โลกและชีวิต (13) : โลกกว้างกว่าที่คิด
โลกกว้างกว่าที่คิด..กว้างใหญ่จนทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองยังอ่อนเยาว์ต่อโลกยิ่งนัก
ทันทีที่ประตูแห่งการเดินทางถูกเปิดออก
ฉันก็ประจักษ์แก่ใจว่า -
โลกนี้กว้าง และกว้างกว่าที่คิด
กว้างใหญ่จนทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่า
ตัวฉันเองยังอ่อนเยาว์ต่อโลกกว้างใบนี้ยิ่งนัก
มีสายถนนอีกมากมายที่ฉันยังไม่เคยก้าวผ่าน
มีเรื่องราวมากมายที่ฉันยังไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัส
และทักทาย
กระนั้น - ฉันก็ยังเชื่อมั่นว่า
ตราบลมหายใจยังต้องโลดแล่นอยู่ในโลกกว้างใบนี้
วันเวลาจะช่วยหล่อหลอมทุกสิ่งอย่างที่ฉันพานพบ
ให้ตกผลึกเป็นประสบการณ์อันทรงคุณค่า
และประสบการณ์ทั้งปวงที่มีอยู่
จะช่วยลบล้างความอ่อนเยาว์ให้เลือนหายไปจากตัวฉัน
ที่สุดแล้ว - ฉันก็จะสามารถเรียนรู้
และเข้าใจความเป็นจริงของโลกและชีวิตมากกว่าวันที่ผ่านล่วงมา
คำสำคัญ (Tags): #ลำนำ โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 77745เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2007 09:39 น. ()ความเห็น (16)
- โลกกว้างกว่าที่เราคิดไว้เสมอครับ
- บางทีเราอาจอยู่ในกรอบหรือกะลาคงต้องเอากรอบหรือกะลาออก
- คงได้เห็นอะไรดีๆอีกมาก
- ว่าแต่ว่าคนชื่อเจี๊ยบนี่ชื่อคุ้นๆๆนะครับ
- สวัสดีครับอาจารย์ขจิต
- ใช่ครับ...เราต่างเคยมีและเคยถูกกะลาครอบไว้กันทั้งนั้น บ้างหลุดพ้นออกมา บ้างก็ยังไม่หลุดพ้น
- ส่วนคนชื่อเจี๊ยบ..เป็นเพื่อนสนิท สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ผมไปขอให้เขามาช่วยดูแลบ้านและลูกให้ครับ...(ฮา)
อ่านแ้ล้วนึกว่า นิสิตเป็นคนเขียนข้อความเหล่านี้ครับ
อาจเป็นเพราะอยู่ในแวดวงกลุ่มนิสิต เลยสัมผัสความรู้สึกของนิสิตอย่างเต็มที่เลยรึเปล่าหนอ
เอ หรือว่า เขียนให้ใคร
หยิบความรู้สึกของใครมาถ่ายทอดหนอ....
อาจเป็นเพราะอยู่ในแวดวงกลุ่มนิสิต เลยสัมผัสความรู้สึกของนิสิตอย่างเต็มที่เลยรึเปล่าหนอ
เอ หรือว่า เขียนให้ใคร
หยิบความรู้สึกของใครมาถ่ายทอดหนอ....
ผมรู้สึกเหมือนคุณบอนครับ ความจริงวัยของการเป็นนิสิต นักศึกษา มันมีคำถามมากมายที่เราสงสัย ตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง คุณแผ่นดินได้คลุกคลีกับวงการนิสิตนักศึกษา และยังไม่เหนื่อยหน่ายกับสถานการณ์สังคม ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ (และขอรับกำลังใจไปพร้อมๆ กันนะครับ)
โลกกว้างมากกก....ความหลากหลายทางชีววิทยายิ่งหลากหลาย.....ชีวิตคนที่ว่าหลากหลายแล้ว ยังเป็นเพียงส่วนที่น้อยนิดมากเมื่อเทียบกับชีวิตที่หลากหลายของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกใบนี้..............ชีวิตทั้งชีวิต เกิดจนตาย ยังไม่สามารถเรียนรู้ได้หมด...เราจึงควรเลือกเรียนเฉพาะสิ่งที่มีคุณค่าต่อ ตน ครอบครัว ชุมชน สังคม ประเทศ โลก........อีกมุมมองนะค่ะ
- สวัสดีครับ
- เรื่องนี้เขียนเอง, แต่เขียนขึ้นจากมุมมองของการให้คำปรึกษาแก่นิสิต ซึ่งผมมักจะมีนิสิตเข้ามาพูดคุยพบปะนานาเรื่องอยู่อย่างไม่ขาดสาย บางวันจนแทบไม่ได้ทำงานเลยก็มี
- บันทึกนี้ ก็เกี่ยวข้องกับบันทึก่อนนั้นของคุณบอนนั่นแหละ ครับ... เรานึกอะไร ก็เขียน คิดและถ่ายทอดออกมา ส่วนสาระประโยชน์นั้นมีอยู่กับเราเป็นแน่ แต่สำหรับผู้อื่นก็ขึ้นอยู่กับว่า ผู้เสพจะเลือกเสพในมุมใดเป็นสำคัญ
- โลกกว้างหนทางที่เดินยังอีกยาวไกล นู๋ทิมก็เดินค้นหาไปเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน แวะข้างทางเก็บดอกไม้บ้างก็มีความสุขดีบางครั้ง บางครั้งก็โดนหนามตำเอาบ้าง เจ็บค่ะ แต่ไม่ถอยหรอกค่ะ ถ้าถอยที่ผ่านมาก็เท่ากับเราเจ็บฟรีไม่ยอมหรอกค่ะ เหนื่อยก็หยุดพัก หายเหนื่อยก็เดินต่อไป ยังมีอะไรๆอีกมากมายหลากหลายให้ค้นหา.....เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเต็มร้อยหรอกค่ะ...เป็นไงคะสาวห้าวที่โรแมนติค...ฮา
- สวัสดีครับ...
- นิสิตนักศึกษาคือวันวัยการแสวงหา...โชคดีที่ผมมีเวทีชีวิตคลุกคลีอยู่กับคนหนุ่มสาวจึงพอเข้าใจปรากฏการณ์ห้วงคิดของพวกเขาอยู่บ้าง
- ขอบคุณครับ...และจะเป็นกำลังใจให้เสมอไป
- โลกกว้างกว่าที่เราคิด แถมด้วยหลายเส้นทางเหลือเกิน
- โลกกว้างกว่าที่เราคิด แถมด้วยมีคนหลงทางอย่างมากมายเหลือเกิน
- ขอบคุณ
มากครับ
อ. paew - และชีวิตจริงเราก็จำเป็นจริง ๆ ที่จะต้องเลือกในสิ่งที่มีคุณค่าต่อเรา ต่อคนที่เรารัก และสังคมที่เรารัก
- และไม่ลืมที่จะเรียนรู้คนอื่น เรียนรู้เพื่อการอยู่ร่วม มิใช่เรียนรู้เพื่อการเอาเปรียบผู้อื่น...
- ผมเชื่อว่าอาจารย์ได้ท่องโลกและชีวิตมายาวนานแล้วและเข้าใจโลกและชีวิตเป็นอย่างดีแล้วเช่นกัน
- ขอบคุณครับ คุณ นู๋ทิม nutim
- ทัศนะของอาจารย์คล้ายกับที่ท่านคานทีกล่าวไว่ว่า "จงเดินหน้าไปช้า ๆ แต่อย่าถอยหลัง"
- สวัสดีครับอาจารย์
- ผมสุขใจทุกครั้งที่ได้รับการเติมเต็มแนวคิดจากอาจารย์ สั้น ๆ กระชับ แต่มีพลัง
ขอบคุณครับ
โลกกว้างกว่าที่เราคิดจริงๆค่ะ..บางครั้งเราก็เดินหลงทางไปด้วยเพราะความเยาว์วัย..หลายครั้งหลายครา...แต่ก็ไม่เคยท้อ..และพยายามหาทางเดินต่อที่ถูกต้องต่อไป..จนวันนี้..วันเวลาล่วงผ่านมาก็นานพอดู..แต่ก็ยังมีบ้างที่เหมือนว่ากำลังจะหลงทาง..เพียงแต่รู้ได้เร็วกว่าแต่ก่อน..ส่วนหนึ่งนั้นต้องยอมรับว่ามาจากประสบการณ์ที่ได้รับมีบทเรียนที่นำมาใช้...เห็นด้วยกับอาจารย์เม็กดำ1ค่ะ...ต่อไปต้องพยายามจะไม่หลงทางอีกค่ะ...เพราะว่าเสียเวลาใช่มั๊ยคะ
- สวัสดีครับคุณโก๊ะ
- โบราณพูดไว้ หลงทางเสียเวลา...
- ช้าไปบ้างก็คงไม่เป็นไรนะครับ..ขอเพียงอย่าหลงทาง สำคัญคือการนำประสบการณ์มาใช้อย่างรู้คุณค่า
- ขอบคุณครับ, ขอให้มีกำลังใจ ไฟฝันในการใช้ชีวิต
นิสิตนักศึกษาคือวันวัยการแสวงหาเอกลักษณ์......ตนเองและอื่น ๆ อีกมากขอยกมือสนับสนุนค่ะ
- สวัสดีครับ อาจารย์อัมพร
- ผมเชื่อว่าอาจารย์เข้าใจในวิถีนิสิตดีอยู่แล้ว เพราะคร่ำหวอดกับการดูแลนิสิตมายาวนาน
- ขอบคุณครับ