คืนก่อนออกพรรษา

เมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาคือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ในวันเข้าพรรษาที่มีความต่อเนื่องยืนยงมาจนถึงวันนี้..สำหรับตัวเองแล้วนับเป็นเรื่องที่รู้สึกดีมากๆเรื่องหนึ่งในชีวิตเลยทีเดียว

จำปีที่แน่นอนไม่ได้ แต่จำได้ว่าขณะนั้นลูกชายของเพื่อนยังไม่ได้คลอดออกมาลืมตาดูโลก ฉะนั้นถ้าจะนับเวลาจริงไม่ยาก ก็แค่ไปดูอายุหลานให้แน่นอนแค่นั้น

เพื่อนรักคนหนึ่งชักชวนให้หยุดเหล้าเข้าพรรษา ปกติเพื่อนให้เกียรติความคิดความอ่านคนเสมอ จึงไม่เคยเอ่ยปากตรงๆด้วยถ้อยคำพวกนี้ แต่การกระทำและบางคำพูดของเพื่อนชัดเจนมาก

ก่อนหน้าเคยเห็นบางคนหยุดเหล้าเข้าพรรษา ทั้งๆที่เป็นคนดื่มจัด ดื่มทุกวัน แต่พอถึงเวลาหยุดก็หยุดได้เป็นปลิดทิ้งอย่างน่าทึ่ง ด้วยอาการมืดบอดของตัวเอง ห้วงเวลานั้นจึงคิดไม่ต่างจากคนอื่นอีกหลายๆคน

ก็เลิกดื่มไปเลยไม่ดีกว่าหรือ? ในเมื่อสามารถหยุดได้ขนาดนั้นแล้ว หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นหยุดในช่วงออกพรรษาแทน น่าจะได้ประโยชน์กว่า เพราะหลายเดือนดี แล้วค่อยไปเริ่มใหม่ในช่วงเข้าพรรษา เพราะแค่ ๓ เดือนเอง(ฮา)

ระหว่างนั้นก็ยังคิดอย่างนี้ แต่เพราะเพื่อน..จึงทดลองจนครบกำหนด ถึงวันออกพรรษาปีนั้น รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่สามารถเอาชนะใจตนเอง รวมไปถึงการดำเนินชีวิตของเรายังควบคุมตัวเราให้อยู่ในร่องในรอยของความถูกต้องดีงามได้

เหตุการณ์วันนั้นต่อเนื่องมาจนถึงวันนี้ ที่เราเคยคิดเคยพูดแดกดันการหยุดเหล้าเข้าพรรษาของบุคคลอื่น กลายเป็นเรื่องความคิดเด็กๆไม่รู้ประสีประสาไปในทันที เนื้อในของการทำได้ครั้งนั้นยิ่งใหญ่มาก อะไรจะสำคัญกว่าชนะใจตนเองอีก?

จึงขอบคุณความหวังดีของเพื่อนรักมาโดยตลอด อย่างไรก็ตามเห็นจันทร์จวนเจียนใกล้จะออกพรรษาเต็มแก่เมื่อคืนนี้แล้ว รู้สึกงดงามเหลือเกิน(ฮา)