จังหวัดแม่ฮ่องสอนที่ดิฉันเคยรู้จัก

จังหวัดแม่ฮ่องสอนที่ดิฉันเคยรู้จัก

              ดิฉันสอบบรรจุครูได้เมื่อ พ.ศ. 2511  ทางกรมสามัญศึกษามีบัญชีรายชื่อโรงเรียนให้ผู้สอบบรรจุครูได้เลือก  ใครจะไปอยู่โรงเรียนอะไร  จังหวัดไหนทั่วประเทศ  แต่ไม่มีใครเลือกไปโรงเรียนในจังหวัดแม่ฮ่องสอนเลย  เพื่อน  ๆ  ของดิฉันเลือกไปโรงเรียนที่เชียงใหม่  ชลบุรี  สิงห์บุรี  และที่อื่น  ๆ  เพื่อน  ๆ  บอกว่าจังหวัดแม่ฮ่องสอนอยู่ไกลเลยเชียงใหม่  แถมกันดารอีกด้วย  ยังไม่มีถนนที่ดี  ๆ  เขากำลังทำถนนอยู่และทางที่ไปก็โค้งไปโค้งมาเป็นพันโค้งลัดเลาะไปตามไหล่เขาอันตรายมาก  ถ้าจะไปต้องนั่งเครื่องบินจากกรุงเทพฯ หรือจากเชียงใหม่ไปลงที่สนามบินแม่ฮ่องสอนเลย  แต่จังหวัดที่กันดารห่างไกลแบบนี้จะขาดแคลนครู  ดิฉันตัดสินใจเลือกไปโรงเรียนห้องสอนศึกษา  จังหวัดแม่ฮ่องสอนทันที  คุณพ่อคุณแม่ญาติพี่น้องตกใจและเป็นกังวลกันใหญ่  เราไม่มีญาติพี่น้องที่โน่น  แต่ดิฉันตัดสินใจแน่วแน่แล้ว  และบอกกับญาติผู้ใหญ่ว่า  แผ่นดินไทย  ไม่ว่าตรงไหนก็คือแผ่นดินไทย  คนไทยด้วยกัน  ไม่เป็นไรหรอก  คนชนบทน่ะจิตใจดี

             ดิฉันประทับใจมากที่โรงเรียนห้องสอนศึกษานี้  มีครู  ยี่สิบกว่าคน  ครูสาวมี  2  คน  คือดิฉันและครูกาญจนา  ซึ่งสอนคหกรรม ในโรงเรียนนี้มีระดับชั้น ม.ศ 1 - 5   ม.ปลายคือ ม.ศ 4  มี  1  ห้อง  มีนักเรียนประมาณ  35  คน  ม.ศ  5  มี  1  ห้อง  มีนักเรียน  2  คน  นักเรียนชาย  1  คน  นักเรียนหญิง  1  คน  ดิฉันสอน ม.ศ 1  วิชาภาษาอังกฤษ  ม.ศ  4  สอนวิชาภาษาไทย  ม.ศ. 5 สอนวิชาหน้าที่ - ศีลธรรม  ขาดแคลนครูก็ต้องช่วยกัน  เตรียมการสอนให้ดี  ตั้งใจสอนอย่างเต็มที่  นักเรียนน่ารักอยู่แล้ว  ชาวบ้าน  คุณครู  และเด็ก  ๆ  นักเรียนน่ารักมากค่ะ  อัธยาศัยดี  มีลูกศิษย์หญิงคนหนึ่งพาดิฉันนั่งเกวียนชมเมือง  บ่ายวันนั้นบ้านเธอหยุดส่งถ่านขาย  เพราะเอาเกวียนมาให้ครูนั่งชมเมือง  สมัยนั้นในเมืองไม่มีรถเก๋ง  มีรถจิ๊ปของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่อยู่ไม่กี่คัน  นอกนั้นเป็นรถจักรยานและรถมอเตอร์ไซด์จำนวนไม่มากนัก

            ตัวเมืองเป็นเมืองเล็ก  ๆ  มีถนนรวมทั้งหมด  ตรอก  ซอยนับแล้ว  9  สาย  ชื่อถนนคล้องจองกันหมด  น่าจะมีแห่งเดียวในประเทศไทย  มีชื่อว่า  ขุนลุมประพาส  สิงหนาทบำรุง  ผดุงม่วยต่อ  ปางล้อนิคม  อุดมชาวนิเทศ  นิเวศน์พิศาล  ชำนาญสถิตย์  ประดิษฐ์จองคำ  ราชธรรมพิทักษ์  ผ่านมา  38  ปี  แล้วดิฉันยังจำชื่อถนนได้  เดี๋ยวนี้ทราบว่า  บ้านเมืองเจริญขึ้นมาก  ตามสี่แยกมีไฟเขียวไฟแดงและมีถนนเพิ่มอีกหลายสาย  มีตลาดหนึ่งแห่งเป็นตลาดเล็ก  ๆ  ขายเฉพาะตอนเช้า  ๆ  เรียกว่า ตลาดสายหยุด หลังคาใบตองตึง  มีชาวบ้านเอาของมาขาย  กระเดียดกระจาดผักใส่เอว  หรือบ้างก็หาบมาวางขาย

             มีร้านอาหาร  2  ร้าน คือร้านเจ๊ศรีกับร้านนายเคี๊ยม   จะสั่งอาหารตามใจชอบมากไม่ได้  ไม่มีให้เลือกมาก  โดยมากเป็นก๋วยเตี๋ยว  และอาหารพื้น  ๆ  อาหารที่เป็นของทะเลแพงมาก  มีเป็นบางวันที่เครื่องบินลงได้  ถ้ามาทางถนน ของทะเลก็อาจจะเน่าเหม็น  เพราะหนทางไกล  ถนนไม่ค่อยดี  ออกจากเชียงใหม่เช้า  ถึงแม่ฮ่องสอนก็จะเย็นแล้ว  อาหารทะเลต้องรอเครื่องบิน  ราคาจึงแพงเพราะค่าขนส่งแพง

            เครื่องบินจากเชียงใหม่มาแม่ฮ่องสอนใช้เวลาบินประมาณ  35  -  40   นาที   สมัยก่อนนั่งเครื่องบินดาโกต้า   มี   28  ที่นั่ง  เป็นเครื่องบินลำเล็กจะตกหลุมอากาศบ่อย  ถ้าวันนั้นอากาศร้อน  ทำให้ผู้โดยสารเมาเครื่องบินทำโจ๊กได้เป็นถุง  (อาเจียน)  ไปตาม  ๆ  กัน

           แม่ฮ่องสอนได้ชื่อว่าเป็นเมืองสามหมอก  คงเป็นเพราะมีหมอกสามฤดู  ฤดุหนาวหมอกจัดมาก  ฤดูฝนมีหมอกเมฆฝน  ฤดูร้อนมีหมอกที่ชาวบ้านจุดไฟเผาป่า  หมอกควันจะแสบตา  ตอนกลางคืนจะเห็นไฟแดง  ๆ  บนภูเขาเป็นหย่อม  ๆ 

           การมีหมอกหนามากทำให้เครื่องบินลงไม่ได้  เพราะสนามบินเป็นสนามบินเล็ก  ๆ  เป็นดินลูกรังแดง  ๆ  (ที่พักรอของผู้โดยสารเป็นอาคารไม้ไม่ใหญ่มาก  ยกพื้นมีใต้ถุน)  หัวสนามบินติดกับป่าและภูเขา  ท้ายสนามบินเป็นบ้านคน  ถ้าเครื่องบินจะลงต้องตั้งหลักที่หัวสนามบิน  ถ้าเลยหัวสนามบินมาแล้วระยะทางรันเวย์จะสั้น    ลงไม่ได้  ต้องบินวนไปตั้งหลักกันใหม่

           มีอยู่หลายครั้งที่พวกเราไปส่งข้าราชการที่ย้ายไปอยู่ที่อื่น  เมื่อได้ยินเสียงเครื่องบินก็แน่ใจว่าเครื่องบินลงได้แน่  จึงสวมพวงมาลัยกล่าวร่ำลา  ตามพิธีการ  ปรากฏว่าเครื่องบินลงไม่ได้  เมฆหมอกบังยอดเขา  บินกลับไปเชียงใหม่  เลยส่งกันเก้อ  เป็นอย่างนี้หลายครั้งจนชินเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย  เดี๋ยวนี้ทราบว่าพัฒนาไปมาก  เจริญใหญ่โต

           สถานบันเทิง  โรงภาพยนตร์  โรงละครไม่มี ทีวีรับไม่ได้  รับได้แต่วิทยุของสถานีวิทยุแห่งประเทศไทย  ดังนั้นวันหยุดเสาร์อาทิตย์พวกเราจะไปเที่ยวป่ากัน  พวกครูเรากลุ่มเล็ก  ๆ  จะไปตั้งแคมป์นอนในป่าฟังเสียงน้ำในลำธาร  เสียงนก  ชะนี  และสัตว์อื่นร้อง  ก่อกองไฟอยู่ใกล้  ๆ  อยู่กับธรรมชาติ  สนุกมาก  จึงประทับใจธรรมชาติที่สวยงามมีป่าเขาทุ่งนา  อากาศบริสุทธิ์  ผู้คนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อโอบอ้อมอารี  ประทับใจไม่รู้ลืม...