บล็อกบน GotoKnow ควรจะต้องเป็นอย่างไร....มีทิศทางแน่ชัดหรือไม่
อ่านบันทึกของอ.จันทวรรณผู้ขันแข็งแห่ง GotoKnow แล้วเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง และต้องขอเรียนว่าเห็นด้วยที่อาจารย์บอกไว้ว่า ทีมงานเปรียบเหมือนผู้ดูแลหมู่บ้านแต่ไม่ใช่เจ้าของบ้าน
ที่นี่คือแหล่งที่เราอยากให้เป็นคลังความรู้ของเราคนไทยทุกคน หากว่าเราในฐานะเจ้าของบล็อกต่างๆคิดเหมือนๆกัน เราก็เปรียบเสมือนเจ้าของบ้าน เราอยากให้บ้านนี้เป็นที่เก็บความรู้ความคิดของเราคนไทยทุกคน เราต้องทำอย่างไร จำเป็นไหมที่เราต้องทำการจัดการความรู้ในคลังแห่งนี้
แน่นอนค่ะว่า จำเป็นและทำได้ แต่...มีรายละเอียดอีกมาก....และเชื่อว่าพวกเราทุกคนในฐานะเจ้าของบ้าน ช่วยกันได้
GotoKnow มี features ต่างๆที่เอื้อต่อการจัดเก็บความรู้อย่างให้อิสระกับทุกคนเท่าเทียมกัน นี่คือพื้นฐานที่เราได้รับรู้ ทุกคนสามารถมีพื้นที่ของตนเอง จัดการได้เอง อยากจะเขียนเรื่องของตัวเอง สิ่งที่ตัวเองคิด ความรู้ของเราเอง อยากจะแบ่งความคิดความรู้ออกเป็นส่วนๆในบล็อกต่างๆกัน หรืออยากจะเอามารวมกันไว้ที่เดียวแต่ใช้ป้ายคำหลักเป็นตัวช่วยในการจัดกลุ่มความคิด ....สิ่งเหล่านี้ทำได้ทั้งสิ้น
คนเรามีหลากหลายมุม ความรู้ที่มีในแต่ละคนก็หลากหลายแตกต่าง เราคงไม่สามารถจะทำให้ใครคนใดคนหนึ่งเล่าสิ่งที่ตัวเองเรียนรู้ทั้งชีวิตออกมาได้ภายในเวลาอันสั้น คงเป็นไปได้ยากที่จะหาคำตอบว่า ในคนแต่ละคนมีความรู้อะไรที่ควรจะจัดเก็บถ่ายทอดมาไว้ในคลังความรู้ นี่แหละที่ทำให้ GotoKnow เหมาะกับการทำหน้าที่นี้ เพราะ...
ความรู้เหล่านี้ยากต่อการถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด แต่การเขียนความคิดในระหว่างการทำงาน การดำเนินชีวิตแต่ละวัน กระบวนการคิดที่เกิดจากการทำงาน จะเป็นสิ่งที่สื่อถึง tacit knowledge ที่เรามี ความรู้นี้ไม่จำเป็นต้องเป็นวิชาการอย่างเดียว การดำเนินชีวิต การคิด วิธีคิด วิธีการแก้ปัญหา ทั้งหลายเหล่านี้คือความรู้ทั้งสิ้น
GotoKnow ทำให้เราสามารถแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้อื่น มีปฏิสัมพันธ์ได้โดยไม่มีพรมแดน ทั้งในแง่สถานที่และเวลา ปัจจัยเหล่านี้ส่งเสริมให้ที่นี่คือคลังความรู้จริงๆ ที่มี dynamics เพราะมีทั้งการอ่าน การเขียน การคุย การนำไปใช้ การเอากลับมาแลกเปลี่ยน สิ่งเหล่านี้เกิดแล้วในคลังแห่งนี้ในหลายๆชุมชนเมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง และมีผู้ที่เชื่อมั่นศรัทธาในการใช้ GotoKnow ให้เกิดประโยชน์และเห็นประโยชน์ที่เกิดกับตนเอง
มีความรู้มากมายในคลังแห่งนี้ ความรู้ของเรา สิ่งที่เราสนใจจะไปอยู่ตรงไหนดี งานที่เราทำทุกวัน เราจะไปหาคนที่สนใจสิ่งที่เราทำได้ยังไง งานใน field ที่เราทำไม่เห็นมีใน GotoKnow เราเขียนไปแล้วใครจะมาอ่านมาแลกเปลี่ยนกับเรา เขียนแล้วไม่เห็นจะเข้ากับบรรยากาศของ GotoKnow เลย จะไปแลกเปลี่ยนอะไรกับใครได้ นี่คือสิ่งที่พวกเราทุกคนที่เข้ามาในคลังความรู้แห่งนี้พบเจอทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่า เราคิดมากคิดน้อย คิดไกลขนาดไหน คาดหวังอย่างไร
หากเราคิดว่าสิ่งที่เรารู้ เราคิด เรื่องที่เราสนใจควรจะมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ถ่ายทอด เราก็เริ่มได้เลยค่ะ เปิดบล็อกเขียนสิ่งที่ตัวเองพบเจอ คิด ทำ และมองหาคนที่ทำงานลักษณะเดียวกับเรา โดยใช้ function ค้นหาใน GotoKnow ตรงนี้แหละที่ ป้ายคำหลัก มีความสำคัญ เป็นหัวใจที่ทำให้เราสามารถใช้บ้านแห่งนี้เป็นคลังความรู้ เป็นแหล่งรวมผู้รู้ (คือพวกเราทุกคน) เก็บรวบรวมความรู้ ได้ทั้งในลักษณะปัจเจก และลักษณะของทั้งกลุ่มงาน กลุ่มวิชาการ เราเลือกได้ จัดการได้โดยใช้ function ต่างๆที่ GotoKnow มีไว้ให้
สำหรับงานบางอย่าง ความรู้ภายในองค์กรบางเรื่องที่มีความละเอียดอ่อนในการแลกเปลี่ยน ก็อาจจะต้องคิดถึง Knowledge Volution แบบเฉพาะองค์กร ที่สามารถทำได้
แต่สิ่งที่ต้องเน้นย้ำเสมอก็คือ ความรู้ในลักษณะที่เราต้องการจัดเก็บนี้ ถ่ายทอดออกมาได้ไม่ง่าย ต้องการทั้งบรรยากาศแห่งความเป็นมิตรและความไว้เนื้อเชื่อใจ ซึ่งสร้างได้ด้วยเวลาและศรัทธาในคนค่ะ เราไม่สามารถบังคับตัวเองให้เค้นความรู้ที่มีทั้งหมดออกมาให้คนอื่นรู้ ไม่สามารถบังคับตัวเองให้สนใจแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้คนในเรื่องที่ตัวเราสนใจได้ตลอดเวลาฉันใด เราก็ไม่สามารถบังคับคนอื่นได้ฉันนั้น
ดังนั้นการที่เราได้พบเห็นว่าใน GotoKnow มีทั้งเรื่องที่เป็นสาระและเป็นวิชาการ มีทั้งเจ๊าะแจ๊ะ (อันนี่ติดหูมาจากคำวิจารณ์ที่ไหนสักแห่ง) ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เราต้องกังวลให้มากเกินไป เพราะนั่นคือ"ชีวิต"ของคน หากเราต้องการประสบการณ์ชีวิตของคนทุกคน เราก็ต้องยอมรับทุกมุมมองค่ะ และนั่นแหละที่ทำให้ GotoKnow เหมาะจะเป็นแหล่งสกัดความรู้ เพราะเราทุกคนไม่ต้องแบ่งภาคค่ะ สิ่งที่เรามีในตัวตนก็จะถูกถ่ายทอดออกมาได้ง่าย ขอเพียงให้ใช้ ป้ายคำหลัก ให้เป็นเท่านั้นเอง
สำหรับตัวเองแล้ว ไม่คาดหวังและไม่คิดว่าเราควรจะจัดว่าบล็อกไหนมีคุณภาพ บล็อกไหนมืออาชีพ บล็อกไหนไร้สาระ ฯลฯ เพราะหากเราต้องการให้ที่แห่งนี้เป็นคลังความรู้ของคนไทยทุกคน เราที่รู้เห็นพัฒนาการของตนเอง สิ่งที่เราได้รับจากการเขียนบันทึกต่อเนื่องใน GotoKnow เราจะรู้ว่า เราทุกคนมีหลายมุมมอง มีทั้งมุมวิชาการ มุมไร้สาระ มุมหวานแหวว มุมเจ๊าะแจ๊ะ (ขอใช้อีกทีค่ะ) สิ่งเหล่านี้หลอมรวมเป็นตัวเราทุกคน แต่ละคนมีบุคลิกที่แตกต่าง เราทุกคนมีสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เพราะฉะนั้นหากเราบอกว่าคลังความรู้ GotoKnow เป็นของเราทุกคน เราก็ต้องยอมรับทุกคนอย่างที่เขาเป็น ต้องเชื่อมั่นว่า ทุกคนมีอะไรที่จะให้ และทุกคนสามารถที่จะเก็บเกี่ยว"อะไร"ไปจากคลังความรู้แห่งนี้ คุณภาพของคนมีมากขึ้นตามเวลาและความศรัทธาที่มีต่อตัวเองและจากผู้อื่น การเขียนบันทึกต่อเนื่องใน GotoKnow ก็คือแนวทางหนึ่งในการทำให้เราเป็นคนคุณภาพ อันนี้คิดว่าพวกเราหลายๆคนใน GotoKnow ช่วยยืนยันได้ จริงไหมคะ
หากเราอยากเห็นทิศทางใดใน GotoKnow เราก็นำไปได้เลยค่ะ หากเป็นทางที่พวกเราส่วนใหญ่เห็นด้วย ทางนั้นก็จะเกิดแน่นอน ขอเพียงทำดีที่สุดที่เราทำได้ ยอมรับผู้อื่นแบบที่เขาเป็น ส่งเสริมให้กำลังใจกันและกันในทางที่ดี สังคมแบบนี้จะเป็นต้นแบบของเครือข่ายความรู้ที่มีชีวิตจิตใจ มีความเอื้ออาทร สร้างพลังให้คนไทยทุกคนได้แน่นอนค่ะ
ความเห็น (6)
ขอบคุณพี่โอ๋มากค่ะสำหรับบันทึกในมุมมองจากผู้ใช้ระบบ
GotoKnow ว่าไปก็เป็นเหมือน องค์กรเคออร์ดิด นะค่ะ อาจารย์วิจารณ์เขียนไว้เยอะเลยค่ะ ขออนุญาตแนะนำให้ผู้อ่านที่แวะเข้ามาได้อ่านนะค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่โอ๋...ชอบมากเลยค่ะ..ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะอารมณ์นี้...เหมือนกัน...กะปุ๋มเข้ามาตีพิมพ์บันทึกเสร็จก็ได้เข้ามาเจอบันทึกนี้ของพี่โอ๋...
(^____^)
กะปุ๋ม
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับอ.จันทวรรณค่ะ ว่า GotoKnow เป็น องค์กรเคออร์ดิด ซึ่งถือว่าเราเติบโตเร็วมากนะคะ พวกเราบล็อกเกอร์หลายคน พัฒนาตัวเรา เห็นคุณค่าของตัวเองและคนรอบข้างมากขึ้นๆ ก็เพราะการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน GotoKnow นี่เอง ต้องขอบคุณอาจารย์จันทวรรณและ.ธวัชชัย ที่พัฒนาระบบอย่างต่อเนื่องตามความต้องการของผู้ใช้ เราเติบโตไปด้วยกัน และเราต่าง"ให้"และ"รับ"อย่างมีความสุขนะคะ
GotoKnow ทำให้เราโคจรมาพบกันค่ะ น้อง Ka-Poom ใครจะรู้ว่าคนที่เราเคยอ่านบันทึกของเขาแล้วคิดว่า โอ๊ย เข้าใจยากจัง เขาจะบอกว่าอะไรล่ะเนี่ยในช่วงแรกๆจะกลายมาเป็นคนที่เราชื่นชมตัวตน ความคิดและสิ่งที่เขาทำได้ ภายในเวลาเพียงไม่ถึง 2 ปีโดยที่เราได้พบเจอตัวจริงๆกันรวมแล้วไม่ถึง 2 วันด้วยซ้ำละมัง ตามไปอ่านแล้วและ...ยิ้มๆค่ะ อันนี้พี่ก็อ่านแล้วเข้าใจ๊ เข้าใจนะคะ
ที่ ม.อ. เราเคยจัดสัมมนาสุนทรียสนทนา โดยมีกระบวนกรคือ พี่หมอวิธาน ฐานะวุฒิ และ อ.ณัฐฬส วังวิญญู (หลานชาย อ.วิศิษฐ์ วังวิญญู) เริ่มต้น "register" เข้ากระบวนการโดยให้ ถอดตำแหน่ง ตัวตน ความเห็น ความเชื่อ เดิมออกไว้ที่หน้าประตูก่อน"
เสร็จแล้วสภาพที่แนะนำก็คือ ปรับจิตใจกลับไปสู่วัยเด็ก วัยเยาว์ เห็นอะไรก็สนุก เห็นอะไรก็ถาม ใคร่ครวญ สังเกต ตื่นเต้น
ความสามารถในการเรียนรู้นั้น ธรรมชาติได้ default install มาให้แล้ว คือ "เด็ก" นั้นเอง มนุษย์เองเป็นคน degrade และจงใจลดสมรรถภาพการเรียนลงโดยการ ตั้งเงื่อนไขการเรียนรู้ มัดตนเอง วาดกรอบ ติดกุญแจ เสร็จแล้วก็หาทางแก้ปม เปลี่ยนกรอบ หาลูกกุญแจ (แต่ไม่เจอ!!) กันให้วุ่นวายหนอ
ชอบที่คุณโอ๋เขียนมากๆเลยครับ ย่อหน้านี้โดนใจ
สำหรับตัวเองแล้ว ไม่คาดหวังและไม่คิดว่าเราควรจะจัดว่าบล็อกไหนมีคุณภาพ บล็อกไหนมืออาชีพ บล็อกไหนไร้สาระ ฯลฯ เพราะหากเราต้องการให้ที่แห่งนี้เป็นคลังความรู้ของคนไทยทุกคน เราที่รู้เห็นพัฒนาการของตนเอง สิ่งที่เราได้รับจากการเขียนบันทึกต่อเนื่องใน GotoKnow เราจะรู้ว่า เราทุกคนมีหลายมุมมอง มีทั้งมุมวิชาการ มุมไร้สาระ มุมหวานแหวว มุมเจ๊าะแจ๊ะ (ขอใช้อีกทีค่ะ) สิ่งเหล่านี้หลอมรวมเป็นตัวเราทุกคน แต่ละคนมีบุคลิกที่แตกต่าง เราทุกคนมีสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร
สุดยอดครับ
- ช่วงนี้สมองโรยราพอสมควรครับ...
- แวะมาตอนดึกยิ่งเหมือนหมดแรง...แต่ก็มาเพื่อให้กำลังใจอาจารย์นะครับ
- "คลังความรู้ของคนไทย" ฟังดูยิ่งใหญ่และมีคุณค่ามาก และส่วนตัวก็ปรารถนาที่จะเป็นส่วนหนึ่งในนั้น ...และทุกวันนี้ก็พยายามอย่างหนักพอสมควร
- จนบางทีก็นั่งคิดคนเดียวว่า "KM คืออะไรแน่"
- และที่ทำ ๆ อยู่ในขณะนี้ใช่หรือเปล่า...
ขอบคุณคุณPhoenix สำหรับคำนิยมค่ะ เป็นสิ่งที่เชื่อว่าพวกเราส่วนใหญ่ใน GotoKnow คิดเห็นเหมือนกัน จึงทำให้เราสื่อสารถึงกันมาได้อย่างเข้าใจกันและเคารพตัวตนของกันและกัน
คุณ แผ่นดิน คะ สิ่งที่คุณ แผ่นดินทำและเขียนบันทึกเล่าอย่างต่อเนื่อง นำสิ่งดีๆมาแลกเปลี่ยน นำประสบการณ์ วิธีการคิด วิธีการมองโลกมาถ่ายทอดนั้น ไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะค่ะ ใช่ KM แน่นอนและจัดการได้เป็นอย่างดีเสียด้วย คลังความรู้ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่อะไรที่ใหญ่ๆทั้งหลาย ถ้าดูให้ดีๆก็มาจากสิ่งเล็กๆมารวมกัน ใช่ไหมคะ เราทุกคนคือจุดเล็กๆในคลังใหญ่ๆนี้แหละค่ะ เราทุกคนมีคุณค่าหากเราให้คุณค่าตัวเองและเคารพคุณค่าคนอื่นค่ะ