รู้ แต่ไม่ทำ

“ ตั้งใจจะทำอะไรก็เริ่มลงมือทำเลย อย่ามัวรีรอ ผลัดวันประกันพรุ่ง ทำไปหาความรู้ไปก็ได้ ถ้ารอให้รู้หมดแล้วค่อยทำ ชาติหน้าก็คงไม่ได้ทำ เพราะสิ่งที่ต้องเรียนรู้มีมากเหลือเกิน ”

คนเราก็แปลกดี มีความอยากรู้อยากเห็น ชอบค้นคว้าหาความรู้ใหม่ๆ แต่ไม่ยักนำมาปฏิบัติ ตัวเองก็เคยเป็นและปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่บ้าง แม้จะได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปมากแล้วก็ตาม

ยกตัวอย่างเช่น บางคนสนใจศึกษาธรรมะ อยากรู้เรื่องพุทธประวัติ อยากรู้พระธรรมคำสั่งสอนโดยละเอียด รู้หมดว่าเป็นพระภิกษุควรปฏิบัติหรืองดปฏิบัติเรื่องอะไร แต่ตัวเองแค่ศีลห้าก็ยังปฏิบัติไม่ได้

บางคนเป็นครูบาอาจารย์ สอนนักเรียนอย่างโน้นอย่างนี้ แต่คุณครูเองไม่ปฏิบัติ ลูกศิษย์ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมครูสอนเรา ให้เราปฏิบัติ แต่ทำไมคุณครูไม่ทำ อย่างนี้ลูกศิษย์ก็คงไม่ปฏิบัติตามที่คุณครูสอนเป็นแน่แท้

ตัวเองเป็นหมอ เที่ยวแนะนำคนไข้ให้ระวังสุขภาพ ไม่ให้นอนดึกแต่ตัวเองเล่นเน็ตนอนเที่ยงคืนตีหนึ่ง เที่ยวคุยกับชาวบ้าน พลอยทำให้คนอื่นนอนดึกไปด้วย แนะนำให้ระวังเรื่องการรับประทานอาหาร ให้ออกกำลังกาย แต่ตัวเองไม่ปฏิบัติ ปล่อยตัวเองให้อ้วนน้ำหนักปาเข้าไปตั้ง 90 กิโลกรัม อย่างนี้ก็ไม่ไหว

น้ำหนักตัวที่เคยเกินมาก พอคิดจะลดน้ำหนักก็เที่ยวค้นคว้าหาหนังสือมาอ่าน ค้นคว้าบทความทางอินเตอร์เน็ตทั้งภาษาไทยและอังกฤษมาอ่าน เขาให้ควบคุมอาหาร ออกกำลังกายและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมก็ไม่ชอบ ไม่เชื่อ ไม่ถูกใจ อยากได้ทางลัด คือวิธีที่ไม่ต้องเหนื่อย มียาวิเศษกินแล้วผอมได้ แข็งแรงไม่ต้องลำบากควบคุมอาหาร ออกกำลังกาย และปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ค้นอยู่นั่นแหละ มัวแต่หาวิธีที่ดีๆที่ตัวเองไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องออกแรง ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ หมดไปสองปีก็ยังไม่ได้เรื่องไม่ได้ความว่าอย่างไร

พอดีที่ทำงานมีโครงการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรค ขาดวิทยากรที่จะมาช่วยพูดเรื่องการลดน้ำหนักตัวและการออกกำลังกาย ต้องบรรยายประมาณ 20 ครั้ง ครั้งละ 50-60 คน จำเป็นต้องรับงานบรรยายก็เลยมานั่งคิดว่า ถ้ายังอ้วนเป็นหมูตอนอย่างนี้ ไปพูดให้ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ ถ้ามัวแต่หาความรู้แต่ไม่ทำสักทีคงไม่ได้เรื่องแน่อาศัยที่เคยออกกำลังกายอยู่เดิมแต่เลิกไปนานเพราะขี้เกียจ เลยมารื้อฟื้นใหม่ คือเริ่มปฏิบัติ ก็ไม่ได้ใช้ความรู้ขั้นสูงอะไรมาก เป็นความรู้พื้นฐานที่ชาวบ้านทั่วไปก็สามารถเรียนรู้และเข้าใจได้ไม่ยากนัก พอเริ่มปฏิบัติก็ได้ผล คือเริ่มควบคุมอาหาร ( ลดอาหารลงทีละน้อย ) เริ่มออกกำลังกายด้วยการวิ่งและยกน้ำหนัก ( ค่อยๆทำ ไม่หักโหม แล้วค่อยๆเพิ่มการออกกำลังกายทีละน้อย ) เริ่มปรับเปลี่ยนพฤติกรรมต่างๆทีละน้อย เช่นค่อยๆลดขนมหวานลงไม่ดื่มน้ำอัดลม เดินขึ้นบันไดแทนการใช้ลิฟท์ เป็นต้น น้ำหนักตัวก็ค่อยๆลด จนตอนนี้เหลือแค่ 73 กิโลกรัม ใช้เวลา 2 ปี ร่างกายก็แข็งแรงขึ้น สุขภาพจิตก็ดีขึ้น อารมณ์แจ่มใสมีอารมณ์ขัน มีคนเริ่มมาออกกำลังกายมากขึ้นเพราะผู้ชักชวนเขามาออกกำลังกายปฏิบัติจริงตามที่ไปชักชวนเขาไว้ บรรยากาศทั้งที่ทำงานและที่บ้านก็ดีขึ้นมาก

เลยอยากเอามาฝากเพื่อนๆ ที่ชอบค้นคว้าหาความรู้ใหม่ๆว่า การเรียนรู้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเอาความรู้นั้นมาปฏิบัติ เกิดพัฒนาการ เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ความรู้ต่างๆที่เราศึกษาค้นคว้ามาแต่ไม่นำมาปฏิบัติ ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย รู้พอประมาณแต่นำมาปฏิบัติดีกว่ารู้มาก รู้หมดแต่ไม่ทำอะไรเลย

“ ตั้งใจจะทำอะไรก็เริ่มลงมือทำเลย อย่ามัวรีรอ ผลัดวันประกันพรุ่ง ทำไปหาความรู้ไปก็ได้ ถ้ารอให้รู้หมดแล้วค่อยทำ ชาติหน้าก็คงไม่ได้ทำ เพราะสิ่งที่ต้องเรียนรู้มีมากเหลือเกิน ”

เขียนใน GotoKnow โดย คนชอบวิ่ง
ใน Let's go jogging.

คำสำคัญ (Tags): #exercise#ลดน้ำหนัก#อ้วน#ออกกำลัง#หมอ#ครู#อาหาร#สุขภาพ#ออกกำลังกาย#เฮฮาศาสตร์เล่มที่ 1

หมายเลขบันทึก: 73370เขียนเมื่อ 19 มกราคม 2007 02:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน 2012 16:46 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (64)

kanitda

เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2007 05:31 น. ()

เป็นความคิดที่ดีมากๆๆเลย...เริ่มออกกำลังกายตั้งแต่วันนี้ค๊า...มีปํญหาจะได้ปรึกษาคุณหมอ..

นิพัธ กิตติมานนท์

เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2007 14:39 น. ()

เริ่มคุมอาหาร ตั้งแต่มื้อนี้เลยครับพี่

DSS "work with disability" ( หนิง )

เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2007 14:54 น. ()

ขอบคุณค่ะคุณหมอ ตอนนี้หนิงก็อ้วนมากเลยค่ะ เพิ่มมาเป็นสิบเหมือนกันค่ะ

ขอบคุณมากครับคุณหนิงที่แวะมาเยี่ยม blog ถ้าบทความเหล่านี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มควบคุมน้ำหนักตัว เริ่มออกกำลังกายก็จะดีใจมากเลยนะครับ เพราะตั้งใจให้คนอ่านแล้วนำไปปฏิบัติ เอาใจช่วย จะเขียนตอนต่อๆไปอีก คอยติดตามนะครับ ถ้ามีปัญหาสอบถามมาได้ ส่งข่าวมาด้วยนะครับถ้าประสพความสำเร็จ

คนชอบวิ่ง