๒๑๗. เตรียมรับมือ

 ..........หากคุณอายุ 60 ปีแล้ว แนะนำให้อดทนอ่านบทความเรื่อง "[ความมืดมาอย่างช้าๆ]" จะทำให้ชีวิตคุณเปลี่ยนไป และเผชิญหน้ากับชีวิตในแง่ดี  ไม่เชื่อ ก็อ่านบทความต่อไปนี้

         Zhou Da xin ผู้ชนะรางวัล Mao Dun Literature Prize ที่เพิ่งตีพิมพ์นวนิยายเรื่องล่าสุดของเขา เขาบรรยายชีวิตของผู้สูงอายุได้อย่างจับใจมาก

        ผู้คนเมื่อเข้าสู่อายุ 60 จนถึงเวลาที่ชีวิตปิดสนิทลง ในช่วงเวลานี้มี บางฉาก ที่ควรใส่ใจ คุณจะรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง แล้วคุณจะไม่ตื่นตระหนก เมื่อเวลานั้นมาถึง 

        ฉากแรก คือ คนที่อยู่รอบข้างจะน้อยลงเรื่อยๆ คนรุ่นพ่อ ปู่ย่าตายายของคุณ ส่วนใหญ่จะจากคุณไปแล้ว เพื่อนๆรุ่นเดียวกันส่วนใหญ่ยุ่งกับเรื่องดูแลตนเอง คนรุ่นลูกหลานก็ยุ่งอยู่กับงานตัวเอง ภรรยาหรือสามีบางคน อาจลาจากไปก่อนแล้วด้วย เหลือแต่วันว่างๆเท่านั้นเป็นเพื่อนอยู่กับคุณ คุณต้องเรียนรู้ที่จะเคยชินกับการอยู่คนเดียว ลิ้มรส และเผชิญกับความเหงาตัวเอง 

        ฉากที่สอง คือ สังคมจะสนใจในตัวคุณ ลดน้อยลงเรื่อยๆ ไม่ว่าอาชีพการงานของคุณจะสดใสแค่ไหนในอดีต มีชื่อเสียงแค่ไหน เมื่ออายุมากขึ้น จะเปลี่ยนคุณเป็นชายชราและหญิงชราธรรมดา และสปอตไลท์ จะไม่ส่องที่ตัวคุณอีกต่อไป คุณต้องเรียนรู้ที่จะหลบอยู่มุมเงียบๆ เพื่อชื่นชม ตื่นเต้นกับสถานภาพคนรุ่นหลัง แทนเกิดความอิจฉาหรือตำหนิพวกเขา 

        ฉากที่สาม คือ  อันตรายเกิดขึ้นตลอดในอนาคตข้างหน้า กระดูกหัก, หลอดเลือดหัวใจและหลอดเลือดอุดตัน, สมองลีบ, มะเร็ง, ฯลฯ โรคภัย ไข้เจ็บ ทั้งหลายอาจมาเยี่ยมเยือนคุณ แม้คุณไม่อยากต้อนรับ  คุณต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับโรคพวกนี้ เหมือนเป็นเพื่อนกันเลย และเลิกเพ้อฝันถึงชีวิตที่มั่นคง โดยปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ  เป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้องรักษาทัศนคติที่ดี และ ออกกำลังกายอย่างเหมาะสม และคุณต้องให้กำลังใจตัวเองให้เดินหน้าต่อไป 

         ฉากที่สี่ คือ การเตรียมตัวนอนบนเตียงและหวนคืนสู่วัยเด็ก  แม่ให้กำเนิดเรามาในโลกครั้งแรกนั้นเราอยู่บนเตียง หลังจากต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนักและคดเคี้ยวมาทั้งชีวิต สุดท้ายก็ กลับคืนสู่ต้นกำเนิดของชีวิต ==> อยู่บนเตียงเพื่อรับการดูแลของผู้อื่น  ข้อแตกต่างคือตอนแรกที่เรามา แม่จะดูแลเรา แต่เมื่อเรากำลังจะจากไป เราอาจไม่จำเป็นต้องได้รับการดูแลจากญาติ  แม้ว่าจะมีญาติอยู่บ้าง แต่เทียบไม่ได้กับแม่ ผู้ดูแลคุณ อาจเป็นมีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่ในใจกลับเบื่อที่จะทนดูแลผู้ไม่ใช่ญาติเขา คุณต้องเจียมตัวและอดทน ขอบคุณคนเหล่านี้

         ฉากที่ห้า คือ ตลอดเส้นทางที่เหลือจะมีคนจ้องหลอกลวงมากมาย คนจ้องหลอกลวงเหล่านี้ รู้ดีว่าผู้สูงอายุมีเงินออมในกระเป๋า จึงพยายามโกงเงินของผู้ชรา ส่งข้อความ ส่งอีเมล ให้ลองอาหาร ลองฟัง บอกทางรวยลัด เรื่องอายุยืนยาว การปลุกเสก เรื่องทั้งหลายเพียงเพื่อต้องการเงินจากคุณ คุณต้องระมัดระวังเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ถือกระเป๋าสตางค์ของคุณให้แน่น อย่าให้ถูกหลอก ต้องใช้เงินก้อนสุดท้ายของคุณให้คุ้มค่าที่สุด

         ฉากที่หก คือ การปฏิบัติตนให้ดีต่อคู่ชีวิต (คนอยู่รอบข้าง/คู่สมรส) ควรพูดจาสุภาพอ่อนโยน และแสดงความห่วงใยซึ่งกันและกันมากขึ้น  คุณจะคาดหวังพึ่งลูกๆอย่างเดียวไม่ได้ ลูกๆมีครอบครัวต้องรับผิดชอบของตัวเอง สุดท้ายคู่ชีวิตต้องพึ่งพาอาศัยซึงกันและกัน  อายุปูนนี้ไม่ต้องกลัวว่า ใครจะนอกใจใครแล้ว มีแต่กลัวใครเสียใครไปก่อนเท่านั้น

       ฉากที่เจ็ด คือ ลาภ ยศ ตำแหน่ง เป็น ของสมมุติทั้งสิ้น  ของที่แท้จริง คือ ความดีความชั่ว  ที่จะติดตัวไปตลอด คนจะสรรเสริญหรือจดจำก็ การประพฤติเป็นคนดี ของครอบครัวของสังคม ใครที่คตโกงแผ่นดินคตโกงบ้านเมือง ก็ต้องได้รับผลกรรมนั้นกับตัวเองและคนในครอบครัว ฉะนั้น คิดก่อนทำ ว่าทำงาน ทำตนอย่างไร ให้คนจดจำในสิ่งที่ดี  การทำความดีเริ่มจากตนเองสังคมก็จะดีไปด้วย 

        [ก่อนฟ้าจะมืดลง] ในช่วงท้ายชีวิตฟ้าจะค่อยๆ มืดลง การใช้ชีวิตลำบากขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา  ดังนั้นหลังจากอายุ 60 การมองโลกในแง่ดี ทะนุถนอมเวลา และสนุกกับชีวิตอย่างเต็มที่ จึงสำคัญ เลิกสนใจติดตามกระแสสังคม เลิกการกักขังตัวเองกับหลานๆ  อย่าดูถูกตัวเอง อย่าอวดเก่ง พูดจาดูถูกทำร้ายผู้อื่นหรือตัวเอง แก่แล้วยิ่งต้องรู้จักเคารพผู้อื่น ขณะเดียวกัน ต้องเข้าใจวาระสุดท้ายชองชีวิต จิตใจเตรียมพร้อม ทำตัวสบายๆตามธรรมชาติ!

        [ความมืดมาอย่างช้าๆ]   ฉากสุดท้ายของชีวิตผู้สูงอายุ เห็นได้อย่างชัดเจน ทุกประโยคที่เขียนถูกใจผู้สูงอายุทั้หลาย! รวมทั้งตัวผมด้วย

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๕  พฤษภาคม  ๒๕๖๖

 

[สิริพร ทิวะสิงห์ tuk-a-toon]

น้อมรับคำพี่สอนค่ะ…หนูจะเตรียมตัวรับวัยใหม่ตั้งแต่วันนี้…“ดังนั้นหลังจากอายุ 60 การมองโลกในแง่ดี ทะนุถนอมเวลา และสนุกกับชีวิตอย่างเต็มที่ จึงสำคัญ เลิกสนใจติดตามกระแสสังคม เลิกการกักขังตัวเองกับหลานๆ อย่าดูถูกตัวเอง อย่าอวดเก่ง พูดจาดูถูกทำร้ายผู้อื่นหรือตัวเอง แก่แล้วยิ่งต้องรู้จักเคารพผู้อื่น”