หิว หิ้ว ห้อง ห้าง (หรือ) ห้าง ห้อง หิ้ว หิว
นายซิน้อย เป็นหนุ่มคนหนึ่ง ไม่มีญาติ ไม่มีใครเลยในชีวิต ไม่มีอะไรกิน
สิ่งที่รู้ตอนนั้นคือ หิวมาก ไม่รู้จะหาอะไรกิน เลยเดินไปตามข้างถนน
ก็ไปเจอสถานที่ก่อสร้างตึก เลยคิดได้ว่าน่าจะเข้าไปขอสมัครงานเพื่อทำงานที่นี่
"ท่านครับ ผมอยากจะสมัครงานที่นี่ครับ" ซิน้อยถาม
"ทำไรได้บ้างหล่ะ ลองว่ามาซิ"
"ผมไม่มีความรู้ ทำไรไม่ได้เลย มีแต่แรงกายอย่างเดียวครับ"
"งั้นก็ไปเป็นจับกัง หิ้วปูน หิ้วของ เข็นของก่อนแล้วกัน ทำได้ไหม"
"ทำได้ครับ ขอบคุณมากครับท่าน" ซิน้อยกล่าวขอบคุณ
และแล้วซิน้อยก็ทำงานเพื่อแลกอาหารกับรายได้น้อยๆ แต่ดีกว่าไม่มีอะไรทำ ซิน้อยศึกษางานอย่างดี ทำทุกอย่าง จนเจ้านายขึ้นเงินเดือนให้ แล้วเก็บสะสมเงินจนวันหนึ่ง เก็บเกี่ยวประสบการณ์ได้แล้ว ซิน้อยเลยคิดจะพัฒนาไปอีก โดยมีเงินพอเพียงที่จะซื้อห้องได้
เลยลาออกจากงานก่อสร้าง แล้วไปสร้างห้อง ทำงานในระดับห้อง ขายสินค้าไป แล้วศึกษาเข้าใจ และบริหารห้องจนสำเร็จ กิจการไปได้ดี วันหนึ่งก็ มีโอกาสขยับขยาย
แล้วก็มาสร้างห้าง บริหารห้าง จนประสบความสำเร็จในชีวิต
แต่ในทางกลับกัน ก็มีนายอีกคน ชื่อนายซิมาก
นายซิมากก็ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย แต่เนื่องจากพ่อแม่เป็นคนรวย ได้รับมรดกจากพ่อแม่หลายล้านบาท ก็เลย คิดว่าจะทำอย่างไรดีกับเงินก้อนนี้ วันหนึ่งไปไปเข้าห้างสรรพสินค้า ก็เห็นคนเข้าห้างใหญ่กันเยอะมากๆ ในแต่ละวัน คิดว่าคงได้รายได้เพิ่มอีกเยอะเลย
แล้วนายซิมาก ก็เลยไปครุ่นคิดแล้วสร้างห้างขึ้นมา รับพนักงาน มีของขายใหญ่โต บริหารห้างไปแต่ไม่มีประสบการณ์ที่ดีพอ ธุรกิจขาดทุนไปเรื่อยๆ คนก็ไม่เข้าห้าง ไม่รู้วิธีการทำการค้า เอาใจลูกค้า บริการก็ไม่ดี
ก็เลยตัดสินใจขายห้างที่สร้างมา ไปซื้อห้อง ไปบริหารร้านขายของชำแทน บริหารห้องไปซักพักก็มีปัญหา พ่อแม่ก็ตายจากไปจนหมด ไม่มีใครคบหาเพราะล้มเหลว บริหารห้องก็มีปัญหาอีก จนในที่สุด
นายซิมาก ก็เลยหมดตัวเลยไปสมัครเป็นพนักงานรับส่งของแทน
และแล้วชีวิตทั้งสองคนในที่สุดก็ตายไปจากโลกนี้เช่นกัน
ความเห็น (4)
Good story
สมัยไร้นามเป็นเด็ก ต้องท่องอาขยานนี้
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์ มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน
คิดแบบพอเพียงเป็นนายซิน้อยละดี
คิดแบบสร้างงานให้คนอื่น กระจายสินทรัพย์ให้คนอื่น เป็นนายซิมากละดี
ตอนตาย นายซิน้อยคงใช้เงินทำศพหลายเพราะว่าตายตอนรวย นายซิมากคงใช้เงินทำศพน้อยเพราะตายตอนจน
โลกยุติธรรมเสมอ....ว่าไหม ดร.เม้ง
- กราบขอบพระคุณคุณพี่
มากๆ ครับ ได้แนวทางรอบตัว รอบคอบ หลักธรรมมาประกอบครับ
- อย่าเพิ่งเรียก ดร. และไม่ต้องเรียก ดร.นะครับ เพราะผมไม่ได้จะชื่นชมไรกับคำหน้านามคำนี้ครับ
- เรียกน้องเม้ง ตาเม้ง นายเม้ง ดีที่สุดครับผม สิ่งสำคัญไม่ใช่อยู่ที่นามใช่ไหมครับ แต่อยู่ที่แก่นภายในของสิ่งนั้นมากกว่าใช่ไหมครับ
- ขอบพระคุณมากๆ ครับ
มาตามคำเชิญทานข้าวค่ะ
คงบอกได้แต่ว่า " ชอบ " ..ต้มยำถ้วยนี้อยู่ในห้องหรือในห้าง หรือว่าอยู่ข้างทางก็จะตามไปหิ้วเพราะหิว..แหะๆ
 |
- ฮั่นแน่ หิวเมื่อไหร่ ก็มาได้เลยครับ จะหิ้วต้มยำมาฝากในห้องและห้างแห่งนี้ ครับ
- ขอบคุณมากครับคุณเบิร์ด