บันทึกนี้..“ ขจิต...สำเร็จ...สมบูรณ์...เพื่อ...จิตเจริญ...”….ตอนที่ 1.
เมื่อวันก่อน...ฉันได้รับโทรศัพท์แต่เช้า...เบอร์ใครฉันก็ไม่รู้จัก...
ฉันเดาว่าคงเป็นพวกที่ชอบชวนทำบัตรสินเชื่อเงินสด…cash.ต่างๆ...ซึ่งฉันปฏิเสธบ่อยๆ..เขาว่าฉันเครดิตดี..เป็นลูกค้าคนสำคัญ..ฉันน่ะไม่ไหวแล้ว...หนี้เยอะแยะไปหมด...
ดังนั้น..พอรับโทรศัพท์..ฉันก็เสียมารยาท...พูดสั้นๆว่า
“ฮัลโหล”
“สวัสดีครับ...ท่านคร๊าบ..”…ตายๆ...พูดแบบนี้มีอยู่ท่านเดียว…
“ผม..จิตเจริญ คร๊าบท่าน” อ. จิตเจริญ นี่เอง...ฉันตกใจ...ขอโทษอาจารย์แทบไม่ทัน
วันนั้น..อาจารย์ชวนฉันไปพูดคุยเรื่อง Blog ร้าง..ในคณะแพทย์ มข. อาจารย์อยากให้ฉันไปด้วย...ช่วยแชร์...ฉันอยากไปใจจะขาด...แต่งานมันไม่เอื้อ..งานของฉันไม่เหมือนใคร...ไอ้ที่จะออกไปทำงานนอกด่วนๆละก้อ...ไม่อยากให้หวังเลย...ถ้าจะไปต้องมีหนังสือราชการ...และต้องบอกก่อนเป็นเดือน...เพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย...อันดับหนึ่ง...…
แต่ก็ดีเหมือนกัน...มันทำให้ฉันมีเวลามานั่งนึกทบทวนตัวเอง...ทำอย่างไร...อะไรเป็นแรงบันดาลใจ...ไม่ให้ Blog.ร้าง…....
ฉันว่า..ฉันยัง...ฉันยังไม่ใช่...อาจารย์ให้เกียรติฉันมากเกินไป...ฉันเพิ่งเริ่มต้น....เวลายังไม่ถึง 2 เดือน..ยังบอกไม่ได้..ว่าฉันจะไม่ทิ้ง blog เช่นคนหลายคน...
แต่ถ้าถามว่า..อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้...ตอนนี้...ฉันดูเหมือนขยันเขียน...ฉันพอจะเล่าได้...
รอยยิ้มหวานๆ..หน้าใสๆ..ของ "คุณน้อง" แห่ง ศูนย์วิชาการ มข.เป็นจุดเริ่มต้น...
“อาจารย์ขา...ทำง่ายมากค่ะ..อาจารย์ลองดูนะคะ” แล้วฉันก็ลอง...ได้เลขทะเบียนและทางเข้า...แต่ทำอะไรไม่เป็น...
ฉันปล่อยblog. ร้าง.. หลายเดือน…มั้ง...เพราะฉันลืมทางเข้าหมดเลย....
เดิมนั้น...ฉันเป็นคนมีฝัน...ฉันอยากให้คนรู้จัก “วิสัญญีพยาบาล”...ฉันเป็นพยาบาล...ฉันไม่ใช่หมอดมยา...ฉันเคยเข้าไปCoP.วิสัญญีพยาบาล..ฉันว่า..ฉันไม่work…
ฉันเลยแค่เริ่ม... เพียงขจิต..จึงยังไม่สำเร็จ..เสร็จสมบูรณ์...และยังไม่เห็น...จิตเจริญ..ค่ะ.
(...พูดเรื่องวิชาชีพ...ฉันขอพักยกก่อนดีกว่าค่ะ...ยังไม่เข้าเรื่องที่ท่าน อ. JJ ต้องการเลย...รอบันทึกที่ 2 นะคะ...)
ความเห็น (23)
-
ลุ้นค่ะ ทำยัง blog จะไม่ร้าง - สำหรับตัวเองคิดว่า กำลังใจจากเพื่อนๆ ใน blog นี่แหละค่ะ สำคัญ
- พี่ติ๋วค่ะ blog ร้าง หรือ ล้าง ค่ะ (บรรทัดที่ 5 นับจากข้างล่าง เป็น ล้าง ค่ะ)
เพื่อนก็สำคัญแต่ตัวเราเองก็สำคัญยิ่งสำหรับการไม่ให้ร้าง..ตอนนี้ตัวเองก็รักๆร้างๆกับบล็อกที่เปิดแต่ไม่ทิ้งความตั้งใจที่จะเขียนต่อค่ะ..ส่งกำลังใจและทักทายมายังคุณกฤษณาด้วยค่ะ
หวัดดีคับพี่ติ๋ว
ผมว่าพี่ติ๋วไม่ไปก็ไม่..ร้าง..หรอก คับ
เขียนบันทึกทุกวันแบบนี้ มีคนมาเยี่ยมชมมากมายแบบนี้ ไม่ต้องเสียดายที่ไม่ได้ไปเลยคับ
มาให้กำลังใจอีกคน ค่ะ...ชื่อเรื่อง สร้างสรรค์มากเลยค่ะ...บันทึกนี้ได้เห็นวิธีทำงานของคุณน้อง...มข...คล้ายๆ ดิฉั๊นเลยค่ะ....
แล้วถ้าเรือนรักเรือนทาสจบ จะทำไงล่ะคะ...ส่วนที่ทำให้ขยันเขียนจะโดนต่อเติมที่ไหน...ล้อเล่นค่ะ....เราติดการต่อ.กันแล้วค่ะ...แต่การเติม..นี้ไม่แน่ใจค่ะ...
เรียนท่าน อาจารย์กฤษณา ผู้มีใจบริสุทธิ์
ช่วยรุก ช่วยลุ้น ร่วมขุนลิขิต นิมิตรสร้างสรรค์
ร่วมรวมพลัง สร้างกำลัง เพื่อสังคมไท...ก้าวไกลอวิชชา
เรียน ท่านอ.จิตเจริญค่ะ
- อาจารย์แวะมากลางดึก.หนูหลับแล้วค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
คุณเมตตาคะ
- เดี๋ยวก็มีเรื่องอื่นให้เราต่อ..เราเติม..อยู่ดี
- ชอบทั้งต่อ..ทั้งเติม..นั่นแหละค่ะ..มันจะได้แตกยอดไปเรื่อยๆ
- ขอบคุณที่แวะมากลางดึกเหมือนกันค่ะ
- มีคนมาแวะเวียนและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันตรึมขนาดนี้ บล็อกของพี่กฤษณา ไม่ร้างแน่นอนคะ
- เพื่อนชาว G2K ช่วยสร้างสีสันได้ดีจังคะ
คุณจ๊ะจ๋า..ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ
- ทำไมขจิต พลาดบันทึกนี่นะ งง งง
- สมบูรณ์ื เสร็จ ขจิต
- ฮือ ฮือ ใครเผาโรงเรียนที่โคราช
คุณขจิตขา..เกิดอะไรขึ้น เล่าให้ฟังหน่อยค่ะ ไม่ทราบข่าวเลย เร้ว...
- ชื่อบันทึก...ไหงมีชื่อคล้ายๆ ชื่อผมอยู่ด้วย
- สงสัย...จริงๆ