ขอ "ชื่นชม" คนกันเอง
ช่วงนี้ผู้เขียนพอมีเวลาบ้างก็มานั่งสะสางบันทึกที่ตัวเองร่างไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ส่งตีพิมพ์ เพราะบางครั้งเราเขียนค้างไว้ไม่ทันจบ แต่เผอิญติดธุระอย่างหนึ่งอย่างใดเสียก่อนก็เลยไม่ได้ส่ง...
บันทึกนี้ตัวเองต้องร่างไว้หลายเดือนมั่ก..มาก ก็เลยยกนำมาแต่งเติมเสริมแต่งอีกเล็กน้อย......
ทุกวันสิ่งที่ขาดไม่ได้ หรือไม่มีวันไหนที่เราจะไม่ได้ยิน ทราบมั๊ยค๊ะ ว่ามันคือ....อะไร ???
"คำชื่นชม" ไงค๊ะ อย่างน้อยใครไม่ชม เราก็ขอชมตัวเองก่อนล่ะ โดยเฉพาะพี่โอ๋ผู้เขียนขอยกย่องและชื่นชมเป็นคนแรก เพราะเป็นตัวอย่างที่ดีมาก เธอจะไม่รีรอที่จะให้คำชื่นชมและกำลังใจ(ให้ได้ยิน)ในทันที เดี๋ยวนี้ผู้เขียนยังติดนิสัยเธอมาแล้วค่ะ ดังสุภาษิตที่ว่า "คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล" แต่บางครั้งก็ไม่ค่อยถนัดในการชื่นชม(ให้ได้ยิน) ก็เลยนำมาบันทึกเก็บ
สมาชิกในหน่วยเราแต่ละคนก็มี"ดี" ทั้งเหมือนและแตกต่างกันไปค่ะ อย่างเช่น
- พี่ไปรวิน (ทำงานห้องล้าง) มาทำงานช้าสุดก็ 7.15 น. มาถึงก็ทำงานเลย บางครั้งผู้เขียนเพิ่งเซ็นต์ชื่อเวรเช้า 7:30 น. แต่พี่เขาเสร็จงานไปหลายชิ้นแล้ว ทั้ง ๆ ที่พี่เขาไม่ได้เงินพิเศษแต่อย่างใด เผลอ ๆ วันอาฑิตย์มาทำธุระแถวมอ. ก็ยังอุตส่าห์มาทำงาน "ฆ่า"เวลาเลย ยกเว้นวันที่เกิดวิกฤตการณ์ (ปฏิวัติหรือปฏิรูป) พวกเราจะมาเช้าและทำงานเร็วกว่าปรกติกันหมดด้วยซ้ำ
- อีกคนก็พี่วรวรรณ (ทำงานห้องล้าง) มาถึงหลังพี่ไปรวินเล็กน้อย และไม่พูดพร่ำทำเพลงแต่อย่างใด ทำงานทันที
- พี่ผอบ (รับสิ่งส่งตรวจ) เสียสละอยู่เวรเช้าเป็นประจำทุกวัน (แม้จะมีค่าเวรจะได้น้อยกว่าคนอื่น ๆ ) ถูกลอตเตอรี่ทุกครั้งเลี้ยงเพื่อนร่วมงานเป็นประจำ (แต่ที่บ้านล่ะไม่ค่อยจะเลี้ยงเลย จนบางครั้งลูกก็แอบบ่นน้อยใจ รักเพื่อนร่วมงานมากกว่าครอบครัว--เป็นงั้นไป)
- แดประจิมค่ะ เป็นคนอารมณ์ดีมาก ถึงมากสุดสุด แม้ยามคับขัน แต่เธอก็มีอารมณ์ขันได้ตลอดเวลา อยู่กับเธอแม้ยามเครียดก็ยังยิ้มได้เลย
- นายดำ ใคร ๆ ก็ชมในความมีน้ำใจ และแอบช่วยเหลือทำงานให้ใคร ๆ เสมอ เขามักจะเป็นคน "อาสา" อย่างสมัครใจ
- คุณบุญเลิศ นี่ใคร ๆ ก็ยอมรับหากใครจะติดต่อหาหมอ แม้คิวไม่ได้ ไม่ว่าง แต่เธอ "สามารถ" เพราะใคร ๆก็รู้จักเธอ และเธอก็รู้จักคนเยอะเหลือเกิน อีกอย่างเป็นคนที่ลงทะเบียนได้เร็วสุด ๆ แม้รับโทรศัพท์ไปด้วย เธอก็ยัง key ทะเบียนในคอมฯ ได้อย่างรวดเร็ว
- พี่พินิจ ความคิดสร้างสรรค์สุดยอด คิดประดิษฐ์อุปกรณ์เป็นเลิศ ลดขั้นตอนงานเป็นประจำ ผลงานในห้องต้องยกให้เขาเป็นหนึ่งในตองอู เอ๊ย เคมี
- พี่โอ๋และคุณบุญเลิศ (อีกรอบ) พร้อม Stand by เวรเช้าได้ตลอด เพราะมาเช้าเป็นประจำ หากใครติดธุระฉุกเฉินใดใด หรือใครลืมเวรอย่างผู้เขียนเป็นต้น
- คุณปรือ แม้แต่ออกเวรดึกแล้วก็ยังรีบมาทำงานเช้าต่อในทันที เผลอ ๆ มาเร็วกว่าคนมาทำงานธรรมดาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องอุปกรณ์มือถือ อิเล็กทรอนิกส์ ใครมีปัญหา คุณปรือ "จัดให้"
- น้องอ๋ง มีและ ซื้อของมาฝากเพื่อนร่วมงานเป็นประจำ แม้ไม่ได้ไปไหนไกล (แค่โลตัส --หน้ารพ. นี่เอง)
- มิงหรือคุณอภิชาติ เป็นคนเดียวในห้องที่มีลักษณะเฉพาะตัวคือเงียบมาก ยิ้มและทำงานอย่างเดียว พูดน้อยมาก บันทึกนี้เกือบลืมไปแน่ะ แม้แต่ในห้องเราก็ถามถึงบ่อย ๆ ว่ามารึเปล่า ? ถ้าใครไม่คุยด้วย ไม่ต่อปากต่อคำกับใคร แม้ใครจะหยอกล้อกันเล่น ไม่รู้พูดเล่นพูดจริงค่ะ เขาบอกว่าเก็บเสียงไว้ร้องเพลงให้(เพราะ)ไง แต่ยอมรับว่า ผู้เขียนยังแปลกใจว่า "โกรธ" เป็นรึเปล่า? ตอนนี้ผู้เขียนทราบแล้วค่ะ
- พี่วรรณีหรือพี่ปี้ เธอรักที่ทำงานยังกะบ้านตัวเองเลยค่ะ ต้องยอมรับเลยว่า ส่วนหนึ่งที่ห้องเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ก็เพราะเธอ
- พี่ปนัดดานี่เป็นคนตรงไปตรงมามากสุด ถึงมากสุด สุดเลยค่ะ และมักจะชมสมาชิกในห้องเสมอว่า "คุณภาพคับแก้ว" จนพวกเราน้ำหนักขึ้นกันเป็นแถว
- พี่นุชรัตน์ เธอเป็นคนมีน้ำใจ และให้กำลังใจเสมอ ไม่มีอะไรสำหรับเธอที่จะเป็นไปไม่ได้เลย
- ท่านอาจารย์ประสิทธิ์ เป็นบุคคลที่ทรงคุณค่า (หาตัวยาก ใครมาหาไม่ค่อยเจอหรอกค่ะ นอกจากฟลุ๊ค) เป็นคนใจดีมากค่ะ อยากทำอะไรก็ทำ ทำไปเลย
- เกือบลืมชมตัวเองไปค่ะ มีดีอยู่อย่างคือทำอะไรก็เร็วไปหมด เหลือแต่...ความถูกต้องนี่แหละ
ความ "รัก" ใน "งาน" และความ "รัก" ระหว่าง "เพื่อนร่วมงาน" นั้น แม้เราไม่ได้พูดหรือกล่าวถึงกัน แต่ก็ "เห็น" ได้จากการกระทำ ใครไม่มาหรือไม่อยู่เราก็ยังพูดถึงด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ยังกะเจ้าตัวจะมีสัณชาติญาณหยั่งรู้ฟ้าดินยังไงยังงั้น พวกเราพูดถึงไม่นาน ก็เป็นอันโทรศัพท์ทางไกลมาทักทาย หรือโผล่หน้ามาให้หายคิดถึงกันจนได้
ความเห็น (5)
- อ่านบันทึกนี้แล้ว...ไม่รู้จะพูดอะไรดี (คำใดจะเอ่ยได้ดั่งใจ)
- เพียงเพราะอิ่มเอมกับมิตรภาพที่มีต่อกันในหน่วยงาน
- แต่ละคนเหมือนโน๊ตเพลงที่ปรากฏในเพลง ๆ หนึ่งที่ผสานเสียงได้อย่างหลงตัว รื่นหู ไพเราะและมีชีวิตชีวา
- ใครสักคนเคยพูดในทำนอง "คิดถึงเพื่อนในวันที่มีเพื่อน ไกลก็เหมือนอยู่ใกล้ทุกแห่งหน..."
- ขอร่วมชื่นชมข้ามองค์กรด้วยคนนะครับ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ
- สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ
- น้องศิริที่รัก อย่าลืมชม และให้กำลังใจตัวเองนะคะ
- เคยนอนแล้วเอามือก่ายหน้าผากพร้อมกับถามตัวเองว่า "ทำไมเราเก่งอย่างนี้นะ"
- ลองปฏิบัติดูนะ ได้ผลยังไงบอกด้วยค่ะ