เรื่องเล่าจากครูจุ๊บ
วันก่อนมีโอกาสพูดคุยกับคุณครูสุรางรัตน์ ศรีแสงหรือที่หลายๆคนเรียกกันสนิทปากว่า"ครูจุ๊บ"ซึ่งปกติทุกๆวันทำหน้าที่เป็นครูการเงิน และแน่นอนวันที่ได้คุยกันก็ที่ห้องการเงินนั่นแหละ
การเป็นครูคู่ประจำชั้นมีหน้าที่ดูแลนักเรียนห้อง ม.๑.๔ มีนักเรียนเลขที่ "คู่" ดูแลอยู่ ๒๔ คน มีทั้งนักเรียนชายและหญิงเพราะแบ่งกับครูประจำชั้นดูแลเลขที่คี่
ครูจุ๊บเล่าให้ฟังว่า แรกๆรู้สึกกังวลใจมากๆเลย ไม่เคยสอนเรียน ไม่รู้ว่าถ้ายืนต่อหน้าเด็กแล้วจะพูดอย่างไรดี ก็เลยไปถามครูที่คุ้นเคยกัน ก็ได้ครูปุ๊จินตนา ครูจันทิมา(ครูประจำชั้น) บอกประสบการณ์ตนเองให้ฟัง พอจะไปเยี่ยมบ้านก็ไปปรึกษาอีก ทั้งบอกทั้งจดสคริปประโยคหลักๆว่าควรถามควรคุยอะไรบ้าง ก็เลือกไปบ้านที่อยู่นอกเมืองก่อนเพราะน่าจะหาง่ายกว่าในเมือง มันซอกแซกกว่า ไปเองบ้างมีอยู่บ้านหนึ่งอยู่ตำบลแสงดาวไม่แน่ใจว่าจะไปถูกหรือเปล่าเลยชวนคุณแม่ไปด้วย ดีมากเลย ทั้งครอบครัวออกมานั่งคุยด้วยหมด มีแต่นักเรียนเด็กหญิงชนิกานต์ ปิงวงศ์ นั่งแอบเขินๆหลังคุณแม่
ได้ประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ไปว่า ถ้าไปถามชื่อจริง ของนักเรียนจะไม่มีใครรู้ต้องถามชื่อเล่น ชื่อพ่อแม่ยิ่งปู่ย่าตายายยิ่งง่ายใหญ่
พอไปเยี่ยมบ้านใครแล้ว เด็กๆจะมาเล่าให้เพื่อนฟังว่าครูไปบ้านเขา คนอื่นๆก็คอยว่าเมื่อไรครูจะไปบ้านเขาบ้าง ทำให้สนิทกันมากขึ้นนักเรียนกล้าเข้ามาทักและพูดคุย ยิ่งหลังจากพาไปเข้าค่ายธรรมะ(ผู้บำเพ็ญประโยชน์) กลับมาก็พาเพื่อนๆต่างห้องก็มีมาคุยและทักทาย ส่วนเวลาที่ไปพบเด็กทั้ง ๒๔ คน จะขึ้นไปตอนเช้า ห้องเรียนอยู่ชั้น ๓ และไปดูแลตอนเข้าแถว ก็ตรวจเล็บ ดูว่ามาครบหรือเปล่า บางทีก็ถามเรื่องทั่วๆไป ชอบค่ะ เรียกความเชื่อมั่นได้มากเลย
ความเห็น (3)
^_^ สู้ๆค่ะครู