อารมณ์ร้าง...ห่างบันทึก......
ฉันวกกลับมาดูบันทึกล่าสุดที่ทำไว้.......12 เมษายน 2550....เกือบ 2 สัปดาห์ที่ฉันห่างการบันทึก....
ถ้าไม่ได้หวนนึกถึงคำพูดที่ก้องอยู่ในหู....ของน้องกะปุ๋ม....
“พี่ติ๋ว...หนูฝาก 2 อย่าง คือ มาบันทึกตอนเช้าๆให้ได้อ่าน และ R2R….” ......ฉันนิ่งคิดสักพัก แล้วรับปาก....
“อืมมม.....ค่ะ”
คิดในใจตามประสาคนขี้โกง....(คิดบวกเข้าหาตนเอง)ว่า แค่น้องบอกฝากเท่านั้น...ก็แค่รับฝากไว้ก่อน เดี๋ยวน้องว่างเมื่อไหร่ คงมาเอาคืนไปเอง(มั้ง)…….
ฉันกลับมาทวนความคิดและอารมณ์...ทำไมไม่เกิดบันทึก....
ฉันเคยเกิดอารมณ์ติดบันทึกมากๆ...
ฉันติดเพื่อน...ฉันติดการพูดคุยที่สนุกสนาน...ฉันติดคำชื่นชมของเพื่อนๆ...ยิ่งชมยิ่งคึกอยากบันทึกไปเรื่อยๆ...อยากเล่าทุกๆอย่างที่เพื่อนอยากรู้หรืออยากติดตาม...อยากทำทุกๆอย่างเพื่อเพื่อน(แม้บางวันเหนื่อยล้าสุดๆ...หรือบางวันไม่รู้จะบันทึกอะไร...ต้องบิ๊วอารมณ์)…ฉันมีความสุขมากๆด้วยอิสระทางอารมณ์และความคิด
ฉันเคยเบื่อสุดๆกับการบันทึกเช่นกัน....
1. อารมณ์ : ฉันไม่มีอารมณ์จะบันทึก ....การบันทึกของฉันมันมิใช่แค่เพียงเล่า...เล่า...เล่าไปเรื่อยๆ...แต่ฉันอยากให้เกิดประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านบ้าง...ทั้งด้านวิชาชีพ...ผู้ร่วมงานเชิงวิชาชึพ....ผู้ร่วมให้ความกระจ่างในมุมผู้รับบริการ....ผู้ร่วมอุดมการณ์ด้าน KM….อย่างน้อยๆก็อาจจะเป็นด้านอารมณ์ขัน...(ก็ยังดี)...เอ้า...
2. เครื่องมือ : ฉันอยากบันทึกแต่คอมฯไม่ว่าง....ฉันมีอารมณ์และข้อมูลมากมายแต่บันทึกแล้วหาย(ช่วง net.เสีย...ระยะยาวช่วงนั้น) มันทำให้ฉันไม่ได้บันทึกดีๆเก็บไว้อ่าน....นั่นเป็นเรื่องของเครื่องมือ....บทเรียนนั้นทำให้เกิดการเรียนรู้ว่า...ควรบันทึกลง word ก่อนแล้วจึง copy…paste…
3. ความขี้เกียจ : เครื่องมือก็ดี อารมณ์ก็มี..แต่พอหยุดนานๆ....ติดสบาย...แล้วขี้เกียจ...มันคล้ายเครื่องยนต์ที่หยุดนานไปแล้วเครื่องเย็น...ฉันต้องลุกขึ้นมาวอร์มใหม่...ไม่ให้มันเย็นจนสตาร์ทไม่ติด
แล้วท่านล่ะคะ...เป็นอย่างฉันบ้างไหม...เบื่อๆ...อยากๆ...ติดขี้เกียจ...รักสบาย....
สิ่งที่พยายามอยากทำตอนนี้คือ....อยากรู้ว่ามีอะไรอีกบ้าง ที่เป็นปัจจัยที่ทำให้เรา...เบื่อ(การ)บันทึก...อยากให้เพื่อนๆช่วยแชร์....เพื่อหาทางป้องกันอุปสรรคที่ทำให้สะดุดการถ่ายทอดประสบการณ์จากผู้ปฏิบัติงานอันเป็น tacit knowledge(ถ้าทำได้)......
การถ่ายทอดความรู้และความคิดจะได้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง....เพื่อประโยชน์ต่อสังคมค่ะ....
ความเห็น (22)
เรียนท่านพี่ติ๋ว ยินดีครับ กลับมา ลิขิต จิตสร้างสรรค์ ต่อไป
สวัสดีค่ะ...พี่ติ๋ว...
เบื่อค่ะ..เคยเบื่อเหมือนกันค่ะ..แต่ก็ได้หยุดถามตนเองค่ะว่า..เรามาที่นี่ด้วยความคิดความเชื่อว่าอย่างไร..."คือการแบ่งปันในสิ่งที่เรารู้...และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสิ่งที่เราไม่รู้"...พอได้หยุดทบทวนตัวเอง ก็ทำให้กลับไปยืนจุดเดิม...ตั้งมั่นในสิ่งที่ตนคิด เชื่อ และศรัทธา...ก็เลยทำให้บันทึกไปได้เรื่อยๆ เหมือนเป็นหน้าที่ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต... บันทึกไว้อยากขยายแนวคิดของตน อยากแบ่งปัน อยากเรียนรู้ อยากให้...ไว้เมื่อตายไป...สิ่งที่มีอยู่ในเราก็ตายตาม... ดังนั้นการบันทึกไว้นี้...ช่วยเก็บรอยแห่งความคิดของเราไว้...เพราะเชื่อว่าอย่างน้อยๆ..ต้องมีประโยชน์กับใครสักคนบ้างล่ะ...
ดีใจที่ได้เจอบันทึกนี้ของพี่ติ๋วค่ะ
และดีใจ...ที่ได้เจอตัวเป็นๆ...ของพี่ติ๋วเช่นกันค่ะ
(^____^)
ขอบคุณค่ะ
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
ถึงว่าไม่เห็นพี่ติ๋ว หลายวันค่ะ
ช่วงที่สมัครเป็นสมาชิกใหม่ๆ ก็ไม่ได้บันทึกทิ้งร้างนานค่ะ .... เพราะไม่รู้จะเขียนอะไร เมื่อมีแรงบันดาลใจให้เขียน ประกอบกับมีเรื่องราวให้เขียนก็มาเขียนค่ะ ก็เขียนบ้างไม่เขียนบ้าง ตอนนั้นรู้จักคนน้อยค่ะ ต่อมาเริ่มรู้จักและเป็นเพื่อนเยอะขึ้น และตั้งเป้าไว้ว่าจะบันทึกทุกวันอย่างน้อย 1 เรื่อง เดือนแรกทำไม่ได้ พอเดือนที่ 2 ทำได้ มีกำลังใจขึ้นเยอะ เดือนที่ 3 ว่าจะแล้วแต่อารมณ์กลายเป็น พยายามบันทึกทุกวัน อ่านของท่านอื่นๆ ทุกวันหลังเลิกงาน .... กลายเป็นเหมือนขาดไม่ได้ไปเลยค่ะ.....ทำไงดีค่ะ ถ้าติดเกินไป?
- สวัสดีครับพี่ติ๋ว มิน่าไม่เห็นบันทึกเลยครับ
- ผมก็เป็นเหมือนกันครับ (เป็นบ่อยด้วย ดูจากบันทึกของผมที่มีแค่เดือนละสองสามครั้ง) ขอให้สามข้อของพี่เป็นไปในทาง positive ทุกข้อครับ (มีอารมณ์, เครื่องว่าง, และขยัน) :>
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
คุณเมตตา เครื่องว่างตลอดค่ะ แต่ขี้เกียจซะเฉยๆ งั้นแหล่ะ....อย่างที่กะปุ๋มว่า มันอยู่ที่การตั้งมั่น ว่าจะบันทึก จัดลำดับความสำคัญ....เห็นคุณค่า...อะไรก็ตามที่เรารัก เห็นคุณค่า..จะทำกับเขาสม่ำเสมอ..อันนี้จริง
ทำซ้ำๆ จะกลายเป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตร...ประจำวันเหมือนอาบน้ำ แปรงฟันไง
เพื่อน...จะทำให้เราผูกพัน..คิดถึง..อยากเห็นความคืบหน้าของเพื่อนๆ ติดตามสถาณการณ์งาน ชีวิตของเพื่อน สภาพแวดล้อม ปัจจัยเอื้ออำนวยอื่นๆเช่น คนใกล้ตัว...สัญญาณอินเตอร์เน็ต...ต้นทุนในการใช้อาทิต้นทุนเวลา ความตั้งใจ...ชั่วโมงเน็ต...ที่สำคัญวัตถุดิบของเรามาจากงาน มุมมอง แง่คิดมุมที่เราเก็บได้ในการดำเนินชีวิตนั่นเองค่ะ....
เรียน ท่านอ.JJค่ะ
- ดิฉันพักผ่อน(บันทึก)นานไปนิด.......
- ตอนนี้กลับมาแล้วค่ะ....กลับมา(บันทึก)ขณะพักร้อนอยู่ที่บ้าน....หลังจากได้เที่ยวและชาร์ทแบตเตอรี่จนเต็มค่ะ ถ้าวันปฏิบัติงานปกติก็จะไม่ค่อยได้บันทึกค่ะ...ที่ทำงานป้องกันไวรัส...จำกัดการใช้เครื่องมากขึ้น
- ดิฉันได้กำลังใจจากอาจารย์อยู่เสมอค่ะ
- ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องกะปุ๋ม
- จริงอย่างที่น้องกะปุ๋มว่าไว้ค่ะ ..."คือการแบ่งปันในสิ่งที่เรารู้...และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสิ่งที่เราไม่รู้"...
- "กลับไปยืนจุดเดิม...ตั้งมั่นในสิ่งที่ตนคิด เชื่อ และศรัทธา..."....จริงด้วยค่ะ...ความตั้งใจเดิมคือการที่ทำให้เพื่อนได้รู้จัก...วิชาชีพวิสัญญีพยาบาล...ได้รับทราบข้อมูลที่เป็นการเปิดกว้างมากขึ้นในวิชาชีพนี้...ต้องพยายามต่อไป.....
- บันทึกไว้อยากขยายแนวคิดของตน อยากแบ่งปัน อยากเรียนรู้ อยากให้....ไม่อยากให้ตายตามไป...
- การบันทึกไว้นี้...ช่วยเก็บรอยแห่งความคิดของเราไว้...เพราะเชื่อว่าอย่างน้อยๆ..ต้องมีประโยชน์กับใครสักคนบ้าง
- ขอบคุณน้องกะปุ๋มผู้จุดประกายและเรียกความคิด ความตั้งใจเดิมกลับคืนมา
- ...ขอบคุณค่ะ....
สวัสดีค่ะ อ.Paew
- คิดถึงอ. Paew อยู่เสมอค่ะ
- อ.แป๋วมีความพยายามอย่างยิ่ง....ที่จะทำให้ได้วันละบันทึก...และก็ทำจนได้..ปรบมือดังๆให้ค่ะ...นับถือค่ะนับถือ....
- ถ้าการติดblog...ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เช่นลูกไม่ต้องมานอนหลับใต้โต๊ะคอมฯ เป็นต้นและยังมีเวลาดูแลคนที่บ้าน งานที่บ้าน อยู่...ก็ไม่น่าจะเป็นไรนะคะ...อ.แป๋วแบ่งเวลาได้เก่งอยู่แล้ว....
- คุณไมโตฝากขนมไว้ที่พี่ติ๋ว...สัปดาห์หน้าไปทำงานถึงจะได้เอาไปฝากนะคะ
- ขอบคุณอ.แป๋วยิ่งค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.Aj Kae
- ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ และขอให้พรนี้ย้อนกลับมาที่ คุณ Aj Kae ด้วยค่ะ....มาช่วยกัน..ร่วมแรงแข็งขัน...ทำดี๊..ทำดี..กันค่ะ..อิ...อิ...
สวัสดีค่ะ คุณเมตตา
- การทำบ่อยๆ สม่ำเสมอ เห็นคุณค่า.มันทำให้เราขาดไม่ได้จริงๆค่ะ...
- "อะไรก็ตามที่เรารัก เห็นคุณค่า..จะทำกับเขาสม่ำเสมอ."
- ทำซ้ำๆ ...เหมือนแปรงฟัน....เออเข้าท่าแฮะ....
- เพื่อน...จะทำให้เราผูกพัน..คิดถึง..อยากเห็นความคืบหน้าของเพื่อนๆ ติดตามสถาณการณ์งาน ชีวิตของเพื่อน ....อันนี้จริ๊งๆๆ..จริงๆ..ค่ะ
.....ตอนนี้เลยต้องวกกลับมาหาหัวใจค่ะ......
- ขอบคุณคุณเมตตาค่ะ
- พี่เม่ยว่าคุณพี่ติ๋วไม่ได้ "เบื่อ" การบันทึกหรอกค่ะ แต่เป็นช่วงของการค้นหาความ "พอดี" ในการใช้ G2K ให้เหมาะกับตัวเองมากกว่านะคะ
- และสูตรแห่งความพอดีที่พี่เม่ยใช้อยู่ตอนนี้ จำได้ง่ายๆก็คือ...."ทำแล้ว สุขกายสบายใจได้ประโยชน์พอควร" ค่ะ....
- ขอให้ค้นพบความพอดีได้ในเร็ววันนี้นะคะ เราจะได้พบกันอย่างสม่ำเสมอไงคะ!
สวสดีค่ะ พี่เม่ย
- ตอนนี้ไม่เบื่อแล้วค่ะ...ตอนนั้นคงเป็นอารมณ์ขี้เกียจมากกว่าค่ะ
"ทำแล้ว สุขกายสบายใจได้ประโยชน์พอควร"...น่าจะเป็นข้อเตือนใจตนเองได้ดีมากๆค่ะ...ทำให้ไม่คาดหวังสูงเกินไปจน.."เกินพอดี"...
- ขอบคุณพี่เม่ยสำหรับข้อคิดและกำลังใจค่่ะ
ดีใจจัง...น่ารักที่ซู้ดเลย...พี่สาวคนนี้...
ขอบคุณนะคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
น้องกะปุ๋มขา
- พี่ติ๋วจะขออนุญาตนำรูปที่ถ่ายไว้มาลงบันทึกนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
ดีใจคะที่เห็นพี่ติ๋วกลับมาเขียนบันทึกอีก หลังจากปล่อยให้พวกเราคิดถึ้ง คิดถึง แต่ก็คิดว่า เป็นเพราะพี่ติ๋วคงมีภารกิจงานประจำที่รัดตัว ทำให้ไม่ค่อยมีเวลา
สำหรับตัวเองแล้ว อารมณ์การเบื่อการบันทึก จะมีขึ้นเป็นพัก ๆ ค่ะ แต่อารมณ์ในการเบื่อการอ่าน ในการแวะเวียนมาดูความเคลื่อนไหวของญาติมิตร g2k ยังไม่เป็นค่ะ
- สวัสดีครับ
- ผมเป็นอีกคนที่กล้ายืนยันว่าติดบล็อกถึงขั้นลงแดง
- แต่บางครั้งก็เบื่อที่จะเข้าระบบเหมือนกัน โดยเฉพาะช่วงเน็ตหลุดบ่อย ๆ หรือไม่ก็เข้าระบบไม่ได้เลย ซึ่งตอนนี้เป็นบ่อยมาก เลยไม่อยากเข้ามานัก
- และเหนือสิ่งอื่นใดที่ทำให้ผมตัดสินใจไม่เข้าบล็อกก็คือ....เหนื่อยเกินไป.... เหนื่อยเกินจะท่องเล่นตามบันทึกต่าง ๆ ได้อย่างที่ใจมุ่งหวัง ก็เลยมีอันต้องไม่เข้ามาซะเลย...ไม่เข้ามาเขียนและไม่เข้ามาอ่าน...
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ...คุณแผ่นดิน
- คุณเป็นบุคลากรทรงคุณค่า...หากหายไปจากการถอดความรู้ก็ให้เป็นที่น่าเสียดายยิ่งนัก....ค่อยๆบันทึกเท่าที่เรามีโอกาสอำนวยก็น่าจะพอค่ะ...ดูแลทั้งครอบครัว(ที่ต้องการเรามากๆ...ดิฉันทราบดีว่าเป็นอย่างไร)...แล้วก็หาโอกาสถอดความรู้เราออกมาบ้าง...เท่าที่ใจต้องการ...สุดท้ายแวะคุยแลกเปลี่ยนกับเพื่อนบ้าง...ตามโอกาสอำนวย...
- หวังว่าจะได้อ่านบันทึกดีๆของคุณไปเรื่อยๆ...แม้ไม่ได้ทุกวันก็ตาม..จะคอยค่ะ
(เพราะฉันเองก็ไม่ได้เข้าบันทึกทุกวันเช่นแต่ก่อน..ต้องหาความพอดีจริงๆค่ะ....ซึ่งแต่ละวัน .... แต่ละช่วงก็ต่างกันไป...โชคดีค่ะ...)
- คุณติ๋ว....เหงาเป็นด้วยหรือคะ แต่ช้าแต่..ไม่เอาน่า
- ลูกๆแย่งเครื่องคอมฯหรือคะ
- หรือว่า...เอ้อ...มีปัจจัยอื่นที่ทำให้เบื่อ...
- หรือว่า...เอ..คนรู้ใจไม่มาตอบบันทึก
- เอ....แต่อันหลังนี่ไม่น่าจะใช่.....ก็เห็นมีเพื่อนๆมาคุยกับคุณติ๋วตั้งมาก.....ทั่ว 4 ภาคก็ว่าได้....ยกเว้น.....
- ยังไงก็ครูอ้อยรออ่าน...ที่ไม่ได้ตอบก็ไม่มีความรู้ที่จะตอบ...แต่อ่านแทบจะทุกบันทึกและแทบจะทุกเช้าเหมือนเดิม
แต่ระยะหลังนี้...คุณติ๋ว...ไม่ค่อยมาเขียนเลย
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย...
- ช่วงนั้นไม่ได้เหงาค่ะ...แต่เป็นเพราะเครื่องมือไม่เอื้อให้เกิดบันทึกค่ะ เนื่องจากคอมไม่ว่างจริงๆและก็ไม่อยากแย่งคอมกับลูกๆ เขาปิดเทอม ไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหนกัน...เครื่องเก่าลง firefoxไว้ ก็มีปัญหาการcopy...pasteไม่ได้ค่ะ...บันทึกถ้าไม่ได้ทำทุกวันก็ทำให้เรา(ดิฉันเอง)..ขี้เกียจได้เหมือนกัน...
- ตอนนี้กลับมาขยัน(น้อยกว่าเดิมนิดหน่อย)แล้วค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับ
- ผมแวะมาเติมพลัง... ช่วงนี้ไม่มีเวลา และไม่ได้อยู่กับที่นัก รวมถึงขาดแรงจูงใจในการเขียนบันทึก
- ...
- ผมเพิ่งกลับจากราชการและเพิ่งฟื้นตื่จากที่นอน
- วันนี้ขาดงาน...แต่ก็กำลังจะ "ไปเบิ่งไปแนม" งานกับลูกน้องเสียหน่อยว่าไปถึงไหนกันบ้างแล้ว
- ....
- ไม่มีของฝากจากการไปราชการ... มีแต่ความระลึกถึงนะครับ อ.ติ๋ว
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- สิ่งที่อยู่ติดกายเราคือ...การทำงานที่ทุ่มเทให้กับเพื่อนชาวไทยด้วยกัน....งานบันทึกเป็นอีกงานหนึ่งที่อยู่เคียงข้าง...คอยสร้างเสริมกำลังใจเราค่ะ...
- ระลึกถึงอยู่เสมอเช่นกันค่ะ...แม้ดิฉันไม่ได้เข้ามาบันทึกบ่อยนักค่ะ
- ขอบคุณค่ะ