งานศพของฉัน

เธอจะมางานศพของฉันไหม          ถามด้วยใจซื่อซื่ออย่าถือสา

นิมนต์สงฆ์สวดส่งกุสลา                หวังว่าเธอคงมาร่วมบำเพ็ญ

เธอจะกล้าสบตากับฉันไหม          กับรูปที่ตั้งไว้ให้เธอเห็น

หรือเธอหลบสายตาหันหน้าเบน    มือเท้าเธอคงเย็นเมื่อสบตา

เธอจะเศร้าเสียใจถึงฉันไหม         ต่อแต่นี้คงไม่ได้พบหน้า

หรือเธอสุขปลอดโปร่งโล่งอุรา     เมื่อชีวาสิ้นหนามเหนี่ยวมาเกี่ยวตำ

เธอจะยืนสงบนิ่งให้หรือไม่           เพื่ออาลัยหมื่นแสนแทนร้องร่ำ

หรือเธอมองศพเน่าเพียงเงาดำ     ไร้ค่าคำรำพันจากหัวใจ

เธอจะส่งให้ไหมดอกไม้จันทน์     แทนกุหลาบช่อนั้นที่ฉันใฝ่

พร้อมคำรักก่อนจากฝากอาลัย     ก่อนฟืนใฟใหม้ร่างย่างอินทรีย์

เธอจะรู้หรือไม่อีกไม่นาน            ดวงวิญญาณของฉันต้องพลันหนี

ตราบเวลาเท่าที่ตัวฉันมี               ยังไม่สายเกินที่จะเผยใจ

พจน์   พันธา

[มูลนิธิสื่อเพื่อเยาวชน]

ถ้าจะมีอะไรพูดหรือแสดงออก ก็ให้แสดงออกมาก่อนที่จะตายจากกัน
มัวแต่เก็บเอาไว้ก็ไม่ได้พูดซักที
แสดงออก/ทำดี ให้แก่กันก่อนที่จะสายไปไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้

 ตราบเวลาเท่าที่ตัวฉันมี       ยังไม่สายเกินที่จะเผยใจ