จดหมายแห่งความทรงจำ แห่งอนาคต

ในวันวานของการใช้ชีวิตที่ผ่านมา เรื่องราวของตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิตในทุกวันนี้เพราะหากเราไม่มีอดีต ก็จะไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเราเป็นอย่างไรบ้างจนถึงทุกวันนี้ จะดี จะเลว ก็เป็นอดีตที่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น ในส่วนที่เป็นอดีตก็ทำให้เราได้พียงแค่คิดถึงและจดจำเท่านั้นเพราะอดีตที่ผ่านมาไม่สามารถย้อนคืนกลับมาหาเราอีกครั้งได้เพียงแต่ทำให้ดีที่สุดในวันนั้นก็เพียงพอแล้ว อดีตของเรามีทั้งดีและไม่ดี มีทั้งความสุข และสิ้นหวัง มีทั้งความทุกข์และหมดหนทาง แต่เราก็สามารถผ่านมาได้นั้นคือเหตุผลว่าจงทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุด ตอนที่เราอยู่ในอดีต ก็ยังความฝัน ความต้องการในสิ่งที่อยากจะเป็นและอยากจะได้ เมื่อกาลเวลาผ่านมาบางเรื่องที่เราคิดและคาดหวังไว้บางครั้งก็ไม่ได้สมหวังตลอดไป ก็มีบ้างที่ผิดหวังและไม่เป็นเหมือนที่เราต้องการ แต่ก็เลือกสิ่งที่ดีที่สุดในการใช้ชีวิตในแต่วันที่ผ่านมา
จนถึงตอนนี้เราก็ได้เป็นในสิ่งที่เราไม่ได้คาดหวังไว้เหมือนกัน คือการเป็น "ครู" เพราะเราก็ไม่ได้เก่งหรือสามารถทำอะไรแบบนี้ได้ ไม่สามารถสอนคนอื่นได้ หรือทำห้เขาเข้าใจในสิ่งที่เราอยากให้เขารู้ แต่พอเรามีโอกาสที่จะทำในด้านการเป็น "ครู" เราก็สามารถที่จะทำได้และทำได้ดีด้วยเหมือนกัน การเป็นอยู่ในชีวิตทุกวันนี้ก็มีความสุขดี และที่สำคัญในทุกวันนี้เราก็ใช้ชีวิตอย่างสบาย มีการงานที่ค่อนข้างมั่นคง มีคนที่เราสามารถขอคำปรึกษาได้ตลอดเวลาที่เราต้องการ มีเพื่อนคู่ใจ และยังเป็น ภรรยาที่ดีด้วย เท่านี้ชีวิตในช่วงนี้ก็เป็นสิ่งที่ดีแล้ว
ในอนาตข้างหน้าก็หวังเพียงว่า ตัวเราเองจะมีความสุขเหมือนที่เป็นอยู่ และมีการงานที่มั่นคงตลอดไป มีเงินใช้ มีข้าวกิน มีความสุข ความสบาย ในตอนที่เราไม่สามารถที่จะทำงานแบบนี้ได้ ต่อไปคงเป็นได้เพียง ตาแก่ ๆ คนนึงทีคอยมอง ลูก หลานของตัวเอง วิ่งล่นอย่างมีความสุข ในบ้านที่มีความสุขอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันในครอบครัวที่อบอุ่น มีบ้านหลังใหญ่ มีรถสวย ๆ ไว้ให้ลูกหลาน ญาติพี่น้องสามารถ พึ่งพาอาศัยได้ ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ก็หาได้เฉพราะบางครอบครัวเท่านั้น เพราะแต่ละครอบครัวก็ไม่ได้เป็นในแบบที่ตัวเองคาดหวังไว้เท่าไหร่ การที่เรามีสิ่งต้องการ มีความคาดหวัง จะทำให้เรามีแรงกระตุ้นให้เราต้องทำในสิ่งที่ต้องการ เพราะในอนาคตข้างหน้าเรากไม่อยากเดือดร้อน และเป็นภาระให้ไคร ต้องมาคอยดูแล อยู่ตลอด เราเองก็อยกจะอยากจะทำตัวเอง ให้เป็นประโยชน์ในอนาคตข้างหน้าก็เท่า ก็เพียงพอแล้วกับสิ่งที่เรียกว่า "อนาคต"

เขียนใน GotoKnow โดย เฉลิมศักดิ์ สมีกลาง
ใน บันทึกส่วนตัว ... นายเฉลิมศักดิ์ สมีกลาง

คำสำคัญ (Tags): #เฉลิมศักดิ์ สมีกลาง#Chalermsak Sameeklang#62741520#ป 62.ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#วิทยาเขตเวียงบัว#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#บันทึกส่วนตัว#diary#เขียนจดหมายถึงตัวเอง#จดหมาย

หมายเลขบันทึก: 674210เขียนเมื่อ 5 มกราคม 2020 22:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 มกราคม 2020 20:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

เฉลิมศักดิ์ สมีกลาง