..เมื่อพาคนแก่ข้ามถนน....
มีเรื่องเล่าบนรถ ขณะที่ฉันกลับจากการประชุมตอนเย็น ด้วยความหวังดีของน้อง....พาพวกเราไปทานข้าวเสียโน่นเลย..แถวรามอินทรา.....
ฉันก็ไม่รู้จักกรุงเทพนานแล้ว...หลังจากมาทำงานที่ขอนแก่น...เป็นชาวลาวไป....ทั้งๆที่เรียนจบพยาบาลจุฬาฯโดยแท้..แต่ตอนนี้เชยซะแล้วค่ะ
...โอ้โอ..รถติดสะบัดช่อเลย....เราต้องใช้ความอดทนสูงเนื่องจากทั้งเหนื่อยและหิว....
....ฉันเองน่ะไม่เท่าไหร่เพราะจิ๊กขนมเบรคที่มากเกินอิ่มไว้ในกระเป่า..เผื่อฉุกเฉิน..หิว...และก็จริง....แอบทานคนเดียวไป 1 ชิ้น..ค่อยยังชั่ว...
แต่อาจารย์บางท่านทั้งที่หิวและบอกว่ากำลังจะเกิดภาวะขาดน้ำตาล...พวกเราตกใจ....เพราะท่านเป็นผู้ชายคนเดียว..ที่เหลือมีแต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ....
....ท่านนั่งเงียบไม่ค่อยพูดค่อยจา...แต่หลังจากทานอาหารเสร็จเท่านั้นแหละ...ขากลับ...คุยจ้อ..ตลอดทางขากลับ....โอ๊ว..ผลของอาหาร....เปลี่ยนอารมณ์คนได้เลยแฮะ..
...ท่านเห็นคนข้ามถนนในกรุงเทพ..ท่านบอกว่า..เห็นคนแก่ข้ามถนนแล้วสงสาร..เขาขาดความมั่นใจในตัวเอง...
"ข้ามไปได้ครึ่งทางแล้ววกกลับ...โอ๊ย!...เดาใจไม่ถูก....ผมละตกใจ.....ต้องพาข้ามไปด้วย.."
"วิธีพาคนแก่ข้ามถนน"
ท่านบอกว่า....วิธีพาคนแก่ข้ามถนนต้องให้เขาจับมือเรา...จูงข้ามไปไม่ปล่อยไม่ได้...ปล่อยแล้วจะวิ่งกลับ....แล้วต้องใช้
มือขวาทำท่าขวางทางรถ ขอทางให้ท่านได้เดินข้ามไปตลอดทาง
...นั่นซีคะ...ฉันเพิ่งเห็นวิธีการที่ดีในการพาคนแก่ข้ามถนน...ไม่ใช่ปล่อยให้ข้ามเอง...ฉันชอบมากๆในวิธีการของท่าน...เพราะท่านบอกว่า
..."ห้ามไม่ให้คนแก่ข้ามเองคนเดียวเด็ดขาด"
.....ฉันเคยเจอแต่สามีสุดที่รักของฉัน.....
......วันนั้นใส่ชุดลูกเสือ.....จอดรถส่งฉันลงพร้อมลูกเล็กๆแต่ฉันไม่สามารถข้ามถนนมิตรภาพไปได้เพราะรถเยอะมาก....รถขับเร็วด้วย....
เขาลงจากรถมาเป่านกหวีดขอให้รถหยุด...แล้วให้ฉันกับลูกเล็กๆข้ามไป....
......สามีฉันเก่งจังแฮะ...อิ...อิ...
ความเห็น (14)
อยากมีพ่อเสือไว้ที่บ้านบ้างจังค่ะ....อุอุอุ.....
คุณอิ่งอ๊อบจ๋า....
- พ่อเสือน่ะดุนา...เอาพ่อหมูดีกว่ามั๊งจ๊ะ...
- พี่ติ๋วเคยคิดว่า.." I married Rambo".....คล้ายหนังเรื่องนึงจ้ะ..อิ..อิ...
"""
รามอินทราเมื่อสมัยที่ผมเคยแวะเวียนร่วม 10 ปี เป็นชุมชนย่านที่ถนนโล่ง อากาศเย็นสบายมาก แต่ทราบว่าทุกวันนี้ คือ กรุงเทพฯ เต็มตัวและเต็มยศแล้ว...
....
และสำหรับเรื่องราว "พ่อเสือ" นั้นน่ารักมากครับ..
ขอปรบมือให้ดัง ๆ เลยเชียว...
...
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- ขอบคุณค่ะที่พี่อยู่ไกลก็ยังแวะเวียนมาเยี่ยม
- เมื่อวานนี้ตอนเย็น....หลังปประชุมเลิก(เกือบ 6 โมงเย็น)น้องที่เขาพามาประชุมยังมีความพยายามไม่เลิกค่ะ....พาพวกเราไปเดิน"ตะวันนา"...กว่าจะไปถึง...กว่าจะกลับ..หมดแรงข้าวต้มค่ะ
- เกิดการเรียนรู้เรื่องความอดทนบนรถที่ติดค่ะ..ฝึกจิตและพักปากที่คิดจะบ่น...เปลี่ยนเป็นเล่าเรื่องสนุกๆกันค่ะ..แก้เบื่อ....
- ..สนุกดีค่ะ...
- ....ขอบคุณค่ะ.....
- สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
- พ่อบ้านพี่ติ๋ว พร้อมที่จะสวมบทได้ทุกบทสำหรับลูกรักและภรรยา ยอดเยี่ยมค่ะ สวมบทจราจรได้อย่างดีใช่ไหมคะพี่
อ้อ! เพิ่งรู้วิธีครับ ผมไม่ค่อยเจอปัญหานี้
เพราะผมเคยแต่ถูกสาวๆจูงมือข้ามถนน...กลัวก็กลัวเลยจับมือคนพาข้ามแน่นเลย ฮิฮิ
สวัสดีค่ะคุณอ้อ...
- บทจราจรนี้ประทับใจค่ะ...ยังทึ่งอยู่เลยว่าเธอกล้าลงไปโบกรถเขาได้ไง...ไม่ใช่จราจรสักหน่อย..อิ...อิ...
นอกจากได้รู้เทคนิคการพาคนแก่ข้ามถนนแล้ว...
ยังรับรู้ถึงน้ำใจดี ๆ ของคนเมืองที่หาไม่ค่อยได้แล้วครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีค่ะ คุณ Mr. Direct
- น้ำใจ...ตอนนี้ยังพอมีให้เห็นกันค่ะ....
- แต่บางช่วงก็แล้งไปบ้างตามแต่โอกาสและจังหวะ...ของชีวิตคน....และยุคสมัยค่ะ...อย่างเราๆคงได้แต่สอนลูกว่า...ให้มีน้ำใจ...อย่าให้แล้งนัก
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาพูดคุย
ตะวันนา..ที่ว่านี้หมายถึงที่ลาดพร้าวฯ บางกะปิ หรือเปล่าครับ...
โซนนี้รถติดน่าดูเลยครับ..และติดอย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลง
