เด็กน้อยกับการรอดชีวิต
จากประสบการณ์ทำงานของผม ผมทำงานประจำอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน และห้องคลอด และเป็นประจำที่มีคลอดแล้วผมจะต้องเป็นคนทำ ส่วนใหญ่เด็กที่คลอดออกมา จะปลอดภัยและแข็งแรงดี แต่บางราย ที่เจ็บครรภ์คลอดก่อนกำหนด(อายุครรภ์ต่ำกว่า 36 สัปดาห์) ที่ไม่สามารถยับยั้งการคลอดได้ เด็กที่คลอดออกมาอาจจะมีปัญหาในเรื่องการหายใจ ซึ่งต้องทำการใส่ท่อช่วยหายใจ
ถ้าเป็นโรงพยาบาลใหญ่ๆก็ไม่เป็นไรก็ยังพอมีความพร้อมบ้าง แต่โรงพยาบาลที่ผมอยู่เป็น โรงพยาบาลชุมชนเล็กๆ ไม่มีความพร้อม มีความจำเป็นต้องส่งต่อ แต่ปัญหาคือว่าโรงพยาบาลที่ต้องส่งต่อเครื่องช่วยหายใจไม่ว่าง กำลังใช้งานอยู่และมีอยู่อย่างจำกัด เขาก็ไม่สามารถที่จะรับคนไข้จะต้องส่งต่อได้ โรงพยาบาลที่โรงพยาบาลผมทำการส่งต่อก็คือ โรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น โรงพยาบาลศรีนครินทร์ โรงพยาบาลชับภูมิ โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา
ถ้าโรงพยาบาลที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ไม่มีเครื่องช่วยหายใจที่ว่างอยู่ เด็กที่จะทำการส่งต่อก็จะไม่สามารถส่งต่อไปได้ ถามว่าถ้าจะส่งต่อกรุงเทพ จะได้มั้ย บางทีหมอก็พิจารณาตามสิทธิของคนไข้ด้วย และคนไข้ที่ยากจนส่วนใหญ่ก็จะสู้ไม่ไหวเรื่องค่าใช้จ่าย ก็ไม่ยอมไป ถ้าเด็กไม่สามารถส่งไปไหนได้ นั่นก็หมายความว่า เด็กคนนี้โอกาสที่จะรอดนั้นมีน้อยเหลือเกิน และก็ต้องช่วยเหลือตามความสามารถของโรงพยาบาลจนเด็กคนนั้นๆได้เสียชีวิตไป
มันช่างน่าหดหู่เหลือเกิน หลายครั้งที่ผมต้องเผชิญกับปัญหาเช่นนี้ ผมได้แต่ภาวะนาให้เด็กที่คลอดทุกๆคนมีสุขภาพที่แข็งแรง
ความเห็น (10)
เป็นกำลังใจให้นะคะ...คุณบุรุษพยาบาล...
และขอให้เด็กๆ ที่โรงพยาบาลคอนสาร
ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ
แวะมาเยี่ยมคะ
ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่ดุ๊ก
เพื่อสังคมไทยคะ.....สู้ๆๆ
ผมก็กำลังจะเรียนพยาบาลปี 1 ที่ม.ข
ผมศรัทธาวิชาชีพนี้มากเห็นพี่บุรุษพยาบาล
เขาทำงานกัน เหมือนเป็นต้นแบบให้ผมเลยครับ
เท่ห์มาก อยากจบเร็วๆ
นัท ว่าที่พยาบาล ม.ข
เสกสรร ชูดำ
น่าชื่นชมครับ ในอนาคตผมเองก็ต้องเป็นบุรุษพยาบาลเหมือนคุณ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ครับ ถ้าผมเก่งเหมือนคุณก็คงจะดีนะคับ เล่าให้ฟังหน่อยซิคับว่าเป็นยังงัยประการณ์การเป็นพยาบาล ที่084-7486673นะคับ
คนมาเยี่ยมเยอะจังเนอะ
ผมกำลังจะจบ ม.6 อยากเรียนบุรุษพยาบาลมากเลยครับที่ ม.ข เป็นกำลังใจให้นะคับ ปล.พยาบาล นักเรียนพยาบาล บุรุษพยาบาล แม่บ้าน และพนักงานทุกคนใจดีมากครับ(ศูนย์หัวใจสิริกิติ์ จ.ขอนแก่น)