ประกันคุณภาพการศึกษา ทุกคนทำได้ ไม่ยาก...จริงหรือไม่...
เมื่อวันศุกร์ ที่ 16 มีนาคม 2550 เวลา 08.30 – 16.45 น. ณ ห้องประชุมบ้านซูซูกิ สถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ ผมเข้าร่วมงานนี้ด้วย ช่วง 10.00 – 12.00 น. บรรยายโดย ดร.รุ่ง แก้วแดง
ผมพยายามจับประเด็น...ท่านก็บรรยายเหมือนพระเทศน์ฟังจัดถ้อยชัดคำ และน่าตื่นเต้น...ท่านบอกทำนองว่าบ้านเราเน้นเทคนิคมากแทนที่จะเน้นเจตคติซึ่งเป็นเรื่องที่เราชอบหรือไม่ชอบเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย...
คนไทยเป็นกลุ่มชนที่ใช้วัฒนธรรมการบอกเล่าโดยไม่นิยมการบันทึกพอพ้น2 ช่วงอายุคนแล้วจำไม่ได้ แต่ชาวจีนเขาบันทึกสลักลงในแผ่นหินจำได้หมดสาวไปถึงรากเลย...
โดยทั่วไปแล้วเด็กไทยเรียนก่อนเข้าสอบ 2 วันเท่านั้น...ฮา ๆ เอิก ๆ ทางที่ดีควรออกสอบแบบทุกวัน
แท้จริงการเรียนคือการประกันคุณภาพภายใน 80 %
การสอบคือการประกันคุณภาพภายนอก 20 %
เกี่ยวกับการประกันคุณภาพภายในมหาวิทยาลัยต้อง 80% และการประกันคุณภาพภายนอกมหาวิทยาลัยต้อง 20%
แต่ทุกวันนี้เรามุ่งภายนอก 80% ถูกต้องแล้วหรือในเรื่องนี้เมื่อเราคิดว่ามันยากแล้วมันก็ยากจริง ๆ ถ้าเรามองเห็นวิกฤตให้เป็นโอกาสได้เราจะเห็นทางรอด...
ที่เด็ก ๆทำอะไรไม่ได้เป็นเพราะผู้ใหญ่ไม่ให้ทำเช่น...การที่เพื่อน ๆทำกับข้าวเป็นก็เพราะเรียนอยู่เมืองนอกแล้วทำกินเองแต่พออยู่ที่บ้านจะเข้าครัวแม่ก็ห้ามไม่ให้ทำเป็นต้น
เวลาที่เราจะทำอะไรอย่าคาดหวังว่าจะทำอะไรเหมือนกันหมด...เพราะถ้าคนทุกคนคิดเหมือนกัน พอค่ำลงก็จุดใต้และนอน เอดิสันก็คงไม่คิดสร้างไฟฟ้าหรอก...
ถ้าทุกคนคิดแต่จะขึ้นรถไฟอย่างเดียว สองพี่น้องตระกูลไร้คงไม่คิดสร้างเครื่องบินเป็นแน่ ๆ ...อย่างไรก็ตาม ผมจะไม่ทำอะไรกับพวกบัวใต้น้ำท่านกล่าว...
ช่วงถามปัญหา...ยากที่จะมีผู้ถาม...ผมเลยยกมือ...ท่าน ดร.รุ่ง แก้วแดง จึงบอกว่าขอเชิญ ท่านสุภาพบุรุษ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ผมถามท่านไป 2 เรื่อง ท่ามกลางที่ประชุมมีคนประมาณ 150 คน ครับว่า
1 . เมื่อคนไทยชอบพูดมากกว่าเขียนบันทึกแล้วจะทำอย่างไรให้หันมาบันทึกครับ...
2 . เราจะฝึกเจตคติได้ด้วยวิธีอย่างไร...เป็นต้น.คนไทยอ่านหนังสือน้อย และไม่ชอบเขียนบันทึก
คุยโทรศัพท์ให้น้อยลง เพื่อให้มีเวลาอ่านหนังสือและเขียนหนังสือมากขึ้น...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
ท่าน ดร. รุ่ง แก้วแดง ยืนยันนอนยันว่าจริง...
คงหาสื่ออย่าง GotoKnow เผยแพร่ให้เขาบันทึกนะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
คนไทยอ่านหนังสือน้อย และไม่ชอบเขียนบันทึก
คุยโทรศัพท์ให้น้อยลง เพื่อให้มีเวลาอ่านหนังสือและเขียนหนังสือมากขึ้น...
ขอบคุณครับ
เห็นด้วยครับ...
คุยกันจัง...ไม่มีอะไรก็นินทากัน นั่งสามคนถ้าลุกไปคนนั้นโดนนินทา...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ
ฮา ๆ เอิก ๆ...ชอบใจจริง ๆ
ที่ผมพบบ่อยคือ แม้แต่ปากกาก็มาขอยืมเพื่อนในห้องสอบ :-) คิดแล้วให้อยากเลิกทำหน้าที่นี้หลือเกิน...เศร้า กัมมุนา วัตตะติ โลโก ...
เห็นชัดเลยนะมายืมปากกายืมสมองของเพื่อนเพื่อสอบ...
กรุณาอย่าทุบหม้อข้าวตนเอง...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ