แท็ก ...เรื่องราวที่ไม่เคยบอกใคร


        
  แท็ก 1 : ผมไม่ชอบนอนคนเดียวครับ
  
     นี่ก็สิบสามปีมาแล้ว ที่ผมเริ่มต้นชีวิตของการนอนกันสองคน นึกแล้วยังอดขำตัวเองไม่ได้ ในช่วงที่แต่งงานใหม่ๆ ความไม่คุ้นเคยกับการมีอีกคนมาอยู่ใกล้ๆเวลานอน เลยทำให้รู้สึกว่ามือไม้ มันเก้งก้างไปหมด นอนไปนอนมา รู้สึกเหมือนกับมือข้างหนึ่งเป็นส่วนเกินเสมอ เพราะไม่รู้ว่าจะเอาไปเก็บไว้ตรงไหนดี ใหม่ๆ ก็ชอบนอนกอดกัน กอดกันไป กอดกันมา แล้วก็นอนไม่หลับ จัดท่ากันยังไงก็ยังรู้สึกไม่ถนัด ก่อนที่สุดท้ายจะพบคำตอบให้ชีวิต ว่าท่านอนที่สบายที่สุดคือการนอนหันหลังให้แก่กัน ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน นอนหันหลังให้กันแล้วนอนหลับสบายถึงเช้าเลย
     แม้จะนอนหันหลังให้กัน แต่ก็มีความรู้สึกของการมีเพื่อนนอนอยู่ด้วยกันเป็นสิบปี ทำให้ผมอาจจะติดบรรยากาศอย่างนี้จนรู้สึกเหมือนกับตัวเองนอนคนเดียวไม่ได้ ผมจะนอนไม่หลับทุกครั้งที่ต้องนอนคนเดียว ไม่ชิน รู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูก จะบอกว่าแปลกที่ก็ไม่เชิง แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการนอนไม่หลับทุกครั้งที่ต้องนอนคนเดียว
     ดังนั้นเวลาที่ต้องไปไหนคนเดียว ผมมักจะปฏิเสธเสมอ ยิ่งต้องค้างคืนด้วยแล้ว หากไม่จำเป็นผมก็จะไม่พยายามไปเลย ไม่อย่างนั้นหลายคนก็จะเห็นผมตาดำเป็นหมีแพนด้า ไปทำงานด้วยความสะโหลสะเหล สะง๊อกสะแง็ก ขาดสมาธิทั้งวัน นั่นเพราะนอนไม่หลับทั้งคืน นี่ขนาดผมไปอยู่ญี่ปุ่นคนเดียวมาสองครั้งรวม 6 เดือนใน 1 ปีแล้ว ผมก็ยังไม่ชินกับการนอนคนเดียวครับ คิดถึงการที่จะได้นอนสองคนเสมอครับ

แท็ก 2 : ผมไม่กลัวผีครับ แต่ฟังเล่าเรื่องผีทีไร ขนลุกทุกที
  
     ผมไม่ใช่คนกลัวผีครับ ที่พูดอย่างนี้ก็เพราะที่ทำงานของผมอยู่เหนือห้องดับจิต หรือห้องเก็บศพของโรงพยาบาลขึ้นมาเพียงสองชั้น เดินเข้าเดินออกก็ต้องผ่านห้องดับจิตทุกวัน แล้วผมก็มาทำงานกลางค่ำกลางคืนบ่อยๆ ยิ่งช่วงที่ผ่านมา อาทิตย์ละ 3-4 วันที่ต้องกลับบ้านดึกๆ โดยเดินผ่านห้องดับจิต ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ไม่คิดอะไรทุกอย่างเป็นปกติ ไม่แตกต่างจากการเดินในโรงพยาบาล
     แต่เป็นเรื่องแปลกที่ทุกครั้งที่ได้ฟังเรื่องผี ไม่ว่าผีชนิดไหน ได้ฟังปุ๊บขนลุกปั๊บ การทำขนลุกนี่ ไม่ใช่อยู่ๆก็ทำได้นะครับ จะเรียกว่าเป็นความสามารถพิเศษเฉพาะตัว ฟังดูก็เกินไป เพราะผมเองก็บังคับให้ขนลุกไม่ได้ แต่ไม่รู้เป็นไง เวลาฟังเรื่องเล่าพวกนี้ทีไร ขนแขนสะแตนอั๊บทุกครั้งไป ใครอยากเห็นผมขนลุกล่ะก็ ลองเล่าเรื่องผีให้ฟังซิครับ ได้เห็นแน่ๆ

แท็ก 3 : ตั้งแต่เช้ายันเย็น ผมสถิตอยู่บนที่นอนได้ครับ

        คงเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วกระมัง ที่เมื่อมีเวลาว่างแบบไม่ต้องไปไหน ไม่ต้องทำอะไร ผมก็มักจะสถิตอยู่บนที่นอน ตั้งแต่เช้า แบบตื่นนอนแล้ว ไม่ต้องแปรงฟัน ไม่ต้องอาบน้ำ นอนเกลือกกลิ้งไปมาบนที่นอน ดูทีวี ดูหนัง ปล่อยตัวเองให้ใช้พลังงานให้น้อยที่สุด ในสภาพอย่างนี้ ปกติก็จะไม่กินข้าว อยู่อย่างนั้นจนมีเสียงบ่น เสียงว่าตามมา ตอนเด็กๆ แม่จะคอยส่งข้าว ส่งน้ำให้ ไม่บ่น ไม่ว่าสักคำ ส่วนพ่อก็จะบ่นให้ได้ยินเสมอๆ ว่ามันไม่ทำอะไรเลย แล้วก็มักจะมีอารมณ์ตอนเวลากินข้าว บางครั้งตอนเหลืออด ก็จะตะโกนขึ้นมาให้ได้ยินว่า “ไอ้เทวดา…. ลงมากินข้าวได้แล้ว” ทุกครั้งที่ได้ยินประโยคนี้ ไม่ว่าหนังจะน่าดูขนาดไหน ก็ต้องรีบปิดทีวี หรือวีดีโอ แล้วลงไปกินข้าวด้วยกัน โดยไม่ต้องแปรงฟัน เสร็จแล้วก็รีบกลับขึ้นมาดูหนังต่อ  ผมเป็นอย่างนี้บ่อยๆเมื่อมีโอกาส จนทุกวันนี้ บางครั้งก็ยังเป็นอยู่ครับ เพียงแต่นานๆครั้ง กลัวเป็นแบบอย่างที่ดีของเด็กๆในบ้านอีกสองคน

แท็ก 4 : ผมเป็นสัตว์ประเภทที่กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ
        หลายคนเรียกผมว่าผมเป็น carnivore หรือสัตว์ประเภทที่กินเนื้อเป็นอาหาร ซึ่งแตกต่างจาก herbivore หรือสัตว์ที่กินผักเป็นอาหาร ทั้งนี้อาจเนื่องจากผมไม่ชอบกินผัก  ไม่ว่าจะผักชนิดไหนก็ตาม ไม่อยู่ในรสนิยมของการกินเลยสักชนิด ผมไม่ชอบกินผักมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ก็ไม่เคยบังคับให้กิน ดังนั้นอาหารประจำวันของผมที่ผมพาไปโรงเรียนทุกเช้าในช่วงเด็กๆ คือ ไข่ดาว กับหมูทอด กับข้าวเปล่าแล้วก็ซีอิ๊ว  กินอย่างนี้เป็นปีได้โดยไม่เบื่อเลย ทุกเช้าแม่จะทำอาหารให้กิน และอาหารที่ทำก็มักจะไม่มีผัก อาหารที่มีผักเป็นส่วนประกอบทุกชนิด จะมีเพียงพ่อกับแม่เท่านั้นที่กิน เด็กๆในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือน้องของผมทุกคน ไม่มีใครกินผักซักกะคน ผมเริ่มมาหัดกินผักก็ตอนที่มาจีบคุณสมจินนี่แหละ ความที่คุณสมจินชอบกินผักเป็นชีวิตจิตใจ มาเจอกับคนที่กินผักแล้วท้องเสียอย่างผม แล้วจะให้ทำอย่างไรได้ สุดท้ายผมก็เลยต้องค่อยๆหัดกินผักเป็นเพื่อนเธอ ใหม่ๆหัดบริการ ตักผักให้กับเธอก่อน แล้วค่อยตักเนื้อให้ตัวเอง ตักผักให้เธอเยอะๆ ผมจะได้ไม่ต้องกินผักไง จนถึงตอนนี้พอจะกินผักได้หลายอย่างบ้างแล้ว แต่ถ้าให้ผมเลือก ผมก็ยังเลือกกินโปรตีนเป็นภักษาหารอยู่ดีครับ เสียดายที่เจ้าน้ำฝนกับน้ำฟ้า ไม่ติดนิสัยกินผักของแม่มาเลย ได้นิสัยกินโปรตีนของผมไปเต็ม….เฮ้อ…เรื่องมันน่ากลุ้มนะ …..ว่ามั้ย

แท็ก 5 : ผมหยิ่งครับ  ผมไม่ชอบคลุกเข่างอนง้อขอความช่วยเหลือจากใคร
  
        ความสามารถหลายๆด้านของผม อย่างเช่นคอมพิวเตอร์ การเขียน Lettering การตกแต่งภาพ ฯลฯ ไม่ใช่สิ่งที่ผมได้มาจากความชอบครับ แต่เกิดจากความพยายามที่ไม่อยากไปขอพึ่งพาชาวบ้าน ผมเขียนโปรแกรมด้านฐานข้อมูลได้ก็เนื่องจากความที่ไปขอพึ่งพาโปรแกรมเมอร์คนหนึ่งให้เขาช่วยเขียนโปรแกรมฐานข้อมูลให้เพื่อใช้งานในหน่วยงาน แต่ได้รับการเมินเฉย ความที่จำเป็นต้องใช้ แล้วพึ่งพาชาวบ้านไม่ได้ ก็ไม่เห็นต้องง้อเลย ทำเองก็ได้ ผมซื้อหนังสือด้านการเขียนโปรแกรมฐานข้อมูล Access เวอร์ชั่น 2 มานอนอ่านเล่น บอกได้เลยครับว่าอ่านไม่รู้เรื่อง ทั้งในเรื่องของการออกแบบฐานข้อมูล และการใช้โปรแกรม  ความหยิ่งของผมทำให้ผมไม่เคยคิดงอนง้อใคร ไม่รู้เรื่องตรงไหน ก็หาหนังสือมาอ่านเพิ่ม ซ้ำไปเรื่อยๆ ด้านการออกแบบฐานข้อมูล อ่านเล่มแรกไม่รู้เรื่อง ก็หาเล่มที่สองมาอ่าน เล่มที่สองอ่านแล้วยังงง ก็ไปหาเล่มที่สามมาอ่าน อ่านไปเรื่อยๆจนกว่าจะรู้เรื่อง ส่วนการใช้โปรแกรมก็เช่นเดียวกัน หนังสือในยุคนั้นไม่ค่อยมีเรื่องการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา access basic ผมก็เลยต้องรื้อตัวอย่าง solution ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ให้มากับโปรแกรมอยู่แล้ว มารื้อดูวิธีการเขียน code ดูไปทีละคำสั่ง ดูไปทีละบรรทัด จนเริ่มพอจะเข้าใจว่าที่เขาเขียนกันนั้นหมายความว่าอย่างไร จากนั้น ก็ลองเขียนฟอร์มให้เหมือนกับในตัวอย่าง แล้วเขียน code เลียนแบบตัวอย่างนั้น ให้สามารถใช้งานในฟอร์มที่ทำเองได้ ค่อยๆทำไปทีละฟอร์มจนหมด ก็เลยพอจะเข้าใจวิธีการเขียน code ของโปรแกรม Access ได้ จากนั้น ก็ลองไปรับอาสาเขียนโปรแกรมการจัดการครุภัณฑ์ให้กับหน่วยจ่ายกลาง ภาควิชาพยาธิวิทยา แม้จะยังใหม่มากสำหรับผม แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงครับ ตัวโปรแกรมแม้จะมี bug อยู่บ้างแต่ก็สามารถใช้งานได้ดีครับ หมดงานแรก ก็หางานที่สองมาเขียนอยู่เรื่อยๆ จนสุดท้ายก็เลยเขียน Access basic ได้ ต่อมาก็เลยเรียนรู้เรื่องการเขียน Visual basic ก็เพื่อให้สามารถเขียนโปรแกรมบน Access ได้ดีขึ้น จนถึงตอนนี้ ถ้าผมไม่หยิ่ง ผมก็คงไม่มีวันเขียนโปรแกรม Access ได้ครับ การใช้ Lettering ก็เช่นเดียวกันครับ Lettering เป็นอุปกรณ์การเขียนแบบ ผมเคยเห็นเพื่อนที่เรียนสถาปัตย์ใช้อยู่ ขอให้เขาช่วยสอน เขาก็ไม่สอน จนผมได้มาเห็นอุปกรณ์ชิ้นนี้ที่ภาควิชาพยาธิวิทยา ก็เลยขอยืมมาลองใช้ จนใช้เป็น และได้มีโอกาสทำโปสเตอร์นำเสนอในงานต่างๆโดยการใช้ Lettering นี้เอง เพราะในขณะนั้นคอมพิวเตอร์ยังไม่เป็นที่นิยม และยังใช้กันแต่ Dos เท่านั้น ความหยิ่งของผม ทำให้ผมขวนขวายที่จะเรียนรู้ เพราะไม่ต้องการคลุกเข่าอ้อนวอนใคร ไม่รู้ว่าเป็นสิ่งที่ดีหรือเปล่า แต่ผมก็ได้ความรู้หลายอย่างจากความที่ไม่อยากอ้อนวอนใครให้ช่วยเหลือ สำหรับสิ่งที่ผมรู้แล้วนั้น ผมไม่ชอบเก็บไว้คนเดียวครับ มีอะไรที่ผมช่วยเหลือได้ ผมก็มักจะช่วยเหลือเสมอ
     ผ่านไปแล้วครับสำหรับการแท็ก ต่อไปผมก็ขอส่งไม้ต่อให้เพื่อนๆ ที่อยากรู้จักอีกหลายคนครับ เช่น อาจารย์หมอสมบูรณ์  คุณกฤษณา  ครูอ้อย คุณ sompornp แล้วก็ น้องนิครับ หลายท่านอาจจะเขียนกันไปแล้ว แต่ผมก็ยังอยากจะแท็กต่ออีกครับ ลองวิ่งกันอีกสักรอบ จะเป็นไรไป
หมายเลขบันทึก: 79292เขียนเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2007 15:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 พฤษภาคม 2012 20:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

สวัสดีค่ะ คุณไมโต

  • ดีใจที่ได้อ่านบันทึกคุณอีกค่ะ
  • ฉันขอแวะมาอ่านเป็นคนแรก
  • ฉันเห็นพ่อบ้านของฉันก็ชอบทำเหมือนคุณเรื่องนอนได้ทั้งวัน...ถ้าไม่ไปตีกอล์ฟ...วันหลังฉันจะยืมคำพูดคุณไปใช้บ้าง...“ไอ้เทวดา…. ลงมากินข้าวได้แล้ว” ..อิ..อิ...
  • เรื่องอื่นๆเดี๋ยวจะมาอ่านละเอียดอีกทีค่ะ..ใช้คอมนานแล้ว..เดี๋ยวมาใหม่..
  • อ้อ...ฉันพูดถึงคุณใน..ที่นี่..อยากให้คุณอ่านบันทึกนี้ของฉันค่ะ...ฉัน tag ถึงคุณ

คุณไมโต

อ่านแล้วขนลุกเหมือนเจอผี เฮ้ย เจอฝาแฝด

ไม่ชอบนอนคนเดียว  เมื่อไรได้นอนคนเดียว สามารถไม่ได้นอนทั้งคืน นอนกับพี่จนเค้าจะเลิกกับสามีแล้ว  ฮา.....วันจันทร์-พฤหัส พี่ต้องมานอนด้วย  ศุกร์ - อาทิตย์กลับบ้านsamee  วันไหนsamee มานอนบ้านสมพร  พี่สาวก็ต้องนอนกะสมพร (ก๊าก ๆ ๆ )  วันไหนอยู่คนเดียวก็ไม่นอน หรือจะนอนได้ก็หมดแรง  เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้น  สามารถนอนคนเดียวได้เพราะมีเหตุ คือ ไม่อยากอาบน้ำ  อิอิ  อยากอ่าน G2K ตอนกลางคืน ฮา ๆ ๆ

ผมไม่กลัวผีครับ แต่ฟังเล่าเรื่องผีทีไร ขนลุกทุกที  ไม่ดูหนังผีด้วยค่ะ หยะแหยง  ไม่กลัวตั้งแต่ย้ายบ้านไปนอน รพ.เฝ้าพ่อ 7 เดือน เฝ้าหน้าห้อง ICU บ้าง เห็นคนตายทุกวัน  ออกมา 1 คนก็ชะโงกดูที พ่อเราหรือเปล่า......เห็นคนตาย.....เข้าห้องศพเป็นว่าเล่น.......ปลงค่ะ

ตั้งแต่เช้ายันเย็น ผมสถิตอยู่บนที่นอนได้ครับ

ข้อนี้ขอบอกสามารถด้วยค่ะ วีรกรรมเยอะ  แต่ตอนนี้เป็นสาวแล้ว พฤติกรรมแบบนี้ลดลง  ยิ่งสาวเหลือน้อยเข้าไปอีก  ก็ต้องถึงเวลาเข้าวัดเข้าวาแล้ว ฮา.....

ผมเป็นสัตว์ประเภทที่กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ

เป็นด้วยค่ะ  เพราะที่บ้านแม่ไม่ทานผักเลย  ก็เลยมาถึง พี่สาวคนโต พี่ชายคนที่ 1 2 3 ตัวเอง  แล้วก็น้องคนเล็ก  เดี๋ยวนี้ต้องบังคับแม่ บังคับพี่ ๆ ให้กินผัก  เพราะตอนนี้เริ่มสาวเหลือน้อย  และจะทานมังสะวิรัติ สัปดาห์ละ 2 วัน คือวันพระกับวันไปวัด  เป็นกุศลโลบายให้กินผักค่ะ (ลดการเบียดเบียนสัตว์ด้วย)

สำหรับข้อที่ 5   ไม่สามารถจริง ๆ เพราะเป็นคนชอบงอนง้อค่ะ  อิอิอิ

สำหรับ tag ต่อไป เดี๋ยวขอไปวิ่งก่อนนะคะ  ถ้าเหนื่อยสุด ๆ ความลับที่คุณไมโตอยากรู้มันคงออกมา  อิอิอิ

เตรียมตัวรอต้อนรับหนุ่มใต้เดือนเมษายนนี้ค่ะ

จะนัดหนุ่มเอก ซึ่งมีพี่ไมโตเป็นขวัญใจด้วย

คุณไมโตคะ

  • ข้อแรก...ฉันมีคำตอบใน ที่นี่ ...ที่เดียวกับ ที่นี่ ใน ที่นั่น (comment ข้างบน)ค่ะ
  • ข้อสอง...ฉันเจอบ่อย...ส่วนใหญ่จะฝันถึงค่ะ..มิน่าล่ะ คุณอยากให้ฉันเล่าเพราะกลัวนี่เอง
  • ข้อสาม..ไม่ไหวค่ะ..นอนมากปวดสศีรษะ
  • ข้อสี่...ฉันไม่เน้นเนื้อสัตว์ค่ะ ยกเว้นบางอย่างเช่นสเต็ค
  • ข้อห้า..เหมือนกันเด๊ะค่ะ...จะต่างกันบ้างที่ฉันไม่เก่งจริงแต่หยิ่งมากๆ..และฉันก็ชื่นชมในความสามารถของคุณ...เก่งได้ที่จริงๆค่ะ

แท็ก 1 : ผมไม่ชอบนอนคนเดียวครับ  :  ก็คงเหมือนกันค่ะ  ครูอ้อยไม่เคยพรากจากกับพ่อบ้านเลย  นอกจากไปอบรม  มีคราวหนึ่งที่จากไปหลายวันเพราะไปต่างประเทศ  ครูอ้อยนอนไม่หลับค่ะ   ลุกขึ้นมาอ่านหนังสือ  ทำโน่นทำนี่ทั้งคืน  จนเกือบสว่างจึงได้งีบสักพัก  พอกลับมาเมืองไทย  จึงรู้ว่า..ขาดเขาไม่ได้  มีความหมายเดียวกับ  ไม่ชอบนอนคนเดียว

แท็ก 2 : ผมไม่กลัวผีครับ แต่ฟังเล่าเรื่องผีทีไร ขนลุกทุกที  :  เรื่องผี  ไม่กลัวเลย  คราวที่ไปงานศพเพื่อนรัก  ดูเพื่อนตอนจะเข้าเผาจริง  และเพื่อนก็ตามมาส่ง  ครูอ้อยอยากคุยกับเธอด้วยซ้ำไป  และเมื่อคราวพ่อของพ่อบ้านเสียชีวิต  ทุกๆคนในบ้านไม่กล้านอนคนเดียวในบ้าน  แต่...ครูอ้อยนอนหลับสบายไม่กลัวอะไรคะ   ..คล้ายๆกัน  เวลาใครเล่าเรื่อง..ผี..ก็จะแถเข้าไปฟัง  และจะเถียงในใจว่า..อันนั้นมั้ง  อันนี้มั้ง  ทำนองนี้ค่ะ

แท็ก 3 : ตั้งแต่เช้ายันเย็น ผมสถิตอยู่บนที่นอนได้ครับ   :   ตรงกันข้ามค่ะ  ครูอ้อยไม่ค่อยชอบนอนเลย  แต่ระยะหลังนี้  เดือนที่แล้ว  ครูอ้อยเริ่มรู้สึกว่า  เมื่อนอนมากๆแล้ว  ครูอ้อยจะตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นและทำงานได้  ความคิดปรู๊ดปร๊าดเลยค่ะ  แต่นอนแบบ  " กินบ้านกินเมือง "  เป็นตอนยังเล็กค่ะ   ตอนนี้ตอนแบบงีบงีบ  ทำนองนี้ค่ะ

แท็ก 4 : ผมเป็นสัตว์ประเภทที่กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ  :   เรื่องกิน  เป็นคนกินง่าย  กินแบบคุณไมโตก็ได้  กินแบบมังสะวิรัติก็เป็น  กินแบบ European ก็เป็น  ไม่กินเลยก็ได้ 2 มื้อค่ะ

แท็ก 5 : ผมหยิ่งครับ  ผมไม่ชอบคลุกเข่างอนง้อขอความช่วยเหลือจากใคร  :  ครูอ้อยชอบง้อ  ตามประสาหญิง  แต่จะง้อกับคนที่มีความหมายค่ะ  ใครที่ไม่มีความหมาย  จะไม่อยู่ในสายตาเลย  จะเห็นเป็นแมงหวี่แมลงวัน  ตามแต่จะคิดค่ะ 

ส่วนความลับของครูอ้อยอ่านได้ที่บันทึกเหล่านี้คือ 

Blog - Tag ความลับอันดับสอง...ของครูอ้อย

Blog-Tag อันดับสามความลับที่ไม่เคยเผยของครูอ้อย

ครูอ้อยรู้มาจากบันทึกคุณติ๋วว่า..คอมไม่สบาย..มิน่าเล่าบันทึกของครูอ้อยจึงไม่มีคุณไมโตมาเยี่ยมอ่านเลย  คราวนี้คงจะอุดหนุนกันต่อไปนะคะ  ไม่มีอุปสรรคแล้ว  พบกันใหม่ใน  ความลับต่อๆไป  หากอยาก tag  ครูอ้อยก็....จัดให้....

ขอบคุณค่ะ..สวัสดีค่ะ

 

 

โห หายไปซะนานเลยนะคะ เพราะคอมไม่สบายนี่เอง

สวัสดีค่ะคุณ Mitochondria มาช้ายังดีกว่าไม่มา มีความลับหลากหลายดีจังนะคะ ฮิฮิ

แท็ก 1 : ผมไม่ชอบนอนคนเดียวครับ  :  ไม่เคยไม่นอนคนเดียวค่ะ เลยไม่รู้ว่าชอบหรอไม่ชอบ ว้า...แย่จัง

แท็ก 2 : ผมไม่กลัวผีครับ แต่ฟังเล่าเรื่องผีทีไร ขนลุกทุกที  :  ไม่กลัวผีเช่นกัน ถ้าเล่าเรื่องผีทั่วไปจะมีบ้างที่ขนลุก ถ้าเกิดอินกะเรื่อง หรือเป็นเรื่องเสี่ยวๆ หรือเรื่องสะเทือนใจก็ยังขนลุกได้เลย 555

แท็ก 3 : ตั้งแต่เช้ายันเย็น ผมสถิตอยู่บนที่นอนได้ครับ   :   อันนี้ก็อยากค่ะ แต่พอตื่นแล้วจะลงไปกลิ้งๆ ข้างล่างเพื่อดูช่อง 9 การ์ตูน คือนอนอยู่ที่โซฟาได้ทั้งวันเลย ถ้าเป็นวันหยุดที่ไม่ได้ออกไปไหน ไปปรากฎตัวให้ที่บ้านเห็น ก็ไม่ต้องตะโกนเรียก...นางฟ้า หรอกค่ะ 555

แท็ก 4 : ผมเป็นสัตว์ประเภทที่กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ  :  อันนี้ชอบๆ ชอบกินกับ สามารถกินกับเฉยๆ ได้ โดยกินข้าวแค่ครึ่งช้อนทัพพี ฮิฮิ ปกติผักทานได้บ้างค่ะ แต่อยู่นี่ทานผักหมดจานเลย ผักแพงสุดๆ

แท็ก 5 : ผมหยิ่งครับ  ผมไม่ชอบคลุกเข่างอนง้อขอความช่วยเหลือจากใคร  : ฮืม...อันนี้อยู่สายกลางค่ะ อันไหนหยิ่งหน่อยก็ทำเอง ทำไม่เป็นไม่เก่ง ก็พาลจะไม่ทำไปเลย แต่ถ้าอันไหนคิดว่าง้อได้ก็จะง้อ

^_________^

สวัสดีครับ ตามมาอ่านความลับครับ ชอบข้อที่ 5 ครับ ผมก็ไม่ค่อยชอบไปขอความช่วยเหลือจากใครเหมือนกันครับ เพียงแต่ว่าผมไม่เก่งอย่างพี่แค่นั้นเอง อันไหนทำได้ก็จะทำ แต่ถ้าลองแล้วไม่ได้จริงๆ ก็จะหาทางอื่นครับ  เพราะทำไม่ได้ก็คือไม่ได้ อิอิ

ผมชอบกินผักเป็นชีวิตจิตใจ...ข้อนี้ต่างกันครับ

ส่วนการนอน จริงๆชอบนอนคู่ อิอิ แต่เป็นเรื่องจำเป็นต้องนอนคนเดียว

ข้อ ๕ นี่ เป็นผมเลยครับ ...ข้อนี้เหมือนกัน

...................

ในที่สุดก็ได้อ่านความลับพี่กานต์นะครับ รอตั้งนานครับ

  • แปลกนะชอบนอนหันหลัง แต่ต้องมีอีกคนนอนอยู่ข้างกาย
  • เหมือนกันเด๊ะ! ชอบนอนแต่นอนช่วง 3 ทุ่มตื่นประมาณ 05.00 น.
  • ไม่กลัวผีทำไมขนลุกละคะ คุณไมโต
  • พี่เหมือนคนข้างกายน้องไมโตนะ ชอบทานผัก ยกเว้นหญ้า ผลไม้ (3 มื้อ) เป็นชีวิตจิตใจ

ดีใจค่ะที่ได้อ่าน....
ในข้อเดียวกัน เหมือนกันค่ะ...ตรงชอบนอนหันหลังให้กัน...แต่ไม่เหมือนในข้อเดียวกันคือ....นอนคนเดียวได้สบายมาก....ชอบซะด้วยซิ...

     ขอบคุณมากครับ ทุกท่าน ที่ช่วยเขามาแลกเปลี่ยน ทำให้ผมรู้สึกว่า ความลับเหล่านี้ แม้จะไม่เคยเปิดปากเล่าให้ใครฟัง อาจจะรู้กันบ้างก็ในหมู่เพื่อนฝูงที่สนิทกัน แต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่เรียกว่าแปลกประหลาด เพราะบางสิ่งก็เป็นสิ่งที่หลายคนก็เป็น คล้ายๆกัน จะเรียกว่ามีเพื่อนก็ได้....อ่านแล้วสบายใจครับ
  • ตามมาอ่าน
  • อยากบอกว่าชอบรูปนี้
  • เพิ่งกลับมาจากค่าย English Camp
  • เหนื่อยมากครับ
  • แต่ดูรูปนั้แล้วหายเหนื่อย

พี่ไมโตคะ

ต่อไปนี้ลิคิดว่าจะไม่กลัวผีแล้วหล่ะ (โดยเฉพาะ lab ER; แหล่งทำมาหากิน)

แล้วจะสรรหาเรื่องผีมาเล่าให้พี่ฟังบ่อยๆนะคะ

สวัสดียามดึกครับ คุณลุงขจิต

     น่าชื่นชมคุณลุงครับ ที่มีพลังงานเหลือเฟือ ทำกิจกรรมโน่น กิจกรรมนี่ได้สารพัด เป็นอีกคนหนึ่งที่มีไฟในทรวงลุกโชติช่วงชัชวาลเสมอ  เคยนึกจะถามคุณลุงเหมือนกันว่า เหนื่อยมั้ย....เพราะดูเหมือนคุณลุงไม่เคยเหนื่อย เพิ่งจะรู้นี่เองว่ามีวิธีทำให้หายเหนื่อยแบบไม่เหมือนใคร

     ขอบคุณมากนะครับ ที่คุณลุงคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ และยินดีด้วยครับ ที่ผมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณลุงหายเหนื่อยได้....แท้ง กิ้ว

สาวน้อย หน้าหวาน นามเจ้าลิครับ

     ER เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเรื่องผีแล้วล่ะ เมื่อก่อนล่ะก็ มีสารพัดเลย โดยเฉพาะห้องนอนเล็ก ไม่อยากจะเซด พี่ก็เคยโดนผีอำอยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่นอนที่อื่นไม่เคยเป็น แต่ถ้านอนที่ห้องนอนเล็กห้อง ER ล่ะก้อ เป็นบ่อยเชียว ก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ ตอนหลังเลยออกมานอนดูทีวีข้างนอก แล้วหลับข้างนอกดีกว่า สบายใจ

     สรรหาเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังได้นะจ๊ะ จะคอยฟัง....หรือจะเป็นการฟังประกอบการกินส้มตำก็ได้นะ

    • หายไปนานเลยครับ
    • ถ้าไม่มาเขียนจะเอารูปนี้ไปประกาศหาใน gotoknow งานยุ่งหรือเปล่าครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท