๒๓. รอหน่อยนะ...โคกหนองนา
พอถึงเวลานั้นจริงๆ จะทำไหวหรือ...? มีคนตั้งคำถามกับผมเสมอ แล้วก็ตั้งข้อสังเกตว่าเกษียณแล้วบางทีคิดอยากจะทำอะไรหลายอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะปัจจัยบางอย่างมันไม่เอื้อเท่าที่ควร
ปัจจัยภายใน ก็คงหมายถึงกำลังวังชา สุขภาพร่างกาย ส่วนปัจจัยภายนอก น่าจะหมายถึงปริมาณงานและลักษณะของงานที่ต้องใช้กำลัง ตลอดจนสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลงไปมากมายเหลือเกิน
แต่ด้วยความที่เป็น “โคกหนองนา” ผืนป่าในฝัน ที่ผมต้องการครอบครองก่อนออกจากงานราชการ เมื่อเป็นเจ้าของและได้ขุดคลอง ขุดสระ และปลูกต้นไม้เป็นเวลา ๓ ปีแล้ว มีหรือที่จะไปต่อไม่ได้
คำตอบสุดท้ายคือทำไหวแน่นอน และจะมีความสุขมากกับทุกกิจกรรมในโคกหนองนา เพราะจะไม่คาดหวังผลกำไรในเชิงธุรกิจ แต่จะเป็นแหล่งผลิตสภาพแวดล้อมที่ร่มรื่นและสวยงามเท่านั้น
ผลข้างเคียงที่คาดว่าจะได้รับต่อมา ก็คืออากาศที่สดใสและความเพลิดเพลินบันเทิงใจกับปลาตัวใหญ่ๆ ตลอดจนพักผ่อนหย่อนใจได้ทุกวัน
ครบรอบ ๓ ปีที่ไม่มีคำว่าท้อถอย..เดือนนี้ของปี ๒๕๖๖ ร้อนและแล้งที่สุด เกือบ ๒ เดือนที่ฝนเพิ่งจะตกลงมาเมื่อเวลาสิบโมงเช้า ถึงแม้ว่าจะไม่ได้น้ำได้เนื้อ แต่ก็ได้กำลังใจ ไม่รู้สึกสิ้นหวังเสียทีเดียว
เมษา..ที่พัดพาเอาลมร้อนมาให้ไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งน้ำในคลองเหือดแห้งไปอย่างน่าใจหาย เป็นบททดสอบจากธรรมชาติ ว่าจะรอได้ไหม? อดทนพอหรือไม่?
แน่นอนที่สุด..ความร้อนระอุ และความทุกข์ระทม จะไม่อยู่กับเรานานเกินไป ทุกสิ่งทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ เพียงแต่เราต้องปรับตัวปรับใจ ยอมรับและอยู่กับมันให้ได้
บ่ายวันนี้ ผมอยู่โคกหนองนาคนเดียว เมื่อได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ ไม่มีใครเลยนอกจากต้นไม้ ที่กวัดแกว่งกิ่งก้านใบเบาๆ ผมก็เลยพูดอย่างแผ่วเบาเหมือนกัน
“รอหน่อยนะ...อีก ๕ เดือนเท่านั้น เราจะได้ดูแลกันอย่างใกล้ชิดมากกว่านี้..”
เพื่อรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย แล้วก็พูดคุยกันตามประสาคนรักต้นไม้ ถึงเวลานั้นก็คงไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำ เพราะผมจะบริหารจัดการให้เรียบร้อยกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ปิดเทอมคราวนี้..จึงไม่ได้ปลูกต้นไม้สักต้น ต้องรอให้พ้นจากภัยแล้งไปก่อน น้ำในสระใหญ่ยังมีเหลืออีกมากมาย แต่ก็ต้องควบคุมและประหยัดกันต่อไป
อนาคตอันใกล้ เมื่อได้ปรับปรุงระบบไฟฟ้าให้ดีขึ้น จะช่วยดึงน้ำออกจากสระมาใช้ประโยชน์ ซึ่งเชื่อว่าน่าจะเพียงพอ ถ้าจะต้องผจญกับความร้อนแล้งทุกปี
ข้อสังเกตก่อนกลับบ้าน ต้นไม้ดูแข็งแรงและแช่มชื่นขึ้นมา หลังจากได้น้ำฝนชโลมกิ่งใบ มองไปทางไหนดูเขียวขึ้น ไม่เหมือนกับหลายวันก่อน ที่ดูหงอยเหงาเศร้าซึม
จริงๆแล้ว ผมไปโคกหนองนาทุกวัน แต่อุณหภูมิความร้อนคงทำให้ต้นไม้อารมณ์ไม่สู้ดี ผมดูแลรดน้ำไม่ค่อยจะทั่วถึง ต้นไม้ก็เลยไม่ค่อยจะขานรับ.. เอาเถอะ...รอหน่อยแล้วกัน
ปิดเทอมหน้า...จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ที่ต้องประหยัดน้ำอยู่ร่ำไป จะบริหารจัดการเรื่องน้ำอย่างเท่าเทียม ทั่วถึง สม่ำเสมอและต่อเนื่อง...ณ โคกหนองนา
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๖ เมษายน ๒๕๖๖
ความเห็น (2)
สุขภาพดีมีแรงทำแน่นอนค่ะ ทำเล่นๆ เลิกจริงจังแล้วคร่า…พูดจาประสาคนรักต้นไม้…รักด้วยคนนะคะ แต่ต้นไม้แถวนี้หนูให้เทวดาเลี้ยงค่ะ
พี่ก็ทำสนุกกับบ้านสวน และเฝ้าดูต้นไม้เติบโตช้าๆ แบบมีความสุข ไม่เร่งรีบค่ะ หาวิธีให้เติบโตบ้าง ทำบุญ ดูยุทูปการดูแลต้นไม้ ดีค่ะ ชีวิตมีปัญหาให้คิดบ้างนะคะ