วินาทีแห่งความเจ็บปวดกับจุดเริ่มต้นของความฝันด้วยการใช้สติ

ในวินาทีแรกที่เราต้องรู้ชะตากรรมของชีวิตที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเราในอีกไม่ช้าคงยากนักที่จะทำใจยอมรับมันได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เราก้าวผ่านไปได้ คือ "การใช้สติในการตัดสินใจ"

 

ทางเดินชีวิตของคนแต่ละคนนั้นย่อมแตกต่างกัน แต่ต่างก็มีจุดหมายปลายทางที่คล้ายๆกัน คือ “การได้ก้าวไปยังฝั่งฝันของตนเอง” <h3> <h3 style="margin: 12pt 0cm 3pt"> </h3> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt">                 เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา (18 เม.ย. 50) ผู้เขียน ได้ไปพบแพทย์หลังจากที่ไม่ได้ไปตามนัด 3 เดือนมาแล้ว การพบแพทย์ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะคำตอบที่เราได้ยินนั้นมันทำให้ ณ วินาทีนั้นเหมือนใจมันจะสลาย ความฝัน ความหวังที่มันมีอยู่ เหมือนมันกำลังจะมึดลง แต่เราต้องฝืนยิ้ม พยายามบอกตัวเองว่าถ้าเราอดทน เราไม่ยอมแพ้ ถ้าเราดูแลตัวเองดีๆ สิ่งที่หมอบอกมันคงยังไม่เกิดขึ้น </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">            ยอมรับว่าหลังจากออกจากห้องตรวจ ใจมันท้อ เพราะหมอบอกว่า “หลังจากวันนี้อีกปีเศษๆยังไงคุณก็ต้องฟอกเลือด”  เสียงนี้มันดังก้องอยู่ในหูเราตลอดเวลา คืนนั้นทั้งคืนใจมันคิดว่าเราจะทำอย่างไรต่อไปดีกับชีวิต กับเวลาที่เหลืออยู่  เพราะการฟอกเลือดนั้นค่าใช้จ่ายสูงมาก </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">           ยิ่งคิดยิ่งสับสน ยิ่งคิดยิ่งท้อ พยายามบอกตัวเองว่าอย่ากลัว ในสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้น  พรุ่งนี้อาจจะดีกว่าวันนี้ก็ได้พยายามดึงสติกลับมาและนึกถึงแต่สิ่งที่ดี     รวบรวมพลังใจให้กลับคืนมา   และในวันรุ่งขึ้นผลสอบเรียนต่อที่ม.รามคำแหงก็ออกพอดี  ผลปรากฎว่าเราได้เรียนต่อปริญญาโท สาขาบรรณารักษศาสตร์และสารนิเทศศาสตร์   ม.รามคำแหง สมดังที่เราฝันไว้ </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">           แต่ความดีใจนั้นยังไม่ทันจางหาย ความสับสนเริ่มเข้ามาอีกครั้ง เราเหลือเวลา อีกปีเศษๆ แล้วเราจะเรียนจบไหม? คำถามนี้วันวนเวียนอยู่ในความคิดของเราอยู่หลายวัน ในแต่ที่สุด เราก็หาคำตอบให้กับด้วยเองได้ ด้วยการใช้สติ เราตัดสินใจไปปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่เพื่อเรียนต่อที่ม.รามคำแหงเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">           เราไม่สามารถกำหนดชีวิตในวันพรุ่งนี้ได้ แต่เราสามารถกำหนดการดำเนินชีวิตของเราในวันนี้ได้  ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นเราจะยอมรับมัน ขอแค่วันนี้เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับความฝัน และความหวัง ก้าวเดินไปด้วยหัวใจที่คงมั่นและใช้สติในการดำเนินชีวิต </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">            แม้วันพรุ่งนี้เราจะก้าวไปไม่ถึงฝั่งฝัน  แต่เราก็ดีใจที่วันนี้เราได้ตัดสินใจก้าวไปสู่ฝั่งฝัน แม้ระหว่างทางเดินเราจะต้องใช้ความมานะพยายาม และความอดทนมากกว่าคนอื่นก็ตาม เราสัญญากับตัวเองว่า จะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจและสติที่คงมั่น </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: justify">             วันพรุ่งนี้ของเราจะอาจมีน้อยกว่าคนอื่น แต่เราก็ดีใจที่เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด และคุ้มค่าที่สุด กับเวลาและชีวิตที่เหลืออยู่  </h2> <h2 style="margin: 12pt 0cm 3pt; text-align: center" align="center"> “ขอบคุณชะตาที่ชีวิตที่สอนให้เรารู้จักการใช้ชีวิต” </h2> <h1 style="margin: auto 0cm; text-align: justify"><div style="text-align: center"></div> <div style="text-align: center"></div></h1> </h3><p></p>

[oviiphone]

• พี่แมว จ๋า ยอมรับในความเข้มแข็งของพี่แมวมากๆ คนที่เค้า แข็งแรงดีๆบางคน ทำไมเค้าไม่คิดที่จะดูแล ตัวเอง
• ทำไมโชคชะตาถึงชอบเล่นตลกกับคนดีๆนะ
• เป็นกำลังใจให้พี่แมวเสมอ .... สักวัน กำลังใจเล็กๆจากคนมากมายจะทำให้พี่แข็งแรงกว่านี้
• ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง วันนี้ สำคัญยิ่งกว่า
• นับถือในน้ำใจ กำลังใจ และใจที่แข็งยิ่งกว่าเพชร ของพี่จริงๆเลย มันทำให้ตัวแก่นเอง ระมัดระวังในการใช้ชีวิตยิ่งขึ้น
• ไม่ว่ายังไง เรายังมีหวัง เรายังมีวันพรุ่งนี้เนอะพี่เนอะ....
• สู้ต่อไปทาเคชิ !!!

                                   

[งานนโยบายและแผน คณะทันตแพทยศาสตร์ ม.นเรศวร]

• เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคน
• เพื่อนเก่งอยู่แล้ว อย่าพึ่งท้อ สู้ๆนะ
• เราเชื่อ "คนดี ผีคุ้ม"

 

[น้ำตาหยดสุดท้าย]

• ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก "น้องแก่น และ เพื่อนเอ๋"
• จะยิ้มสู้แม้หัวใจจะอ่อนล้า
• จะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่รุมเร้า

[ใบเมเปิล]

• พี่แมว สู้ ๆ นะ หลานรหัสเป็นกำลังใจให้เสมอนะ อย่าท้อด้วย
• อย่าคิดมากนะ จิรู้ว่าพี่แมว เก่งอยู่แล้ว ไม่งั้นไม่เดินมาถึงจุดนี้ได้หรอก
• พี่แมวคนเก่ง พี่แมว สู้ สู้

                    Fright!!!!!! FriGHt !!!!

                       

[ann]

I still with you every time

so good

[Dolphin]

• ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ
• "เราไม่สามารถกำหนดชีวิตในวันพรุ่งนี้ได้ แต่เราสามารถกำหนดการดำเนินชีวิตของเราในวันนี้ได้" ได้อ่านประโยคนี้แล้ว ผมเชื่อว่าต้องผ่านอุปสรรค อันนี้ไปได้ครับ สำคัญอยู่ที่ใจ ถ้าเข้มแข็งซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรแล้วครับ ทุกปัญหามีทางออกที่ดีเสมอ สู้ต่อไปนะครับ

[กระบี่สีชมพู]

• เป็นกำล้งใจ ให้จ้า

    พี่เข้มแข็งดีจังเลยค่ะ...เพราะสุดท้ายแล้วการมีสติจะช่วยคลี่คลายความเจ็บปวดทุกอย่างให้จางลงไปเรื่อยๆ  จนมองไม่เห็นล่องรอยความเจ็บปวด..

   หนูเข้าใความรู้สึกของนาทีที่แสนทรมานนั้นดี  การนั่งรอหมออยู่หน้าห้องเพื่อฟังคำตัดสินชี้ชะตาชีวิตมันชั่งเหมือนความทุกข์ของคนทั้งโลกมาสุ่มอยู่ที่เราคนเดี่ยว  วินาทีนั้นต่อให้ใครเอาเงินมาให้กองเท่าภูเขาก็ไม่อยากได้  ขออย่างเดียวอย่าให้ฉันเป็นอะไรร้ายแรงเลย

   แต่ทุกอย่างได้ถูกกำหนดไว้แล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราต้องยอมรับมันให้ได้  ควบคุมสติไว้ให้มั่นแล้วเดินหน้าสู้ต่อไป  ด้วยกำลังใจที่เราสร้างเองและจากคนรอบข้าง

   ความร้ายแรงของโรคของพี่กับหนูคงไม่แตกต่างกันมาก  ตอนนี้เหมือนเด็กเพิ่มเกิดใหม่ได้ 2 ขวบ ทั้งที่อยู่มานานตั้ง 31 ปี ไม่มีแต่พี่คนเดี่ยวหรอกนะคะที่เป็นในสิ่งที่ทุกคนไม่อยากเป็น  คิดในแง่ดีสิ่งที่เราเป็นคือกำไรชีวิตเป็นแบบฝึกชีวิตให้เราต่อสู่....สู่อย่างมีสติ 

   เป็นกำลังใจให้นะคะพยายามเดินทางไปให้ถึงฝันของตนเอง  แม้ว่าเราจะล้มกลางทางก็ดีกว่าไม่ได้เริ่มแม้แต่ก้าวแรกของฝัน ...สู้ไปพร้อม ๆ กันนะคะ :)

 

[สุนิสา พรหมมณี]

ขอเป็นกำลังใจให้สู่ต่อไป  จิตใจที่เข้มแข็งจะให้เราสามารถต่อสู้กับโรคร้ายได้ เอาใจช่วยนะ

[น้ำตาหยดสุดท้าย]

• ขอบคุณทุกกำลังใจ
• จะยิ้มรับกับอุปสรรคที่รออยู่ตรงหน้า
• จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้ดีที่สุด

[พี่ต้น :)]

พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องแมวเสมอ สู้ต่อไป เราไม่ได้สู้เพื่อใคร แต่เราขอสู้เพื่อตัวเราเอง .... สู้...สู้... :)

[แก้ว บรรณ/39]

เพื่อน สู้ สู้ นะ  เป็นกำลังใจให้กันและกัน

โลกนี้ไม่เคยโหดร้ายกับคนดี

สู้ สู้ สู้ตาย สู้ตาย สู้ สู้

 

[มะต้อง]

เป็นกำลังใจให้พี่นะ .. เรื่องของพี่เป็นกำลังใจให้น้องได้มากมายเลย.. ขอบคุณพี่มากมาย ที่สอนให้น้องรู้จักคุณค่าของชีวิต

[แอ๊ป]

ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ  อดทนไว้ สู้สู้ ต้องทำได้อยู่แล้ว คนเก่ง

["สายลมที่หวังดี"]

• สู้ๆเช่นกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำให้มีความสุขที่สุด เท่าที่เราจะทำได้นะพี่
• เรื่องอนาคตเป็นเรื่องยากเกินคาดเดา
• แต่ก็เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

[นัทตาโต]

เฮ้อย รักเพื่อนเสมอ  เป็นกำลังใจให้เพื่อนต่อสู้......กับอุปสรรคทั้งปวง

 

[หมูน้อย]

สู้ต่อไปนะคะ ชีวิต ต้องสู้

เพราะเราต้องสู้กับตัวเราเอง

อย่ายอมแพ้นะ

เอาใจช่วยคะ

หมูน้อย

[หมูน้อย]

ขอแนะนำให้แมวรักษาสุขภาพ นะ

ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังนาน ๆ จะเกิดอาการเครียด ทำให้เกิดภาวะขาดอาหารได้ เพราะผู้ป่วยมีอาการเบื่ออาหาร กินอาหารได้น้อยลงมีอาการบวม เนื่องจากอาการคั่งของของเสียในร่างกายมากขึ้น
ฉะนั้น น้ำหนักตัวของผู้ป่วยในระยะนี้จะมากขึ้น ทำให้ร่างกายมีน้ำหนักไม่คงที่

ดังนั้นการคำนวณหาน้ำหนักตัวที่แท้จริงของผู้ป่วย โดยวิธีง่าย ๆ คือ ชาย – ความสูงเป็นเซนติเมตร – 100 x 0.9 หญิง – ความสูงเป็นเซนติเมตร – 100 x 0.8 ผู้ป่วยหญิง 155 เซนติเมตร น้ำหนักตัวมาตรฐาน ควรเป็น 155-100 X 0.8 = 44 กิโลกรัม

รายละเอียดเข้าเว็บ

http://www.elib-online.com/doctors/med_kidney.html

เป็นห่วงจาก...หมูน้อย

[น้ำตาหยดสุดท้าย]

• ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจ
• ขอบคุณ พี่ต้น   แอ๊ป  น้องต้อง แก้ว  น้องเยียร์  นัท และคุณหมูน้อย มากๆๆ

[หมูน้อย]

ชอบมากๆๆๆ “ความสำเร็จของชีวิต เกิดจากผลของการทำงานหนักอย่างจริงจังและพยายามอย่างจริงจัง ไม่ว่าจะทำกิจการใดๆ” มหาอำมาตย์โท พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี นามเดิม คอซิมบี้ ณ ระนอง พรุ่งนี้วันวิสาขบูชา วันของพระพุทธเจ้า แมวไปทำบุญด้วยนะ เราก็ไป ***ส่งการบ้านที่ราม 2 ข้อด้วย 4มิย50**** สู้ต่อไปนะ

[น้ำตาหยดสุดท้าย]

• หมูน้อยเนี่ยใครเอ่ญ?
• วันนี้กำลังจะส่งการบ้าน มัวแต่ขี้เกียจจนจะหมดเวลาล่ะ
• หมูน้อยส่งหรือยังเอ่ย?

[นายสวัสดิ์ พุ่มพวง]

มนุษย์ส่วนใหญ่บนโลกนี้  ถูกตั้งโปรแกรมชีวิตไว้ว่า "เมื่อได้รับสิ่งที่ต้องการแล้วจึงเป็นสุข" ตั้งกะเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ  สันนิษฐานว่าตั้งแต่มนุษย์เริ่มมองจักรวาลนี้เป็นนาฬิกาไขลาน...เราก็เลยเชื่อตาม ๆ กันมา

ผมก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนมนุษย์ส่วนใหญ่บนโลกนี้...ยังจำได้ว่า...ห้วงเวลาที่ได้สวมครุยขีดเดียวนี่...มันช่างสุขดีแท้...แต่ก็สุขแป๊บเดียว...ความอยากสวมครุยสองขีดก็วิ่งเข้ามาในหัว...นี่ถ้าเราได้สวมครุยสองขีด  คงจะสุขกว่านี้อีกเยอะเลย...ต้องตะเกียกตะกายไปไขว่คว้ามาเป็นเจ้าของ..พร้อมกับความสุขเล็ก ๆ ในวันได้สวมครุยสองขีด...แต่แล้วความสุขก็อยู่กับเราชั่วคราว...ความต้องการใหม่ผุดขึ้นอีกแล้ว...ถ้าได้ครุยสามขีดมันคงเจ๋งไม่เบา...อ้าว...วิ่งไล่ล่าอีกแล้ว.....เหนือยยยย.....มากกกกก....

มนุษย์เราถูกโปรแกรมไว้อย่างนี้...แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่ามนุษย์เรามีทางเลือกอยู่อีกทางหนึ่ง....คือ...เป็นสุขเดี๋ยวนี้เลย...ไม่ต้องรอให้ได้สิ่งที่ต้องการ...ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักทางเลือกนี้...ความคิดที่ผุดขึ้นในบัดนั้น (นี่ก็เป็นผลผลิตหนึ่งของการถูกโปรแกรมคือ  อาศัยความคิดเป็นที่พักพิงของชีวิต) คนพูดนี่คงพูดเล่นแน่ ๆ เลย...

ผมทำแบบฝึกหัดหลายอย่าง...กว่าจะพิสูจน์ให้ประจักษ์แก่ใจตนเองว่า..."มนุษย์เราเป็นสุขได้ที่นี่และเดี๋ยวนี้โดยไม่ต้องรอให้ได้สิ่งที่อยากได้"  ยิ่งไปกว่านั้น...เมื่อเราเป็นสุขแล้ว...สิ่งที่ต้องการจะหลั่งไหลมาโดยไม่ต้องเรียกร้อง...มันอัศจรรย์เหมือนกับว่า..."อัศจรรย์ใจหม้อนกินแต่มอน ยังรู้เยี่ยว...อัศจรรย์ไก่บักโจ้นกินน้ำเยี่ยวบ่เป็น" (ออกสำเนียงอิสานบ้านผมจะได้ความรู้สึกจริง ๆ ครับ)

บทสนทนานี้...ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อให้ลืมความทุกข์ครับ...แต่เพื่อให้เห็นทุกข์...เพราะธรรมชาติจริง ๆ ของชีวิตคือ "ทุกข์" นี่ไม่ใช่ให้มองโลกในแง่ร้ายนะครับ...แต่ความทุกข์มันเป็นเรื่องธรรมดา...เหมือนกับพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกแล้วก็ตกทางทิศตะวันตกฉะนั้น...นี่เพราะเราไม่รู้...ก็เลยทุรนทุรายกับพระอาทิตย์ขึ้นและตก...สิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่มนุษย์วิ่งไล่ล่า...ก็เพื่อให้หลงลืมทุกข์ครับ...ไม่ว่าจะเป็น  ชื่อเสียง เกียรติยศ  เงินทอง...เขาต้องการให้ได้มาเพื่อให้ลืมทุกข์ครับ...ไม่ใช่ทางดับทุกข์...ปริญญานั่นก็ด้วย

เราถูกสอนโดยการศึกษาแบบตะวันตกว่า...ทำอย่างไรจึงจะไม่ตาย...เพื่อจะได้ไม่ต้องทุกข์...แต่คำถามที่สอดคล้องกับธรรมชาติคือ...ทำอย่างไรจะไม่เกิดต่างหาก...จึงจะเป็นการดับทุกข์ที่ต้นเหตุจริง ๆ...

...เราวิ่งไลล่าสิ่งต่าง ๆ มาบริโภคเพื่อให้หลงลืมทุกข์...เราต้องลงทุนไปมากมาย...ทั้งสุขภาพร่างกายและสุขภาพทางจิตวิญญาณ...มนุษย์จะยอมเสียทุกข์อย่างเพื่อให้ได้สิ่งบรรเทาทุกข์...แม้กระทั่งยอมขายจิตวิญญาณให้ปีศาจ...หรือว่าจะลงทุนเพียงน้อยนิดกับ "สติ" เพื่อการดับทุกข์ที่แท้จริง...เพราะความสุขเป็นสิ่งที่อยู่กับเราตลอด...เหมือนเทียนที่เปล่งแสงอยู่ตลอด...เพียงแต่เราเอาผ้าคลุมแห่งความไม่รู้ออกไป...แสงสว่างแห่งความสุขก็จะเจิดจ้าขึ้นในบัดดล..

...ยินดีด้วย...คุณมาถูกทางแล้ว...ที่ใช้ "สติ" เป็นเครื่องนำทาง...หากยังไม่กล้าแข็ง...ก็หาราวเกาะที่มั่นคง...ราวเกาะที่ตรงกับจริต...เมื่อกล้าแข็งแล้ว...จะเดินโดยปราศจากราวเกาะไปท่ามกลางพายุก็ไม่หวั่นไหว...เส้นทางสายนี้ไม่มีทางลัด...โกงก็ไม่ได้...ปัญหาอุปสรรค...คือแบบฝึกหัดที่ต้องทำจนกว่าจะผ่าน...จะโอดครวญเพื่อให้ผ่าน...หรือจ้างคนอื่นทำแทนเหมือน "วิทยานิพนธ์" นั้นทำไม่ได้...กัลญาณมิตร...ทำได้มากที่สุดแค่บอก...การลงมือทำเป็นของผู้เดินทางเอง...

...เมื่อเรากล้าแข็งดุจอูฐผู้มีความอดทนที่เดินฝ่าทะเลทรายโดยไม่หวาดหวั่น...ความกล้าหาญแห่งสิงห์โตจะขจัดความกลัวออกไปหัวใจเรา...เมื่อไร้ซึ่งความกล้าหาญ...เราจะกลับไปเป็นเด็กที่มีแต่ความสุขอีกครั้ง...นั่นแล...เส้นทานเดินสายนี้...สายแห่งสติ...

โปรดเชื่อในความรักของเรา...มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งมีให้...แล้วส่งมอบความรักนั้นออกไปแก่ผู้อื่น...เป็นแบบฝึกหัดแรกที่จะทำให้ผู้อ่อนแอทั้งหลาย...หลายเป็นอูฐผู้หนักแน่น...

....

[นายสวัสดิ์ พุ่มพวง]

แก้ไขย่อหน้านี้ครับ

...เมื่อเรากล้าแข็งดุจอูฐผู้มีความอดทนที่เดินฝ่าทะเลทรายโดยไม่หวาดหวั่น...ความกล้าหาญแห่งสิงห์โตจะขจัดความกลัวออกไปหัวใจเรา...เมื่อไร้ซึ่งความกล้าหาญ (แก้เป็น "เมื่อไร้ซึ่งความหวาดหลัว" )...เราจะกลับไปเป็นเด็กที่มีแต่ความสุขอีกครั้ง...นั่นแล...เส้นทานเดินสายนี้...สายแห่งสติ...

[น้ำตาหยุดสุดท้าย]

• ขอขอบคุณ สวัสดิ์มากๆที่ทำให้เห็นแสงสว่างในชีวิต
• จะใช้ชีวิตและเวลาที่เหลืออยู่ให้เป็นชีวิตที่ดีที่สุดและคุ้มค่ามากที่สุด

[ยุจัง]

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ  เวลาที่เหลืออยู่เราสามารถใช้มันให้คุ้มค่า และมีความสุขกับมันได้ค่ะ

                                                         ยุจัง_ม.รามรุ่น14

[อุ๊จ้า]

ขอเป็นอีกกำลังใจ ให้พี่แมวสู้ๆ คะ

 

[น้ำตาหยดสุดท้าย]

• ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก ยุ และ อุ๊ นะจ๊ะ
• จะยายามอดทนและฟันฝ่าอุปวรรคไปให้ถึงเส้นชัยในชีวิต

[ก้อย]

จริงอย่างที่คุณแมวบอกะ การมีสติและความอดทน จะทำให้เราฝ่าฟันปัญหาต่างๆไปได้ 

เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ แล้วพบกันที่ม.รามคะ

ก้อย รุ่น13 

  

ถึง น้องแมว เมื่อชีวิตเกิดมาต้องสู้......

พี่อยากบอกเล่าถึงตัวอย่างของการต่อสู้ให้น้องแมวทราบ เมื่อ ปลายปี 48 มีอาจารย์ท่านหนึ่งเกิดอุบัติเหตุแขนหัก การรักษาตัวครั้งนั้นทำให้ท่านทราบว่าท่านป่วยเป็น มะเร็งในกระดูก แพทย์ เรี่ยก mm เป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านทราบว่า นี่คือตัวทำให้กระดูกสันหลังท่านทรุดไป 2 ข้อ คือหายไป 8 เซ็นต์ และท่านต้องทำ คีโม เพื่อรักษามะเร็งนั้น ต่อมาหมอบอกว่าท่านปลูกถ่ายไขสันหลัง เดือน พ.ย. 49 ท่านต้องเข้า ร.พ. เพื่อเจาะคอเก็บสเต็มเซลล์ และเวลานั้นร่างการของท่านไม่มีภูมิต้านทานเลยคือ 0 เป็นช่วงอันตรายมาก วันที่ 5-10 ธ.ค. 49 ท่านพานักศึกษาไปดูงานที่ประเทศ อียิปต์ ภูมิต้านทานของร่างกายยังเป็น 0 การเดินทาง ต้องนั่งเครื่องนาน นั่งรถตะลุยทะเลทรายอีก ต้องเจอกับอูฐที่มีเชื้อโรคมาก นับว่าเสี่ยมากหมอและหลายคนบอกไม่ให้ท่านไป ท่านบอกว่าไม่ได้ ท่านมีพันธสัญญา ไม่รู้ว่าท่านคิดอย่างไรกับความเจ็บป่วยที่ท่านพบเจออยู่แต่สิ่งที่พี่เห็นคือ ความเข้มแข็งของจิตใจความเด็จเดี่ยวที่ท่านต้องต่อสู้กับโรคภัยของท่าน  ม.ค. 50 ท่านต้องเข้า ร.พ.เพื่อปลูกถ่ายไขกระดูก ท่านไม่มีลูกที่คอยดูแล สามีท่านสุขภาพไม่แข็งแรงยังต้องมีคนดูแลอยู่ที่บ้าน อะไรคือกำลังใจในการต่อสู้ในชีวิตของท่าน พี่ไม่ทราบ ระหว่างการปลูกถ่ายนั้น ต้องอยู่ รพ. 3 อาทิตย์ วันที่ทำการปลูกถ่ายพี่เฝ้าถามพยาบาลว่า จะเกิดปฎิกริยาอย่างไร ใช้เวลานานมั้ย คำตอบคือไม่รู้ ขึ้นอยู่กับ ร่างกายท่านจะรับเจ้าสเต็มเซลล์นั้นได้หรือไม่ ถ้ารับก็ฝผ่าน ถ้ารับไม่ได้ก็.... ระหว่างที่เจ้าสเต็มเซลล์แต่ละหยดใหลเข้าสู่ร่างกายท่านพี่ภาวนาว่าขอให้ผ่านขอให้ร่างกายท่านรับได้ ในขณะที่ผลข้างเคียงที่กำลังเกิดขึ้นก็ตามมาเรื่อยๆ ปากท่านบอกว่าไม่เป็นไรทุกอย่างต้องผ่านได้ แต่ภายในของความรู้สึกของท่านพี่ไม่รู้ว่าท่านคิดอย่างไร 2-3 อาทิตย์ที่อยู่ รพ. ช่างยาวนานเหลือเกินและผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นกับท่านพี่ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร แต่หมอบอกว่าบางคนทนไม่ได้ถึงเข้า ICU หรือ... นั้นคือสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่าท่าน แข็งแรงกว่าท่านมาก และโชคดีทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี  พี่อยากให้น้องแมว เข้มแข็งและต่อสู้ให้ได้เหมือนท่าน ทุกวันนี้ ท่านต้องทานยาเม็ดละ 680 บาท 2 เม็ดต่อวัน หกเดือน ฉีดยาเข็มละ 2-3 หมื่นบาท และอาจารย์ท่านนี้คือ อาจารย์สุนีย์ กาจศ์จำรูญ น้องแมวจะมีโอกาสได้เรียนกับท่าน ในเทอม 2 แล้วลองคุยกับท่านดูนะคะ ในวันรับน้องวันนั้นท่านก็ไปด้วยนะ น้องแมวคงเห็นว่าท่านมีอาการของคนป่วยหรือไม่   พี่ฝน ขอเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจนะคะ  ขอให้เข้มแข็งและอดทน