เคล็ด(ไม่)ลับของการมีอายุยืน (1)

         ธรรมชาตินี้มีอะไรแปลกๆที่เรานึกไม่ถึง การค้นพบใหม่ๆของนักวิทยาศาสตร์สร้างความตื่นเต้นให้กับเราตลอดมา แต่สิ่งที่ค้นพบนั้นเป็นการค้นพบสิ่งที่มีอยู่แล้วตามธรรมชาตินั่นเอง การค้นพบใหม่บางทีก็ไปทำลายกฎเกณฑ์เดิมๆที่มนุษย์สร้างขึ้น ชอบตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยว่า อะไรดีกับมนุษย์ มนุษย์เหมาะกับอะไร หน้าที่ของมนุษย์ต่อธรรมชาติคืออะไร  ประมาณว่าความถี่ของมนุษย์เท่าไรจึงจะตรงกับความถี่ที่ธรรมชาติต้องการ เหตุผลที่ชอบตั้งคำถามนี้ก็คือว่าสงสัยว่า ทำไมบางคนมีความสุข บางคนมีความทุกข์ บางคนตายเร็ว บางคนตายช้า

           มีหลักการทางวิทยาศาสตร์ว่า “วัตถุทุกชนิดล้วนมีความถี่ประจำตัวตามธรรมชาติของมันอยู่(Resonance) หากเราใส่ความถี่ที่เท่ากับความถี่ประจำตัวของวัตถุนั้น วัตถุนั้นจะตอบสนองด้วยการสั่นด้วยความสั่นสะเทือนสูงสุด”  ก็มาคิดว่ามนุษย์ก็น่าจะมีหลักการเดียวกันนี้ น่าจะมีอะไรที่ถ้ามนุษย์ทำได้ถูกต้องตามธรรมชาติ การกระทำนั้นจะส่งผลดีแก่อายุของมนุษย์เป็นแน่แท้ เพราะอะไร เพราะที่ไม่ขัดและสอดคล้องกับธรรมชาติ เป็นประโยชน์กับธรรมชาติๆก็จะอยากให้อยู่นานๆ แต่อย่างไรเสียคงจะไม่ใช่เป็นการทดลองยิงคลื่นทดลองใส่มนุษย์เหมือนยิงใส่วัตถุเพื่อหาคำตอบที่ต้องการเป็นแน่

          พระพุทธเจ้าเคยตรัสกับพระอานนท์ว่าหาก “อิทธิบาท 4 อันผู้ใดผู้หนึ่งเจริญแล้ว ทำให้เป็นดุจยานทำให้เป็นที่ตั้ง ให้ตั้งมั่นแล้ว อบรมแล้ว ปรารภดีแล้ว ผู้นั้นเมื่อจำนงอยู่ พึงดำรงอยู่ตลอดกัป หรือเกินกว่ากัป” ประโยคนี้ประโยคเดียว เหมือนลายแทงนำไปสู่การมีอายุยืน มีคนเอาไปขยายความมองในมุมต่างกันหลายแนวสุดแล้วแต่ใครจะตีความหมายอย่างไร ความจริงเหตุให้อายุยืนพระพุทธเจ้ายังมีตรัสไว้ในที่อื่นๆอีก แต่ในที่นี้อยากจะขอนำข้อคิดและประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังสบายๆ

         อิทธิบาท4 มีข้อคือ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา แปลง่ายๆว่า มีใจรัก พากเพียรทำ เอาจิตฝักใฝ่ ใช้ปัญญาสอบสวน

ทั้งสี่ข้อนี้ข้อแรกสำคัญที่สุด ถ้าข้อแรกได้ข้อต่อๆไปจะตามกันมาเป็นขบวน ธรรมะของพระพุทธเจ้ามักมีเป็นชุด เป็นหมวด ที่คอยเกื้อหนุนกัน และจะเรียงลำดับการปฏิบัติไว้ด้วยเสมอ