วัฒนธรรมการเรียนรู้ : ทางชีวิตที่เอียงสุด


การที่คนเรานำพาชีวิตให้หมกมุ่นอยู่ด้วยกามสุขและเส้นทางเอียงสุดอีกสายหนึ่งอันได้แก่

ทางชีวิตที่เอียงสุดมีด้วยหรือแล้วคุณมีความคิดเห็นเป็นอย่างไรในเรื่องนี้...

 

ในความเป็นไปของวิถีชีวิตคนเรานั้น  จะว่าไปแล้วโดยส่วนใหญ่  เราก็ดำเนินชีวิตไปตามกฎกติกาของสังคมประเทศชาติเป็นผู้กำหนดวิถีชีวิต 

 เราจึงมักจะเห็นความผิดพลาดในการดำเนินชีวิตไปจากทางที่ถูกต้องดีงามบ้าง  ยกตัวอย่างข้อปฏิบัติหรือการดำเนินชีวิตที่เอียงสุดไปข้างใดข้างหนึ่ง 

 อันได้แก่  การที่คนเรานำพาชีวิตให้หมกมุ่นอยู่ด้วยกามสุขและเส้นทางเอียงสุดอีกสายหนึ่งอันได้แก่ 

 การที่คนเราได้ประกอบความลำบากเดือดร้อนแก่ตนเอง  หรือการบีบคั้นทรมานตนเองให้เดือดร้อนอยู่เสมอ 

 เมื่อบุคคลใดก็ตามที่มีวิถีชีวิตดำเนินไปในเส้นทางดังกล่าวมาแล้ว  สายใดสายหนึ่ง 

 อย่างนี้ผมมองตามหลักพุทธธรรมแล้วถือว่า  เขาคนนั้นได้ดำเนินชีวิตที่เอียงสุด  ซึ่งผิดพลาดไปจากเส้นทางที่ถูกต้องดีงาม
หมายเลขบันทึก: 83430เขียนเมื่อ 12 มีนาคม 2007 11:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

อ่านบันทึกนี้แล้วเกิดคำถามต่อค่ะ

แล้วชีวิตที่เอียงไปสู่ทางที่ถูกต้อง เป็นอย่างไรค่ะ

ดิฉันสงสัยขึ้นมาว่า ที่ตีความจากบันทึกนี้ ตัวเองจะคิดถูกหรือไม่ คงต้องรบกวน ดร.อุทัย แนะนำด้วยค่ะ  

สวัสดีครับ  คุณ

P

อ่านบันทึกนี้แล้วเกิดคำถามต่อค่ะ...

ดีมากครับ...ที่คุณสนใจใฝ่รู้...

แล้วชีวิตที่เอียงไปสู่ทางที่ถูกต้อง เป็นอย่างไรค่ะ ...

ท่านชี้แนะให้เราเดินตามทางสายกลาง...ครับผม

ผมคงถามต่อนะว่า...คุณรู้จักทางสายกลางนี้มั้ยครับ...?

ขอบคุณครับ

 

ดร.อุทัยค่ะ

ทางสายกลางนี่  ตัวเองไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้จักทางสายกลางรึเปล่า แต่ถ้าให้ลองตอบ คงต้องบอกว่า การเดินอยู่บนเส้นทางความเป็นกลาง ไม่ทุกข์ ไม่สุข มากจนเกินไป เพราะอาจทำให้เราเอนเอียงไปทางหนึ่งมากเกินไป 

ทุกข์มาก ก็ทำให้มุมมอง มองแต่ในแง่ลบ  ก็จะหาความสุขไม่เจอ  สุขมาก ก็จะมองอะไรเป็นบวกไปหมด  สุขจนลืมตัว อาจลงระเริงเกินไป เมื่อเจอทุกข์อาจจะทำให้ปรับตัวไม่ได้ จนรับความทุกข์นั้นไม่ไหว เพราะเจอแต่สุขมาโดยตลอด

หากไม่ใช่ในแง่ที่ ดร.อุทัยต้องการสื่อ รบกวนแนะนำด้วยค่ะ

 

ในแต่ละวัน  บ่อยครั้งหยุดพักและถามตนเองว่าตลอดทั้งวันที่ผ่านมานั้น  เราเดินอยู่บนทางสายกลางหรือเปล่า  คำตอบที่ได้ก็คือ มีทั้งเดินและไม่เดิน  แต่ก็คงไม่ถึงกับ "เอียงสุด" 

สวสดีครับ  คุณ

P

การเดินอยู่บนเส้นทางความเป็นกลาง ไม่ทุกข์ ไม่สุข มากจนเกินไป เพราะอาจทำให้เราเอนเอียงไปทางหนึ่งมากเกินไป  ...

มุมคิดไม่มีถูกไม่มีผิด...แต่เป็นความเข้าใจของเราในช่วงเวลานี้...

ทางสายกลางที่ผมเห็นเป็นทางสายกลางที่จิตใจเท่านั้นเดินไป...หาทางสายกลางบนโลกนี้ยังไม่เจอ...ครับการเดินทางเท้าไม่พบทางสายกลางเลยครับ  ฮา ๆ เอิก ๆ

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับ  คุณ

P

 คำตอบที่ได้ก็คือ มีทั้งเดินและไม่เดิน  แต่ก็คงไม่ถึงกับ "เอียงสุด"  ...

เป็นมุมคิดที่ดีนะครับ...

เมื่อวานผมขับรถจอดติดไฟแดง...มองท้ายรถตู้โดยสารที่จอดอยู่ข้างหน้าผม...มีข้อความเขียนว่า...

ดีชั่วรู้หมด...แต่อดไม่ได้...ขำ...ฮา ๆ เอิก ๆ...

ขอบคุณครับ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท