ในโลกยุคใหม่นี้ ความหมายของสิ่งหรือปรากฏการณ์ต่างๆ ไม่จำเป็นต้องเหมือนความหมายในสมัยก่อนหน้านี้ นี่คือสาระจากบทความเรื่อง Full Employment? The Economy Isn’t Acting Like It โดย Geoff Colvin ในนิตยสาร Fortune ฉบับประจำเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๑
คำว่า “ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย” อาจใช้ไม่ได้อีกต่อไป ในหลากหลายเรื่อง เพราะบริบทมันเปลี่ยนไป
จากสถิติระยะยาว ในเชิงประวัติศาสตร์เมื่อไรก็ตามที่อัตราว่างงานต่ำมาก จะตามมาด้วยภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ และภาวะเงินเฟ้อ ดังนั้น สภาพที่อัตราว่างงานของสหรัฐอเมริกาลดลงไปต่ำสุดในรอบ ๖๐ ปี คือเหลือเพียงร้อยละ ๓.๗ เขาก็ระวังตัวทันที ว่าเป็นสัญญาณว่าเศรษฐกิจตกต่ำจะตามมาหรือไม่
คำตอบคือ “ไม่น่าจะเกิด” เพราะในยุคนี้โครงสร้างแรงงานได้เปลี่ยนไปแล้ว และตัวเลข ๓.๗ ก็เป็นตัวเลขที่หยาบมาก มี “ความจริง” ที่ซ่อนอยู่มากมาย
“ความจริง” อย่างหนึ่งที่ใหม่สำหรับผมคือ prime working age หรือช่วงชีวิตที่ทำงานเก่งที่สุด เขาบอกว่าคืออายุช่วง ๒๕ – ๕๔ ปี หากเชื่อตามนี้ ช่วงชีวิตของคนเราช่วงที่ทำงานเก่งสั้นมากนะครับ แค่ ๒๙ ปี แต่ผมเถียงครับ เถียงจากประสบการณ์ส่วนตัว (n = 1) ว่าผมทำงานเก่งที่สุดในช่วงอายุ ๓๐ – ๖๕ ปี เป็นเวลา ๓๕ ปี ซึ่งผมผ่านช่วงนั้นมานานมากแล้ว
เขาบอกว่า ตัวเลขสำคัญคือ อัตราการทำงานของคนในช่วงทำงานเก่งที่สุด ซึ่งในสหรัฐอเมริกา ปี ค.ศ. 2000 เท่ากับร้อยละ ๘๒ ขณะนี้ร้อยละ ๗๙.๓
วิจารณ์ พานิช
๒๔ พ.ย. ๖๑
ไม่มีความเห็น