นมัสการ..พระเดชพระคุณเจ้า

ขอกราบนมัสการด้วยความสนิทใจ

๑๗.๑๕ น. หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน ผมจึงรีบอาบน้ำ แต่งตัวสบายๆ มุ่งหน้าไปสู่วัดเบญจมะฯ จากประตูน้ำพระอินท์-รังสิต ใช้บริการรถประจำทางต่างจังหวัด ๑๕ บาท จากรังสิต-อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ใช้บริการรถตู้ จำนวน ๒๕ บาท จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ-วัดเบญจมะฯ ใช้บริการรถแท๊กซี่ จำนวน ๖๐ บาท (รถติด) ระหว่างใช้รถแท็กซี่ไปทางพระบรมรูปทรงม้า เห็นผู้คนใส่เสื้อสีเหลือง เดินขวักไขว่ไปมากันเนืองแน่น แต่ไม่แน่นเท่ากับตอนวันครองราช ๖๐ ปี ผมอยากเดินบนถนนเหมือนกัน (ชาวเมืองเขาไม่เดินบนฟุตบาตเฉพาะวันนี้) เพราะเมื่อลงไปเดินบนถนน เราจะมีความรู้สึกว่า แผ่นดินนี้เราสามารถใช้เดินสัญจรไปมาได้ แต่ที่ผ่านมาคือ รถเยื้อแย่งแผ่นดินส่วนนี้ไปใช้โดยคนเดินไม่อาจเข้าไปใช้แผ่นดินที่เป็นถนนนั้นได้เลย

เกือบ ๒๐.๐๐ น. ผมจึงถึงพระอุโบสถวัดเบญจมะฯ มองหาเพื่อนไม่เห็นจึงเดินแทรกผู้คนที่คับคั่งเข้าไปยืนที่ประตูมองเข้าไปข้างใน เห็นพระสงฆ์จำนวนหนึ่ง ๑ ในจำนวนนั้น มีพระภิกษุที่เป็นเป้าหมายของผมด้วย ๑ รูป เมื่อไม่เห็นเพื่อนตามที่นัดไว้ก็กลับหลังหัน มองออกไปข้างนอก เห็นเพื่อนชูมือไหวๆ อยู่ริมกำแพงพระอุโบสถ จึงเข้าไปทักทายด้วยการไหว้ ๒ คนที่ผมคุยกันได้สนิทใจคือ ธีระพงษ์ ขณะนี้ทำงานอยู่ที่กรมบังคับคดี เห็นว่าปีหน้าจะสอบผู้พิพากษา และวันชัย ทำงานอยู่ที่ ม.ขอนแก่น กำลังทำปริญญาเอกอยู่ ๒ คนนี้พื้นเพบ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช เหลือผู้ซึ่งเป็นผู้มีอายุมากกว่าคือ คุณยัญติพงษ์ คุณอารีย์ ๒ คนนี้พื้นเพบ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดพัทลุงและ.......?  เราคุยกันพักใหญ่หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน ไม่นานนัก เจ้าคณะจังหวัดนครศรีธรรมราช (มหานิกาย) พวกเราเรียกท่านว่า อาจารย์ แต่คำนี้มีความหมายลึกกว่าคำว่าอาจารย์ที่เราให้เกียรติเรียกผู้ทำหน้าที่ฝ่ายวิชาการในมหาวิทยาลัยหรือสถานศึกษาต่างๆ ท่านได้รับเลื่อนสมณศักดิ์ที่พระเทพสิริโสภณ อันที่จริงรุ่นเดียวกับท่านนั้น ได้รับการเลื่อนสมณศักดิ์ไปแล้ว แต่เนื่องจากท่านไม่ขวักไขว่กับยศฐาบรรดาศักดิ์ คำถามคือ รู้ได้อย่างไร เท่าที่ผมไปสัมผัสท่านเป็นเวลา ๔ ปีคือ ปีพ.ศ.๒๕๓๕-๒๕๓๙ หากเป็นงานวิจัยก็เป็นงานวิจัยเชิงลึก ก่อนนั้น ช่วงแต่งตั้งเจ้าคณะจังหวัดรูปใหม่แทนรูปเก่ามรณะ มีปัญหาเกิดขึ้นมากมาย ฝ่ายหนึ่งวิ่ง อีกฝ่ายหนึ่งเฉย ผมนั้นแสนจะโชคดีที่อยู่ในกลุ่มฝ่ายนิ่งเฉย ท่านยังคงปฏิบัติกิจปกติ หากเราเข้าไปที่วัดวังตะวันตก ตำบลท่าวัง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ที่นี้มีศาลาร้อยปีอยู่ด้วย ประมาณก่อน ๗ โมงเช้า เราจะเห็นหลวงตาแก่ๆ รูปหนึ่ง ผิวคล้ำ ตัวเล็กแต่แข็งแรง เดินถือสายน้ำรถน้ำต้นไม้ ถือไม้กวาดเกลี่ยทรายให้เรียบ และเก็บขยะตลอดถึงโกยกองมูลสุนัข หากมีใครมาขอช่วยทำ ก็จะได้ยินคำว่า เดี๋ยวผมทำเอง คุณ(พระเณร)ไปทำตามที่เห็นสมควรเถิด ผมขอกราบนมัสการไว้ ณ ที่นี้เป็นอย่างยิ่งในปฏิปทาของพระเดชพระคุณ ด้านการศึกษา เปรียญธรรม ๘ ประโยค พธ.บ. MA. ทุกครั้งที่เห็นท่านจะให้นึกถึงเหลาจื้อยิ่งนัก

   

   หลังจากที่ท่านเดินออกมาจากพระอุโบสถ ผมก็เข้าไปนมัสการ จริงๆ แล้ว ปีที่แล้วในวันวิสาขโลกนั้น ผมพบท่านครั้งหนึ่ง และปีนี้ก็เพิ่งพบอีกครั้งหนึ่ง ผมไปนครศรีฯอยู่หลายครั้ง ก็ไม่ได้เข้าไปนมัสการ วันนี้ท่านก็ถามผมว่า อยู่ที่ไหน ทำอะไร ผมก็ตอบไปว่าตามความจริง ท่านถามอีกว่า แล้วไม่เรียนอะไรต่อหรือ ผมบอกว่า ปีที่แล้วไปสอบผ่านข้อเขียนอย่างเดียว แต่ตกสัมภาษณ์ ผมก็เป็นอย่างนี้เอง ตกสัมภาษณ์อยู่ตลอด นั้นคือครั้งแรกที่สอบเข้าทำปริญญาเอก ปีนี้กะว่าจะเดินเครื่องใหม่ จากนั้นท่านก็หันไปทักคนโน้น คนนี้ ผมถือแจกันดอกไม้อันใหญ่ พร้อมกับเพื่อน ท่านไปนั่งกับรถอีกคันหนึ่ง ผมมานั่งกับรถของคุณยัญติพงษ์ เพื่อมุ่งหน้าไปวัดใหม่ยายแป้น ฝั่งธนบุรี รถคันที่ผมนั่งไปทางสะพานพระราม ๘ ส่วนอีกคันหนึ่งไปทางปิ่นเกล้า ปรากฎว่า คันที่ผมนั่งไปถึงก่อน อีกคันหนึ่งกว่าจะมาถึงก็ประมาณสี่สามทุ่มเศษ เราจัดเตรียมอะไรต่างๆ จริงๆ แล้วตอนเช้าเขาทำอาหารกินกันที่วัดนี้แล้ว แต่เนื่องจากผมเพิ่งรู้ จึงรีบเดินทางไป ด้วยความรู้สึกว่า ท่านมีพระคุณกับผม แม้ไกลก็ต้องไปนมัสการ หลังจากเก็บภาพแล้ว ผมก็ถวายเงินท่าน ๑,๐๐๐ บาท ดูเหมือนท่านไม่อยากรับเท่าไร แต่วันนี้ผมมีงานแล้ว ไม่ได้อดอยากปากแห้งอะไร อีกอย่างหนึ่ง ท่านคือนาบุญ ให้กับพระผู้มีศีล ดีกว่าพระผู้มีศีลด่างพร้อย ให้กับพระผู้มีศีลด่างพร้อย ดีกว่าสามเณรมีศีล ให้กับสามเณรมีศีล ดีกว่าสามเณรที่มีศีลด่างพร้อย ฯลฯ แต่ไม่ลืมที่จะอุทิศเพื่อผู้มีพระคุณที่มรณภาพไปแล้วรูปหนึ่ง เราทำภาระกิจกันพักใหญ่ จึงกราบลาท่านกลับ การกราบนี้ กราบด้วยกาย วาจา และใจบริสุทธิ์ไร้สิ่งเคลือบแคลงใดๆ ผมอาศัยรถเพื่อนมาลงที่ติวานนท์ และใช้บริการแท๊กซี่ ตลุยถึง มรภ. ค่าบริการ ๑๗๐ บาท และคืนนี้นอนเที่ยงคืน