บางทีถ้าเธอยอมใจเย็น ๆ และอ่านประโยชน์ของ MoHo ต่อการพัฒนาตนเองสักหน่อย
ยินดีต้อนรับผู้อ่านทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านบทความนี้นะคะ บทความนี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับประโยชน์ของ MoHo ต่อการพัฒนาตนเอง แต่ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับ MoHo อย่างคร่าว ๆ กันก่อนดีกว่าค่ะ...
MoHo คืออะไร?
MoHo (Model of Human Occupation) คือ แบบจำลองที่ใช้ในการประเมินแยกแยะปัญหาเพื่อตั้งเป้าหมายรายบุคคล และเพิ่มความสามารถของผู้รับบริการในการแสดงบทบาทที่มีความหมายในชีวิต ซึ่งไม่ใช่การเลือกกิจกรรมให้ผู้รับบริการทำ แต่เป็นการกระตุ้นให้ผู้รับบริการปรับและเพิ่มความสามารถ เพื่อให้สามารถทำกิจกรรมที่ต้องการจะทำได้อย่างมีความสุข และเกิดคุณค่าเมื่อได้ทำกิจกรรมนั้น โดยประกอบไปด้วยปัจจัยดังนี้
1. Volition คือ เจตจำนง เจตนา หรือความตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นจริง ๆ ซึ่งประกอบด้วย 1) Personal causation เหตุผลส่วนบุคคล, 2) Values/Importance ค่านิยม ความสำคัญ หรือคุณค่า, 3) Interests/Satisfaction ความสนใจ ความชอบ หรือความพอใจ
2. Habituation คือ พฤตินิสัย การทำสิ่งนั้นจนเป็นนิสัย หรือการทำสิ่งนั้นตามบทบาทชีวิต (Roles and Habits)
3. Performance คือ การแสดงความสามารถ ประกอบไปด้วย 1) Strength (Thought) การคิดบวก มีจิตใจเข้มแข็ง และมีความกล้า, 2) Skills เกิดจากการฝึกฝนบ่อย ๆ ฝึกทำซ้ำ ๆ จนเกิดทักษะ/ Capability เป็นการตั้งระดับความสามารถสูงสุดตามความคิดของตนเอง/ Competency เป็นสมรรถนะและศักยภาพที่ตัวเราและสังคมกำหนดเกณฑ์ไว้ โดยมีความเหมาะสมหรือสามารถทำได้จริง, 3) Spatiotemporal Adaptation เป็นการปรับตัวไปตามแต่ละช่วงวัยโดยมีความสัมพันธ์และสิ่งแวดล้อมรอบตัวเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดการปรับตัวไม่ว่าจะเป็น บุคคล วัฒนธรรม ความเชื่อ วัน เวลา สถานที่ ฯลฯ
4. Environment คือ สิ่งแวดล้อมและสังคมรอบตัว
(สามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้โดยค้นหาคำสำคัญ : กิจกรรมบำบัด)
หลังจากที่ได้อ่านข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับ MoHo กันแล้ว ทีนี้เราจะมาพูดถึง ประโยชน์ของ MoHo ต่อการพัฒนาตนเอง ว่าจะสามารถทำได้อย่างไรบ้าง?
MoHo มีประโยชน์ในการประเมิน “ความคิดบวกลบ” ของคนไข้หรือผู้รับบริการในคลินิกกิจกรรมบำบัด นอกจากนี้ยังทำให้เราได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วสิ่งที่เราอยากจะทำ สิ่งที่เราทำแล้วมีความสุข และเกิดคุณค่าในตนเองคืออะไร แล้วจะทำอย่างไรให้เราสามารถทำสิ่งนั้นได้และทำสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ได้จริง จากการตั้งคำถามโดยมีปัจจัยด้านบนเป็นส่วนสำคัญ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการกำหนดเป้าหมายและขั้นตอนที่จะทำให้บรรลุเป้าหมายได้อย่างชัดเจนขึ้น (รูปแบบคำถามสามารถดูตัวอย่างได้จาก : กิจกรรมบำบัด "คนเปราะบาง" ) จากนั้นจึงดำเนินการตามขั้นตอนที่ได้กำหนดไว้ทั้งการปรับและการเพิ่มความสามารถ รวมถึงการวางแผนและแก้ปัญหาเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายที่เราได้วางไว้ ตัวอย่างเช่น ผู้เขียนอยากจะฝึกเล่นคาลิมบาให้ได้ 1 เพลง เพื่อที่จะได้ไปเล่นให้เพื่อนฟัง เพราะเพื่อนคนนี้ซื้อคาลิมบามาให้เป็นของขวัญวันเกิด ผู้เขียนก็ทำการกำหนดเป้าหมายและขั้นตอนต่าง ๆ ว่าอยากจะเล่นเพลงอะไร ความสามารถและทักษะที่จะเล่นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง จะฝึกฝนทักษะเพิ่มเติมและเพิ่มความสามารถที่ยังขาดไปอยู่ได้อย่างไรบ้าง จะเล่นให้ได้ภายในระยะเวลาเท่าไร และทำอย่างไรจึงจะสามารถฝึกเล่นให้ได้บ่อย ๆ หรือเป็นประจำ จากนั้นก็ทำการดำเนินตามขั้นตอนที่ได้กำหนดไว้ทั้งการเลือกเพลงที่จะฝึกเล่น ปรับและเพิ่มความสามารถ รวมถึงฝึกฝนทักษะเพื่อให้สามารถเล่นเพลงนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นการจำโน้ตเพลงให้ได้ กดโน้ตให้ถูกคีย์และมีน้ำหนักการกดที่พอดีเพื่อไม่ให้เสียงเพี้ยนหรือแปร่ง เล่นให้มีความคล่อง มีความต่อเนื่อง ไม่ตะกุกตะกัก และหาเวลาเพื่อฝึกซ้อมให้ตรงตามระยะเวลาที่กำหนดไว้ เมื่อสามารถทำสำเร็จตามเป้าหมายได้แล้ว นั่นก็คือการเล่นคาลิมบาด้วยเพลงที่อยากจะเล่นให้เพื่อนฟัง ทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข มีความภาคภูมิใจมาก ๆ (รวมถึงตัวเพื่อนเองที่ได้ฟังก็มีความสุขมากเช่นกัน) และเกิดคุณค่าจากการได้ฝึกเล่นคาลิมบาในครั้งนี้
สุดท้ายนี้ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์ต่อตัวผู้อ่าน รวมถึงบุคคลที่อยู่รอบตัวของผู้อ่าน และสามารถช่วยแก้ปัญหาสุขภาวะในด้านต่าง ๆ ได้ไม่มากก็น้อย หากมีข้อเสนอแนะประการใด ผู้เขียนขอรับไว้ด้วยความขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง
ขอบคุณข้อมูลจาก :
https://www.gotoknow.org/posts...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น