Medai Literacy

วันนี้ มีโอกาสได้เข้าร่วมฟังสัมมนาวิชาการ ที่จัดโดยคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์   สาขารัฐประศาสนศาสตร์ มข.

ช่วงเช้าบรรยายโดยองค์ปาถกฐาพิเศษ คือ  อ. นิติภูมิ นวรัตน์ และการบรรยายรวมวิทยากรพิเศษ อีกหลายท่าน

ก่อนอื่น เลยต้องขอชื่นชมหลักสูตรนี้ดีมากๆ เลย ที่จัดงานนี้ขึ้นมา เพราะมองว่ามันเป็นการจัดการเรียนการสอนนอกห้องเรียนที่มีประโยชน์ และสร้างประสบการณ์อันทรงคุณค่าแก่นักศึกษา โดยเฉพาะนักศึกษาระดับปริญญาตรี เพราะในมุมมองของผู้บันทึกมองว่า น้อยมากเลยที่นักศึกษาระดับปริญญาตรีจะได้มีโอกาส มีส่วนร่วมในงานหรือโครงการแบบนี้ ซึ่งมันจะเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียนต่อไปในอนาคต เพราะสิ่งที่ได้ มันได้ตั้งแต่การเตรียมงาน การจัดงาน รวมถึงความรู้ต่างๆ ที่ได้รับจากวิทยากร และประสบการณ์อื่นๆ

และสิ่งที่ชื่นชอบแต่ก็มีประเด็นที่ติดใจ-คาใจเล็กน้อย ก็คือประเด็นที่วิทยากรพูดถึง การบริหารเพื่อสร้างสังคมสันติสุข

ประเด็นหนึ่ง หรือบทบาทหนึ่งที่สำคัญและมีส่วนในการสร้างสังคมสันติสุขได้ คือ สื่อ

วิทยากรบอกว่า สื่อต้องทำหน้าที่ของสื่อ และต้องเสนอข่าวที่ขายได้ น่าสนใจ ซึ่งฟังแล้ว มันก็ขัดกับความต้องการให้สื่อมีส่วนช่วยให้สังคมสันติสุข แต่วิทยากรก็เสนอทางออกนะคะ ว่าผู้บริโภค นักศึกษา หรือคนเราๆ นี้แหละ จะต้องรู้เท่าทันสื่อ

ฟังแล้วเหนื่อยมากเลย  แล้วเราจะทำอย่างไรล่ะ จึงจะรู้เท่าทันสื่อได้ เราจะตัดสินได้อย่างไร ว่าข่าวอันใหนเชื่อถือได้ เชื่อถือไม่ได้

นักศึกษา หรือคนเราๆ ยังไม่สามารถรู้เท่าทันสื่อได้ แล้วชาวบ้าน ที่มีโอกาสรับสื่อ รับข่าวสารจากทีวีอย่างเดียวล่ะ เค้าจะจัดการและรู้เท่าทันสื่อได้อย่างไร

แต่ก็มีวิทยากรอีกท่านนะคะ ได้เสนอว่า การที่ประเทศไทยในปัจจุบัน ใช้ blog ซึ่งเป็นอีกแนวทางหนึ่งที่ดี (เช่น gotoknow แห่งนี้) เป็นอีกหนึ่งช่องทางของการสื่อสารที่สามารถช่วยให้เราแพร่กระจายข่าวสาร อ้างอิงข้อมูลได้ หรือตรวจสอบข้อมูลได้

แต่อย่างไรก็ตาม blog ก็ยังถือว่าอยู่ในวงแคบๆ และไปได้ไม่ทั่วถึง การที่จะทำให้คนไทยอีกส่วนมากรู้เท่าทันสื่อก็ยังคงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ อยู่เช่นเดิม

แล้วจะทำอย่างไรดีน้อ.....