อย่าปฏิเสธผมเลย


นึกว่าจะมาเข้าก๊วน ที่ไหนได้มาขอคุยเรื่องส่วนตัว มาขอทำความรู้จัก ช่วยบอกหน่อยเถอะว่าฉันคือใครในสายใยของเธอ เรามาช่วยกันแกะรอยไปหาเธอคนนั้นดีไหมครับ ผมมีลายแทงตามที่ปรากฏอยู่ข้างล่างนี้..

เลขที่ 7  ขอแนะนำญาติรุ่นคุณพี่ ที่ภาคภูมิใจมากที่ได้เขียนถึงเธอ แต่ก็จนใจด้วยรู้จักเธอน้อยแสนน้อยมาก ซึ่งต่างกับสิ่งที่ได้รับกลับตรงกันข้าม มากมายจนท่วมท้นใจ สรุปง่ายๆว่าข้อมูลส่วนตัวน้อย ข้อมูลส่วนน้ำใจมาก จะเอาอะไรมาเขียน นี่คือความลับที่จะส่งถึงสมาชิกชาวก๊วนของผม ถ้ามีรายละเอียดผมนั่งจิ้มกล้องต๊อกๆๆถึงทุกท่านได้ครบภายใน15วันเท่านั้น เพราะกระหายมากที่จะฝากความรู้สึกเฉพาะตนเฉพาะรายอย่างประณีต ดังนั้นอย่าเพิ่งน้อยใจเลยคนดี ว่าทำไมอีตาคนนี้ไม่เลือกเขียนถึงเราสักที เธอไม่รู้ถึงความกระวนกระวายใจหรอกว่ามีมากแค่ไหน ในเมื่อข้อมูลยังไม่สุกงอม เขียนไปก็ดิบๆด้านๆ ไม่สมควรกับมิตรไมตรีที่เธอมีมาให้ มันลำบากใจที่จะต้องรับผิดชอบความปรารถนาดีของเธอทั้งหลายรู้ไม๊        

ไม่กล้าจะมาร้องขอหรือรบกวนอะไรที่เหลือบ่ากว่าแรง เพราะเห็นว่าอากาศร้อน สภาพแวดล้อมเหี่ยวเฉา ความเคลื่อนไหวทางสังคมก็สับสนอลหม่าน จุดยืนก็สั่นคลอน จุดนั่งจุดนอนก็สั่นไหว ในจิตนั่นเล่าอย่าปฏิเสธเลยว่ายังวิตกกังวลกับหลายเรื่อง        

เอ๊ะ..ก็ไม่เพราะเบื่อหน่ายกับความสับสนในแต่วันละหรือ จึงหันเหมาหามุมหลบระบายใจ กำลังสบายใจเฉิบๆอยู่แล้วเชียว ตาเชื่อมกับเพลงซึ้ง มีอีตาแก่คนหนึ่งมา เก๊าะ เก๊าะ เคาะประตูเรียก ให้ออกจากวิมานส่วนตัวนึกว่าจะมาเข้าก๊วน ที่ไหนได้มาขอคุยเรื่องส่วนตัว มาขอทำความรู้จัก ช่วยบอกหน่อยเถอะว่าฉันคือใครในสายใยของเธอ เรามาช่วยกันแกะรอยไปหาเธอคนนั้นดีไหมครับ ผมมีลายแทงตามที่ปรากฏอยู่ข้างล่างนี้

..สืบเนื่องมาจาก ได้รับการร้องขอจากเพื่อนคนหนึ่งให้ช่วยมาที่ gotoknow หน่อยซิ เขาอยากจะบันทึกเรื่องอะไรต่อมิอะไร แต่ก็จนใจด้วยอ่อนเทคโนโลยี ในการเข้ามาใช้งานใน blog ไม่ว่าจะเรื่อง e mail มีปัญหา เรื่อง ตัวหนังสือจัดไม่ได้ เอารูปขึ้นไปไว้ใน server ไม่เป็น  โอเค เราก็เข้ามาดูอืม ต้องสมัครเป็นสมาชิกนี่หว่า  ก็คิดว่าแค่งานเฉพาะกิจ สมัครเพื่อให้ได้ account ไม่ต้องใส่รายละเอียดอะไรมากก็ได้เอาล่ะ..เริ่มต้นรู้จัก gotoknow แล้วช่วยเพื่อนจนเ้ค้าเก่งกาจเป็นจอมยุทธ  พอบอกว่าจะไปละนะ..เฮ๊ย! เดี๋ยวซิ ช่วยดูให้ครูบาหน่อย แกก็แย่เหมือนกัน  ต้องเขียน blog เน็ตรึ ก็ไม่ work ที่บ้านครูบาสัญญานอินเตอร์เน็ตไม่ค่อยดี  เขียนบันทึกขึ้นไปได้ แต่ตัวหนังสือรุงรังไปหมด ช่วยจัดตัวหนังสือให้หน่อยซิ เอ๊า!เอาpasswordไป ช่วยหน่อย            

 อืม..เวลาจัดตัวหนังสือก็ต้องอ่านไปด้วย เออ่านไปอ่านมาชักอิน นึกว่าเป็น blog ตัวเอง..เห็นมันเีรียบๆก็แอบใส่รูปประกอบเนื้อหาให้อีก ทำไปทำมาซักพัก อืม.. แต่งบล็อกให้สวยดีกว่า ใส่เพลงซักหน่อย บ่อยๆ เข้า เริ่มอินหนักขึ้น อ่านทุกเรื่อง ทีนี้ก็ซึมซับ ไปไหนไม่รอด ยิ่งได้รับรู้ความพยายามของท่านในการที่จะฝ่าฝันอุปสรรค  ปัญหาอันเกิดจากการใช้เทคโนโลยี และเรื่องอะไรต่อมิอะไรอีกหลายเรื่อง  ก็เลยต้องทำให้มาแวะเวียนเข้าไปที่บล็อกครูบาบ่อยๆ  ว่าจะมาแป๊บเดียว ก็กลายเป็นว่า ติด blog ไปอีกคนซะแล้ว (ไม่รู้เป็นไง ไอ้เจ้า g2k นี่ สงสัยเป็นโรคระบาดเน๊อะ)             

พักหลังหายไปหลายวัน เมื่อวานก่อนเข้าไป เลยคิดอยากจะเปลี่ยนรูป slide ให้ครูบา เพราะนานแล้ว พอดีท่องเวบไปเจอ รูปก้นหอยลอยแว๊บๆๆ เลยปิ๊งไอเดีย เพราะเห็นช่วงนี้ แฟนคลับครูบาเยอะเหลือเกิน ก็เลยไปตามเก็บรูปในประวัติจนดึก ยังไปหมด ง่วงแล้ว งีบไปหน่อย ตื่นมาอีกที เจอครูอ้อยส่งกลอนมาเลย

แต่บางคน  ร้อนรน ไร้เหตุผล

ด้วยชอบกล  ไม่มีตน  ให้สงสัย

หรือไม่มี  ตัวตน  ในจิตใจ

ไม่เป็นไร  จะไม่มา  ให้เห็นเลย

<p>ตายละ… ลืมรูปครูอ้อย ยุ่งแล้วซิ แฟนประจำซะด้วย (ยังประทับใจ การต่อกลอนระหว่างครูบากับครูอ้อย ไม่รู้ลืม ทึ่งมาก เอ.. ทำได้ยังไงนะ) เลยหายง่วง นั่งหารูปต่อ แฮ่รู้สึกผิด ที่เป็นต้นเหตุ ทำให้ครูอ้อย งอนครูบา เลยอยากเขียนบันทึกมาสารภาพผิดด้วย     </p><p>ความลับก็คือ  ครูบาไม่รู้ว่าใครแต่งบล็อกให้  กราบขออภัยท่านครูบา ที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก ก็ไม่ได้คิดว่าจะสำคัญ ถ้าไม่เผอิญเข้าไปอ่านที่ีครูบาเขียนไว้ </p><p>ขอบคุณฝ่ายเทคนิคที่ปิดทองก้นพระ</p><p>ขอให้ความสุขความเจริญ</p><p>ชอบมากภาพก้นหอยลอยแว๊บๆๆ</p><p>ที่มีรูป  คือคนที่กรุณามาออกความคิดเห็นในบล็อกของเรา คนที่อ่านเฉยๆ เขาคงต้องการมีโลกส่วนตัว บางคนไม่อยากแสดงตัว ก็ไม่ว่ากัน ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น </p><div class="MsoNormal" align="center" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center"><hr width="100%" size="2"></div><p>เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เอ… หมายถึงเราหรือป่าวหว่า        นี่คือที่มาของ ความลับของ lioness ตอนที่ 1…อยากจะสารภาพ </p><p>ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่มา.. อย่าปฏิเสธผมเลย ที่ผมจะรักเธอ lioness </p><p>ตรงนี้มาถึงบางอ้อแล้วยัง ว่าผมใช้อาวุธอะไรท่องยุทธภพ ร่ายทวนฝ่าเข้าไปในท่ามกลางสมรภูมิใจของขาวบล็อก</p><p align="right"> </p>

หมายเลขบันทึก: 80350เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2007 04:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:50 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

มาลงชื่อชื่นชมคุณ lioness ด้วยค่ะ ...เธอทำให้เพลงทุกเพลงที่เธอคัดสรรมาลงบล็อกทั้งของเธอและของครูบา มีคุณค่าขึ้นมาก ...อีกมุมที่มองเห็นเธอค่ะ

มาขอชื่นชมคุณ lioness ด้วยค่ะ ......ปิดหองไม่ได้หลังพระเลยนะค่ะ...ปิดที่ก้นพระเลยค่ะ....ยังเคยนึกว่าครูบาแต่งบล็อกเก่งจัง แต่บางที่ก็สงสัยว่าเอ....มีลูก หรือ ลูกศิษย์ท่านใดช่วยรึปล่าว เพราะการแต่งบล็อกค่อนข้างใช้เวลา.....และครูบาก็งานเยอะท่านจะมีเวลาหรอ.....เพิ่งทราบความลับวันนี้เองค่ะ.....
P
paew เมื่อ

คนดีผีคุ้ม ครับอาจารย์

ใครๆก็อยากช่วย มาต่อยอด

ทำอะไรได้ก็ทำ ไม่บอก อมยิ้มอยู่เงียบ

ตามสไตส์ ของคนหัวใจหวาน  จินตนาการหอมฟุ้ง

เป็นกรณีหนึ่งที่มากน้ำใจ

เกิดขึ้นให้ใครๆที่อยู่นอกรัศมีบล็อกได้คิด

ว่าประเทศนี้มีวิธีทำความดีอยู่1,000,000, วิธี

ผมใช้ยุทธวิถีรักแหลกแจกให้กำลังใจเธอ

P

 ในกรณีของ คุณ lioness

เธอเลือกทำในสิ่งที่ชอบอย่างเป็นกอบเป็นกำ

ภาษาราชการเรียกว่า เป็นระบบ

ทำๆๆจนถึงจุดที่เปล่งอานุภาพ

ระดับตระหนักและตราตรึง ซาบซึ้ง ไปจนถึงขั้นสุดซึ้ง

ผมชื่นชมที่ท่านหาตนเองพบ แล้วพาตัวเองเข้าไปสู่โลกที่ชอบ จินตนาการหอมฟุ้ง ได้อย่างบรรเจิด

แล้วเราจะไม่ภูมิใจที่มีญาติน่ารักแสนดีนี้ได้อย่างไร

ผมอยากให้เรามารุมรักเธอ

ยกให้วันนี้เป็นวันของเธอ

อยากเชิญชวนให้ใครแสดงความยินดีกับเธอ

ติดต่อประสานงานช่วยเหลือกันต่อไป

ใจจ่อใจ ก็จะจุดประกายใจให้ลุกโชติช่วงดั่งดวงสุรีย์ศรี

เรามารักคนดีสักวันกันเถิดนะครับ

ขอบคุณคุณ lioness มากค่ะ ที่ทำให้บันทึกของครูบาฯ เป็นบันทึกที่มีชีวิต  เพราะสัมผัสได้ทั้งทาง ตา ทางหู ที่สำคัญที่สุดคือ  สัมผัสได้ทางใจค่ะ ขาดอย่างเดียวคือ สัมผัสทางกาย  จะรอนะคะ รอจนถึงวันชาวใต้ บุกสวนครูบาฯ  อยากไปก้มลงกราบแทบตักของพ่อครูฯ ค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณคุณ lioness ครับ ขอบคุณผู้ปิดทองหลังองค์พระปฏิมา ทำให้เห็นสิ่งสวยงามที่ตั้งใจสร้างสรรค์

เยี่ยมมากครับ

สวัสดีค่ะท่านครูบา

         การปิดทองหลังพระ บอกว่าไม่มีใครเห็น  แต่อย่าท้อ ทำไปเถอะค่ะ  สักวันมันต้องมีแสง ส่องประกายจากด้านหลังมาด้านหน้าค่ะ   (ใครไม่เห็นแต่ครูบาเห็นค่ะ)

  • อ้าวใครว่าพ่อครูบาเราเป็นพระสังฆจายไปเสียแล้ว
  • ยิ้ม ยิ้ม

เชื่อแล้วล่ะว่า..ความสุข..ทำให้หัวใจของคนใหญ่ขึ้น พองขึ้นได้

 

เรื่องเล็กๆ บางเรื่องที่เราคิดไม่ถึง บางเวลาที่สถานการณ์และอารมณ์มาพร้อมกัน ก็ทำให้หัวใจเราพองโตได้อย่างไม่น่าเชื่อ

 

กราบขอบพระคุณท่านครูบา สำหรับความรู้สึกวิเศษที่สุดที่เคยมี

 

ไม่กี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่จะมีโอกาสได้พบสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ

 ศรัทธา คือ แรงบันดาลใจที่สำคัญที่สุด ที่บุคคลหนึ่งพึงมีต่อใครสักคน  

ขอขอบคุณ บรรดาญาติสนิท มิตรสหายของท่านครูบา  

.จันทรรัตน์

คุณหนู

คุณแป๋ว

คุณรัตติยา

คุณจตุพร

คุณ Ranee

และ คุณขจิต

สำหรับมิตรไมตรีที่ท่วมท้น และก็ขอบคุณค่ะที่มาทำให้แพลนเนตของ lioness โตขึ้น

^___^

 
  • จริงแล้วพี่ loneliness น่ารักมากนะครับ
  • พ่อครับ รอฟังเรื่อง วปอ มาเยี่ยม
  • เป็นอย่างไรบ้างครับ
  • งานยุ่งมากเดี๋ยวจะไปปั่นงานต่อครับ
  • แวะมาชื่นชมอาจารย์ lioness อีกคนค่ะ
  • ว่าแล้ว...เห็นที่บล็อกของอาจารย์ lioness ก็ทำเหมือนกัน
  • รู้เลยค่ะ ว่ากว่าจะทำออกมาได้ขนาดนี้ต้องใช้เวลานานทีเดียว  เห็นความตั้งใจของอาจารย์มากเลยค่ะ
  • อิอิอิ...ว่าแต่คุณพ่อเรียงตามอายุหรือเปล่าคะ

จะให้เรียงอายุเชียวรึหว้าเอ๊ย

แค่นี้ก็หน้ามืดแล้ว

  • ยิ้ม ยิ้ม
  • จากน้อยไปมากใช่ไหมครับ
  • ดีใจจังอายุน้อยที่สุด
อ.ลูกหว้า คงจะอยู่สุดท้าย ที่คุณพ่อครูบา จะแนะนำลูกสาวแน่ๆ...ยิ่งเห็นอ.ขจิต ตามติดการแนะนำลูกสาว คุณพ่อครูบา อาจหวงลูกสาวเก็บไว้แนะนำทีหลังค่ะ....ยังไงพี่ก็อาวุโสรองจาก อ.ขจิต รึปล่าวค่ะเนี่ย....ยิ้ม ยิ้ม

อยากแนะนำเร็วๆ แต่ข้อมูลมีน้อย เลยต้องรอให้สุกงอมสักระยะ ครับ

  • ดีใจที่เปิดตัวอย่างเป็นทางการนะคะ พี่สุ
  • ก้านแสดคงหมดหน้าที่สายสืบแล้วซินะ  55
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท