ะ ขอบคุณค่ะ มีอบรมโยคะเมื่อไรอย่าลืมบอกนะค่ะ