ปาย

เมื่อต้นเดือนมกราคมที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยวปาย จากคำชวนของเพื่อนคนนึง ซึ่งไม่แน่ว่า เค้าชวนจริง ๆ หรือแค่เปรย ๆ  แต่ก็มาจบลงที่การไปบริจาคเสื้อผ้า เสื้อกันหนาว และอุปกรณ์การเรียนให้กับเด็กนักเรียนที่อยู่บนดอยสูง ตามที่ได้รับทราบข้อมูลจาก Blogger ท่านนึงที่เป็นชาวปาย ไปพร้อมๆ กับการเที่ยวในคราวนี้ (ฟังดูดีกว่าไปเที่ยวเฉย ๆ เยอะเลย)

จากนั้นก็เกิดการรวบรวมเสื้อกันหนาว และอุปกรณ์การเรียนจากเพื่อนๆ ทั้งที่ไปด้วยการใน Trip และน้อง ๆที่ทำงาน ซึ่งของที่พวกเราต้องขนขึ้นไปเองมีทั้งหมด 3 กล่องใหญ่   เนื่องจากเดินทางโดยเครื่องบิน จึงไม่สามารถที่จะขนของไปได้มากกว่านี้ 

ว่าแล้วก็รวมตัวที่สนามบิน กระเป๋าเสื้อผ้าที่หนักอึ้ง เพราะเต็มไปด้วยเสื้อหนาวนั้น สาวงามอย่างพวกเราต้องแบกขึ้นเครื่องบิน เนื่องจาก 3 กล่องยักษ์นั้นก็หนักเท่าที่เค้ากำหนดให้พอดี

ตามแผนคือเราจะขับรถขึ้นแม่ฮ่องสอนวันรุ่งขึ้น  การไปแม่ฮ่องสอนนี้ ต้องขอบคุณผู้มีอุปการะคุณท่านนึงที่ตัวอยู่ต่างประเทศ แต่ทิ้งรถไว้ให้ใช้  พร้อมทิ้งกุญแจบ้านที่เชียงใหม่ไว้ให้พักด้วย

วันรุ่งขึ้นก่อนออกจากเชียงใหม่ ปรากฎว่ามีสมาชิกเพิ่มอีก 1 คน จึงได้จัดการเอากล่องของบริจาคทั้งหมดส่งขึ้นรถทัวร์ไป ปายเลย โดยเรา 4 คนจะไปรับของที่ปาย

และแล้วกลุ่มสาวโสดทั้ง 4 ก็ฝ่ามรสุข 7 8ร้อยโค้งจนถึงปาย ด้วยสภาพสะบักสะบอม

อยู่ที่ปาย 2 คืน แล้วก็ต้องกลับเชียงใหม่ มีโอกาสเปรียบเทียบบรรยากาศที่แตกต่างกันของตลาดถนนคนเดินทั้ง 2 แห่ง ซึ่งต่างก็มีเห็นมีผลที่อธิบายได้ต่างกัน

 รุ่งขึ้นก็ต้องกลับกรุงเทพ ด้วยสภาพที่สะบักสะบอมกว่าขาไป เนื่องจากเป็นไข้กลับมา

แต่ถึงยังไงก็ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปที่ชวน ขอบคุณชาวปาย ที่ทำให้มีความทรงจำที่ดีในครั้งนี้ด้วยค่ะ

 

 

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ
• การเดินทางครั้งนี้
• ได้ทั้งการบันเทิงเริงใจ
• รวมถึงบันเทิงเริงปัญญา ซึ่งหมายถึงการได้ทำประโยชน์ต่อสังคมด้วยเช่นกัน
• เป็นการพักผ่อนที่เต็มไปด้วยความหมายอย่างน่าชื่นชม

[ครูแอน]

• ได้อุดหนุน สคส.โรงเรียนบ้านเมืองแปง หรือเปล่าค่ะ
• ครูแอนพาเด็กๆ ไปขายที่ ถนนคนเดินช่วงกลางเดือนธันวา-ต้นเดือนมกราคม ค่ะ
• คราวหน้าคงมีโอกาสได้เจอพี่นกค่ะ
• ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้า เครื่องเขียนให้เด็กๆค่ะ