กว่าสองเดือนที่ทำแต่งาน จนเมื่อถึงอาทิตย์ที่แล้ว เคลียร์งานทุกอย่างเสร็จสิ้น ก็ไม่รอช้า เก็บของใส่กระเป๋าเดินทาง ตั้งใจไปตระเวนเที่ยวอังกฤษ ครั้งนี้ไม่ได้วางแผนล่วงหน้าว่าจะไปที่ไหน รู้เพียงแค่ว่า จุดมุ่งหมายปลายทางคือฝากตะวันตกค่อนๆ ไปทางใต้ของประเทศอังกฤษ
การเดินทางเริ่มขึ้นจากเคมบริดจ์มุ่งไปสู่อ๊อกซ์ฟอร์ด เพื่อไปพักอาศัยกับเพื่อนนักเรียนไทยที่นั่น
ที่ต้องไปอ๊อกซ์ฟอร์ดนั้นด้วยเหตุผลที่ว่า เคมบริดจ์อยู่ไกลเกินกว่าจะนั่งรถไปกลับจากเมืองฝั่งตะวันตกได้ทุกวัน แต่อ๊อกซ์ฟอร์ดอยู่ทางตะวันตกอยู่แล้ว จึงสะดวกสำหรับการเดินทาง
สถานที่ท่องเที่ยวย่านนั้นของอังกฤษมีอยู่ในหลายเมืองและหลายแห่งด้วยกัน เช่น ถ้าไปเมือง Bath ก็ต้องไปเที่ยวสถานที่อาบน้ำแร่สมัยยุคโรมัน, แวะเมือง Stratford-upon-Avon ต้องไม่พลาดที่จะไปดูบ้านเกิดของ Shakespeare, เมือง Warwick มีปราสาทที่ขึ้นชื่อของอังกฤษ รวมถึงก้อนหินห้าพันปี (Stonehenge) ที่เมือง Salisbury เหล่านี้เป็นต้น
สิ่งติดตัวสำหรับเดินทางก็ไม่ใช่อะไรไกลตัว นั่นคือ เป้คู่ใจที่ใช้เดินทางไปด้วยทุกหนแห่ง กับรองเท้าผ้าใบที่เหมาะกับการเดิน
ในเป้จะมีของจำเป็น เช่น กล้องถ่ายรูปและหนังสือคู่มือเดินทาง แถมยังมีเสื้อกันหนาว ผ้าพันคอ หมวก ถุงมือ และที่พลาดไม่ได้คือของกินติดตัว ขนมปัง น้ำดื่ม ผลไม้ ต้องมีไปด้วยเสมอ ของเหล่านี้รวมกันแล้วหนักไม่ใช่น้อย แต่เราก็ต้องแบก แบกและแบกมันไปตลอดทาง เพราะแม้ช่วงกลางวันอากาศจะอุ่นๆ แต่เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าหรือลมพัดแรง อากาศที่อุ่นของอังกฤษจะหนาววูบขึ้นมาทันใด ของกินก็เช่นกัน บางครั้งเราแทบไม่มีเวลาหาซื้ออะไรกิน เพราะต้องรีบขึ้นรถให้ทัน หรือกว่าจะเดินไปถึงตัวเมืองเพื่อหาแซนวิชสักชิ้นก็อาจจะหิวจนหมดแรง
เพราะเราไปแบบชีพจรลงเท้า ขึ้นลงรถไฟแล้วเราก็ได้แต่เดิน เปิดแผนที่ดูถนนซ้ายขวาหน้าหลัง แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเดิน อาจจะแปลกใจว่าทำไมไม่นั่งรถโดยสาร มันก็คงคล้าย ๆ กับเราไปต่างจังหวัด ไม่รู้ว่าจะนั่งรถสายไหนไปไหน สุดท้ายตัดสินใจเดิน แต่การเดินเที่ยวนั้นได้บรรยากาศเป็นที่สุด เปิดแผนที่ไป เดินไป ดูตึกราบ้านช่องไป ดูผู้คนไป แวะถ่ายรูปบ้างตามใจฉัน แม้บางครั้งเราจะเดินหลงบ้าง หรือนั่งรถไฟลงผิดเมืองบ้าง ตกรถบ้าง แต่นี่แหละคือเสน่ห์ของการเดินทาง
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ไม่ใช่แค่ได้ไปเที่ยว แต่การได้เห็นรอยยิ้มและน้ำใจของผู้คน เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราสุขใจ <strong><em><font color="#800080">ขอบคุณเจ้าหน้าที่บนรถไฟ</font></em></strong>ที่ช่วยหาขบวนรถไฟคันใหม่ให้เราเมื่อรู้ว่าเราลงผิดสถานี ถึงแม้เราจะไปถึงที่หมายช้ากว่าที่ตั้งใจไว้ถึง </span><span style="font-size: 14pt">4 </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ชั่วโมง แต่ก็ทำให้เราไปถึงเมือง </span><span style="font-size: 14pt">Birmingham </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในแผนการเดินทาง <strong><em><font color="#800080">ขอบคุณหนุ่มอังกฤษคนหนึ่ง</font></em></strong>ที่พาเราไปถึงสถานีรถไฟในเมือง </span><span style="font-size: 14pt">Birmingham </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">แม้ว่ากว่าจะหาสถานีเจอเราก็ตกรถไฟขบวนนั้นแล้วก็ตาม</span><span style="font-size: 14pt"> </span><strong><em><font color="#800080"><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ขอบคุณ </span></font><span style="font-size: 14pt"><font color="#800080">Patrick</font> </span></em></strong><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">หนุ่มบริทิชที่เดินไปเป็นเพื่อนเราถึง </span><span style="font-size: 14pt">tourist information </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ในเมือง </span><span style="font-size: 14pt">Bristol </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">หลังจากเห็นเราก้ม ๆ เงย ๆ ดูแผนที่อยู่นาน และ </span><span style="font-size: 14pt">Patrick </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">ยังตัดสินใจร่วมเดินเที่ยว </span><span style="font-size: 14pt">Bristol </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">กับเราในวันนั้นจนถึงกับมาส่งเราขึ้นรถไฟกลับอีกด้วย</span><span style="font-size: 14pt"> </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New""><strong><em><font color="#800080">ขอบคุณคุณลุงขายตั๋วรถไฟ</font></em></strong>ที่พยายามอธิบายถนนหนทางในเมือง </span><span style="font-size: 14pt">Warwick </span><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">โดยหยิบแผนที่ประเทศอังกฤษมากางให้เราดู <strong><em><font color="#800080">ขอบคุณคุณตาที่เจอตรงสี่แยกอีกท่าน</font></em></strong>ที่ช่วยบอกทางไปปราสาทให้เรา เมืองเล็ก ๆ มักจะมีคนใจดีให้เห็นอยู่เสมอ</span> <span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">และที่ขาดไม่ได้ <font color="#800080"><strong><em>ขอบคุณเพื่อนรัก</em></strong></font>ที่ให้เราพักด้วยทั้งอาทิตย์</span></p><p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 16pt; font-family: "Angsana New"">เรายังได้พบเห็นอะไรอีกหลายอย่างจากการตระเวนเที่ยวหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ ในครั้งนี้ แม้จะไม่ได้บรรยายมาเป็นตัวอักษรแต่ก็เต็มไปด้วยความประทับใจ</span></p><p class="MsoNormal"> </p>