ประสบการณ์ อ่าน เขียน แปล กระบวนทัศน์ใหม่ (1)

ถึงตรงนี้คนอ่านอาจจะเริ่มงวยงงกับลำดับขั้นตอนของเรื่องราว อ่าน เขียน แปล กระบวนทัศน์ใหม่ ว่าอันไหนเป็นบทความแรก เรียงยังไง และเป็นมาไปทางไหน ก็ไม่เป็นไรครับ สรุปว่า อ่านตรงไหนก่อนก็ได้

บันทึกนี้จะเล่า "ที่มา" ของ อ่าน เขียน แปล กระบวนทัศน์ใหม่ จะเหมาเป็นเบอร์หนึ่งก็ได้ ไม่ผิดเท่าไหร่ ก็เลยเติม (1) ลงไป

สี่คืนห้าวันที่ผ่านมา ไปอยู่ที่บ้างอิงดอย จังหวัดเชียงราย เพื่อเข้ากลุ่มอบรม "อ่าน เขียน แปล กระบวนทัศน์ใหม่" ตามจดหมายเชื้อเชิญจาก อ.วิศิษฐ์ วังวิญญู ที่เล่าให้ฟังว่าจะมีอันนี้ ด้วยจริตที่ต้องการจะไปเชียงรายให้ได้อยู่แล้ว จดหมายโปรแกรมนี้จึงเสมือนการตอบรับทางพลังจิตที่เรียกร้องโหยหาโดยตรง อยู่ๆน้องที่หิวโหยก็มีคนส่งอาหาร (ทางไปรษณีย์) มาให้ ก็ดีอกดีใจกระดี๊กระด๊าหาตั๋วไปเชียงรายเป็นครั้งแรกในชีวิตโดยพลัน

สาเหตุที่อยากไป เพราะเมื่อตุลาคม ปี 49 คณะแพทย์ ม.อ. ได้เชิญ พี่วิธาน ฐานะวุฑฒ์ และ อ.ณัฐฬส วังวิญญู ลงมาทำ workshop สุนทรียสนทนา และ จิตตปัญญาศึกษา (ซึ่งเป็นที่มาของบันทึก 5 ตอน-ไม่-จบ ของผม) จนกระทั่งเราสร้าง "ชุมชนจิตไร้สำนึก" ขึ้นมา (ไม่ใช่ "ชุมชนไร้จิตสำนึก" นะครับ คนละเรื่องกันเลย) หลังจากนั้นก็เกิดความ "หิว" แบบเดียวกับของเด็กชายโอลิเวอร์ ทวิสต์ Please sir, I want some more มาแต่นั้น

ผมมาก่อนเวลา workshop 1 วัน (จึงเขียนว่า 4 คืน 5 วัน) เพราะเที่ยวบินมันเป็นอย่างนั้น ปรากฏว่าวันแรกก็เจอกับเก่ง หลานชาย อ.วิญญู มาต้อนรับ และพบ อ.มนตรี ที่ได้คุยกันทางโทรศัพท์ และ email รวมทั้ง อ.ประสาท ศิลปินกระบวนกรผู้มหัศจรรย์ เลื่อนไหล และสุนทรีย์อย่างยิ่ง และก็เลยได้ตั้งวงกาแฟนอกรอบที่ร้านเล็กๆของก๊วน ชื่อ Le Pitit Cafe ซึ่งขนมเค้กที่นี่ต้องบอกว่า (ขอโทษ) โคตรอร่อย เรียกว่าถ้าอยู่ต่ออีกสักสองสามอาทิตย์มีหวังอ้วนเป็นตุ่ม

และจุดเริ่มต้นที่ร้านกาแฟก็ดำเนินเป็นจุดสิ้นสุดที่ร้านกาแฟเช่นกัน ในอีก 3 คืน สี่วันต่อมา

ได้มาพบ อ.วิศิษฐ์เป็นครั้งแรก เจอศรชัย นักธุรกิจหนุ่ม อาจารย์มหิดลวิชาการจัดการ ผู้ไม่มีกำไรอยู่ในหัวใจ แต่มีหัวใจอยู่ที่ชุมชน (นอกเวลาจากตอนที่หัวใจอยู่กับแฟนสาว) นั่งอยู่ในวงสนทนาคอกไผ่เขียว จิบ Espresso และเค้กชอกโกแลต ก็เริ่มรู้สึกว่า workshop นี้ ไม่น่าจะเป็น workshop ที่ธรรมดาๆ ซะแล้ว ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อทราบว่าพี่วิธานก็อยู่ด้วย เสียดายที่ณัฐฬสไปออกวิเวกเสียเวลาเดียวกัน

ตลอด workshop ก็มี hands-on ในการเขียนจริงๆจังๆ (อ่านก็เพียบ) ได้เขียนถึงสามตอน (ที่ผมได้ลงบันทึกไปแล้ว คือ ตอน 2 และตอน 3 ส่วนตอน 1 นั้น กลายเป็นเรื่องยาว ต้องเขียนหลายตอนจบ) ดูผิวเผิน ที่จับต้องได้จาก workshop นี้คงจะมีกระดาษ A4 6 แผ่น พร้อมกับลายมือมหัศจรรย์ของตนเอง (คือต้องใช้ฌานทัศนะอ่านเท่านั้น จึงจะอ่านออก) บวกกับหนังสือ Xerox อีก 1 เล่ม

แต่คงจะไม่ใช่แค่นั้น

ไม่ใช่แน่ๆ

ต้องรอตอนสองซะแล้ว เพราะมีคนเอาหนังสือมาให้เซ็น สมองเลยหลุดจากฌานทัศนะ

แต่เราก็ plan ไว้อย่างนั้นแล้ว ไม่ใช่หรือ?

มั้ง!?!?!