เรื่องเล่าจากห้อง เชี่ยวชาญการใช้ Weblog: GotoKnow.org (2)
เรา 2 คน (คุณเล็ก-สาวมหัศจรรย์-ศุภลักษณ์) ได้รับมอบหมายจากอ.จันทวรรณให้ช่วยดำเนินรายการในช่วงนี้ โดยอ.จันทวรรณรับหน้าที่เป็นตากล้อง และมีอ.ธวัชชัยช่วยเชียร์อยู่หลังห้องตลอดรายการ
เราเปิดรายการด้วยการแนะนำตัวเอง เล่าว่าทำไมเราจึงมาเขียนบล็อก แต่ละบล็อกของเรา 2 คนมีที่มาที่ไปอย่างไร ดังที่ท่านอ. Beeman กรุณารายงานสดไว้ในบันทึกนี้ จากนั้นเราก็มีการถามคำถามเกี่ยวกับ GotoKnow เริ่มจากว่ามีการให้บริการวันแรกเมื่อใด (ใครรู้บ้างเอ่ย) ระหว่างนี้เรามีคุณขจิต และ อ. Beeman รวมทั้งท่านอ.วัลลาและคุณหมอพิเชฐ ให้ความกรุณามาช่วยเพิ่มสีสันให้กับรายการของเรา ตัวเองรู้สึกอบอุ่นและพยายามเก็บเกี่ยวความชื่นใจจากการได้อยู่ในบรรยากาศของกัลยาณมิตรกันโดยตรงแบบ F2F หลังจากที่ได้สัมผัสแบบ B2B มาแล้วใน GotoKnow ตลอดเวลา เรียกได้ว่าถ้าไม่ได้พูด ก็จะมีรอยยิ้มติดหน้าอยู่ตลอดเวลาด้วยความสุขใจ
สิ่งที่ดีใจมากที่สุดอย่างหนึ่งในวันนั้นก็คือ การที่เราสามารถเชิญท่านอ.หมอวิจารณ์มาคุยให้พวกเราฟังได้ โดยปฎิบัติการแบบสายฟ้าแลบคือ เห็นท่านมาชะโงกสังเกตการณ์อยู่หน้าห้องพอดี ในขณะที่เรากำลังจะเรียกบล็อกเกอร์ขึ้นมาให้สัมภาษณ์กันอยู่เชียว ท่านกรุณามาเล่าให้ฟังว่า ในการบันทึกสำหรับ GotoKnow นั้น ท่านใช้วิธีจิ้มดีดเอาเหมือนกัน และส่วนใหญ่ก็ให้คุณเก๋โพสให้ ท่านมีความสุขกับการที่ได้ลงในบันทึกว่าเขียนที่นั่นที่นี่ เช่นบนเครื่องบิน บนรถไฟ ท่านมีการตรวจทานก่อนนำขึ้นบล็อกด้วย ทำให้ไม่เคยเห็นตัวพิมพ์ผิดในบันทึกของท่านอาจารย์เลย (จำได้ว่าน้อยมากๆ เมื่อเทียบกับปริมาณบันทึกที่ท่านมี) ท่านสามารถเขียนบันทึกได้เป็นสิบภายในวันเดียว และมีหลายๆครั้งที่ เริ่มด้วยความคิดอย่างหนึ่งตอนลงมือเขียน แล้วก็ได้อะไรๆเพิ่มเติมขึ้นมาในระหว่างที่เขียนไป เขียนไปๆ
น่าเสียดายที่ไม่มีปากกาหรือดินสอในมือ จึงไม่สามารถจดบันทึกสิ่งที่ท่านอาจารย์พูดได้ครบถ้วน เท่าที่เล่ามานี้คือการเก็บเกี่ยวด้วยความจำ เท่านั้นเอง แต่ก็ประทับใจในการพูดของท่านไม่น้อยกว่าเวลาอ่านบันทึกของท่านเลย
ท่านอ.วัลลาได้กรุณาเล่าเพิ่มเติมส่วนนี้ไว้ในบันทึกของท่านได้อย่างน่าชื่นชมที่นี่ค่ะ ขอเชิญไปอ่านบันทึกดีๆของท่านด้วยนะคะ ประทับใจท่านอ.วัลลามากๆค่ะ ทุกบันทึกของท่านเกี่ยวกับงานมหกรรมฯ เป็นบันทึกในดวงใจเลยค่ะ
<table border="1" cellpadding="1"><tbody>
เราต่างก็เล่าที่มาที่ไปของเรากันเอง
เราต่างก็ชื่นชมอ.หมอวิจารณ์
อ.หมอวิจารณ์กรุณาให้เราสัมภาษณ์
อ.วัลลากำลังฟังอ. Beeman
คุณปวีณากับคุณหมอพิเชฐ ถูกคอกันน่าดู
คุณ Handy กับคุณศุภลักษณ์ ดูเหมือนกำลังร้องเพลงอยู่เลย
</tbody></table></span></span><blockquote><p>วันนั้นเราได้มีการสัมภาษณ์ บล็อกเกอร์กันหลากหลายรูปแบบ ทั้งคุณเล็กสัมภาษณ์ และขอให้บล็อกเกอร์สัมภาษณ์กันเอง รวมทั้งบล็อกเกอร์หน้าใหม่ หน้าเก่า กำลังจะใส่หน้า ต่างก็ยินดีออกมาพูดคุย เช่นคุณ Beeman กับอ.วัลลา คุณปวีณา คุณหมอพิเชฐ คุณ Handy คุณขจิต และ.... ใครอยากรายงานตัวว่า มาร่วมงานวันนั้นด้วยไว้ในความคิดเห็นต่อด้วยก็จะขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ จะได้ทำบัญชีรายชื่อ สำหรับการรวมพลฯครั้งต่อๆไป ดีไหมคะ</p></blockquote><p>ต้องขออภัยเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถจดจำถ้อยความที่ท่านทั้งหลายกรุณาถ่ายทอดออกมา เพื่อรายงานสมาชิก GotoKnow ได้ แต่เห็นทางผู้จัดงานมหกรรมฯได้จัดให้มีการบันทึกเทปรายการในห้องไว้ตลอดเวลา เป็นคนหนึ่งที่จะขออุดหนุนซื้อเก็บไว้ด้วยค่ะ (เมื่อมีออกจำหน่าย) ยังมีเรื่องอยากบอกเล่าอีกมากมาย อันเนื่องมาจากงานช่วงนี้ แต่คงไม่มีเวลาแล้ว จึงขอเก็บเอาไว้ในความทรงจำต่อไป ด้วยความขอบคุณ GotoKnow ขอบคุณ 2 ผู้พัฒนาระบบ ขอบคุณ สสส. สคส.และสกว.สำหรับการที่ทำให้พวกเราได้พบกัลยาณมิตรและความรู้สึกดีๆเหล่านี้ </p>
ความเห็น (8)
- มารายงานตัวครับ
- ประทับใจตรงพี่โอ๋เชิญอาจารย์หมอวิจารณ์มาพูดให้ฟังอย่างรวดเร็งเนื่องจากผมสังเกตว่าท่านเพิ่งมาไม่นานแถมโผล่หน้าเข้ามานิดเดียว
- ท่านบอกว่าที่ไม่ได้เขียนโต้ตอบท่านอื่นๆในบันทึกท่านเนื่องจากไม่มีเวลาครับ
- ขอบคุณครับ
- ได้มีโอกาสร่วมอยู่ในบรรยากาศนี้ด้วยค่ะ ขอยืนยันว่าคุณโอ๋ เก็บรรยากาศได้ละเอียดเหลือเกิน ขอเสริมในส่วนของท่าน อ.หมอวิจารณ์ ซึ่งท่านมีความเป็นกันเองกับทุก ๆ ท่านมาก นอกจากนี้ท่านยังได้กล่าวขออภัย ทุก ๆ ท่านที่เข้าไปร่วมให้ความเห็นในบันทึกของท่าน แต่ท่านไม่ได้มีโอกาสไปแสดงความคิดเห็นต่อท้าย เนื่องจากภาระกิจรัดตัว ซึ่งอันนี้โดยส่วนตัวเชื่อว่าหลาย ๆ ท่านคงเข้าใจอยู่แล้วค่ะ ยังจำคำพูดคุณโอ๋ ได้ว่า คุณโอ๋ บอกว่าถ้า อ.ไปให้ความเห็นต่อในบันทึกของใครเจ้าของบันทึกนั้น คงจะปลื้มไม่จบแน่ เป็นอย่างนี้แหละดีแล้วค่ะ
- ขนาดดิฉันมีโอกาสอยู่ในห้องนี้ประมาณ 10 นาที ตอบคำถามถูก 2 ข้อ ถึงวันที่ก่อตั้ง gotoknow เนื่องจากเป็นวันเกิดของลูกสาวคนเล็ก (แต่คนละปีกัน) และคำที่ถูกใช้เป็นคำป้ายมากที่สุด คือ KM แต่ 10 นาที ที่ได้มีโอกาสอยู่ในห้องนี้ เป็น 10 นาที ที่สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศการอบอวลไปด้วยความรัก ทั้งจากผู้ให้และผู้รับ ขอบคุณผู้พัฒนาระบบทั้ง 2 ท่านค่ะ
ขอบคุณ คุณขจิตค่ะ ที่มาเติมเต็ม วันนั้นห้องเราคึกคักก็เพราะคุณขจิตด้วยแหละค่ะ
คุณรัตติยาคะ เยี่ยมเลยค่ะ ที่นำมาเติมเต็มยิ่งกว่าให้ตรงนี้ ประทับใจคุณรัตติยามากๆ สำหรับความตั้งใจจริงในการทำอะไรๆ รู้สึกได้ด้วยความชื่นชมจริงๆค่ะ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เกิดจากความเป็นคุณรัตติยาทั้งตัวเป็นๆและใน GotoKnow ค่ะ
ถ้าไม่ได้พี่โอ๋ ดิฉันคงเหนื่อยมากถึงมากที่สุดค่ะ เพราะห้องบล็อกจะเน้นที่การอบรมเป็นหลักค่ะประมาณวันละสองรอบค่ะ
ถ้าไม่ได้พี่โอ๋ ดิฉันคงไม่มีใครคอยเตือนว่า อย่าหักโหมมากนัก ให้อ.ธวัชชัยหรือพี่โอ๋ทำแทนก็ได้
ถ้าไม่ได้พี่โอ๋ (และพี่เล็กศุภลักษณ์) ช่วงเวลาของการรวมพลคนบล็อกคงจะไม่สนุกแบบหัวเราะขากรรไกรค้างอย่างที่เห็น
ถ้าไม่ได้พี่โอ๋ ป่านนี้ดิฉันคงหนักใจแล้วค่ะว่า จะเอาเวลาไหนมาเขียนเรื่องเล่าบรรจุความทรงจำดีๆ จากห้องบล็อก อย่างในบันทึกนี้
ถ้าไม่ได้พี่โอ๋ ดิฉันคงไม่ทราบว่า ผู้ใช้ระบบ GotoKnow สามารถถ่ายทอดและอบรมบล็อกได้ดีมากๆ ในมุมมองของผู้ใช้เอง ไม่ใช่โดยมุมมองของผู้พัฒนาระบบอย่างดิฉันและอ.ธวัชชัย
ขอบคุณพี่โอ๋สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ ขอส่งยิ้มสวยๆ ให้หนึ่งยิ้มนะค่ะ (*^_^*)
ขอบคุณอ.จันทวรรณสำหรับคำขอบคุณและคำนิยมทั้งหลายนะคะ อาจารย์ทั้ง 2 ท่านสมควรกับสิ่งดีๆทั้งหลายที่พวกเราชาว GotoKnow ยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจที่สุดแล้วค่ะ
แหม เราจะน้ำตาคลอไปด้วยกันก็ได้เลยนะคะ คุณรัตติยา
- อยู่ร่วมในบรรยากาศวันนั้นด้วยความชื่นชม ใน Wonder Woman ทั้ง 2 ที่ช่วยกันสร้างสรรค์กิจกรรม
- ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้อยู่จนจบรายการ เพราะถูกโทรเรียกตัวให้ออกไปตามนัดหมายภารกิจสำคัญ
- โอกาสเปิดกว้างเสมอสำหรับการติดต่อสื่อสารกันในโลกไร้พรมแดน โดยเฉพาะในกลุ่ม Blogger ของ Gotoknow.org
- ขอบคุณครับ.
มาอ่านเพลินตั้งแต่ยังไม่มีรูปขึ้น แล้วก็ออกไปโดยไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้ มาอีกรอบประสาคนรู้ใจ มาซึ้งใจไปกับที่ อ.ดร. จันทวรรณ น้อยวัน บอกกล่าวถึงเรื่อง .. ถ้าไม่ได้ พี่โอ๋ ... และขอเสริมว่าอ่านบันทึกของ อ.วัลลา แล้ว รู้สึกเห็นด้วยเช่นกัน ในความเป็น บันทึกคุณภาพ