เพื่อนที่หลงลืม...และไม่จดจำ


บุญและบาป

    ในวันหนึ่งวันหนึ่งขณะที่เปิดทีวีดูรายการที่สนใจไปเรื่อยๆ  ในรายการหนึ่งท่างไทยทีวีสีช่อง 3 ชื่อ  รายการผู้หญิงถึงผู้หญิง  มีอยู่ตอนหนึ่งที่พิธีกรได้เล่าเรื่องนี้ไว้ให้ผู้ชมฟัง  ซึ่งนำมาจากแหล่งข้อมูลอื่นอีกที หลายคนคงสะดุดและสนใจกับเรื่องราวนี้  เมื่อฟังจบจึงรีบหยิบสมุดบันทึกมาเขียนไว้  เตือนความทรงจำ  ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของดิฉันที่มักได้ยิน  หรือได้อ่านเรื่องอะไรที่น่าสนใจก็มักจะบันทึกไว้   เสมอ ๆ จึงอยากจะให้เพื่อน ๆ และผู้สนใจได้รับรู้บ้าง

           และนี่ก็คือเรื่องเล่าแต่เป็นเรื่องจริงสำหรับมนุษย์ทุกคนควรรู้ไว้

     ........ผู้ชายคนหนึ่งสมัยที่เขามีชีวิตอยู่  เขามีเพื่อนอยู่  3  คน

คนที่  1  เขาจะรัก  ห่วงใย  และเอาใจใส่เพื่อนคนนี้มากที่สุด

คนที่  2  เพื่อนคนนี้เขาก็รักเหมือนกัน  แต่จะรักน้อยกว่าคนแรก

คนที่  3  เพื่อนคนนี้เขาไม่ค่อยรัก ไม่ค่อยสนใจ  และไม่ค่อยใส่ใจเพื่อนคนนี้เท่าไหร่นัก

         ไม่นานชายคนนี้ได้เสียชีวิตลง  เขาจึงเดินทางไปหาเพื่อนคนแรกที่เขารักมากที่สุด  แต่เพื่อนคนนี้เมื่อเห็นเขากลับไม่สนใจเขาเลย 

        เขาจึงเดินทางไปหาเพื่อนคนที่สอง  เพื่อนคนนี้ก็ต้อนรับเขาอย่างดี  และเดินมาส่งเขาได้แค่ครึ่งทางแล้วก็จากไป

        จากนั้นเขาก็หวนคิดถึงเพื่อนคนสุดท้าย  และเดินทางไปหา  เพื่อนคนนี้  และเพื่อนคนนี้นี่เองที่ติดตามอยู่ข้างกายเขาไปทุกหนทุกแห่งไม่ยอมห่างแม้วินาทีเดียว       

          มาถึงวันนี้เขาจึงเข้าใจและรู้ว่าเพื่อนคนไหนที่เขาควรจะหวนรำลึกถึงให้มากที่สุด  ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่

........และถ้าเปรียบกับชีวิตมนุษย์เราแล้ว

       เพื่อนคนที่  1  ก็คือทรัพย์สิน เงินทอง  เสื้อผ้าเครื่องประดับ  เมื่อเราจากโลกนี้ไปเราก็ไม่สามารถจะนำติดตัวไปได้

       เพื่อนคนที่  2  ก็คือ สามี ภรรยา บุตรหลาน  ญาติสนิท มิตรสหาย  ที่เรารัก เมื่อตายจากไป  คนพวกนี้ก็ได้แต่จัดพิธีศพให้เรา  ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้  และเมื่อเสร็จพิธี คนเหล่านี้ก็เดินจากไป

      เพื่อนคนสุดท้าย  ก็คือ  บุญและบาป  ซึ่งเป็นผลจากการกระทำของเรา  แม้เราจะตายจากโลกนี้ไปเหลือเพียงวิญญาณ  สิ่งนี้ก็จะติดตามตัวเราไปตลอดเวลา

                          ....................................

      เมื่อฟังเรื่องนี้จบ  ดิฉันจึงนึกย้อนไปว่า  ชีวิตเราทั้งชีวิตเหนื่อยล้า  ดิ้นรนกับสิ่งที่อยู่นอกกาย  จนลืมนึกถึงคนที่อยู่ใกล้ตัว  และสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจเราเอง

 

หมายเลขบันทึก: 79309เขียนเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2007 17:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม 2012 14:18 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท