๙๐๙. จากแอนด์ฟิว..ถึงลิเวอร์พูล

        ปีการศึกษา ๒๕๖๑ กำลังจะผ่านพ้นไป..เด็กชายแอนด์ฟิวกับผมเริ่มสนิทกันมากขึ้น ที่ต้องสนิทด้วย เพราะแอนด์ฟิวป่วยและขาดเรียนบ่อยมาก ผมจึงให้ความสนใจเป็นพิเศษ...

    ผมไม่ได้เป็นหมอ แต่ก็พอคาดเดาได้ว่าที่ป่วยเป็นไข้หวัดนั้น น่าจะมาจากการอยู่ห้องแอร์ที่บ้านเป็นเวลานาน และแอนด์ฟิวก็ไม่มีภูมิคุ้มกันที่มากพอ..

    แอนด์ฟิว..ทานยากมาก ผักกับหมูก็ไม่ชอบ เนื้อไก่..ถ้าฉีกให้เป็นชิ้นเล็กๆ ก็ทานพอได้ จะว่าทานยากก็ไม่เชิงเหมือนกัน เพราะข้าวสวยร้อนๆกับซอส เป็นอาหารโปรดที่สุดของแอนด์ฟิว

        ครูบี..ดูแลแอนด์ฟิวอย่างใกล้ชิด ชวนคุยเวลาทานข้าว เพื่อให้แอนด์ฟิวรู้สึกเพลิน ยิ่งถ้าบอกว่าเดี๋ยวจะให้ดูรูป “พี่เวียร์” พระเอกช่อง ๗ สี แอนด์ฟิวจะทานข้าวได้มากเป็นพิเศษ

        ผมเคยพบคุณพ่อคุณแม่ของแอนด์ฟิวครั้งเดียว เมื่อตอนเปิดเทอม..แต่ไม่ได้คุยกัน ทุกวันนี้เจอคุณตาแอนด์ฟิวทุกวันและคุยกันตลอด..

        จึงทราบว่า..คุณพ่อคุณแม่ของแอนด์ฟิว..ทำงานในร้านอาหารใหญ่ในประเทศอังกฤษ ตำแหน่งระดับหัวหน้าพ่อครัว เพราะทำงานมานานนับ ๑๐ ปี

        คุณตา..เปิดร้านไฮโดรลิคในตลาดเลาขวัญ ผมเคยถามความในใจว่าทำไมส่งหลานมาเรียนไกลบ้าน และเป็นโรงเรียนเล็กกว่าโรงเรียนในตลาด..

        คุณตาก็ตอบแบบเป็นกลางดีมากๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าโรงเรียนในตลาด..ที่ติดวัด เวลาเผาศพจะให้นักเรียนกลับบ้านบ่ายสองโมงครึ่ง..และแอนด์ฟิวกลัวเสียงพลุ

        ผมก็เลยยิ้มๆ เพราะทราบว่างานศพสมัยนี้ ไม่นิยมจุดพลุกันแล้ว ยิ่งงานศพที่มีฐานะปานกลางถึงยากจนด้วยแล้ว..ไม่สามารถจุดพลุได้เลย..

        ที่ผมต้องถามหาเหตุผลที่แท้จริง เพื่อจะเก็บเป็นข้อมูลว่าตรงกับผู้ปกครองท่านอื่นหรือเปล่า แต่ที่สำคัญตั้งแต่แอนด์ฟิวมาเรียนกับผม..ค่านิยมของโรงเรียนดีขึ้นมากมาย..

        ยิ่งสนิทกับแอนด์ฟิว ก็ยิ่งรู้ข้อมูลว่าแอนด์ฟิวเกิดที่เมืองลิเวอร์พูล คุณพ่อคุณแม่เป็นแฟน “หงส์แดง”  และแอนด์ฟิวชอบตีกลองเป็นชีวิตจิตใจ..

        วันก่อน..คุณแม่ส่งไม้กลองมาให้..ส่วนแอนด์ฟิวมีกลองใบเล็กๆอยู่ในบ้านแล้ว ผมก็เลยบอกคุณตาให้ซื้อกลองชุดให้แอนด์ฟิว เพราะปีการศึกษาใหม่จะมีครูดนตรีย้ายมาสอนที่โรงเรียนบ้านหนองผือ

        คุณแม่แอนด์ฟิว..ซื้อของฝากผมด้วย เป็นผ้าพันคอของที่ระลึกของทีมลิเวอร์พูล สวยงามมาก..เคยเห็นแต่ในทีวี เพิ่งจะได้เห็นของแท้ก็วันนี้เอง..

        สำหรับผม..ลิเวอร์พูลเป็นทีมโปรดทีมเดียวที่อยู่ในความทรงจำ จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ ป.๗ และศูนย์หน้า”จอห์นบาน” ก็คงเป็นวัยรุ่นเพิ่งเริ่มเล่นฟุตบอล

        แม่ของผมซื้อกางเกงบอลให้ตัวแรก ถูกใจที่สุด เป็นกางเกงสีดำ เนื้อผ้ากึ่งลูกฟูก มีตราสติ๊กเกอร์หงส์แดงปะติดด้านหน้า ดูยังไงก็รู้ว่าของปลอม แต่เวลาใส่มันนิ่ม กระชับ ดูร่างกายและขาแข้งฟิตและกระฉับกระเฉง..ผมรักกางเกงตัวนี้มาก

        ผมใส่อยู่หลายปี..ใส่อย่างทะนุถนอม ใจก็เลยพร้อมยอมรับทีมลิเวอร์พูลให้อยู่ในความทรงจำอยู่ทีมเดียว ติดตามดูตามเชียร์ตั้งแต่เด็กจนชรา..มาถึงทุกวันนี้..

        พอฟุตบอลเข้ามาอยู่ในสายเลือด ก็เลยติดมาถึงลูกชาย..ที่ชอบและเล่นบอลได้ดีกว่าผม..แต่ลูกชายคนเล็กใจตรงกัน ชอบ “หงส์แดง”เหมือนผม จึงคิดว่าสมควรจะได้ผ้าพันคอสีแดงผืนนี้ไป..

        ผมไม่กล้าให้ของที่ระลึกหงส์แดงแก่ลูกชายคนโต..เห็นนั่งเชียร์แต่ผีแดงแมนยูทุกนัด..นั่งติดหน้าจอ ขนาดลุ้นไม่ขึ้นก็ยังเชียร์....(ฮา)

        ท้ายที่สุดนี้..ขอขอบพระคุณ คุณแม่วิกกี้ คุณพ่อสนั่นของแอนด์ฟิวที่กรุณาส่งของที่ระลึกมาให้ ถูกใจมากครับ และต้องขอขอบพระคุณอย่างสุดซึ้งอีกครั้งที่ท่านทั้งสองกับญาติพี่น้อง จะช่วยกันระดมทุนสร้างอาคารเรียนอนุบาลหลังใหม่แทนหลังเดิมที่ทรุดโทรมและคับแคบมาก

        คุณวิกกี้ถามว่า ผอ.ต้องการจะสร้างเมื่อไหร่ ผมตอบไปว่าอยากลงมือในช่วงปิดเทอมนี้เลย ต้องใช้ทุน ๑๕๐,๐๐๐ – ๒๐๐,๐๐๐ บาท หากท่านใดสนใจที่จะร่วมบุญร่วมกุศลเพื่อการศึกษาในครั้งนี้..ก็ยินดีนะครับ..ได้ลดหย่อนภาษีด้วยนะครับ  

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๐  มีนาคม  ๒๕๖๒