เขาข่มขื่นปลา

                          ฟังเรื่องปลาถูกข่มขื่นมาราว 2 สัปดาห์  และล่าสุดเมื่อวานนี้ มีผู้อาวุโสด้านการอนุรักษ์ปลาแวะมาหา  ด้วยธุระ 2 - 3 เรื่อง จึงสอบถามเรื่องที่ฟังมา  เขารับว่าเป็นความจริงพร้อมบอกเล่าเรื่องราวสำทับที่ผมได้ฟังมาก่อนหน้า

                          ผมฟังแล้วเห็นว่า คิด ๆ อยู่ว่า จะไม่เขียน ไม่บอกเล่า ไม่ยอมสื่อสารใด ๆ  แล้วภายหน้า  เกรงว่าจะเกิดปัญหาใหญ่   ครั้นจะระบุหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด ฤาใครอยากเสียหาย-เสียชื่อ  เลยขอเขียนไว้เป็นเรื่องเล่าว่าเกิดบนแผ่นดินนี้ไว้ ก็แล้วกันแล้วค่อยขยายความกัน หากไปกระทบต่อมสำนึกใคร ที่ไหนได้โปรดรับรู้ว่าไว้โปรดตระหนักว่า การใช้มติโดยขาดความรอบคอบ  จะสอนลูกหลานภายหน้าลำบาก

                          เรื่องมีอยู่ว่าก่อนหน้ามีการอนุรักษ์ปลาตามลำน้ำ  แต่เมื่อมีโครงการทำผนังกั้นตลิ่งพัง  ด้วยความหวงใยหรือไม่คาดคิดอะไรประการใด บ้างว่าเกรงปลาหนี  เลยมีมติประชาคมกั้นลำน้ำจับปลา โดยใช้การขายบัตร ทราบมาว่าได้เงินเข้าหมู่บ้าน 5 พันบาท  กั้นแม่น้ำหัวท้ายแล้วเกรงครหา เลยไปเชิญประมงมาเก็บพันธุ์ปลาบางส่วนไปเพาะพันธุ์  คนที่ไม่เห็นด้วยเขาว่า  ผู้มีใจบุญที่มาร่วมอนุรักษ์เสียความรู้สึก เพราะเขตนั้นเป็นเขตอภัยทาน  จึงไม่ควรมีการข่มขื่นฆ่าใด ๆ

                          ความเห็นแตกต่างกันไป  ผู้คัดค้านไม่กล้า เพราะเป็นมติประชาคมอะไรทำนองนั้น ( ประชาคม ๆ ๆ ๆ ) เลยกลายเป็นความชอบธรรม เพื่อให้เขาข่มขื่น ( ฆ่า ) ปลา ที่อนุรักษ์ไว้  การเขียนการการศึกษาติดตามของผม  หวังว่าจะทำให้สังคม ผู้ใช้คำว่า ประชาคมได้ตระหนักว่า ไม่ควร ๆ ๆ ๆ  นำมติมาทำลายสิ่งดีงามที่พวกเขา เชิญชวนให้มีการอนุรักษ์ปลา ณ ลำน้ำ หรือห้วยหนองคลองบึง @