Holistic Corner : คนไข้ผม สมุดเบาหวาน กับยาหายเพราะสุนัขคาบไปรับประทาน กับความง่าย สบาย ๆ ของ PCU

<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภารกิจที่สำคัญหนึ่งของผม ในฐานะแพทย์ ประจำ CMU PCU และประธานทีมพัฒนาระบบบริการสุขภาพเครือข่าย CUP วารินชำราบ  คือ การทำงานในชุมชน และงาน primary  care  เพื่อค้นหาศักยภาพ  และ ความสามารถที่สำคัญ ของระบบ primary care  ออกเยี่ยมบ้านทุกวัน  ยิ่งออกยิ่งเข้าใจเรื่องราวต่าง ๆ มากขึ้น  สนุ๊กสนุกครับ </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> มีเรื่องเล่าได้ทุกวัน  และยิ่งทำให้เห็นความสำคัญของ ระบบงานปฐมภูมิ  มากขึ้น  มันมีขอบเขตที่กว้างกว่าการดูแลคนไข้ที่เราเคยทำ     ยิ่งมี Gotoknow มาช่วยให้มีที่บันทึกเรื่องราวแทนการเขียน Diary ( ปรกติผมก็ต้องบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ อยู่แล้ว เอาไว้สรุปงานให้เจ้าหน้าที่เรา  )    ยิ่งชอบใหญ่ </p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันนี้ ตรวจ ที่ คลินิกสุขภาพหัวใจและหลอดเลือดที่ pcu บัววัด คนไข้มากพอสมควร ครับ  พอดีเจอ คุณ อุทัย เห็นสมุดเบาหวานเล่มใหม่ เล่มเก่าหายไปซะแล้ว ถามได้ความว่า เมื่อสัปดาห์ก่อน ตอนเช้า ป้อนข้าวลูกที่ใต้ถุนบ้าน มือเปื้อนเนื้อ กับน้ำมันแล้วก็กินยา กินยาเสร็จ ก็รวบยาเข้ากับถุงใส่สมุดเบาหวาน  เผลอไป เผลอมา  หันมาอีกที่ ไม่เห็นทั้งถุงยากับสมุดเสียแล้วครับ  </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>

 ผู้ต้องสงสัย รายนี้  คือหมา ที่วิ่ง ยั้วเยี้ย แถวบ้านนี่แหละ ผมถามว่าเห็นหรือเปล่าว่าหมาเอาไป  คุณอุทัยบอกว่าไม่เห็น แต่ต้องเป็นหมาแน่ ๆ    สรุปว่างานนี้ จับเท้าสุนัขตัวไหน ดมไม่ได้ครับ ( ถ้าเป็นคน เรียก จับมือใครดมไม่ได้ )    ก็ทำสมุดให้ใหม่     ผมถามว่าแล้วต่อไปทำยังไงดี  อุทัยบอกว่าก็จะเก็บไว้ที่สูง ๆ  หมาจะได้คาบไปไม่ได้  ผมบอกแกว่า เคยเห็นคนเอาสมุดเบาหวานไว้บนคื่อ  ก็โดนไก่จิกขาดแล้วก็ลากไปไหนไม่รู้  อุทัยได้แต่หัวเราะ ฮึฮึ  ( ไม่รู้ว่าสมุดเบาหวาน รพ.วาริน ฯ  เป็นศัตรู กับ สัตว์ต่าง ๆ ได้ยังไงกันนี่ จอร์จ )

วันนั้นหนูกินยาตอนเช้า   ไม่มียากินตอนเที่ยงหนูก็ขี่ มอเตอร์ไซค์มาขอยากับคุณหมอนาง ( พี่นางพยาบาล PCU )  ก็ได้ยามากินต่อ จนถึงวันนัด  เนี่ยถ้ายังรับยาที่ รพ.วารินฯ ก็ไม่รู้จะทำยังไง คงไม่มียากิน เพราะหมาคาบไปกินแทนซะแล้ว   

</span><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>     คุณอุทัย โจทย์   ตัวนี้ จำเลยครับ  <hr> จริง ๆ แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก ๆ ที่พบได้ทั่วไปประจำวัน   แต่มีความหมาย    เราได้เรียนรู้ถึง ความง่ายในการเข้าถึงการบริการ   Easy  service accessibility   ( การบริการ ไม่ใช่ สถานบริการนะครับ )    ยาหาย ตอนเช้า ตอนเที่ยงได้กินยาต่อ  ผู้ป่วยสามารถเข้าถึงได้ง่าย  มารับยาง่าย ๆ  ปัญหาถูกแก้ไขได้ง่าย  ขณะที่โรงพยาบาล  ผู้ป่วยเข้าถึงการบริการได้ยากกว่า นี่คือจุดเด่น ของ บริการปฐมภูมิ   primary care service   ครับ <hr> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">รายที่สอง เป็นเบาหวาน ความดันโลหิตสูง   เราพบว่าเมื่อ 3 - 4  เดือนก่อน มีตาปลา และหนังหนาขนาดใหญ่  ที่เท้าครับ  คนไข้กังวลมาก แสดงออก หน้าตาตามรูปเลยครับ มาที่ pcu  ซึ่งกรณีแบบนี้ ปรกติเจ้าหน้าที่ pcu ไม่สามารถจะทำได้   รู้สึกกลัว  ที่ทำไม่ได้เพราะไม่รู้วิธี  มากกว่า  แต่ความจริงแล้ว กรณีนี้สามารถทำได้ที่ PCU ได้ครับ</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรามี Foot care nurse คือพี่เตี้ยอุดมพร  แกเก่งมากครับ เนื่องเพราะเป็นหมอนวด ทั้งตัวและเท้ามาก่อน ระดับอาจารย์ศูนย์พัฒนาฝีมือแรงงานทีเดียว   เลยเป็นคนประณีตกับเท้ามาก   ผมโทรฯ ตามพี่เตี้ย ให้มาที่ PCU ด่วน  ไม่ได้ตามมาให้ทำหรอกครับ ให้มาสอนพี่นาง กับ บรรจง ลองทำดูครับ</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">พี่นาง กับ บรรจง  ใช้เวลา 15 นาที ใช้ ใบมีดผ่าตัดเพียงอันเดียว  ดำเนินการกับเจ้าหนังหนา ๆ  อย่างเมามัน  ทำจนเป็นที่น่าพอใจ คนไข้พอใจมากครับ  </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันนี้มายิ้มแปล้เลย  ผมขอดูเท้า ผ่านมาหลายเดือนแล้ว เท้าก็ยังดีกว่าเดิมมากครับ  พี่คนนี้ ดูแลเท้าดีมากครับแกกลัวเป็นหนักกว่าคราวก่อน </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>

  

---

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราได้บทเรียนว่า   หลาย ๆ  เรื่อง  เราสามารถให้การรักษาด้วยการรักษาที่แสนธรรมดา  สามารถดูแล บริการที่ PCU ได้   บังเอิญเจ้าหน้าที่เราไม่รู้    หลายครั้งจึงต้อง Refer ไปโรงพยาบาล เสียค่าใช้จ่าย เสียเวลา ที่  สำคัญ เสียประสบการณ์ดีๆ   วันนั้น ถ้าเรียกพี่ เตี้ยมารักษา ก็อาจจะรักษาได้ครั้งเดียว แต่การที่เจ้าหน้าที่ มีความรู้ ความสามารถ  จะเกิดความยั่งยืน  </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ทำให้ผมนึกถึง เรื่องคนหาปลา  ที่เราเล่ากันต่อ ๆ มา</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>

ถ้าเราหาปลาให้คนกินทั้งหมู่บ้าน เราเหนื่อยคนเดียว หมดแรงเมื่อไหร่ เราก็อดทั้งหมู่บ้าน   แต่ถ้าเราสอน ลูกหลานเราให้หาปลาเป็น  เราจะมีปลากินไปตลอดชั่วอายุขัย  และถ้า สอนลูกหลานให้สามารถสอนคนอื่นต่อ ๆ ไป  เราจะมีปลากินไปตลอด ตลอดไป  

</font><h5>แม่น้ำมูล แหล่งปลาชุม ต.หนองกินเพล </h5> <p></p>

  Empower ต้องสอนคนให้หาปลาเองเป็น และสอนเขาให้สอนคนอื่นได้ด้วย

 

</font></span>

[ดอกแก้ว]

เรื่องจริงที่น่ารักดีคะ คุณหมอ

.....หมาคาบถุงยา

.....ไก่จิกสมุด 

[เดียร์]

มีเรื่องสนุก ๆ แบบนี้เยอะครับ จะค่อย ๆทะยอยเล่าฟัง

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

เห็นด้วยค่ะ ว่า  เรื่องน่ารัก

ยังเห็นการรักษาที่ได้ผลด้วยการทำงานปฐมภูมิ  

เห็นการถ่ายทอด tacit Knowledge

เห็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ learn care share shine

เห็นตัวอย่างในชีวิตจริงของทฤษฎีธารปัญญา ที่เคยอ่าน ของ อ วิจารณ์

ชอบเรื่องคนหาปลา ทฤษฎีที่เป็นไปจริงๆของเรื่องเล่านี้

ชอบความตั้งใจที่เป็นไปได้จริงของคุณหมอ จิ้น

สุดท้าย เป็นห่วงหมา นิดหน่อย หมาคงไม่ hypoglycemia นะคะ

[หมอจิ้น]

ขอบคุณพี่ รวิวรรณมากครับ ยิ่งออกสัมผัส คน ลงมือทำ ยิ่งมีเรื่องเล่า ใน stock ได้ทุกวันเลยครับ  ระยะหลังหลาย ๆ ครั้ง ผมนึกย้อนไป เราก็ผิดพลาดไป หลายเรื่องเหมือนกัน  เลยต้องบันทึกไว้เป็นบทเรียนครับ

ส่วนหมา ตัวนั้น นอกจากจะ hypoglycemia แล้ว ยังอาจ bp drop ด้วยครับ เพราะแกกินยา ht ด้วย