สอนแนะแนวจาก "ตันแบบ"

ยกตัวอย่าง "ตัวแบบ" ที่รู้จักและใกล้ชิดกันทำให้คุยกันรู้เรื่องเร็วขึ้น และเป็นการสื่อสารที่ง่ายต่อการเข้าใจ

     เมื่อวันก่อน ได้มีโอกาสฟังเพื่อนร่วมเดินทางแนะแนวหลานสาวที่กำลังจะสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยโดยเริ่มจากการตั้งคำถามว่า "อยากเรียนอะไร?  อยากทำงานอะไร? และอยากเป็นอะไร? ซึ่งคำตอบที่ได้รับคือ "ไม่ทราบค่ะ" โดยใช้เวลาเกือบจะ 2 ชั่วโมง ก็ยังหาจุดจบไม่ได้

     ฉะนั้น ดิฉันจึงร่วมวงเสวนาด้วย โดยการซักไซ้ไล่เรียงโดยยกกรณีตัวอย่างของคนที่หลานสาวรู้จักซึ่งเป็นคนที่รู้จักและอยู่ในครอบครัวเดียวกันจากคำถามที่ว่า "ลองดูซิว่า....จากที่เห็นการทำงานของป้า  ของน้า  ของลุง  ของอา  และของแม่ นั้น  ตัวเราเองชอบใครมากที่สุด" คำตอบที่ได้คือ ชอบแบบน้า  เลยถามต่อว่า "เพราะอะไร?" เขาก็เลยวิเคราะห์ตัวแบบทั้ง 5 ตัวว่า "ที่เขาไม่ชอบ 4 ตัวแบบเพราะแม่ต้องทำบัญชีเป็นเรื่องที่จุกจิก  ส่วนอาต้องค้าขายเดินทางบ่อย  และลุงต้องไปต่างจังหวัดบ่อย ทำงานไม่มีเวลาเลย  ส่วนน้าสาวทำงานอยู่กับที่เป็นส่วนใหญ่ ได้ดูแลคนไข้ และทำงานที่ให้บริการกับทุกคน และเป็นการทำบุญไปด้วยกบห้าที่งาน ที่ทำการวิเคราะห์ทีละตัวแบบ ๆ โดยดิฉันป้อนคำถามและหลานสาวเป็นคนตอบในลักษณะของการสนทนาร่วมกัน ซึ่งใช้เวลาประมาณ 20 นาที เราก็สรุปบทเรียนได้

     ส่วนข้อสรุปที่เกิดขึ้นคือ เขาเลือกตัวแบบของน้าสาวที่เรียนพยาบาลและมาทำงานที่สาธารณสุขจังหวัด ซึ่งเขาชอบการทำงานและการใช้ชีวิจเช่นนี้ ดังนั้น เขาจึงเลือกตัวแบบนี้และเลือกเรียนเภสัชกร เพราะเป็นสายงานแบบเดียวกัน และมุ่งหวังที่จะให้บริการประชาชน

     จากบทเรียนนี้จึงทำให้ดิฉันคิดถึงการเป็นครูแนะแนวว่า  บางครั้งเด็กจะมีความสับสนในตนเองและมักจะตอบคนที่ถามว่า "เรียนอะไรก็ได้...หรือเรียนได้ทั้งนั้นแหละ" ซึ่งทำให้เราเกิดความงง ๆ ไปด้วยว่า "ตกลงแล้วจะเอาอะไรกันแน่" ก็เลยลองยกตัวอย่างที่เป็น"ตัวแบบ"ใกล้ตัวเขาเองเพื่อให้เขาวิเคราะห์ เลือก และตัดสินใจอย่างมีเหตุผลด้วยตัวของเขาเอง.

[สิงห์ ป่าสัก]

• ขอบพระคุณมากครับ
• ผมเองก็ใช้แนวทางนี้ในการพัฒนาตนเองนะครับ  คือมีบุคคลต้นแบบอยู่ในใจ