๗๔๙. ไปต่างประเทศ...

         ผมจั่วหัวเรื่อง..เหมือนจะพาผู้อ่านท่องต่างแดนอันแสนไกล แต่แท้ที่จริงผมก็แค่จะบอกว่า..ผมไม่เคยไปต่างประเทศ ไม่เคยนั่งเครื่องบินเลยแม้แต่ครั้งเดียว

    ความรู้สึกก็เคยมีความกระตือรือร้น..ว่าสักวัน..เมื่อมีงานทำก็น่าจะได้ขึ้นเครื่องไปเยือนเมืองนอก แต่พอได้ทำงานจริงๆกลับไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย

    ครั้งหนึ่ง..เคยสัมผัสเครื่องบินอย่างใกล้ชิดทุกวัน เพราะเรียนวิทยาลัยครูพระนคร บางเขน เครื่องบินทุกลำที่ขึ้นมาจากสนามบินดอนเมือง จะมีเสียงคำรามเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งสถาบัน..บางวันผมแหงนขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นท้องเครื่องบินอย่างชัดเจน..ซึ่งถือว่าครั้งนั้นผมได้ใกล้ชิด..”นกยักษ์”ที่สุดแล้ว..

        ผมไม่รู้ว่า..ผมลืมเรื่องอยากไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่การไปต่างประเทศเป็นที่นิยมและกล่าวขานกันอย่างมากมาย ไปได้ง่ายและสะดวกกว่าแต่ก่อน..ถึงแม้ว่าจะต้องมีค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นก็ตาม..

        ผมเองก็มีรายได้ต่อเดือนสูงขึ้นและฐานะทางเศรษฐกิจก็ดีขึ้น แต่ผมก็โหยหาที่จะท่องเที่ยวเมืองไทย..และเมื่อมีบ้านและที่ดินอยู่เมืองไทยอย่างทุกวันนี้ ก็ยิ่งรู้สึกรักเมืองไทย..ผูกพันที่จะทำและเที่ยวอยู่บนผืนแผ่นดินไทย..

        เมืองไทย..ยังมีสถานที่อีกมากมายที่น่าสนใจ..ให้ไปเยือนและบันทึกเรื่องราวการเดินทาง โดยเฉพาะแหล่งเรียนรู้ที่เป็น”โครงการพระราชดำริ” ผมคิดว่าน่าที่จะไปศึกษาดูงานเป็นอย่างยิ่ง

        การไปศึกษาดูงานยังต่างประเทศ สำหรับผม..คงเป็นไปได้ยาก อันเนื่องมาจากเวลาและตำแหน่งไม่เอื้อให้ได้รับโอกาสเช่นนั้น..ถ้าจะเดินทางไปก็เพื่อการท่องเที่ยวให้เป็นประสบการณ์เล็กๆ ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่ง

        คงต้องรอหลังเกษียณ..ที่ชีวิตผมน่าจะไม่มีภาระ มีอิสระในการใช้ชีวิต..ซึ่งผมมองจากผู้ที่เกษียณอายุราชการไปแล้วและยังแข็งแรงอยู่..ผมจึงลองวางแผนดูว่าถ้าจะไปต่างประเทศ..ผมควรจะไปที่ไหน..?

        ผมมีเมืองในฝันอยู่ ๓ เมือง..นอกนั้นผมไม่เคยคิดเคยฝันว่าอยากจะไป..ใครจะคิดอย่างไร?ผมไม่รู้..แต่สำหรับผมคิดว่า..ต่างประเทศไม่ได้มีอิทธิพลต่อจิตใจผมเลย..นอกจาก ๓ เมืองนี้..

        ผมอยากไป..หลวงพระบาง..เพราะเป็นเมืองมรดกโลกและผมอยากเห็นศิลปวัฒนธรรมที่นั่น ที่ยังคงอนุรักษ์ประเพณีดั้งเดิมไว้ หากได้ไปนอนสัก ๒ คืน ได้สัมผัสบรรยากาศหลวงพระบางอย่างใกล้ชิด ผมคงมีความสุขมาก..

        ฝันเอาไว้ก่อน..ว่าสักวัน คงจะได้มีโอกาสไปใส่บาตรพระตอนเช้าที่หลวงพระบาง สปป.ลาว ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาและวาสนาจะมีมากน้อยแค่ไหน..

        สิงคโปร์..เป็นอีกประเทศในอาเซียน..ที่ผมอยากไปเห็น เขาบอกว่าเป็นประเทศที่มีระเบียบวินัย บ้านเมืองสะอาดมาก..เป็นประเทศที่อยู่ไม่ไกล ผมคิดว่าน่าจะไปได้ไม่ยาก..ผมก็เลยอยากไปสักครั้ง..

        ประเทศสุดท้าย..คือ..ฮ่องกง...ที่อยากไปก็ด้วยมีหลายสาเหตุด้วยกัน คือผมสงสัยว่า..ฮ่องกงเป็นเพียงเกาะเล็กๆ แต่ทำไมเจริญรุ่งเรืองมากมายนัก เป็นศูนย์รวมธุรกิจทุกประเภท ผมดูหนังจีนฮ่องกงบ่อยมาก จนเห็นภาพบ้านเมืองคุ้นตายิ่งนัก ถ้าได้ไปเห็นสถานที่จริงสักครั้ง..ก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อย

        ที่ฮ่องกง..ผมมีเพื่อนชื่อ..หมู..สมลักษณ์ ทองอินทร์..ทำธุรกิจก่อสร้าง เพื่อนหมูบอกว่า..พักอยู่คอนโดใจกลางเมือง..ถ้าผมไปจะพาผมเที่ยว..แต่ต้องไปอย่างน้อย ๔ – ๕ วัน จึงจะเที่ยวได้ทั่วถึง..

        ผมเลยบอกเพื่อนหมูไปว่า..ขอเก็บเงินไว้ก่อน..สักวันหนึ่ง..ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ถ้าจะตัดสินใจไปต่างประเทศ..จะคิดถึงเพื่อนหมูที่อยู่ฮ่องกง จะให้นำพาช๊อปปิ้งและทานอาหารจีนที่รสชาติสุดยอด โดยเฉพาะอาหารประเภทปลาๆทั้งหลาย..

        แต่ก็อยากจะบอกเพื่อนหมูว่า..ฮ่องกง..ยังอยู่ในใจเป็นอันดับ ๓ .หากโชคดี..ก่อนเกษียณอายุราชการ..ขอไปไหว้พระที่หลวงพระบางก่อนนะครับ...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๖  ธันวาคม  ๒๕๖๑

[อ.ต๋อย]

ทรงจำได้แม่น การไปต่างประเทศนั้น “เปิดกะโหลก” ผม และทำให้ผมรักประเทศของมากขึ้นเยอะ….

[ขจิต ฝอยทอง]

ถ้าสิงคโปร์แนะนำให้ไปดูเรื่องการศึกษาเลยครับ น่าสนใจมาก