มิฉะนั้น....เวรไม่มีวันระงับ

สิ่งที่แล้วก็แล้วกันไป ทำได้อย่างนี้ จึงจะนอนเป็นสุข นั่งเป็นสุข เหยียดแข้งเหยียดขาสบายๆ เวรจึงจะระงับ

“ชนเหล่าใดเข้าไปผูกใจไว้ว่า คนโน้นได้โกรธเรา คนนี้ได้ทำร้ายเรา คนนั้นเคยได้ชนะเรา คนนี้ได้ลักขโมยของๆเราไป เวรของคนเหล่านั้นไม่สงบลงได้ แต่คนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกใจว่าคนโน้นได้โกรธเรา คนนี้ได้ทำร้ายเรา คนนั้นได้เคยชนะเรา คนนี้ได้ลักขโมยของๆเราไป เวรของคนเหล่านั้นย่อมสงบระงับลงได้” หากเราเชื่อในการกลับชาติมาเกิด เราก็คงจะเชื่อว่าการเกิดใหม่แล้วแต่กรรมเป็นตัวส่งผลให้เกิด และกรรมนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใด แต่หากเราไม่เชื่อในการกลับชาติมาเกิด เราก็น่าจะเชื่อว่าจิตใจของมนุษย์มีอยู่จริง และเราน่าจะเชื่อว่าการที่เราเป็นอยู่ มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้เราทุกคนต้องการความสุขกันทั้งนั้น ดังนั้นเราจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข บางคนไม่ได้สนใจใยดีกับคนรอบข้าง บางคนสนใจใยดีเกินไปโดยไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเกินหน้าเกินตาหรือมีส่วนแบ่งในตลาดการค้าที่สร้างผลกำไรเป็นเม็ดเงินอย่างล้นเหลือ หากใครมาขอเป็นส่วนแบ่งก็จะพยายามกำจัดคู่แข่งเหล่านั้นให้ออกไปจากเส้นทางทำมาหากินของตน ถ้าชีวิตเป็นอยู่เช่นนี้ เป้าหมายที่ตั้งไว้คือความสุขมันจะมีได้อย่างไร ในเมื่อนอนก็ไม่ค่อยจะหลับ เกรงว่าใครจะเอาปืนมายิง นั่งก็ไม่ค่อยสบาย เกรงว่าใครจะมาแย่งที่ทำกิน เหยียดแข้งเหยียดขาก็ไม่ได้นาน เกรงว่าเวลาที่สูญเสียไปนั้นคือเม็ดเงินที่กำลังละลายไป ทุกวันได้แต่วางแผนที่จะสร้างเม็ดเงิน วางแผนที่จะกำจัดคู่แข่ง วางแผนที่จะกระตุ้นตลาด ถ้าเป็นอย่างนี้ชีวิตของผู้นั้นครั้นจะบอกว่ามีสุขมันก็ดูกระไรอยู่ เราอาจเคยได้ยินเนื้อเพลงที่ว่า “ลิ้นกับฟัน พบกันทีไรเป็นเรื่องใหญ่ น้ำกับไฟถ้าไกลกันได้ก็ดี ฯลฯ” ท่ามกลางสังคมนี้มีคนหลากหลาย แต่ละคนมีอารมณ์ที่แตกต่างกัน จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับการกระทบกระทั่งกัน แต่จะทำอย่างไรถึงจะมีความสุข เราต้องไม่เข้าไปใส่ใจอารมณ์ร้ายใดๆ ทำไมพระเยซูจึงบอกว่า ถ้าเขาตบแก้มขวาเรา จงยื่นแก้มซ้ายให้เขาตบด้วย นั่นคือการสอนเรื่องการไม่ใส่ใจ ไม่โกรธ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาท สิ่งที่แล้วก็แล้วกันไป ทำได้อย่างนี้ จึงจะนอนเป็นสุข นั่งเป็นสุข เหยียดแข้งเหยียดขาสบายๆ เวรจึงจะระงับ