ครูอ้อย.....กับการรับฟังเพื่อนมาปรึกษา

ครูอ้อยมีเพื่อนมาก และเพื่อนแต่ละคนก็จะรู้ว่า..ควรมาพูดคุยกับครูอ้อยเรื่องอะไร

เปิดปีใหม่มานี้...สามวันแล้ว  ที่ครูอ้อยมีเพื่อนมาหา  มานั่งคุยโน่นนี่  เชิงปรึกษาหารือทั้งสามวันเลยค่ะ   ทั้งที่ครูอ้อยเคยเขียนบันทึกเรื่อง ปีใหม่นี้ครูอ้อยตั้งปณิธานไว้ว่า.....   ครูอ้อยก็อดไม่ได้ที่จะต้องต้อนรับ  และฟังเพื่อนๆทุกคน

เมื่อฟังเสร็จสรรพทั้งสามคนแล้ว   ครูอ้อยมานั่งทบทวนก่อนที่จะเขียนบันทึกฉบับนี้  พบว่า....ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเธอทั้งสามคนนั้น  เกิดจากการนำปัญหาขยะมาใส่ชีวิตของตน

ครูอ้อยพูดถึงปัญหาขยะ  ไม่ได้ดูถูกดูหมิ่นเพื่อนเลย  แต่ได้บอกกับเพื่อนทั้งสามคนว่า.....ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาจิ๊บจ๊อย  อย่าไปวิตกกังวลอะไรเลย   .....ปัญหาเหล่านี้  ไม่ได้เป็นปัญหาที่เราก่อขึ้นมา..มันเกิดขึ้นได้  มันก็หายไปได้เอง.....ใช้เวลาเป็นตัวรักษาไป

ครูอ้อยคิดว่า.....ทำไมคนเราต้องนำปัญหามาใส่สมองเรา  ทั้งๆที่เรามีเรื่องที่จะต้องคิด  ต้องทำมากมายอยู่แล้ว

ครูอ้อยเคยประสบปัญหาแบบนี้  คิดมาก..คิดมากจนถึงบ้านแล้ว...ยังไม่มีกับข้าวตอนเย็นก็มี...

ทำไมเราไม่คิดมากกับปัญหาใหญ่ๆ 

ทำไมเราต้องเก็บปัญหาจิ๊บจ๊อยมาคิด

สงสัยตอนเราเด็กๆ  เราไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา  เรื่อง  การลำดับความสำคัญ   เราเอาปัญหาทั้งหมด...มาเป็นปัญหาใหญ่หมดเลย

ต้องรู้และจัดระบบกันเสียใหม่

เรียงลำดับความสำคัญของปัญหา..อย่าคิดว่ามันใหญ่เสมอ

Take it easy   ...ใจเย็นๆ  กับปัญหาเหล่านี้  เรียงมัน  คิดถึงมัน  ว่ามันใหญ่  มันยากแค่ไหน

เมื่อเพื่อนทั้งสามคนฟังครูอ้อยแล้ว........ไม่รู้ว่าเธอทั้งสามจะพอใจหรือไม่   ในระยะสั้นๆ  อาจจะไม่พอใจ   แต่ครูอ้อยหวังว่า  ในระยะยาวๆ  เธอทั้งสามต้องคิดได้  ปลงได้  และไม่มาปรึกษาครูอ้อยอีกเลย

ไม่ใช่ไม่พอใจครูอ้อย.....แต่เป็นเพราะ...เธอทั้งสามแก้ปัญหาได้เอง