สติและสมาธิของครูอ้อย... เรียนรู้จาก 12 blog
ยังครับ ยังไม่พอ เที่ยวไปเปิด blog ที่อื่นๆ เรี่ยราดไปหมด
และบริการใหม่อย่าง http://learners.in.th/, http://researchers.in.th/ ครูอ้อยก็เข้าไปสมัครไว้อีก....
จึงมีคนตั้งข้อสังเกตมาถามนายบอนว่า “เปิด blog ทำไมตั้งเยอะแยะ ไม่มีอะไรทำรึงัย...”
เปล่าครับ เค้าไม่ได้ถามแบบนั้น แต่ถามว่า มีสมาธิกับบล็อกทั้ง 12 อย่างไร
คนปกติ มีแค่ 1 บล็อกกับการพยายามเขียนบันทึกอย่างสม่ำเสมอก็แทบจะไม่มีเวลาแล้ว
แล้วมีมากกว่า 12 บล็อกนี่ เอาอะไรที่ไหนมาเขียน
.....สรุปว่า ครูอ้อยผิดปกติว่างั้นเถอะ ชาวบ้านชาวเมืองมีกันแค่ไม่กี่บล็อก แต่แม่คุณ เอ๊ย คุณแม่ของลูกสาวคนสวย มีรวมๆแล้ว น่าจะเกิน 20 blog
คนราจะทำได้ทีละอย่าง การจับปลาหลายมือ อาจจะไม่ได้สักตัวก็ได้
คนเราจะมีเข็มมุ่งที่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง จะทำให้ทำสิ่งนั้นออกมาได้ดีที่สุด ถ้าทำหลายอย่าง ความเข้มข้นของเนื้องานก็ลดลงไป ยิ่งมาก ยิ่งจืดจาง
แต่บุคคลที่ทำอะไรได้หลายอย่าง ย่อมมีลักษณะพิเศษ ที่ไม่เหมือนใคร
..... ตัวประหลาด..... ว่างั้นเหอะ
เค้าสงสัยว่า จะรู้ได้ยังไงว่า เรื่องไหน ควรจะเขียนลง blog ไหน มีอะไรที่เป็นเส้นแบ่งสำหรับ 12 บล็อก
มันแบ่งตรงไหนว่างั้นเหอะ
ขนาดการแยกลูกแก้วหลากสี ยังมีสีที่ใกล้เคียงกัน ทำเอาคนที่กำลังแยกๆ เริ่มตาลาย
ขาว ฟ้าอ่อน น้ำเงิน ดำ ส้ม ชมพู แดงอ่อน....
การมีสิ่งที่ต้องเลือก หรือตัดสินใจมากขึ้น ย่อมต้องใช้เวลามากขึ้น
ถ้ามีลูกสาว 12 คน กับลูกสาว 2 คน ย่อมดูแล 2 คนได้ดีกว่า
ถ้ามีรถ 12 คัน ต้องใช้เวลาดูแล ล้าง ทำความสะอาดพอสมควร
แต่ blog เป็นเหมือนงานอดิเรก ไม่ถึงกับขนาดต้องดูแลเหมือน รถ 12 คัน หรือ ลูกสาว 12 คนเลยนี่นา
อะไรที่ละเลยดูแล คุณค่าก็ลดลง
รถที่ไม่ล้าง ฝุ่นจับ ถ้าจอดในบริเวณบ้านครูอ้อย คนที่ผ่านไปผ่านมามองเห็น คงจะพากันสรรเสริญภายในใจ ว่า คนบ้านนี้... แม้แต่รถก็ไม่มีเวลาล้าง ในบ้านจะขนาดไหน....
แต่ถึงจะมี 12 blog ยังไงก็จะมีเพียงไม่กี่บล็อก ที่จะมีบันทึกสม่ำเสมอ น่าอ่าน เพราะไม่มีใครที่จะสามารถให้น้ำหนัก และความสำคัญได้เท่ากันทุกอย่าง
น่าสนใจว่า สติและสมาธิของครูอ้อย ท่ามกลางตัวเลือกที่หลากหลาย ครูอ้อยจะเลือกอะไรเป็นอันดับต้นๆ...
นั่นคือ สิ่งที่สำคัญอันดับต้นๆ ครูอ้อยจะให้น้ำหนักกับ blog นั้นมากกว่า blog อื่นๆที่มีความสำคัญรองลงมา
มาถึงลูกสาวของครูอ้อย หรือพ่อแม่คนอื่นๆที่มีลูกหลายคน
มีคนบอกว่า อย่าไปเชื่อ ที่ว่า พ่อแม่รักลูกเท่ากัน
นั่นเป็นคำลวง เพื่อไม่ให้เกิดความน้อยใจ...ความจริงอยู่ที่ว่า ใน เวลานั้น ให้ความสำคัญกับคนไหนมากกว่ากัน
บางช่วงอาจจะรักลูกคนแรกมาก แต่อีกช่วงเวลา ต้องให้ความเอาใจใส่ลูกคนที่สองบ้าง..
ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ที่จะรักลูกได้เท่ากัน ได้ตลอดเวลา
ดูอย่าง 12 blog ของครูอ้อย ยังไม่สามารถที่จะให้น้ำหนัก และความสำคัญ เขียนบันทึกใส่ทั้ง 12 blog ได้อย่างเท่าเทียมกันได้เลย...
ไปๆมาๆ เรื่องการเขียนบล็อกของครูอ้อย เป็นกระจกสะท้อนความรักต่อลูกสาวได้งัยเนี่ย...
-
ความเห็น (9)
คุณบอนคะ
ครูอ้อยเป็นคุณครูมหัศจรรย์ไงคะ
ความจริงอยู่ที่ว่า ใน เวลานั้น ให้ความสำคัญกับคนไหนมากกว่ากัน
บางช่วงอาจจะรักลูกคนแรกมาก แต่อีกช่วงเวลา ต้องให้ความเอาใจใส่ลูกคนที่สองบ้าง..
ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ที่จะรักลูกได้เท่ากัน ได้ตลอดเวลา
การเขียน blog ของครูอ้อยก็น่าจะเช่นกัน ช่วงไหนมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ blog ไหน หรือ มีเรื่องเล่าที่เกี่ยวข้องกับ blog ที่ได้ตั้งชื่อไว้ คิดว่าสิ่งที่ครูอ้อยทำ พยายามจะแยกการนำเสนอในสิ่งที่เป็นหมวดหมู่ เพื่อไม่ให้หลาย ๆ เรื่องที่อยากเล่า ที่อยากแลกเปลี่ยนไปรวมอยู่ใน blog เดียวกัน
อืม.....ใช่ไหมคะครูอ้อย
การดูแลลูกสาวก็เหมือนกัน ครูอ้อยไม่ใช่ต้องดูแลเฉพาะลูกสาวครูอ้อยเท่านั้น
ครูอ้อยยังมีเด็กนักเรียนอีกหลาย ต่อหลายชีวิตที่ต้องดูแล บางคนอาจต้องดูแลมาก บางคนอาจต้องดูแลน้อย แล้วแต่ว่าในขณะหรือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น เด็ก ๆ ต้องการอะไรจากครูอ้อย
เราเปรียบเสมือนครู เป็นแม่ที่อยู่โรงเรียน ที่คอยสั่งสอนดูแลลูก(ศิษย์) ให้ได้รับการศึกษา ให้เป็นคนดี หรือสอนในการใช้ชีวิต
ฯลฯ
อืม.....ใช่ไหมคะครูอ้อย
แสดงว่า ครูอ้อยก็ดูแลความรู้สึกของพี่อ๊อบได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
อือม....ใช่ไหมครับพี่อ๊อบ
มีแม่เป็นครูมหัศจรรย์แล้ว
งั้นพี่อ๊อบก็ต้องเป็น ลูกสาวมหัสจรรย์
อือม....ใช่ไหมครับพี่อ๊อบ
คุณบอนคะ
- ชื่อของบันทึกนี่ตั้งได้เฉียบจนคนไม่กล้าเข้ามาทักทายเลยนะคะ แต่คงจะมีท่านผู้อ่านเข้ามาอ่านเยอะเลย
- เฮ้อ! ก็มีเหตุผลต่างๆนะคะ ที่จะเขียนหรือใฝ่รู้ไปทุกเรื่อง...แบบที่คุณบอนก็รู้เรื่องครูอ้อยไปเสียทุกเรื่อง แม้กระทั่งเป็นห่วงเรื่องรักลูกไม่เท่ากัน ช่างเปรียบเทียบจริง ทั้งที่ตัวเองไม่มีประสบการณ์ อีกยังเป็นลูกโทนอีกต่างหาก รู้ดีจริง
- เรื่องมีหลายบล็อกนี่ มีคนถามมาเยอะแล้ว แต่ก็ยังคงมีอยู่นั่นหล่ะ น่ารักดี เวลาว่างมี ประจวบเหมาะเรื่องนั้นๆ ก็จะเขียนทันที แบบน้องอึ่งอ๊อบเขียนมานั้น.......ถูกต้องแล้วคร้าบบบบบบ
- มันอาจจะผิดปกติไปบ้าง...ที่มีหลายบล็อก ก็มันเป็นความคิดของแต่ละบุคคลนะ ซึ่งตั้งอยู่บนเหตุผล เราเคารพกันในเรื่องแบบนี้ ครูอ้อยเขียนได้ เท่าที่ได้ อาจจะมีน้อยหรือพร่องไป ก็เพราะเหตุมาบังคับ
- อย่างบล็อก ..ครูอ้อยกับคอมพิวเตอร์ จะเขียนทุกวันก็ย่อมได้ หากว่ามีความรู้และใฝ่รู้ให้ทันการณ์ แต่ครูอ้อยก็เรียนรู้เท่าที่ได้ ยังขาดความมั่นใจที่จะนำเสนอ ก็หยุดไว้ มั่นใจมากๆก็เขียน ก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ยึดติดอะไร
- ส่วนบล็อกที่เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน...ครูสิริพรกับบันทึกนี้ มันเป็นบล็อกชีวิต เรามีชีวิตอย่างไรในแต่ละวัน ก็นำมาเขียน เท่าที่จะเขียนได้ พยายามทำเป็นปัจจุบันที่สุด บางวันมี 2 - 3 บันทึกก็มี ขึ้นอยู่กับเวลา..ด้วย..มีให้หรือเปล่า
- และบล็อกเทคนิคการสอนนี่ มิตรรัก คนหนึ่ง ได้ขอไว้ ให้เขียนเป็นประจำและสม่ำเสมอ ครูอ้อยก็ปฏิบัติแล้ว ก็ที่น่าจะประหลาดคนนนะ แต่ประหลาดแบนี้ก็น่าที่จะทำตาม..เพราะครูอ้อยก็ยังทำตามความประหลาดที่คุณบอนทำมาแล้วเลย
- เอ๊ะ..คุณเป็นใคร..ทำไมสนใจเรื่องของครูอ้อยจัง และทำไมครูอ้อยก็ต้องอธิบายเสียร่ำไป
- อย่างไรก็..ขอบคุณที่ติดตาม..กระตุ้นเตือนด้วยความหมั่นไส้หรืออย่างไรก็ตาม
เพราะเราทั้งหมดเป็น บุคคลสาธารณะที่จะต้องทำความเข้าใจให้ผู้อ่านเข้าใจและรับทราบ
ขอบคุณค่ะบุคคลสาธารณะรุ่นพี่
1.ชื่อบันทึกและลักษณะการเขียนบันทึกของนายบอน ถ้าสังเกตให้ดีๆ จะยากในการให้ความเห็นนะครับ จะไม่เหมือนกับบันทึกท่านอื่นๆที่ให้ความเห็นได้ง่ายมากๆ อ่านปุ๊บ เขียนได้ทันที แต่ไม่ใช่บันทึกแบบนายบอนนะครับ ที่หลายบันทึก อ่านแล้วนึกไม่ออกว่าจะเขียนความเห็นอะไรก็มีเยอะ
2.เปรียบเทียบจากสิ่งที่เห็นนะครับ ไม่มีประสบการณ์ แต่เห็นประสบการณ์จากคนอื่น ถามได้นี่นาว่าคนมีลูกเค้ารู้สึกยังไง 55555 แล้วเค้าก็เล่าให้ฟัง
3.เรื่องที่คนถามแล้ว แต่ก็ยังมีคนที่ไม่รู้ ไม่ได้อ่านก็อีกเยอะ คงได้คอยตอบคำถามอีกเยอะ
4. หา..บล็อก คอมพิวเตอร์ ขาดความมั่นใจในการนำเสนอ เหลือเชื่อ...
5.แต่บล็อกชีวิตประจำวัน ไม่ขาดความมั่นใจ แหม ถ้าขาดเมื่อไหร่ล่ะ ยุ่งเชียว
6. ตอบเหมือนสัมภาษณ์เปิดใจเลยนะครับ สงสัยต้องแวะไปสัมภาษณ์สดครูอ้อยเสียแล้ว
7. ความประหลาดที่คนอื่นมอง แต่เป็นเสน่ห์ของครูอ้อยนะครับ
8. เอ๊ะ คุณเป็นใคร ทำไมสนใจเรื่องครูอ้อยจัง เปลี่ยนคนได้ไหม เปลี่ยนเป็นลูกสาวแทนได้ป่ะ 55555
9. บุคคลสาธารณะมีรุ่นกันแล้วหรือครับเนี่ย แบบนี้คงจะนับรุ่นกันไม่ถูกแหงๆ ไม่รู้ว่า คนไหนรุ่นไหนยังไง
สับสนเด้...
คุณบอนคะ
ลูกสาวมหัศจรรย์นี่ถ้าจะตกรอบ (เพราะอาจจะต้องทำให้คุณแม่งอนบ่อย ..อิอิ...)
ลปรร.
ข้อที่ 1. หลาย ๆ บันทึกของคุณบอนต่อยอดยากจริง ๆ บางบันทึกก็อ่านยากด้วย (ไม่ได้ตกภาษาไทยนะ...อ่านยากหมายถึงเข้าใจยาก....บางทีก็อ่านหลายรอบ.....จนบางครั้งเลิกอ่าน...อิอิ...)
ข้อที่ 2. เรื่องลูกนี่ก็ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน แต่มีลูกหมา ลูกแมว หลายตัว (แทนกันได้ไหม...ฮา.....)
ข้อที่ 3. และ 4. เว้นไป
ข้อที่ 5. บันทึกนี้เคยหายไปแว๊บหนึ่ง แต่กลับมาเพราะกำลังใจ (คงยังไม่มีใครทันสังเกตุ....คุณบอนเห็นไหม)
ข้อที่ 6. สัมภาษณ์สดต้องผ่านเลขาฯ ก่อนนะ (เอ....แล้วใครเป็นเลขาฯ ครูอ้อยแต่งตั้งที)
ข้อที่ 7. เห็นด้วยครับ ไม่รู้ว่าเอาพลังมาจากไหน เหลือเฝือเจง ๆ
ข้อที่ 8. คุณบอน วนไปวนมาไม่พ้นลูกสาวครูอ้อยซะที รู้ป่ะยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ 2 สาวสวยเค้ามีคนหมายหมั้นซะแล้ว เหลือแต่ลูกสาวมหัศจรรย์ เอาไหม เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ (เป็นเรื่องแน่......หวาดเสียว)
ข้อที่ 9. พี่ขออยู่แรกรุ่น ไม่เอารุ่นแรกค่ะ (ชื่อเฉียดไม่เป็นมงคล)
ข้อ 10. อ้าวหมดซะแล้ว....
ตุ๊บตั๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ปิ้ว ว ว วว ว หายสับสนหรือยัง
ลปรร กะพี่อ๊อบ
1. ที่ว่ายากอาจจะเป็นเพราะอยู่ในสังคมที่หลายคนในที่นี้ ไม่ค่อยได้สัมผัส เหมือนพี่อ๊อบกินพิซซ่า แต่นายบอนไม่คุ้นเคย และทานไม่เ้ป็น อะไรทำนองนั้น
2. แหม ถ้าลูกอย่างนั้น นายบอนก็มีตั้งหลายตัวครับ 555 ไม่รู้ว่า มีมากกว่าหรือน้อยกว่า มีแต่ 8 ตัวเอง
3. และ 4 แหม มีกระโดดข้ามด้วย
5. นายบอนก็สังเกตเห็นครับ สงสัยว่า นายบอนไปยียวนจนต่อมน้อยใจครูอ้อยเริ่มอักเสบอีกรึเปล่านะ
6. ถ้าผ่านเลขาอย่างพี่อ๊อบ นายบอนไปสัมภาษณ์ลูกสาวครูอ้อยดีกว่า (เข้าเรื่องอีกแล้ว)
7. สงสัยครูอ้อยได้ยาดีแหงๆ
8. 2 สาวนั้นยิ่งมีคนจอง ยิ่งหวง ยิ่งกระทุ้งมัน ถึงจะแค่.... เห็นเครื่องบินก็ตาม ก็อยากเอารูปมาโชว์เองนี่นา
9. ไม่รู้เค้านับรุ่นกันยังไงเนาะ
10 เฮ้อ สับสนกว่าเดิม 5555
ว้าว..บันทึกเด็ดในรอบปี
ครูอ้อยเป็นตัวประหลาดในบันทึกนี้
เปลี่ยนแนวบ้างครับ นานๆเขียนที จะได้คิดถึง