วิ่งหนีแรงโน้มถ่วงของโลก

--------> ช่วงสองสามวันที่ได้เข้ามามาพักที่เรือนรับรองใน มอ.หาดใหญ่ สิ่งที่ทำทุกเช้า คือ การตื่นขึ้นมาวิ่ง และเลือกวิ่งรอบเนิน (ที่นี่เขาเรียกว่าควนมดแดง – ออกเสียงอย่างนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ) ... เป็นการวิ่งที่ขึ้นเนินและลงเนิน ขณะที่วิ่งขึ้นเนินนั้น เหมือนเรากำลังต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลก ซึ่งพยายามที่จะดึงดูดเรา แต่เราพยายามที่จะวิ่งหนีแรงนั้น ซึ่งต้องใช้พลังกำลังมากกว่าปกติ ซึ่งต่างจากวิ่งลงเนิน

เช้านี้ก็เช่นเดียวกัน หลังจากวิ่งได้รอบแล้วก็เดินสัมผัสธรรมชาติ ฟังเสียงนก เสียงกระรอก ขณะที่ยืดเส้นคลายกล้ามเนื้อนั้น ก็แหงนมองกระรอกสองสามตัววิ่งไล่กันบนต้นไม้ แม้จะไม่มีแสงแดด แต่อากาศก็ไม่เย็นมาก

 --------> ขณะนั้นก็มองใจตนเองไปด้วย get อะไรบางสิ่งบางอย่างได้ว่า ขณะที่เราวิ่งนั้น เสมือนกับเรากำลังต่อสู้กับความรู้สึกภายในใจเรา ที่แน่ๆ คือ ความเหนื่อย หายใจหอบ ใจเต้นสั่นระรัว และสิ่งที่ตามมา คือ ความท้อ ความคิดผลุดขึ้นว่า “หยุดเถอะ ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยแล้วแต่เราก็ไม่หยุดยังคงวิ่งต่อไป ” เสียงแห่งกิเลสในใจก็ยังคงดังกึกก้องต่อไป เราเพียงแต่ฟังเสียงนั้น แต่เราเลือกได้ที่จะไม่ทำตามใจเสียงนั้น

06: 40 น.

24 มีนาคม 2550