หลุมดำKM ที่ผมกลัวที่สุด
- คำว่า KM ทำให้คนทั่วไปงงมากจนคิดอะไรไม่ออก เดินไม่เป็นก้าวขาไม่ออกเลยครับ
- ปลาทูแห้งหมื่นปี สับสนพอๆกัน มองเห็นคนเป็นปลาไปหมด ใครจะเป็นหัว เป็นหางไปเลย แม้แต่ “ตาอยู่” ที่แย่งท่อนกลางของตัวปลาก็ยังงงว่าจะเอาไปดีไหม หรือจะไปเปลี่ยนกับ “ตาอิน” หรือ “ตานา” ดี จึงจะดีที่สุด
- สารพัด "คุณ" ใน KM ที่แยกแยะ จนขาดจากกัน ทั้งที่ควรบูรณาการเป็นคำที่เห็นความเชื่อมโยงเป็นระบบเดียวกัน
- แม้แต่การให้คำจำกัดความที่สับสนของ Tacit Knowledge ว่าจะเอาออกมาให้คนอื่นดูได้โดยง่าย แค่มาเล่าสู่กันฟัง ก็ทำให้คนที่ไม่เคยขี่จักรยานสามารถขี่จักรยานล้อเดียวได้ทันที
- การทำKM เชิงสมมติ ไม่มีชีวิตจริงในนั้น ที่อย่างมากก็แค่ IM (information Management) แต่ก็ยังทำให้ KM สับสนไปอีกหลายขุม
- การทำ KM แทนคนอื่น เหมือนทานอาหารแทนกัน คนอดอาหารก็ยังหิวเหมือนเดิม
- โรคติด gotoknow นับถือบล็อกเป็นพระเจ้าที่จะบันดาลทุกอย่างให้ได้
- โรคเจ๊าะแจ๊ะศาสตร์ขึ้นสมอง คุยเรื่องที่มีสาระหน่อยก็บอกว่าเครียดไป
- โรคUKMติดหล่ม ที่บางแห่งเห็นงานบริหารสำคัญกว่างานวิชาการ และคิดว่างานบริหารจะแก้ปัญหาวิชาการได้ ทั้งๆที่ผู้บริหารบางคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องงานวิชาการ แค่หนีมาเอาดีทางบริหารได้ก็เก่งสุดๆแล้ว แบบขายผ้าเอาหน้ารอด
- ฯลฯ
ผมคิดว่าถ้าเราไม่ก้าวข้ามหลุมดำเหล่านี้ งานที่เราทำก็จะติดกับอยู่กับเรื่องเดิมๆ
แล้วเราจะไปไหนกันหรือเปล่าครับ
ขอลองหยั่งเชิงวัดกึ๋นกันดูหน่อยครับ
ว่าเรามีพอที่จะก้าวข้ามหลุมดำKMได้จริงหรือเปล่า
ความเห็น (16)
- Mee SATI....Mee SATI
- Go to read The Inner Path of LO&KM again please
- (No commission)
เห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ
เพราะดิฉันเคยเกิดความสับสนเรื่อง KM คือบล็อกgotoknow และบล็อก gotoknow คือ KM เท่านั้นหรือ และเคยสรุปความคิดของตัวเองไว้ตามกำลังสติปัญญาที่มีเพียงเล็กน้อยใน เรียน 360 องศา จากบล็อก ว่า
ถึงวันนี้คิดว่า การใช้บล็อกเพื่อการเรียนรู้ให้ได้ประโยชน์ 360 องศา นั้นคือการได้อ่าน ทฤษฎี ประสบการณ์ของคนอื่น ความคิดเห็นที่ได้แลกเปลี่ยน การเลือกวิธีการเรียนรู้ตามความสนใจ การทดลองปฏิบัติจริงด้วยตัวเอง และสรุปสิ่งที่รู้เป็นระยะๆ ส่วนความถูกต้องเหมาะสมเพียงใดนอกจากตัวเองจะได้เรียนรู้เองแล้ว ยังได้จากผู้รู้ท่านอื่นๆ ที่จะมาให้ความคิดเห็นด้วย
ดิฉันมีความเชื่อส่วนตัวมาตลอดว่า บล็อกเป็นเพียงส่วนเดียวของการเผยแพร่ความรู้และจัดการความรู้ และในข้อจำกัดนั้นก็ยังมีอีกหลายวิธีที่จะใช้บล็อกให้เกิดประโยชน์ ...
ที่ผ่านมาได้ลองเขียนบันทึกโดยบรรจุรูปไว้น้อยที่สุด เพราะอยากทดลองว่า คนๆหนึ่ง ที่เป็นคนที่มีปัจจัยน้อยที่สุด ไม่มีอุปกรณ์กล้องถ่ายภาพฯลฯ แต่ต้องการเผยแพร่ความรู้ผ่านบล็อก จะสามารถทำได้ในระดับไหน เพราะคิดไปถึงคนที่ต้องเช่าชั่วโมงอินเตอร์เนต รายได้ไม่แน่นอน ว่าจะมีโอกาสกี่มากน้อยที่จะนำเสนอความรู้ผ่านเวทีสาธารณะ .....ถ้าบล็อกคือเรื่องของเทคนิควิธีมากๆ และต้องมีอุปกรณ์ คนเหล่านี้กำลังจะกลายเป็นคนตกขอบความรู้ไปหรือไม่ หรือว่าต้องยอมมอบความรู้ให้กับคนที่มีโอกาสมากกว่า เอาไปเอามาถ้าเอา KM มาผูกกับบล็อกอย่างเดียว KM จะกลายคือเรื่องของคนหยิบมือเดียวที่กินเงินเดือนประจำไปด้วยไหม...
เรียนอาจารย์ตรงๆ ว่าด้วยระดับสติปัญญาที่มีเพียงเล็กน้อย ประสบการณ์ก็ไม่มาก วิสัยทัศน์ก็เท่าที่มี ก็คิดได้แค่นี้จริงๆค่ะ.พูดมากไปก็อาจถูกคนไล่ไปอ่านวัตถุประสงค์ของบล็อกอีก ขอบคุณค่ะ
มีอะไรหลายอย่างที่คิดว่าเป็นไปตามที่เขียน
ทำให้คนที่อ่านแล้วมีความคิดที่กล้าในสิ่งที่กล้า
และบ้างครั้งไม่กล้าคุยกันแบบตรงๆๆบล็อกก็ชวนเป็นสื่อกลางมีหลายคนที่อยากตอบอาจารย์น่ะค่ะแต่คนเหล่านั้นไม่กล้าตอบไม่กล้าถามอาจารย์บล็อกและข้อความในนี้ชวยได้มากค่ะรู้ในเรื่องที่ไม่เคยรุ้มาก่อน
และมันได้ลุกลามเข้าไปสู่สถานศึกษาทุกระดับ และยังปรากฏให้เห็นอยู่ทั่วไปในปัจจุบัน
- ผมมองว่าการเรียนรู้ก็คงผสมผสานกันไปด้วยการมองมิติที่รอบด้าน สำหรับ Tacit Knowledge เป็นความรู้อีกด้านหนึ่งที่คนมองอาจจะเห็นในมุมที่เป็นไปของปรากฏการณ์นั้นๆ อาจจะไม่ทั้งหมดครับ
- สำหรับการที่จะก้าวข้ามหลุมดำได้นั้นเห็นด้วยกับอาจารย์ที่ให้ข้อคิดมาตลอดว่าต้องเป็นการทำ KM ทีมีชีวิตชีวา และที่สำคัญต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง ซึ่งไม่ใช่เป็นเพียงลมปากเพียงอย่างเดียว
ด้วยความเคารพ
อุทัย อันพิมพ์
- การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในทุกเวทีเป็นสิ่งที่ดี
- gotoknow เป็นอีกเวทีที่มีสาระและคุณภาพ
- การจัดการความรู้ เป็นการเอาความรู้ไปหาความรู้ แต่ในทางปฏิบัติได้เกิดหลุมดำมากมาย
- โดยเฉพาะข้อ 5
- สำหรับผม ใช้ km เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ครับ
- ถ้าเรารู้ว่าเป็นหลุมดำก็ก้าวข้าม หรืออย่าใส่ใจเกินเหตุจะทำให้เสียเวลาในการที่จะพบสิ่งดี ๆ
- เชื่อว่าทุกคนที่เรียนรู้ผ่านบล็อก เลือกที่จะรับรู้และเรียนรู้ค่ะ
- การเรียนรู้ผ่านบล็อกจึงควรยึดหลักกาลามสูตรเป็นดีที่สุดค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มีหลายมุมมองให้คิดและมีความคิดว่า
- การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เป็นสิ่งที่ดีแต่เราก็ต้องดึงเอาส่วนที่เหมาะกับเราไปใช้ลดเวลาการคดการลองผิดลองถูก
- การได้อ่านอะไรดีๆ ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องสมมติจากใครก็ตาม แต่หากเราเห็นว่าดี เหมาะกับเราแล้วเราเอาไปใช้ แล้วดี ก็จะเป็นไรไป เพราะเราได้ของจริง แต่คนสมมติเค้าก็ได้ของที่เขาสมมติไป
- หากมีซักแห่งที่เข้ามาแล้วเพิ่มพูนปัญญา และกำลังใจให้กับเรา ก็คงจะดีกว่าไม่มีซักแห่งเลย ถึงแม้จะไม่ดีไปหมดก็เถอะนะ
- ขอบคุณนะคะทีมีช่องทางให้แสดงความคิดเห็น
ผมคิดว่าหลุมดำทางความคิดเกิดจากการมองข้ามความสำคัญของปัญหาหลายๆเรื่อง ที่เราต้องมาทำ Action learning ก็จะแก้ปัญหาได้ครับ
- ชอบใจบทความนี้มากค่ะ ตรงใจมากทุกหัวข้อเลย
- โดยเฉพาะ ข้อ 3 สารภาพว่า งง มาแล้ว
- อีกประการหนึ่ง เวลาที่เข้ากลุ่ม KM นั้น มักมีการใช้ศัพย์ KM อย่างกว้างขวาง (แม้ใน G2K ก็ตาม) โดยไม่ได้อธิบายความหมาย ที่มา หรือความสำคัญของศัพย์ดังกล่าวนั้นเลย ทำให้ผู้มาใหม่ ต้องนึกเดาไปเอง และหาคำตอบเอาเอง จนบางครั้งก็หลงบางก็มี
- ขอบคุณสำหรับประเด็นหลุมดำนี้ค่ะ
- ^___^