ปรุงรสจับฉ่าย
อนุสนธิจากความบางตอนในบันทึกของ อ. Beeman เรื่อง จับฉ่าย...ความหลายหลายทางความคิดของ blogger..GotoKnow ดังนี้....
ต่อไปนี้เป็นความหลากหลายทางความคิดของ blogger ใน GotoKnow นะครับ..ในการที่จะเขียนบันทึก
- หลายท่าน มีความรู้ทางคอมพิวเตอร์ ดีมั่ง ไม่ดีมั่ง..ต้องการให้คนมาเยี่ยมบล็อกของตนมากๆ จึงไปตกแต่งบล็อกของตนให้สวยงาม..ใส่เพลงเข้าไป..ใส่รูปเข้าไป ใส่ภาพเคลื่อนไหวเข้าไป..เวลาผมจะเข้าไปอ่าน เข้ายากมาก บางครั้งเสียเวลา เลยพลอยไม่เข้าไปอ่าน เป็นการเสียโอกาสให้คนอื่นมาแชร์ความคิด
- หลายท่าน..ใช้ตัวอักษรใหญ่เกินไป...แต่งสีสันตัวอักษรมากเกินไป..ก็ไม่น่าอ่าน
- หลายท่าน..เขียนสั้นหรือเขียนแบบสรุปมากเกินไป...อ่านไม่เข้าใจ เลยพลอยไม่ให้อยากอ่าน
- หลายท่าน..มีแฟนมาเขียนข้อคิดเห็นมากไป..แบบที่ดร.แสวง เรียกว่า เจ๊าะแจ๊ะศาสตร์..ทำให้ไม่น่าอ่าน (มีแต่เรื่องคุยกันแบบเว็บบอร์ด)
- หลายท่าน เขียนดีเกินไป..ต้องใช้ความคิดมาก จึงมีคนเข้าไปอ่านน้อย
- หลายท่าน เขียนสไตล์แบบเดียวกัน..พอคนอ่านชินเข้า..ก็ไม่ค่อยเข้าไปอ่าน
- หลายท่าน เขียนแบบมองโลกจริงจังเกินไป..คอยติโน่นตินี่..คนก็เลยพลอยให้คนเบื่อไม่เข้าไปอ่าน
- หลายท่าน ใช้สำนวน..คำแรงๆ...แบบ ต้องการเปลี่ยนแปลงโลกภายในวันเดียว...ผู้อ่านหลายท่านก็รับไม่ได้
- หลายท่าน..เขียนแนวธัมมะ ธัมโม เกินไป..ปกติจะมีสมาคม/ชมรม..."เกลียดธัมมะยิ่งชีพ" อยู่แล้ว...เลยพลอยไม่ไปอ่าน
- หลายท่าน...ในบันทึก มีแต่ภาพ...ให้จินตนาการกันเอง..ทำบ่อยเข้า....คนอ่านก็ชินไปเอง...ไม่เข้าไปอ่าน
จากที่กล่าวมา...บันทึก..ควรมีความหลากหลายที่พอดี ลงตัว เหมือนคนทำ"จับฉ่าย"ที่เก่ง เอาผักหลายอย่างมารวมกัน..รสชาติจะกลมกลืนและกลมกล่อมกันเป็นอย่างดี
การเขียนบันทึกที่ดี..ต้องมีความลงตัวที่พอดี ของศาสตร์และศิลป์ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และที่สำคัญที่สุด "ใส่ความเป็นตัวตนของตนเองลงไปด้วย"
ดิฉันทำจับฉ่ายไม่เป็น แต่ชอบรับประทาน วันนี้คิดเหิมเกริมจะปรุงจับฉ่ายที่ อ. Beeman ทำมาแล้ว ให้มีรสชาติใหม่ ดังนี้นะคะ.....
- หลายท่าน มีความรู้ทางคอมพิวเตอร์ ดีมาก..ต้องการสร้างสรรค์หน้า Web blog ให้งดงามน่าสนใจ จึงตกแต่งบล็อกของตนให้สวยงาม..ใส่เพลงเข้าไป..ใส่รูปเข้าไป ใส่ภาพเคลื่อนไหวเข้าไป..แม้ดิฉันจะเข้าไปอ่านได้ไม่รวดเร็วนัก แต่ก็ไม่เสียดายที่รอคอยเข้าไปอ่าน เพราะได้โอกาสแชร์ความคิด และเทคนิคดีดีมากมาย
- หลายท่าน..ใช้ตัวอักษรใหญ่ดี...แต่งสีสันตัวอักษรสะดุดตา..ทำให้อ่านง่าย โดยเฉพาะผู้ที่สายตายาว เพราะเริ่มมองเห็นกาลไกล (ชราภาพ)
- หลายท่าน..เขียนสั้นหรือเขียนแบบสรุป ชวนให้คิดเอง ตีความเอง อย่างอิสระ เข้าใจได้หลากหลาย เลยพลอยให้พิศวงน่าติดตามอ่าน
- หลายท่าน..มีแฟนมาเขียนข้อคิดเห็นมากมาย..แบบที่ดร.แสวง เรียกว่า เจ๊าะแจ๊ะศาสตร์..ทำให้น่าศึกษาวิธีการสร้าง CoPs (ทำยังงัยถึงได้มีเรื่องคุยกันแบบกัลยาณมิตรอย่างสนิทสนมกลมเกลียว)
- หลายท่าน เขียนดี ให้ข้อคิดลึกซึ้ง..ต้องใช้สมาธิ และสติปัญญา ในการทำความเข้าใจ แม้มีคนเข้าไปอ่านน้อย ก็ได้ประโยชน์มาก
- หลายท่าน มีสไตล์การเขียนที่สม่ำเสมอ เป็นบุคลิกเฉพาะตัว คนอ่านประจำที่มีจริตตรงกัน..ก็จะเป็นแฟนขาประจำกันอย่างเหนียวแน่น
- หลายท่าน เขียนแบบเข้าใจโลก เข้าใจธรรม..ให้ข้อคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมา ทำให้คนที่ชอบความจริงใจ และจริงจัง ติดตามเข้าไปอ่านเป็นประจำ
- หลายท่าน ใช้สำนวน..ถ้อยคำที่ลึกซึ้งกินใจ...แบบที่มีพลังอำนาจจนอาจดึงดูดให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโลกภายในวันเดียว...ทำให้ผู้อ่านหลายท่านถึงกับเปลี่ยนพฤติกรรมไปได้จริงๆ
- หลายท่าน..เขียนแนวธรรมะ ธรรมโม ..ปกติจะมีสมาคม/ชมรม..."คนใกล้วัด" อยู่แล้ว...เลยพลอยเกิดสมาคมแนวนี้ทาง Blog ไปในตัว
- หลายท่าน...ในบันทึก มีภาพล้วนๆ...เพื่อเป็นการฝึกให้จินตนาการ และตีความจากภาพ..ทำบ่อยเข้า....คนอ่านก็กลายเป็นผู้ที่สามารถเข้าถึงอารมณ์และความรู้สึกของคนอื่นได้ โดยไม่ต้องใช้ภาษาในการสื่อสาร...
จากที่กล่าวมา...บันทึก..ควรมีความหลากหลาย เหมือน "จับฉ่าย" โดยความพอดีและความอร่อย ขึ้นอยู่กับผู้กิน ว่าอุปนิสัยที่เคยชิน ชอบรสอะไร คนที่ไม่ติดกับรสเท่านั้น ที่จะทานได้อร่อยเสมอ แม้ใครจะปรุงก็ตาม
การอ่านบันทึกที่ดี..ต้องมีความลงตัวที่พอดี ของสติและปัญญา ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และที่สำคัญที่สุด "ไม่ต้องใส่ตัวตนของตนเองลงไปด้วย "
ความเห็น (16)
เยี่ยม ครับ เยี่ยม
นับถือ ครับ นับถือ
ผมมองว่าแม้แต่ในตัวเราเองก็ยังจับฉ่ายเลย ที่เห็นๆ ก็อาจารย์ไง ครับ วิชาการก็ได้ เจ้าระเบียบก็ได้ ศิลปก็ได้ ร้องเพลงก็ (เคย)ได้
ความหลายหลากเป็นสัจธรรมครับ ถ้าเราฝืนต้องการระเบียบเราจะทุกข์ เพราะโลกเรามันไม่ได้มีระเบียบ มันบ้าๆ บอๆ
อาจารย์คะ
อ่านแล้วรู้สึกปิติยินดี ...ขอเลือกจับฉ่ายสูตรนี้ค่ะ...
บันทึกของอาจารย์ ทำให้เรียนรู้ว่า จงมีความสุขที่ได้เป็นตัวของตัวเองในการตั้งใจบันทึกเพื่อสาธารณะใน G2K ที่เปิดกว้างอิสระทางความคิดแห่งนี้
กราบงามๆ ให้อาจารย์ค่ะ
ต้องเรียกบันทึก นี้ว่า
ยาบรรเทา แก้ผึ้งต่อยค่ะ
ขออภัย อ Beeman ด้วยค่ะ แซวเล่น ขอ อำไพ
ดิฉันอยากขออภัย หากบันทึกนี้ ทำให้กัลยาณมิตรที่รักยิ่งของดิฉัน คือ อ. Beeman ไม่สบายใจ (ได้โปรด...ดิฉันไม่เคยเห็น อ. Beeman โกรธเลยสักครั้ง)
ดิฉันชื่นชอบความคิดเห็นของ อ.Beeman เท่าๆ กับของ อ.จันทวรรณ ของอ.ดร.แสวง ของน้องโอ๋-อโณ ของคุณหมอมาโนช ของคุณหมอสกล-phoenix ตลอดรวมถึงของดิฉันเอง เพราะมันเป็นจับฉ่ายที่อร่อยมาก
ดิฉันขอขอบคุณเป็นอย่างสูง สำหรับข้อคิดเห็นเพิ่มเติม คำชมและกำลังใจจาก คุณหมอชอบวิ่ง คุณหมอมาโนช น้องโอ๋-อโณ คุณจันทรรัตน์ และคุณหมอรวิรรณ
และจะดีใจมาก...ถ้าหากว่า เราๆ ท่านๆ จะดำเนินชีวิตอย่างมีอิสระ มีความสุขและสบายใจในบ้าน G2k แห่งนี้ ตลอดไป....
มีความสุขและสบายใจในบ้าน G2k แห่งนี้ ตลอดไป .. เป็นยอดปรารถนาของผมด้วยเช่นกันครับ หลากหลายสีสัน ด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ด้วยคุณค่าที่แตกต่างกันออกไป ไม่ต้องเปรียบเทียบกันมากนัก ว่าอะไรดีไม่ดีอย่างไร ไช่อลองตอบคำถามนี้ของผมดูได้ครับ ..
" ตะไคร้ กับ ต้นสัก .. อะไรดีกว่ากัน ? "
ไช่อลองตอบคำถามนี้ของผมดูได้ครับ
ที่แท้คือ
ไม่เชื่อ ลองตอบคำถามนี้ของผมดูได้ครับ
- เป็นบันทึกที่สังเคราะห์ได้ลุ่มลึกครับ
- และเป็นประโยชน์ต่อผมที่จะต้องกลับไปทบทวนดูบันทึกของตนเองอีกครั้งว่า บัดนี้มีทิศทาง รูปลักษณ์และบรรยากาศชวนอ่านมากน้อยแก่ไหน
- ขอบคุณครับ
ให้ความเห็นที่ อบต.ระวิง ผ่าน Boradband Satellite *ipstar (ขณะที่มาออกหน่วย Mobile Unit)
- ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณท่านอาจารย์มาลินี ที่ได้เขียนบันทึกนี้นะครับ...
- ผมอ่านไป ยิ้มไป ครับ...เป็นบันทึกที่ยอดเยี่ยมและมองต่างมุม
- ตอนผมเขียนบันทึก ที่ท่านอาจารย์มาลินีอ้างถึงนั้น...ผมเขียนสดๆ ในอารมณ์ขณะนั้น..
- ภาพของบันทึกที่ออกมา..แล้วแต่การตีความหรือมุมมองของผู้อ่าน
- ดูเหมือนภาพที่ออกมาจะออกไปในทาง negative นะครับ
- แต่ในความเป็นจริงแล้ว..ผมเขียนไปตามสไตล์ของผม และอารมณ์ขณะเขียนนั่นเอง
ต้องเรียกบันทึกนี้ ของท่านอาจารย์มาลินีว่าเป็น "ยาบรรเทา แก้ผึ้งต่อยค่ะ " แบบที่ อ.หมอรวิวรรณ กล่าวถึงจริงๆ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าไปให้ความเห็นในบันทึกของผม และบันทึกของท่านอาจารย์มาลินีนะครับ
ด้วยจิตคารวะ...beeman
เรียน อ.มาลินี ค่ะ
อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร รู้เพียงว่า ใช่เลย ถูกต้องเลยค่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งสิ้น
เลือกที่จะถ่ายทอด เลือกที่จะเสพ ทุกอย่างจะเกิดการลงตัวของมันเอง ค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับสิ่งดี ๆ และข้อคิดดี ๆ ที่อาจารย์นำมาแลกเปลี่ยนเสมอ ๆ
อ้าวๆ อาจารย์ Handy คะ เพิ่งบอกหยกๆ ว่าดีทั้งน้านไม่ต้องเปรียบเทียบกัน แล้วไหงตั้งคำถามว่า " ตะไคร้ กับ ต้นสัก .. อะไรดีกว่ากัน ? " ดิฉันจะตอบว่ายังงัยดีละค่ะเนี่ย ?? สงสัยมีความนัยแอบแฝง รีบเฉลยโดยไวค่ะ ยอมแล้ว!! ยอมแพ้แล้ว!! เฉลยให้ฟังหน่อยซิคะ
คุณแผ่นดิน ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ทบทวนยังงัยๆ ก็ไม่สามารถทำได้ถูกใจไปได้ทุกๆ คน (อ้าว ! นี่ปลอบใจกันรึปล่าวเนี่ย) คือ ดิฉันอยากจะบอกว่า คุณแผ่นดิน ทำดีที่ซู้ดแล้ว เพราะคุณแผ่นดินเสนอแต่สิ่งดีดีที่ออกจากใจทุกครั้งงัยค่ะ.....
ดีใจจัง อ. beeman ส่งข่าวมา แม้อยู่ห่างไกล ในถิ่นทุรกันดารแค่ไหน ก็ไม่เคยขาดสายใยติดต่อ ว่าแล้ว....อ. Beeman มีใจใส ซื่อ บริสุทธิ์ ดุจน้ำผึ้งเดือนห้า ดิฉันจึงกล้ากระเซ้าเธอได้ตลอดเวลางัยคะ
คุณรัตติยาคะ จับฉ่ายสูตรนี้ดิฉันแอบใส่ยาเสน่ห์ลงไปด้วยค่ะ... บางท่านทานแล้วอาจมีอาการขนลุกซู่.....แต่บางท่านก็อาจขนลุกสู้....
ดิฉันก็คิดเช่นเดียวกับคุณแก่นจังนะคะ ม่ายงั้น คงไม่ตกแต่ง Blog ด้วยดอกทิวลิปซะเบอเริ่มเทิ่ม แถมสีชมพู้ ชมพู...เรียกร้องความสนใจละซิเรา....
แอบมาอ่าน บันทึกของอาจารย์แล้ว
ไม่ค่อยกล้า เป็นคนปรุึงเลยครับ
รอชิมอย่างเดียว ดีกว่าครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
- เข้ามาอ่านบันทึกนี้โดยบังเอิญ เพราะหาวิธีที่จะทำให้ตัวอักษรใหญ่ขึ้นค่ะ
- อ่านตอนแรก รู้สึกกังวลว่า เอ๊ะ เราเป็นแบบไหนในหลายข้อนี้หรือไม่
- แต่พอมาอ่านความคิดเห็นของ อาจารย์แล้ว ทำให้เห็นอีกมุมได้อย่างน่าสนใจ นี่แหละค่ะ แหล่งรวมผู้รู้จริงๆ