คนแต่งเพลงเหมือนกับคนเขียนบันทึก

วันนี้ครุอ้อยฟังเพลงตอนเช้า แค่การมองกันเท่านั้น คนแต่งเพลงก็นำมาแต่งเป็นเพลงได้ไพเราะเพราะพริ้ง เหมือนกับคนเขียนบันทึก มองอะไรเพียงจุดนิดเดียวก็นำมาเขียนเป็นบันทึกให้ข้อคิดได้

ทุกเช้าครูอ้อยจะเปิดวิทยุในรถและฟังไปด้วยตลอดทาง  เพลงที่คนจัดเพลงเปิดให้ฟังนั้นเป็นเพลงในสมัยเก่าที่ยังไพเราะจับใจอยู่ 

วันนี้เพลงที่เปิดส่วนใหญ่อยู่ในอัลบั้มของวงสุนทราภรณ์  ซึ่งครูอ้อยและหลายท่านก็ชื่นชอบอยู่แล้ว ด้วยเนื้อร้องและทำนองที่ชวนให้รื่นเริงทุกๆเพลง

เพลงที่สะดุดใจครูอ้อย พร้อมกับเปิดสมองครูอ้อยด้วยคือเพลง  " มองอะไร "

เนื้อเพลง  ...มองอะไร  คนอะไร  มองทำไม  ทำไมยิ้มมา...เหม่อมอง  สองตา  แปลกหนา  อย่ามาทำเปิ่น

...มองตะลึง  มองแลลาน มันรำคาญ  มองนานเหลือเกิน

...เมื่อมอง  ฉันเมิน  ด้วยเขิน  สะเทิ้น  มองเก้อ

...อย่ามองเกี้ยว..อย่าจ้องแห่งเดียวนักซิ

..อย่าจ้องอย่างนี้ ฉันอายเต็มที...มองดีดีซิเออ....

แค่มอง..แค่นี้  ก็ทำให้คนเขียนเพลงแต่งเป็นเพลง  และร้องได้ไพเราะเพราะพริ้ง    ร้องได้กันแทบทุกคน  ในรุ่นเดียวกัน

เปรียบเหมือนกับ  คนเขียนบันทึก  เห็นอะไรก็นำมาเขียนบันทึกได้ไปหมด 

เมื่อก่อนนี้ครูอ้อยจะสาละวนกับการเขียนบันทึก  และมีรูปภาพประกอบด้วย

การมีภาพ  ทำให้ผู้อ่านเกิดความสนใจอยากอ่าน....และชัดเจนยิ่งขึ้น

ครูอ้อยเห็นอะไรสะดุดใจ..จะจำหัวข้อมาเพื่อเขียนในหัวข้อบันทึกของครูสิริพร

ถ้าเกี่ยวที่เรียน..ครูอ้อยก็จะเขียนในบล็อก...ครูประถมศึกษาเรียนปริญญาเอก

ถ้าเกี่ยวกับสุขภาพ...ครูอ้อยก็เขียนในบล็อกครูประถมกับสุขภาพ

เห็นอะไร..สะดุดอะไร..นักเขียนอย่างครูอ้อยก็เขียนได้หมด

ดังนั้น  ....คนแต่งเพลงก็เหมือนกับคนเขียนบันทึก...แน่นอน

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เพลง..ทำให้เราเพลิดเพลินใจ...คิดอะไรอะไรได้สารพัด