2 ทุ่มกว่า ส. โทร.หาบอกว่า มากับ จ. พา ป.จากหมู่บ้านมาตรวจร่างกายที่ รพ.ในอำเภอ เนื่องจากพบว่ามีเลือดออกที่อวัยวะเพศ สอบถามได้ความว่า ป.ถูกชายมีภรรยาแล้วล่วงละเมิดทางเพศ ส.ทุกข์ใจมาเพราะปีใหม่ ไม่น่าเกิดเหตุแบบนี้กับครอบครัวเธอ
ด้วยความที่เห็น ส.เป็นแม่ และ ป.อายุ 16 ปี ถูกชายมีครอบครัวละเมิดฯ แบบนี้ จึงแนะนำให้ดูอาการและไปหาเจ้าหน้าที่ฝ่ายบ้านเมือง ( ใช้โทร.มือถือของ จ.บุตรชายที่เพิ่งซื้อมาโทร.หาเรา )
ก่อน 4 ทุ่มประมาณ 15 นาที ส.บอกว่า พยาบาลแนะนำเธอว่า ไม่ต้องไปทำอะไร เธอไปหาตำรวจ ๆ ก็บอกว่า ไม่ต้องทำอะไร เธองงว่า ฝ่ายชายจะไปบอกพยาบาลและตำรวจหรือ เธอและครอบครัวอีก 6 ต้องกลับบ้านคืนนี้ ( เจ้านายไม่รับแจ้งโยนกันไปก็โยนกันมาน่าเศร้า หรือเขาเข้าใจว่าให้สมานฉันท์ ต้องการไกล่เกลี่ย จนลืมสนิทว่า หลักฐานทางกฎหมายนั้นสำคัญอย่างยิ่ง ) เรารับฟังจึงให้สติ ให้มีสมาธิ อย่าได้ใช้อารมณ์ เขาว่าพรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ ( หัวอกแม่อยากทำให้ดีที่สุด เราเข้าใจ )
เห็นใจบ้านเธออยู่ไกลตัวอำเภอ ไม่อยากให้ดึงดัน แนะนำว่า พรุ่งนี้ ก่อนออกจากหมู่บ้านกลับมาที่ตัวอำเภออีก ขอให้เธอพาลูกพร้อมพวกที่มาพบเหตุคืนนี้ ไปแจ้งเหตุคืนนี้กับผู้ใหญ่บ้านว่า เธอพบเหตุอะไร จนต้องพาลูกมาที่โรงพยาบาล เมื่อพบเจ้าหน้าที่ ๆ เขาพูดอย่างไร แล้วไปพบตำรวจ ๆ พูดอย่างไร บอกให้ผู้ใหญ่บ้านรับแล้วจดแจ้งไว้ (เพื่อให้เธอทำหน้าที่แม่ให้สมบูรณ์ที่สุด)
เราหวังว่าคืนนี้ครอบครัวเธอคงไม่หลับฝันดี เพราะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดผ่านเข้ามาใช้ชีวิต